Toυ ΝΙΚΟΥ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Υπάρχει ένας τρόπος στο μυαλό της Αριστεράς να ηθικολογεί πάνω στο κενό
και να στρουθοκαμηλίζει μπροστά στην επικαιρότητα. Είναι η
καθημερινότητά μας επί ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι, μια λέξη όπως «αναπλαισίωση»
(συντάξεων) δεν αιφνιδιάζει. Ούτε καν ενοχλεί. Απηχεί με ακρίβεια την
κουλτούρα της «αυταπάτης». Είναι ο κανόνας, δεν είναι η εξαίρεση.
Και ο κανόνας αυτός έχει καθημερινή αναβάπτιση, για να χρησιμοποιήσω και
εγώ τη συριζαϊκή διάλεκτο της ξύλινης αερολογίας.
Είμαστε εθισμένοι. Σε
τι ακριβώς, δύσκολο να πει κανείς, καθώς είναι ανέφικτο να τοποθετείσαι
στο κενό πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να παράγει πολιτικό λόγο, παρά
μόνον άνευ νοήματος συνθήματα, γλυκερές ηθικολογίες και τακτικισμούς.
Και όταν δεν παράγεις πολιτικό λόγο, δεν εξασκείς πολιτική. Είναι σαν να
περιμένεις από έναν αρχιτέκτονα να χτίσει σπίτι χωρίς συνεργεία.
Εχουμε
εθιστεί στην ιδέα ότι η χώρα έχει κυβέρνηση χωρίς να κυβερνάται και ότι
ο εθνικός διασυρμός, όπως στην περίπτωση της Cosco, δεν είναι
λανθασμένος χειρισμός αλλά επιλογή που πηγάζει από έναν τρόπο «σκέψης»
και κοσμοθεωρίας.
Είναι πικρή η διαπίστωση, ακόμη και για τους φύσει και
θέσει ιδεολογικούς αντιπάλους της κυβέρνησης, ότι η Ελλάδα είναι μια
χώρα «irrelevant» στον διεθνή χάρτη.
Το ότι είμαστε «εκτός τόπου και
χρόνου» είναι μια κατάσταση άσχετη από τη γεωπολιτική σημασία της
Ελλάδας. Εχει περισσότερο να κάνει με θέματα κύρους, ισχύος, ευθύνης,
γνώσης και αίσθησης εθνικού συμφέροντος και διεθνούς συνεργασίας. Εχει
δηλαδή να κάνει με όλες εκείνες τις παραμέτρους στις οποίες η ελληνική
κυβέρνηση βαθμολογείται με ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό.
Αλλά...
αυτή είναι η κατάσταση, την οποία οφείλουμε να αναγνωρίσουμε όπως
οφείλουμε και να την αντιμετωπίσουμε.
Δεν αρκεί το γεγονός της
καθημερινής πλέον πύκνωσης των απογοητευμένων και οργισμένων. Προέχει ο
σκοπός της ενημέρωσης ώστε κάθε πολίτης που «πέφτει από τα σύννεφα» να
μην αισθάνεται μετέωρος και απροστάτευτος. Ο συγκλονιστικός οικονομικός
αναλφαβητισμός των Ελλήνων, με αδυναμία κατανόησης του ρόλου των
τραπεζών, ή του τρόπου με τον οποίο ο ιδιωτικός τομέας συμβάλλει στην
ευημερία κάθε πολίτη, είναι μια τεράστια πρόκληση.
Η μειωμένη σύνταξη
έχει από πίσω ένα ολόκληρο ιδεολογικό κατασκεύασμα που έχει περάσει ως
«κανονικό». Και αυτό πρέπει να αποκαλυφθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου