Στην Ελλάδα ορισμένες καταστάσεις έχουν γίνει συνήθεια και δεν
προβληματίζουν, ούτε τους πολίτες ούτε τους κρατούντες. Για παράδειγμα,
έχουμε συνηθίσει να βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις παγκόσμιων
ερευνών που γίνονται κατά καιρούς, αλλά... δεν ιδρώνει το αυτί κανενός.
Είτε για τις κακές επιδόσεις μας στην οικονομία, είτε για το χάλι της
ανώτατης παιδείας, είτε γιατί ο ελληνικός λαός είναι ο πιο παχύσαρκος ή ο
πιο «θεριακλής».
Οι έρευνες θα έπρεπε να γίνονται αντικείμενο
πολύ σοβαρής συζήτησης για το πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί η χώρα.
Αλίμονο, κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για ευρήματα που σε
κανονικές χώρες θα έπρεπε να προκαλούν ντροπή, φόβο και προβληματισμό
για το μέλλον.
Μια τέτοια έρευνα που δημοσιεύτηκε μόλις προχθές
αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι 32η σε 34 χώρες του ΟΟΣΑ σε ό,τι αφορά τη
συμβολή της χώρας στην εξέλιξη των νέων. Δηλαδή, πώς το κράτος μπορεί να
βοηθήσει τη νεολαία να δραστηριοποιηθεί στην αγορά εργασίας, να
συμμετάσχει με πιο καλούς όρους στην εκπαίδευση, αλλά και να δώσει ώθηση
στην επαγγελματική κατάρτιση.
Ελβετία, Γερμανία, Αυστρία,
Ισλανδία είναι οι πρώτες χώρες στη συγκεκριμένη κατάταξη, κάτι που
ασφαλώς συνδέεται με την οικονομική ευημερία, η οποία επιτρέπει
περισσότερες δράσεις υπέρ των νέων.
Ομως, τι μέλλον μπορεί να έχει
μια χώρα η οποία «τρώει» τα παιδιά της; Που δεν περιμένει να...
γεράσουν τ’ άλογα, αλλά τα σκοτώνει από την αρχή του εργασιακού τους
βίου;
Ακόμη κι όταν η Ελλάδα περνούσε την εποχή των «παχέων αγελάδων», η
προσοχή του πολιτικού συστήματος στους νέους περιοριζόταν στο πώς θα
διορίσει περισσότερους στο Δημόσιο, πώς θα βολέψουν τα κόμματα τα «δικά
τους παιδιά» και πώς θα διαιωνιστεί αυτή η αδιατάρακτη σχέση πολιτικού -
κομματάρχη και πολίτη - ικέτη για μια θέση στον κρατικό μηχανισμό.
Ουδέποτε
η χώρα οργανωμένα δεν κινήθηκε στη λογική της βελτίωσης του
εκπαιδευτικού συστήματος, της διασύνδεσης των σχολών με την αγορά
εργασίας, της επιβράβευσης των άξιων και των ξεχωριστών ταλέντων. Ακόμη
και τα εκατομμύρια των κοινοτικών κονδυλίων σπαταλήθηκαν σε
πριμοδοτήσεις για να ανοίξουν χιλιάδες καταστήματα που έκλεισαν την
επόμενη ημέρα.
Και σήμερα, στην εποχή της ραγδαίας εξέλιξης της
τεχνολογίας, στην έκρηξη των νεοφυών επιχειρήσεων με τις εκπληκτικές
ιδέες, η Ελλάδα παραμένει ουραγός στις ενέργειες που θα βοηθήσουν τους
νέους να βρουν τον δρόμο τους.
Επομένως:
Δεν είναι ούτε τυχαίο,
ούτε περιστασιακό το περίφημο πλέον φαινόμενο του brain drane, δηλαδή
της «διαρροής» των πιο καλών μυαλών της χώρας στο εξωτερικό.
Οταν η ίδια
η χώρα δεν δίνει τις ευκαιρίες στους νέους να μορφωθούν ή να
καταρτιστούν ώστε να αναζητήσουν μια θέση εργασίας πέραν του δημόσιου
τομέα, είναι τουλάχιστον αναμενόμενη η μαζική μετανάστευση από ανθρώπους
οι οποίοι δεν βολεύονται με τον μικρό, σταθερό μισθό, αλλά χωρίς όραμα
και εξέλιξη.
Η Ελλάδα βρίσκεται σε δύσκολη θέση κατά κύριο λόγο
επειδή το πολιτικό σύστημα δεν έχει εμπνεύσει ένα όραμα στους νέους. Κι
αυτό είναι πολύ πιο ανησυχητικό από την οικονομική κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου