ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ενα σακί σκουπίδια και κάτι χαστούκια

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

To μοντέλο είναι απλό και έχει αποδειχθεί έως σήμερα άκρως λειτουργικό. Αξιοποιώντας το άσυλο, κυρίως όμως την ένταξή τους στην προστατευόμενη φυλή των φοιτητών –προστατευόμενη από τη φιλοσοφία του τύπου Μπουρντιέ, που θεωρεί πως το βασικό στην εκπαίδευση δεν είναι η γνώση αλλά ο μαθητής– ορισμένοι πρωτοπόροι της φυλής, μάγοι, σαμάνοι ή υποψήφιοι βουλευτές μπορούν να προβούν σε οποιαδήποτε ασχήμια την οποία, όπως οι μοναχοί ονόμαζαν το κρέας ψάρι για να το τρων Παρασκευή, βαπτίζουν πολιτική πράξη.  

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο μαθητής του Κροπότκιν ο οποίος άδειασε μια σακούλα σκουπίδια πάνω στο γραφείο του αντιπρύτανη, επειδή δεν δέχθηκε να τον συναντήσει ο πρύτανης.
Ηταν μια πράξη με εξαιρετική απόδοση στο χρηματιστήριο του δημόσιου βίου μας. Το όνομά του έγινε γνωστό, η φωτογραφία του αναδημοσιεύθηκε σε όλα τα μήκη και πλάτη του Διαδικτύου, εντελώς δωρεάν, και ο ίδιος μπορεί πλέον να τη χρησιμοποιεί στο βιογραφικό του, σημειώνοντας, όπως οι επαίτες του ηλεκτρικού που λένε πως τους έδειξε η τηλεόραση ως δεν ξέρω κι γω τι ασθενείς, πως κατάφερε να περάσει ως είδηση ακόμη και στα σύντομα δελτία του ραδιοφώνου. Πράξη ιδιαιτέρως προσοδοφόρα, αφού δημοκρατία έχουμε, κατά συνέπεια κανείς δεν πρόκειται να πειράξει, να τιμωρήσει ή έστω να επιπλήξει τον ήρωα. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα κατά πως επισημαίνει και ο δημοσιογραφικός λυρισμός, κατά συνέπεια κάθε αντίδραση σε τέτοιου είδους ασχήμιες, ή και χειρότερες ακόμη, όπως το χτίσιμο καθηγητών ή η λόγω εξύβριση της μητέρας τους και των οικογενειών τους, θεωρείται φασισμός.  

Αντιλαμβάνομαι, αγαπητοί αναγνώστες, πως ο συλλογισμός μου δεν είναι ακριβώς λογικός, όμως, όποιος καταφέρει να βρει τα ίχνη λογικής σε όλ’ αυτά ας μου γράψει, που λένε.

Ο κ. Τζιφόπουλος λοιπόν, πρόεδρος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και αντιπρύτανης του εν λόγω ιδρύματος, σε συνέντευξη που έδωσε σε τηλεοπτικό σταθμό της Κατερίνης είπε πως εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα πρέπει και οι αρχές του Πανεπιστημίου να «φασιστοποιηθούν και να ρίχνουν και καμιά σφαλιάρα». Ο

 παρουσιαστής, που ήταν το πραγματικό θέαμα της εκπομπής, αδυνατώ να το περιγράψω, εξεπλάγη και ζήτησε εξηγήσεις. Πλην όμως, η μαγική λέξη είχε ήδη κυκλοφορήσει στον αέρα και ως εκ τούτου τη μυρίστηκαν τα λαγωνικά της επανάστασης, την αναπαρήγαγαν με αποτέλεσμα ο κ. Τζιφόπουλος να παραιτηθεί από τη θέση του αντιπρυτάνεως. Ο σύλλογος φοιτητών της Φιλοσοφικής κατόπιν τούτου εξέδωσε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία δεν έφτανε η παραίτηση του κ. Τζιφόπουλου, αλλά απαιτείται και η παραίτηση Φορτσάκη και των συν αυτώ, γιατί και αυτοί του ιδίου φυράματος είναι.
Τον κ. Τζιφόπουλο δεν τον ξέρω. Και πιστεύω ότι διέπραξε ένα σοβαρό σφάλμα. 

Το σφάλμα του είναι ότι χρησιμοποίησε το λεξιλόγιο όλων αυτών που θεωρούν ότι οποιαδήποτε αντίδραση εκ μέρους των θεσμών απέναντι στα νευρικά ενεργούμενα της οιονεί εξέγερσης, στην πραγματικότητα όμως της ανάγωγης ασχημίας, συνεπάγεται κάποιου είδους φασιστοποίηση.  

Με άλλα λόγια, ότι η αποκατάσταση της τάξης και οποιαδήποτε προσπάθεια, έστω βίαιη όπως είναι απαραίτητο πολλές φορές, για την αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας ενός θεσμού όπως το πανεπιστήμιο, είναι φασισμός. 

Παραγνωρίζοντας μάλλον, εκτός των άλλων, και τη δύναμη της υποκρισίας που διέπει τα δημόσια πράγματα της χώρας. Εκτός των άλλων που έχουμε συμφωνήσει στο κοινωνικό μας συμβόλαιο είναι πως η επανάσταση είναι δωρεάν.

Απόδειξη, για μία ακόμη φορά, πως αν εξαιρέσεις τα συνήθη αδιέξοδα του μυαλού η δημοκρατία δεν έχει άλλα.