Του Alessio Terzi
Αυτό το γράφημα, συγκρίνει τη μέση ποιότητα των επιστημόνων που φεύγουν ή μετακινούνται (για πρώτη φορά) σε μια χώρα στο διάστημα 1996-2011. Το μέγεθος της φούσκας αντιστοιχεί στις συνολικές ροές (εισροές καθώς και εκροές). Οι χώρες με κόκκινο είναι αυτές που συνεισφέρουν επιστήμονες στη διεθνή αγορά, και αυτές με μπλε είναι αυτές που τους δέχονται.
Στην ιδανική περίπτωση, μια χώρα θα πρέπει να θέλει να είναι χαμηλότερα ή επάνω στη γραμμή των 45 βαθμών, που δείχνει ότι η ποιότητα των νεοεισερχόμενων είναι τόσο υψηλή (ή και υψηλότερη) με αυτή των όσων φεύγουν.
Προϋπόθεση για αυτό, μια χώρα θα πρέπει επίσης να προτιμά μια μεγαλύτερη και όχι μια μικρότερη φούσκα, που αντιπροσωπεύει μια υψηλή ροή των επιστημόνων και υποδηλώνει μια πλήρη εκμετάλλευση των συνεργιών που αποκτήθηκαν μέσω διεθνούς συνεργασίας.
Τέλος, οι χώρες θα πρέπει να έχουν στόχο να βρίσκονται στο επάνω δεξιά τεταρτημόριο, που υποδηλώνει υψηλότερη ποιότητα τόσο των εισερχόμενων όσο και των εξερχόμενων ερευνητών.
Στην περίοδο προ κρίσης, η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο θεωρούνταν ότι βρισκόταν στην καλύτερη θέση για να προσελκύσουν επιστήμονες υψηλής ποιότητας. Η Γαλλία και η Γερμανία ήταν σε γενικές γραμμές break even όσον αφορά την ποιότητα, αν και επισημαίνουμε ότι αντιμετώπισαν σημαντικές εκροές επιστημόνων, όπως και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Συνολικά, στο δείγμα που παρουσιάζεται εδώ, ενώ οι ΗΠΑ (όπως ήταν αναμενόμενο) εμφανίζει τις κορυφαίες επιδόσεις όσον αφορά την προσέλκυση υψηλής ποιότητας ερευνητών, η Ιταλία κατατάσσεται πολύ χαμηλά. Όχι μόνο είναι η χώρα που «συμβάλει» στην αγορά με επιστήμονες, αλλά επίσης δέχεται ερευνητές χαμηλότερης ποιότητας σε σχέση με αυτούς που φεύγουν.
Ώρα για μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος;
© Copyright Bruegel. Η μετάφραση του κειμένου έγινε από το Capital.gr.
© Copyright Bruegel. Η μετάφραση του κειμένου έγινε από το Capital.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου