ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΙΣΜΟΣ: 100 χρόνια βάκιλος του Κάιν

Δεν είναι ανέκδοτο αλλά αλήθεια. Το ΚΚΕ γιόρτασε τα 100χρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών!

 Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Αν πάρεις στα σοβαρά τα καμώματα του ΚΚΕ θα πικραθείς, θα νευριάσεις, θα βουρλιστείς, θα φουρκιστείς, θα μανιάσεις. 


 Θα θυμηθείς την υπόθεση του μικρούλη Μαραθέα που απήγαγαν, βίασαν και σκότωσαν οι φονιάδες του Βελουχιώτη. 


Θα θυμηθείς τα βάσανα και τους ξεριζωμούς των Ποντίων από τον Στάλιν, τη βοήθεια που έδωσε ο Λένιν στον Κεμάλ για να μας ξεπαστρέψει, τις πηγάδες του Μελιγαλά, τα Δεκεμβριανά, την Ούλεν, την Ελένη Παπαδάκη, τον συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό, τους σλαβόφωνους κατσαπλιάδες που πολέμησαν με το ΚΚΕ εναντίον της Ελλάδας, τα μύρια όσα βάσανα που υπέστη η χώρα.

Θα σκεφτείς πόσες ζωές χάθηκαν, πόσα χρόνια ομαλού βίου δεν ζήσαμε, πόσες ευκαιρίες απωλέσθησαν και πόσοι πόροι εξαϋλώθηκαν επειδή κάποιοι μολύνθηκαν από τον πνευματικό βάκιλο του Κάιν και επιδίωξαν να καταντήσουν την Ελλάδα ημιυπαίθριο χώρο του σοβιετικού κάτεργου.

 
Κακό το χτες να καταστρέφει το τώρα. Οπότε, καλύτερα να μην πάρεις την υπόθεση στα σοβαρά. Να θυμάσαι το παρελθόν (γιατί κάλλιστα μπορεί να επαναληφθεί) αλλά να μη ζεις μέσα σ' αυτό. Χρωστάς στον εαυτό σου να γελάς με την κατάντια του κακού και τους κωμικοτραγικούς υπηρέτες του, που προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι ανήκουν στις... δημοκρατικές δυνάμεις, στις φιλολαϊκές, στις πατριωτικές, τις δίκαιες. Αν μη τι άλλο, προσφέρει γέλωτα η εκδήλωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (ω, ναι!!!) για τα εκατοντάχρονα από την Οκτωβριανή Επανάσταση! 

Στη φωτογραφία βλέπουμε τον γενικό γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα να περιμένει μπροστά στο Μέγαρο τους καλεσμένους με όψη καμαρωτού μπαμπά νύφης που περιμένει τους προσκεκλημένους στον γάμο έξω από τη χασαποταβέρνα «Ο Μέλας Δρυς», όπου θα λάβει χώρα το τσιμπούσι.
 

Είναι ακούσια αστείοι και οι συμβολισμοί χώρων και καταστάσεων. Ομοίως και...

 το σκεπτικό όσων δεν συμφωνούν με τον σταλινισμό και τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό αλλά πήγαν στην εκδήλωση. Σαν να λες «δεν μου αρέσει η δικτατορία, αλλά τη βραδιά στη μνήμη του Πινοσέτ δεν ήθελα να τη χάσω».