Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
Στους Έλληνες αρέσει ο διχασμός, ο αλληλοσπαραγμός, η διαίρεση ακόμα κι ο εμφύλιος. Αλλιώς δεν θα είχαμε κάνει μια Επανάσταση, όπως αυτή του 1821, όταν πολεμούσαμε περισσότερο μεταξύ μας παρά εναντίον των Τούρκων. Αλλιώς δεν θα είχαμε κάνει τουλάχιστον τέσσερις εμφυλίους πολέμους κατά τη διάρκεια των δύο αιώνων ύπαρξης του ελληνικού κράτους, (αν συμπεριλάβουμε και τον Διχασμό του 1915-1916 θα λέγαμε πέντε Εμφυλίους, στην ουσία). Αλλιώς δεν θα είχαμε ηγέτες, που αρέσκονται να μας οδηγούν στην πόλωση, στην σύγκρουση, στο διχασμό. Κι εμείς ως πρόβατα να ακολουθούμε. Ως φανατισμένος όχλος να υποκύπτουμε στο μίσος και στην μισαλλοδοξία.
Αυτό κατέστη για μια ακόμα φορά πρόδηλο την περασμένη Δευτέρα, όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης και σχεδόν το μισό υπουργικό συμβούλιο, εγκατέλειψαν τις όποιες ασχολίες τους και ταξίδεψαν στην Ηλεία για να εγκαινιάσουν το Μουσείο στη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη. Ποια ήταν η αναγκαιότητα ενός τέτοιου ταξιδιού;
Ποιος ο λόγος και ποιος ο συμβολισμός του;
Παρά η ανακίνηση των εμφυλιοπολεμικών παθών του παρελθόντος, των οποίων ο ίδιος ο Μπελογιάννης υπήρξε και θύτης και θύμα;
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ο κ. Τσίπρας προέβη στην κίνηση αυτή ακριβώς για να ενεργοποιήσει τα «αντιδεξιά σύνδρομα» των αριστερών ψηφοφόρων του αλλά και των αριστερών στελεχών του κόμματος του, που δυσανασχετούν με τις πολιτικές λιτότητας, που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Την ώρα, που η διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση κινείται σε τεντωμένο σχοινί κι η ολοκλήρωση της θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις στις συντάξεις και σε νέες αυξήσεις φόρων, ο Αλέξης ανασύρει τον Μπελογιάννη, (που ως «Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο», από την ομώνυμη μεταδικτατορική ταινία, έχει καταγραφεί στο συλλογικό αριστερό υποσυνείδητο ως ο ιδεώδης σοσιαλιστής), για να παίξει το παιχνίδι και πάλι της «καλής» Αριστεράς κόντρα στην «κακή» Δεξιά.
Αυτός είναι ο συμβολισμός, που εμπεριέχουν τα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη: «αν δεν στηρίξετε εμάς», ήταν σαν να έλεγε ο πρωθυπουργός στους εναπομείναντες αριστερούς οπαδούς του, «είναι σαν να στηρίζετε την παλινόρθωση της Δεξιάς, που συνέλαβε, καταδίκασε και εξετέλεσε τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του».
Είναι η ίδια ακριβώς λογική κυριάρχησε την προεκλογική περίοδο του Σεπτεμβρίου 2015. Όταν ο κ. Τσίπρας για να δικαιολογήσει την υποχώρηση του, που οδήγησε στο γ’ επαχθές μνημόνιο, θέλοντας να πολώσει και πάλι την κοινωνία, απειλούσε κι εκβίαζε: «Η θα τους τελειώσουμε η θα μας τελειώσουν».
Στις δυτικές, ευρωπαϊκές δημοκρατίες, που είναι ιδεολογικά τέκνα του Διαφωτισμού και του Κοινοβουλευτισμού, Αλέξη μου, ουδείς τελειώνει κανένα. Οι εκλογές γίνονται. Ο κόσμος ψηφίζει. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, τα κόμματα χάνουν η κερδίζουν, η εναλλαγή είναι διαρκής. Όχι όμως στην κομμουνιστική λογική, που πυροδότησε τα εμφυλιοπολεμικά πάθη της δεκαετίας του 1940 και μετά. Για τους κομμουνιστές ή «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Γι αυτό όπου η Αριστερά επικρατεί φροντίζει να… τελειώνει τους αντιπάλους της, με κάθε τρόπο. Ακόμα και με τη βία, τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τις εκτελέσεις.
Αυτή είναι η διαφορά μας σύντροφοι:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου