Aπό τον Βασίλη Μπόνιο
Παρατηρήσατε μήπως από τι οικογένειες προέρχονται τα ελληνόπουλα που σκοτώθηκαν με την πτώση του στρατιωτικού ελικοπτέρου;
Σχεδόν όλοι τους παιδιά της ελληνικής επαρχίας από φτωχές οικογένειες.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι σε περίπτωση πολέμου ή θερμού επεισοδίου τα
παιδιά που θα πεθάνουν για την πατρίδα θα είναι παιδιά τέτοιων
οικογενειών. Δεν είδαμε ανάμεσα στο πλήρωμα κάποιο παιδί της μεσαίας ή
αστικής τάξης.
Το ίδιο συνέβη και με τα ελληνόπουλα που σκοτώθηκαν στα Ιμια όταν οι Τούρκοι
γάζωσαν το στρατιωτικό ελικόπτερο εκείνη την ολέθρια νύχτα για τις
Ενοπλες Δυνάμεις και τους ολίγιστους πολιτικούς ηγέτες μας.
Το πιο τραγικό όμως στην περίπτωση αυτών των οικογενειών είναι το γεγονός ότι αφού χάσουν τον άνθρωπό τους βρίσκονται στο έλεος των τηλεοπτικών σκουπιδιών που παράγουν οι χρεοκοπημένοι-θαλασσοδανεισμένοι καναλάρχες.
Tο είδαμε να συμβαίνει στη περίπτωση του ατυχήματος με την Πόρσε που οδηγούσε ο νεαρός Βακάκης.
Kαι τότε ο απροστάτευτος Υπάτιος Πατμάνογλου μέσα στο χάσιμό
του πήρε σβάρνα ότι τηλεοπτικό σκουπίδι ανθίζει με την ανοχή του
διαφθαρμένου και χυδαίου διαπλεκόμενου παρακράτους που εκχωρεί τις
τηλεοπτικές συχνότητες στους θαλασσοδανεισμένους μηντιάρχες.
Το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” θα σχολίαζε:
H Ζίνα με ολόφρεσκο καλοσιδερωμένο πρόσωπο παρέα με τον μέντορα του Γεραφέντη, Πάνο Σόμπολο και το υπόλοιπο team της εκπομπής ολοκλήρωσαν κατά κάποιο τρόπο το “έργο” της δαιμονισμένης Πόρσε στη ζωή του Υπάτιου Πατμάνογλου, χωρίς να θέλουμε να αγνοήσουμε και την συμβολή της Λαμπίρη και των υπολοίπων εκλεκτών δημοσιογράφων που βρήκαν μια εύκολη λεία τηλεθέασης. Toυ τα πήραν όλα. Ακόμη και το δικαίωμα στην οδύνη της απώλειας. Και καλά η σιδεροπρόσωπη Ζίνα.
Αυτός ο κυρ-Πάνος ο Σόμπολος δεν ντράπηκε λίγο γι΄αυτό που έκανε. Για την απάνθρωπη αυτή λεηλασία σε έναν άνθρωπο που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.
Και κάτι ακόμη: H απόσταση που χωρίζει τον Υπάτιο από τον Απόστολο Βακάκη στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τα εκατομμύρια. Είναι η ΣΙΩΠΗ. Ο Βακάκης σιώπησε για να θρηνήσει. Κι αυτό έχει την σημασία του…
Hταν τώρα η σειρά του άτυχου πατέρα του πιλότου του μοιραίου ελικοπτέρου, Γιώργου Γούλα.
Αυτός ο τραγικός πατέρας λοιπόν βρέθηκε έρμαιο της Τατιάνας και με αποτέλεσμα να πει τον πόνο του σε μια εκπομπή-τηλεοπτικό σκουπίδι από αυτές που οι άθλιοι κυβερνώντες επιτρέπουν να προβάλλονται στις δημόσιες τηλεοπτικές συχνότητες που ανήκουν στους Πατμάνογλου και τους Γούλες εκεί έξω και όχι στους θαλασσοδανεισμένους μηντιάρχες.
Αθελά του ο τραγικός πατέρας αδικεί τον ήρωά του.
Απροστάτευτος από ένα γελοίο παρακμιακό, ξιπασμένο κράτος:
«Έχασα το καμάρι μου. Έχασα το καμάρι μου, σ΄όλα τα
σχολεία πρώτος. Τον έστειλε το ελληνικό κράτος, πλήρωσε. Τον έστειλε
στην Αλαμπάμα, στα Απάτσι και τον βάλανε στα Χιούι, κατάλαβες; Έχει 2
κορούλες, η μια πάει πρώτη δημοτικού, θα πάει εφτά ετών το Νοέμβρη, και η
δεύτερη η Λουκία, η οποία είναι 2,5 χρονών»
«Ήταν επιλογή του να καταταγεί στην αεροπορία. Στις 29 Οκτωβρίου θα έκλεινε τα 40».
Μιλώντας για το αδικοχαμένο παιδί του και κυβερνήτη του μοιραίου ελικοπτέρου, o Γιώργος Γούλας θα πει στην Τατιάνα(!): «ήταν
νεότατος, ζωντανός άνθρωπος, κοινωνικότατος. “Πατέρα θα πάω στην
αεροπορία κι εγώ”. Ρε παιδάκι μου λέω πέφτουν τα αεροπλάνα. Τι ήταν να
το πω; Ορίστε. Το έζησα εγώ. Προσπάθησα να τον αποτρέψω, να πάει στο
μηχανικό. Του λέω παιδάκι μου πήγαινε στο μηχανικό κι εσύ. Κακή
συντήρηση! Ξέρεις από πότε είναι αυτό; Από τον πόλεμο του Βιετνάμ τα
έδωσε η Αμερική εδώ. Και δυστυχώς, γι΄αυτό σου είπα τον βάλανε στα
Χιούι, ενώ είχε εκπαιδευτεί στα Απάτσι. Κατάλαβες; Ο γιος μου ήταν πολύ
έμπειρος πιλότος. Πάρα πολύ. Ο Δημοσθένης ήταν πολύ θαρραλέος. Εγώ σου
μιλάω ειλικρινά δεν είμαι τόσο θαρραλέος όσο ήταν εκείνος. Όταν επέλεξε
να πάει αεροπορία στρατού βγήκε έξω μετά και μου είπε “πατέρα θα μου
αγοράσεις ένα ελικόπτερο;”Ναι παιδί μου, δως μου τη μάρκα λέω κ.λ.π.
Έβαλα τα κλάματα εγώ, τα κλάματα η μάνα του, λοιπόν τι να πω…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου