Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ
Κάποιος δαίμονας κυριεύει αυτή την κυβέρνηση μόλις περάσει ο Φεβρουάριος και αρχίζει να μυρίζει η Άνοιξη. Παραδίδεται στο ένστικτο της, που όπως αποδείχθηκε δεν είναι και το πιο αλάνθαστο. Το αντίθετο μάλιστα … Και δεν αφορά μόνο τις ανά εβδομάδα προβλέψεις του… έγκυρου Σταθάκη ότι την Δευτέρα κλείνει η αξιολόγηση. Ούτε το ένστικτο του κυρ Αλέκου του Φλαμπουραρη που προέβλεπε το 2015 ότι «δεν τρέχει και τίποτα, θα πούμε του ΔΝΤ να πληρώσουμε την δόση λίγο αργότερα…». (Τότε που καταλήξαμε στο δημοψήφισμα και στα capital controls) Τώρα ξαφνικά η ίδια κυβέρνηση οι ίδιοι άνθρωποι από τον Αλέξη Τσίπρα μέχρι τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και την κυρία Βάκη και λοιπούς άρχισαν να βλέπουν …καλοκαίρι. Εκεί που θα καιγόμασταν εάν δεν έκλεινε η αξιολόγηση νωρίς τον Φεβρουάριο, εκεί που δεν έπρεπε να χάσουμε ούτε ένα λεπτό έξω από την QE της ΕΚΤ που θα μπαίναμε ήδη από τον Δεκέμβριο, τώρα βλέπουν καλοκαίρι.
Στην κουτοπονηριά και στις απατεωνιές είναι πρώτοι. Είναι προφανες ότι κάποιος τους σφύριξε ότι υπάρχει τρόπος παράκαμψης του χρονικού ορίου του Ιουλίου για την πληρωμή του ομολόγου.
Είτε θα στεγνώσουν τα κρατικά ταμεία και θα στείλουν στο λουκέτο όσες επιχειρήσεις περιμένουν ληξιπρόθεσμες οφειλές για το δημόσιο, προκειμένου να πληρώσουν το ομόλογο, είτε θα βρουν φόρμουλα από τον ESM, είτε σε έσχατη ανάγκη, θα καταφύγει ο κ. Τσίπρας στους Rothschild’s και αυτοί βρίσκουν πάντα τον τρόπο. Με το αζημίωτο το κάνουν, αλλά τι τον νοιάζει τον κ. Τσίπρα… Εμείς θα πληρώσουμε τον λογαριασμό…
Και λοιπόν;
Τι σημαίνει ακριβώς αυτή η προσπάθεια παράκαμψης του ορόσημου του Ιουλίου;
Για τους λογικούς ανθρώπους σημαίνει οτι η χώρα θα βουλιάξει, ότι δεν θα μείνει ούτε ένα ψήγμα εμπιστοσύνης με τους δανειστές και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ελπίζουν ίσως ότι θα περάσει κουτσά στραβά το καλοκαίρι, θα μπουν συνάλλαγμα με τον τουρισμό να ξεγελασθεί η πείνα και η ανεργία και μετα θα έρθει το φθινόπωρο.
Και λοιπόν;
Το σατανικό σχέδιο αυτών που …δεν έχουν πέσει ποτέ έξω, είναι να φθάσουν φθινόπωρο, να έρθουν οι γερμανικές εκλογές να χάσει η Μερκελ.
Και λοιπόν;
Σε μία ακόμη αυταπάτη, νομίζουν ότι οι μισοί Γερμανοί θα ψηφίσουν για να στηρίξουν τα αντίμετρα που εφηύρε το Μέγαρο Μάξιμου, και οι άλλοι μισοί για να στηρίξουν την διαγραφή του ελληνικού χρέους και την ενίσχυση του κοινωνικού (και παρασιτικού) κράτους στην Ελλάδα.
Δεν περνάει από το μυαλό τους ότι ίσως στην Γερμανία οι ψηφοφόροι να ψηφίσουν για το δικό τους συμφέρον. Να μην πληρώνουν όπως πιστεύουν ότι κάνουν για να διορίζει καθαρίστριες ο κ. Τσίπρας, να μοιράζει επιδόματα τα οποία δεν εχει να καλύψει και για να παραγγείλει αεροπλάνα ο κ. Καμμένος από τον κ. Τραμπ. Δεν περνά από το μυαλό τους ότι υπάρχει πιθανότητα ο κ. Σουλτς ακόμη κι αν γίνει καγκελάριος να αποδειχθεί περισσότερο Γερμανός, παρά αλληλέγγυος σοσιαλιστής, ορκισμένος οπαδός της «πρώτη φορά Αριστερά» στην Ελλάδα.
Και πολύ απλά να μαλακώσει την ρητορική, που πάντως μέχρι τώρα σε ότι αφορά την κ. Μέρκελ εχει γίνει ιδιαίτερα γλυκιά όταν αναφέρεται στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά η στάση να παραμείνει η ίδια…
Άντε να χαρίσουν στην κ. Αχτσιόγλου τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, που δεν θα έχουν πια και κανένα νόημα σε μια χώρα ανέργων, παρά μόνο για να βαυκαλίζονται στα τηλεπαράθυρα η κ. Βάκη και οι συνάδελφοι της ότι κατήγαγαν περήφανη νίκη και οι συνδικαλιστές να βρουν λόγο ύπαρξης…
Και τελικά δεν περνάει από το μυαλό τους το ενδεχόμενο...
Και τότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου