Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ με την περίφημη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
Η 3η Σεπτέμβρη είναι συνυφασμένη με την ηθική, κοινωνική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας μετά τη μεταπολίτευση. Η ιστορία της Ελλάδας στη μεταπολίτευση αποτελεί υπόδειγμα του που μπορεί να καταλήξει μια χώρα που αφεθεί στη δημαγωγία και το λαϊκισμό.
Το βασικό χαρακτηριστικό του Παπανδρεϊκού σοσιαλισμού ήταν η δημαγωγία, η υπόσχεση των πάντων σε όλους με στόχο της κατάληψη της εξουσίας...
Είναι αλήθεια πως αλώθηκε και το αυταρχικό μεταπολεμικό κράτος της Δεξιάς το οποίο ήταν κλειστό και εχθρικό για τη μισή κοινωνία. Το κράτος όμως δεν αναδιοργανώθηκε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή βάση. Την θέση ισχύος που ασκούσε μεταπολεμικά το παρακράτος της δεξιάς την κατέλαβε και την ασκούσε το παρακράτος αυτών που λυμαίνονταν το δημόσιο με βασικό ιμάντα ένα κατ’ επίφαση συνδικαλισμό στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.
Τις δημόσιες υπηρεσίες και τις ΔΕΚΟ τις διοικούσαν ουσιαστικά οι συνδικαλιστές, με το αζημίωτο φυσικά. Τα σκάνδαλα με τα ταμεία της ΓΕΝΟΠ και του συνδικάτου των ΕΛΤΑ, ή του συνδικαλιστή του «Σωτηρία» που ζητούσε μίζα για να μην κινητοποιήσει τους εργαζόμενους εναντίον απόφασης της διοίκησης αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Έτσι πάνω - κάτω λειτουργούσε και λειτουργεί ο συνδικαλισμός του δημοσίου.
Συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει γιατί άλλο ένα κατόρθωμα του ελληνικού σοσιαλισμού ήταν να καταστραφεί ο ιδιωτικός τομέας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου πέτυχε τη διάχυση της διαφθοράς του παλιού πελατειακού κράτους της Δεξιάς, που αφορούσε ένα σκληρό πυρήνα περί την εξουσία, σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και την υπόλοιπη κοινωνία.
Στην Ελλάδα ο σοσιαλισμός εφαρμόστηκε όχι σαν αναδιάταξη του παραγωγικού ιστού με κυβερνητικό σχέδιο και αναδιανομή του εισοδήματος, αλλά με αναδιανομή της διαφθοράς και του παρασιτισμού επί των δανεικών του δημοσίου χρέους και των επιδοτήσεων της ΕΟΚ.
Οι αριθμοί
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε το χρέος κοντά στο 25% του ΑΕΠ και πριν το 1985 το εκτόξευσε στο 114%. Τρία χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας και την διάλυση της οικονομίας, το 1985, η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ανέθεσαν στο Σημίτη δυο χρόνια να συμμαζέψει την οικονομία. Μόλις το κατάφερε είπε το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα...».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου διέπρεψε ως «Παπατζής» και εξελέγη με συνθήματα όπως έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ και μόλις κέρδισε την εξουσίας δεν έπραξε τίποτα από τα δυο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε μια χώρα με αύξηση του ΑΕΠ πάνω από 3%, ρυθμό υψηλότερο από το μέσο όρο της ΕΟΚ και παρά την είσοδο επιδοτήσεων και τη μείωση της τιμής του πετρελαίου μετά τη δεύτερη πετρελαϊκή κρίση και κατάφερε σε όλη τη δεκαετία να εμφανίσει μέσο ρυθμό 1,7% έναντι 2,7% της ΕΟΚ.
Επί των κυβερνήσεών του στη δεκαετία του ’80 ξεθεμελιώθηκε ολόκληρος ο παραγωγικός ιστός της χώρας που είχε δημιουργηθεί μεταπολεμικά. Τους ανέργους των εργοστασίων που έβαζαν λουκέτο τους προσλάμβαναν στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο. Για το λόγο αυτό οι δημόσιες δαπάνες από 30% του ΑΕΠ το 1980 έφτασαν στο 50% του ΑΕΠ το 1990, βάζοντας τη βάση της σημερινής χρεοκοπίας...
Κατά την πρώτη δεκαετία διακυβέρνησης ο πληθωρισμός της Ελλάδας κινούνταν σε επίπεδα τριπλάσια του μέσου όρου της ΕΟΚ.
Η δραχμή υποτιμήθηκε κατά 30% σε δυο υποτιμήσεις, εξανεμίζοντας την αγοραστική δύναμη των συνταξιούχων και των μισθωτών, προς όφελος της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας (κρατικοδίαιτης επί το πλείστον) που διέθεταν σκληρό συνάλλαγμα.
Η μεγαλύτερη καταστροφή που επέφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην ελληνική κοινωνία ήταν η κοινωνικοποίηση της διαφθοράς και η διεύρυνση της ανοχής σε αυτήν.
Τα οικονομικά σκάνδαλα ήταν στην ημερήσια διάταξη, ενώ ιστορική θα μείνει η φράση του Α.Π. για την ανεκτικότητα στο δωράκι των 500 εκατ. που έδωσε στον εαυτό του ο τότε διοικητής της ΔΕΗ Μαυράκης, ο οποίος απαλλάχθηκε με βούλευμα.
Ο ίδιος και τα στελέχη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ήταν ιθύνοντες νόες για μεγάλα σκάνδαλα όπως αυτό του Πώποτα και του Κοσκωτά. Γνωστή επίσης είναι η υπόθεση της ροζ βίλας, όπου ο πρωθυπουργός απέκτησε βίλα ακριβότερη από αυτή που μπορούσε να δικαιολογήσει το πόθεν έσχες του. Για να «κουκουλωθεί» το θέμα παρουσιάστηκαν κάποιοι εικονικοί δανειστές, μεταξύ αυτών και ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, που προτάθηκε από τη Νέα Δημοκρατία.
Όταν το «κεφάλι» βρωμάει έτσι η σαπίλα είναι θέμα χρόνου να εξαπλωθεί σε όλο το σώμα...
Το κύμα διαφθοράς του ΠΑΣΟΚ και η παρασιτική κρατικοδίαιτη νοοτροπία εξαπλώθηκαν σιγά-σιγά σε όλο το πολιτικό σκηνικό και αποτελούν μέχρι σήμερα κυρίαρχο χαρακτηριστικό του.
Η 3η Σεπτέμβρη είναι συνυφασμένη με την ηθική, κοινωνική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία της χώρας μετά τη μεταπολίτευση. Η ιστορία της Ελλάδας στη μεταπολίτευση αποτελεί υπόδειγμα του που μπορεί να καταλήξει μια χώρα που αφεθεί στη δημαγωγία και το λαϊκισμό.
Το βασικό χαρακτηριστικό του Παπανδρεϊκού σοσιαλισμού ήταν η δημαγωγία, η υπόσχεση των πάντων σε όλους με στόχο της κατάληψη της εξουσίας...
Είναι αλήθεια πως αλώθηκε και το αυταρχικό μεταπολεμικό κράτος της Δεξιάς το οποίο ήταν κλειστό και εχθρικό για τη μισή κοινωνία. Το κράτος όμως δεν αναδιοργανώθηκε σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή βάση. Την θέση ισχύος που ασκούσε μεταπολεμικά το παρακράτος της δεξιάς την κατέλαβε και την ασκούσε το παρακράτος αυτών που λυμαίνονταν το δημόσιο με βασικό ιμάντα ένα κατ’ επίφαση συνδικαλισμό στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.
Τις δημόσιες υπηρεσίες και τις ΔΕΚΟ τις διοικούσαν ουσιαστικά οι συνδικαλιστές, με το αζημίωτο φυσικά. Τα σκάνδαλα με τα ταμεία της ΓΕΝΟΠ και του συνδικάτου των ΕΛΤΑ, ή του συνδικαλιστή του «Σωτηρία» που ζητούσε μίζα για να μην κινητοποιήσει τους εργαζόμενους εναντίον απόφασης της διοίκησης αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Έτσι πάνω - κάτω λειτουργούσε και λειτουργεί ο συνδικαλισμός του δημοσίου.
Συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα δεν υπάρχει γιατί άλλο ένα κατόρθωμα του ελληνικού σοσιαλισμού ήταν να καταστραφεί ο ιδιωτικός τομέας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου πέτυχε τη διάχυση της διαφθοράς του παλιού πελατειακού κράτους της Δεξιάς, που αφορούσε ένα σκληρό πυρήνα περί την εξουσία, σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και την υπόλοιπη κοινωνία.
Στην Ελλάδα ο σοσιαλισμός εφαρμόστηκε όχι σαν αναδιάταξη του παραγωγικού ιστού με κυβερνητικό σχέδιο και αναδιανομή του εισοδήματος, αλλά με αναδιανομή της διαφθοράς και του παρασιτισμού επί των δανεικών του δημοσίου χρέους και των επιδοτήσεων της ΕΟΚ.
Οι αριθμοί
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε το χρέος κοντά στο 25% του ΑΕΠ και πριν το 1985 το εκτόξευσε στο 114%. Τρία χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας και την διάλυση της οικονομίας, το 1985, η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Ανέθεσαν στο Σημίτη δυο χρόνια να συμμαζέψει την οικονομία. Μόλις το κατάφερε είπε το περίφημο «Τσοβόλα δώστα όλα...».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου διέπρεψε ως «Παπατζής» και εξελέγη με συνθήματα όπως έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ και μόλις κέρδισε την εξουσίας δεν έπραξε τίποτα από τα δυο.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε μια χώρα με αύξηση του ΑΕΠ πάνω από 3%, ρυθμό υψηλότερο από το μέσο όρο της ΕΟΚ και παρά την είσοδο επιδοτήσεων και τη μείωση της τιμής του πετρελαίου μετά τη δεύτερη πετρελαϊκή κρίση και κατάφερε σε όλη τη δεκαετία να εμφανίσει μέσο ρυθμό 1,7% έναντι 2,7% της ΕΟΚ.
Επί των κυβερνήσεών του στη δεκαετία του ’80 ξεθεμελιώθηκε ολόκληρος ο παραγωγικός ιστός της χώρας που είχε δημιουργηθεί μεταπολεμικά. Τους ανέργους των εργοστασίων που έβαζαν λουκέτο τους προσλάμβαναν στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο. Για το λόγο αυτό οι δημόσιες δαπάνες από 30% του ΑΕΠ το 1980 έφτασαν στο 50% του ΑΕΠ το 1990, βάζοντας τη βάση της σημερινής χρεοκοπίας...
Κατά την πρώτη δεκαετία διακυβέρνησης ο πληθωρισμός της Ελλάδας κινούνταν σε επίπεδα τριπλάσια του μέσου όρου της ΕΟΚ.
Η δραχμή υποτιμήθηκε κατά 30% σε δυο υποτιμήσεις, εξανεμίζοντας την αγοραστική δύναμη των συνταξιούχων και των μισθωτών, προς όφελος της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας (κρατικοδίαιτης επί το πλείστον) που διέθεταν σκληρό συνάλλαγμα.
Η μεγαλύτερη καταστροφή που επέφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην ελληνική κοινωνία ήταν η κοινωνικοποίηση της διαφθοράς και η διεύρυνση της ανοχής σε αυτήν.
Τα οικονομικά σκάνδαλα ήταν στην ημερήσια διάταξη, ενώ ιστορική θα μείνει η φράση του Α.Π. για την ανεκτικότητα στο δωράκι των 500 εκατ. που έδωσε στον εαυτό του ο τότε διοικητής της ΔΕΗ Μαυράκης, ο οποίος απαλλάχθηκε με βούλευμα.
Ο ίδιος και τα στελέχη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ήταν ιθύνοντες νόες για μεγάλα σκάνδαλα όπως αυτό του Πώποτα και του Κοσκωτά. Γνωστή επίσης είναι η υπόθεση της ροζ βίλας, όπου ο πρωθυπουργός απέκτησε βίλα ακριβότερη από αυτή που μπορούσε να δικαιολογήσει το πόθεν έσχες του. Για να «κουκουλωθεί» το θέμα παρουσιάστηκαν κάποιοι εικονικοί δανειστές, μεταξύ αυτών και ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, που προτάθηκε από τη Νέα Δημοκρατία.
Όταν το «κεφάλι» βρωμάει έτσι η σαπίλα είναι θέμα χρόνου να εξαπλωθεί σε όλο το σώμα...
Το κύμα διαφθοράς του ΠΑΣΟΚ και η παρασιτική κρατικοδίαιτη νοοτροπία εξαπλώθηκαν σιγά-σιγά σε όλο το πολιτικό σκηνικό και αποτελούν μέχρι σήμερα κυρίαρχο χαρακτηριστικό του.
Η συντηρητική παράταξη της Νέας
Δημοκρατίας ήρθε στην εξουσία ανταγωνιζόμενη μόνο το ΠΑΣΟΚ σε δημαγωγία
και διαφθορά.
Σημαντικό μεγάλο μερίδιο διαφθοράς εκμεταλλεύτηκε και η
υπόλοιπη αριστερά, κυρίως μέσω της ισχύος της στα συνδικάτα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε τη βάση της χρεοκοπίας της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Το έργο ολοκλήρωσε η κυβέρνηση Καραμανλή του νεώτερου που άφησε την ήδη νοσούσα κατάσταση ανεξέλεγκτη σε διορισμούς και ρουσφέτια. Την περίοδο Καραμανλή ο Βύρων Πολύδωρας ίδρυσε την αγροφυλακή προκειμένου να διοριστούν τα δικά τους κομματικά παιδιά, ενώ ο Προκόπης Παυλόπουλος καταστρατήγησε με την προσωπική συνέντευξη και τη μονιμοποίηση εκτάκτων τις εξετάσεις.
Στα θετικά του Ανδρέα Παπανδρέου λογίζουν την άλωση του απολυταρχικού κράτους της δεξιάς. Το κράτος αυτό όμως το διαδέχθηκε το πελατειακό κράτος της «κλεφτουριάς» και ως εκ τούτου ενοχικό και ανίκανο να επιβάλει το νόμο. Το κράτος που παρέδωσε τα κλειδιά σε άρπαγες συνδικαλιστές, το κέντρο της πρωτεύσας σε λαθρομετανάστες και τα πανεπιστήμια σε συμμορίες αργόσχολων και εγκληματιών.
Η μετάβαση από το απολυταρχικό κράτος της δεξιάς όμως ξεκίνησε με τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο, με την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την νομιμοποίηση του ΚΚ.
Στα θετικά του λογίζουν τον πολιτικό γάμο... Έτσι είναι. Όμως, πολύ δεν μας στοίχισε αυτός ο πολιτικός γάμος;
Τέλος, θα αδικούσαμε το ΠΑΣΟΚ για τις κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων σε μια περίοδο που όλα τα ανεπτυγμένα έθνη αποκρατικοποιούσαν. Τις κρατικοποιήσεις τις ξεκίνησε ο Κ. Καραμανλής, όταν σε ένα βράδυ έκανε την μεγαλύτερη κρατικοποίηση όλων των εποχών. Του ομίλου Ανδρεάδη.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικά νεκρό, με τα ορφανά του να μαλώνουν για τα ράκη του και το μεγαλύτερο μέρος να έχει κάνει μετάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, που νομίζει πως μπορεί να εκφράσει κάτι καινούργιο με ό,τι πιο παλιό και φθαρμένο διαθέτει η ελληνική κοινωνία σε ανθρώπους και ιδέες.
Η νοοτροπία ΠΑΣΟΚ έχει κάνει μετάσταση και στη ΝΔ και όλο το πολιτικό σκηνικό. Αυτός είναι ο λόγος που σπάνια κάποιος σήμερα συναντά πολιτικό που λέει τα πράγματα ως έχουν. Στην συντριπτική πλειοψηφία έχουν μετατραπεί σε ένα κοπάδι δημαγωγών που το μόνο που έχουν μάθε είναι να διορίζουν και να μοιράζουν κρατικά λεφτά έναντι ψήφων.
Αυτός είναι ο λόγος που οι έχοντες στοιχειώδη σοβαρότητα αποφεύγουν να ασχοληθούν με την πολιτική.
Η 3η Σεπτέμβρη σαράντα χρόνια μετά μόνο για ημέρα πένθους προσφέρεται, σύντροφοι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου