Απόσπασμα από ΑΡΘΡΑΡΑ που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Το Βήμα» το καλοκαίρι του 1990.
Πολιτισμικά, αξιώνουμε τον παγκόσμιο σεβασμό για όσα πελώρια πύργωσαν οι πρόγονοί μας – και τον αξιώνουμε γκρεμίζοντας ανελέητα ό,τι δικό τους απόμεινε όρθιο στους αιώνες.
Αρχίζοντας απ’ την πανέμορφη και πανέμνοστη γλώσσα τους, που είναι κι η δική μας γλώσσα – αλλά εμείς αρνιόμαστε την πρώτη κι εκπορνεύουμε τη δεύτερη.
Και τελειώνοντας στα μνημεία και τα μουσεία με τα κατάλοιπά τους, που τα παραδίνουμε έρμαιο στους αρχαιοκάπηλους – «εμπάτε συλητές κι αρπάξτε και φυλάκους μη φοβάστε, αφού φύλακες δεν υπάρχουν καν»…
Γαυριούμε για τις «ρίζες» και την «ταυτότητά» μας – και το κοινωνικο-πολιτιστικό όραμά μας είναι πώς θα γίνουμε εικόνα και ομοίωση όχι καν της άξιας πραμάτειας των ξένων, αλλά των σκυβάλων και των εκκριμάτων τους. Μιλάμε κάποια σπαράγματα ελληνικών, ματίζοντάς τα με ξένες στραβομαθημένες λέξεις και στρεβλώνοντάς τα ακόμα πιο πολύ με ξενικές σνόμπικες προφορές…
Τραγουδάμε και χορεύουμε σε καφρο-σκυλάδικους ρυθμούς, που προσφέρουν την υψηλή ηδονή του αφιονιού και του αμόκ…
Ντυνόμαστε με ρούχα-επιγραφές ξενόγλωσσες – σαν τους παλιούς εκείνους «ανθρώπους-σάντουιτς», που γύριζαν στα πεζοδρόμια με δύο πινακίδες μπρος και πίσω, διαφημίζοντας φαγάδικα ή μπουλούκια…
Το χειρότερο – και η «αρχή στην πάσα συμφορά»: η Παιδεία μας έχει καταντήσει μια «δημόσια», που εκδίδεται στα σοκάκια και εκδίδει άχρηστα χαρτοδιπλώματα, που ασκεί τους πελάτες της στην αποχαύνωση της μηχανικής εκμάθησης και τους μεταδίδει άσβεστη αποστροφή για την πραγματική μάθηση και γνώση.
Προαγωγός ισόβιας ραστώνης, έχει κάνει αποκλειστικό στόχο των πιστών της...
την εισβολή στην κρατική στάνη και το όσο γίνεται πιο άκοπο κούρσεμά της, που εξασφαλίζει και των εισβολέων το αραλίκι και της στάνης το μασκαριλίκι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου