Μιας συνεχούς αργίας
Να έφερε κατευνασμόν
Φρενών τε και κοιλίας.
Μας παίζουνε στα ζάρια
Και Πρόεδρο αν δεν βγάλουνε
Μας βλέπω στα φανάρια.
Τον Αλφαβητικό μας
Γιορταστικό Εξάψαλμο
Στο μαύρο ριζικό μας.
σύριζα, φορτωμένος,
Την ψήφο σου λιμπίστηκα
Μα το γκρεμό φοβάμαι.
τράβα στον Βενιζέλο.
Εκεί Δηπάρ, εδώ Δημάρ
Με Σύριζα καπέλο».
Και βρόντησε η Πλατφόρμα:
«Αρπα τον», κράζει, «απ’ τον γιακά,
ξωπέταξέ τον, όρμα!
Τσίπρας με ύφος θείον:
«Αφες το», λέει, «τ’ απολωλός
να έλθει προς τον θείον».
Το Τσίπρα αντρειωμένο
λέγει στον βράχο του Μπερλίν,
Μαύρο, μελανιασμένο.
ξεσπάει στα γέλια η άλλη
και με τον Σόιμπλε μαζί
ανοίγει ένα μπουκάλι.
Και πάει κι ακόμα πάει
Και παίρνει και τα μας μαζί
Στ’ αγύριστου τα χάη.
Πώς και μια τέτοια κουρελού;
«Στον αργαλειό την ύφανα,
τάκου, με Βενιζέλο
-ζωή πια δε σε θέλω!»
Τάκου τάκου τα Ζάππειά σου
τάκου τα σκάτωσε κι η αφεντιά σου.
με την καρδαροπούλα
«Φεϊσμπουκιώτη απήντησα
με λέει “τουν ψήφου πούλα”.
Τον λέγω, ωχού καμένο,
Να μ’ αγοράσουν θέλουνι
Τέτοιου κορμί θρεμμένο».
Ακούσατε ακροαταί
Εκπρόσωπους δασκάλων
Ξύλινους μετά κάλων.
Και πρέπει εδώ να σώσω,
Καλώς να ’ρθεί η Πρωτοχρονιά
Κι απέ θα... ολοκληρώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου