Του ΑΡΓΥΡΗ ΚΩΣΤΑΚΗ
Όποιον κι αν ρωτήσεις σήμερα αν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ θα σου απαντήσει μετά βδελυγμίας «όχι».
Κι όμως 2.000.000 Έλληνες ψήφισαν αυτό το κόμμα,
τον Σεπτέμβριο του 2015.
Κάποιος λέει ψέμματα.
Ή αυτοί (σίγουρα) ή το
υπουργείο Eσωτερικών κρύβει τη μεγαλύτερη συνωμοσία όλων των εποχών
(αποκλείεται).
Όποιον κι αν ρωτήσεις σήμερα αν βλέπει το Survivor θα σου απαντήσει ηχηρά «όχι».
Κι όμως 63% των Ελλήνων τηλεθεατών
παρακολουθεί ασκαρδαμυκτί αυτό το ριάλιτι.
Κάποιος λέει ψέμματα.
Ή
αυτοί (σίγουρα) ή η AGB συγκαλύπτει την αλήθεια (δεν είναι δυνατόν, γιά
ποιό λόγο να το κάνει;).
Βίοι παράλληλοι λοιπόν γιά τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον
«γυναικοφάγο» Γιάννη Σπαλιάρα.
Να γιατί η χώρα πάει κατά διαόλου.
Οι Έλληνες εναπόθεσαν τις ελπίδες τους συνειδητά,
πίστεψαν αυτόν τον άνθρωπο σε όλα τα τερατώδη ψέμματα που τους
«ξεφούρνισε» προεκλογικά και μάλιστα δύο φορές και τώρα αρνούνται ότι
μόνοι τους επέλεξαν την καταστροφή τους.
Οι Έλληνες εναποθέτουν την ψυχαγωγία τους
συνειδητά σε αυτό το ριάλιτι, σπαταλώντας «τσάμπα» τον ελεύθερο χρόνο
τους. Παρακολουθώντας κάτι τύπους και κάτι κοπέλες με επαγγέλματα «πρώην
μισθοφόρος», βετεράνος ποδοσφαιριστής, γυμναστής και πανελίστας μέσα
στον ήλιο να τρέχουν στην άμμο και να πηδάνε εμπόδια.
Να τρώνε χάμπουγκερ μουγκρίζοντας από ευχαρίστηση σε κοντινό πλάνο,
να λένε ανοησίες και σαχλαμάρες όταν μαζεύονται σε κάτι σαν σπηλιά με
πυρσούς γιά να διώξουν κάποιον, υπό την εποπτεία του παρουσιαστή που
περιγράφει τις προσπαθειές τους.
Αυτά έχω δει την μία ώρα συνολικά που έχω παρακολουθήσει αυτό το
«φαινόμενο» το οποίο προκαλεί τηλεοπτική φρενίτιδα και αναρωτιέμαι.
Πόσα άλλα πράγματα θα μπορούσε να κάνει κάποιος εκείνες τις τρείς ώρες
αντί να καθηλώνεται ψυχωτικά μπροστά στον Σπαλιάρα, τον Κινέζο
Θεσσαλονικιό και τον Μπό;
Η απάντηση είναι εύκολη:
Χίλια άλλα πράγματα. Χρήσιμα, όμορφα και ουσιαστικά.
Απάντηση εύκολη δεν υπάρχει στην άλλη βασανιστική ερώτηση.
Ποιά άλλη επιλογή είχε τον Ιανουάριο ή τον Σεπτέμβριο του 2015 αυτός ο
«κάποιος» να ψηφίσει αντί γιά τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ;
Πολύ
δύσκολη απάντηση. Το θέμα ήταν να μην είχαμε φτάσει σε αυτό το δίλημμα
τον Ιανουάριο του 2015 και όλα σήμερα θα ήταν καλύτερα. όσο κι αν δεν το
πιστεύετε.
Και σήμερα Μάρτιος του 2017, αυτό που απομένει είναι
να ελπίζουμε αόριστα. Να προσδοκούμε κάτι. Παγιδευμένοι στην «κινούμενη
άμμο» που μας καταπίνει λίγο λίγο κάθε μέρα, κάθε ώρα.
Με τον Αλέξη Τσίπρα να ορίζει τις ζωές μας και τον Γιάννη Σπαλιάρα τα βράδια μας.
Αλλά είπαμε. Πρώτα χρεοκοπήσαμε κοινωνικά και πνευματικά και μετά πολιτικά και οικονομικά. Και δυστυχώς δεν υπάρχει σκαλιέρα να διαφύγουμε. Κι έτσι εξαφανιζόμαστε μέσα στην ίδια μας την ύπαρξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου