Σε ένα από τα χρονογραφήματά του ο Δ. Ψαθάς αφηγείται έναν καβγά που
έγινε με αφορμή τη λέξη «Νιμπελούγκος».
Δύο οδηγοί ταξί βρίσκονται στο Μονομελές και όταν ο πρόεδρος ρωτάει για ποιον λόγο τσακώθηκαν αυτός που ξεκίνησε τον τσακωμό λέει: «Μου είπε κάτι φοβερό, κύριε πρόεδρε. Τόσο φοβερό, που δεν τολμώ να το επαναλάβω». Εντέλει ο πρόεδρος τον πείθει και εκείνος του αποκαλύπτει ότι ο συνάδελφός του τον αποκάλεσε Νιμπελούγκο. «Νιμπελούγκος εγώ, κύριε πρόεδρε, παντρεμένος με δυο παιδιά;». Και προκειμένου να του εξηγήσει τι εννοεί, του μιλάει για κάποιον πελάτη που είχε πάρει ένα βράδυ, «κύριος, ντυμένος με σμόκιν και μονόκλ», ο οποίος όταν έφτασε στον προορισμό του δεν είχε αρκετά χρήματα για να πληρώσει την κούρσα. Μετρούσε δεκάρες και πενηνταράκια. Κι όταν ο οδηγός τον ρώτησε πώς είναι δυνατόν ένας τέτοιος κύριος να μην έχει χρήματα, εκείνος του απήντησε: «Ολα μού τα φάγανε αυτοί οι Νιμπελούγκεν». Είχε παρακολουθήσει την παράσταση του Βάγκνερ. Οπως καταλήγει ο Ψαθάς, ο πρόεδρος ήταν επιεικής και δεν καταδίκασε τον κατηγορούμενο να παρακολουθήσει το εξάωρο «Δαχτυλίδι». Η ιστορία αυτή θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Ο Βάγκνερ στην καθ’ ημάς Ανατολή.»
Δύο οδηγοί ταξί βρίσκονται στο Μονομελές και όταν ο πρόεδρος ρωτάει για ποιον λόγο τσακώθηκαν αυτός που ξεκίνησε τον τσακωμό λέει: «Μου είπε κάτι φοβερό, κύριε πρόεδρε. Τόσο φοβερό, που δεν τολμώ να το επαναλάβω». Εντέλει ο πρόεδρος τον πείθει και εκείνος του αποκαλύπτει ότι ο συνάδελφός του τον αποκάλεσε Νιμπελούγκο. «Νιμπελούγκος εγώ, κύριε πρόεδρε, παντρεμένος με δυο παιδιά;». Και προκειμένου να του εξηγήσει τι εννοεί, του μιλάει για κάποιον πελάτη που είχε πάρει ένα βράδυ, «κύριος, ντυμένος με σμόκιν και μονόκλ», ο οποίος όταν έφτασε στον προορισμό του δεν είχε αρκετά χρήματα για να πληρώσει την κούρσα. Μετρούσε δεκάρες και πενηνταράκια. Κι όταν ο οδηγός τον ρώτησε πώς είναι δυνατόν ένας τέτοιος κύριος να μην έχει χρήματα, εκείνος του απήντησε: «Ολα μού τα φάγανε αυτοί οι Νιμπελούγκεν». Είχε παρακολουθήσει την παράσταση του Βάγκνερ. Οπως καταλήγει ο Ψαθάς, ο πρόεδρος ήταν επιεικής και δεν καταδίκασε τον κατηγορούμενο να παρακολουθήσει το εξάωρο «Δαχτυλίδι». Η ιστορία αυτή θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Ο Βάγκνερ στην καθ’ ημάς Ανατολή.»
Είναι μια μεγάλη ελληνική παράδοση την οποία ούτε τα χρόνια, ούτε η πολιτισμική κόπωση, ούτε η κρίση, ούτε καν η documenta δεν κατάφεραν να σβήσουν. Αυτό σκέφτηκα όταν διάβασα το δελτίο Τύπου που αφηγείται την ιστορία της παραγωγής «Το λυκόφως των χρεών», που παρουσιάζει στο Ιδρυμα Νιάρχος η Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, βασισμένη σε ιδέα του διευθυντού της Αλ. Ευκλείδου. Θα άξιζε να παραθέσω ολόκληρη την ιστορία, όμως δεν θέλω να σας χαλάσω το σασπένς. Οσο θα διαβάζετε, φέρατε κατά νουν το βαγκνερικό μουσικό στερέωμα, με έγχορδα, χάλκινα πνευστά, κρουστά και τα συμπαρομαρτούντα.
Γράφει λοιπόν:
«Είναι η ιστορία του προδομένου Ελληνα ψηφοφόρου...». Το δράμα στηρίζεται «στον μύθο του χρέους και τη σύγχυση του νεοκλασικού φαντασιακού με την ελληνική πραγματικότητα...».
Υποθέτω το νεοκλασικό φαντασιακό το συμβολίζει η γνωστή φωτογραφία της Μελίνας με το φουλάρι Hermès μπροστά στον Παρθενώνα, τμήμα του σκηνικού, αν κατάλαβα καλά.
Η Βαλχάλλα είναι ο Ιερός Βράχος όπου ο κακός δόκτωρ Μέρτεν στον πόλεμο έκρυψε έναν θησαυρό. Αυτός ο κακός ρίχνει ένα φίλτρο στον πρωθυπουργό Σωτήρη, ο οποίος διεκδικεί τα συμφέροντα του λαού του και τον αναγκάζει να νυμφευθεί τη Λογική. Δεν ξέρω αν ο γάμος τον βοήθησε. Αρκούμαι να αναφέρω τους υπόλοιπους χαρακτήρες: Βρουνχίλδη, Εκσυγχρονισμός, Γέρος, Μέτερνιχ, Μελίνα, Σουλιώτισσα. Αυτά σε απάντηση όσων υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν παράγει σύγχρονο πολιτισμό. Δεκτές μαρτυρίες θεατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου