Κάποιοι ήταν αγνοί και αφελείς. Γι’ αυτό και ηττημένοι.
Γράφει ο Δημήτρης Στρατούλης, τότε αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, για τους πρώτους 8 μήνες του 2015 που συντάραξαν την Ελλάδα, και για τη νύχτα του δημοψηφίσματος:
«Αργά το βράδυ ο Πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν ιστορική νίκη του ελληνικού λαού. Ευχαρίστησε όσους συνέβαλαν σε αυτήν τη νίκη και τους Ευρωπαίους πολίτες που συμπαραστάθηκαν. Ανέφερε όμως δυο σημεία που σηματοδότησαν ότι είχε αποφασίσει να μη σεβαστεί το λαϊκό δημοψηφισματικό ΟΧΙ. Το τεκμηριώνει επειδή απέκλεισε τη ρήξη με την τρόικα, και ανέφερε ότι θα ζητούσε από τον ΠτΔ σύγκληση του Συμβουλίου πολίτικών αρχηγών για μια εθνική συνεννόηση.
Όπως γράφει ο Στρατούλης, ο Τζακ Λιου, υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ και ο Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ τηλεφώνησαν στον Αλέξη Τσίπρα και τον πίεσαν να αποδεχθεί το νέο μνημόνιο, το οποίο μόλις είχε απορριφθεί στο δημοψήφισμα από τον λαό. Ο πρωθυπουργός σε συνάντησή του με τον ΠτΔ (Παυλόπουλο) ζήτησε την σύγκληση του συμβουλίου Αρχηγών. Ο Γιάννης Βαρουφάκης παραιτήθηκε μετά τα μεσάνυχτα ύστερα από συνάντηση με τον Τσίπρα ο οποίος του τη ζήτησε, ικανοποιώντας τη σχετική απαίτηση των δανειστών! .
Και συνεχίζει ο Στρατούλης τη βιωματική του αναφορά: «Στις δύο τα ξημερώματα, αφού τελείωσα τις υποχρεώσεις συμμετοχής μου σε τηλεοπτικές συζητήσεις, και αφού πέρασα από την πλατεία Συντάγματος, όπου συμμετείχα στο λαϊκό πανηγύρι για τη νίκη του ΟΧΙ, (σ.σ. έχουν αποτυπωθεί οι επινίκιες φωτογραφίες με χορούς των οπαδών) κατέληξα στο Μέγαρο Μαξίμου για να μάθω τι γίνεται στο επιτελείο του Πρωθυπουργού».
Και φυσικά έμαθε στο Μαξίμου! Όπως εξιστορεί «Η αλήθεια είναι ότι συνάντησα σκυθρωπά πρόσωπα, λες και χάσαμε το δημοψήφισμα, σε αντίθεση με το λαϊκό πανηγύρι στις πλατείες. Η εικόνα ολοκληρώθηκε όταν είδε τον Γιάννη Βαρουφάκη με τη σύζυγό του Δανάη σε κατάσταση σκεπτικισμού», ο οποίος του είπε: «εμένα με καθάρισε πριν λίγο ο Πρωθυπουργός. Μου ζήτησε την παραίτησή μου και την έδωσα» (Νέα Σαββατοκύριακου, επιμέλεια Δ. Μανιάτης).
Υπενθυμίζουμε ότι για παρόμοια σκυθρωπή ατμόσφαιρα στο Μαξίμου το βράδυ του νικηφόρου αποτελέσματος, έχει κάνει λόγο και η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Και έχει αναφέρει ότι ο Τσίπρας της είπε πως για να κάνουν όλα όσα έλεγαν, μόνο μια... δικτατορία θα το κατάφερνε. Που σημαίνει ότι ο Τσίπρας γνώριζε ότι κορόιδευε τον λαό, εν αντιθέσει προς τους καλόπιστους αριστερούς όπως ο Στρατούλης, ο Λαφαζάνης και οι συν αυτοίς που νεφελοβατούσαν.
Ο Λαφαζάνης ακόμη και τώρα σέρνεται στα δικαστήρια καθώς υπέπεσε στο ενδιαφέρον του τμήματος της Κρατικής Ασφάλειας που είναι επιφορτισμένο με την… Προστασία του Πολιτεύματος! Τμήμα το οποίο τελούσε εν υπνηλία κατά τη μεταπολίτευση, και αναζωογονήθηκε λόγω Λαφαζάνη! Όχι δεν είχε έρθει ο πρώην υπουργός σε επαφή με… Τούρκους πράκτορες. Απλώς είχε την ευπιστία να πιστέψει ότι επί ΣΥΡΙΖΑ κανένα σπίτι δεν θα καταλήξει στα χέρια τραπεζίτη! Και επειδή με 20-30 συντρόφους του μαζεύονταν να διαμαρτυρηθούν γιατί άρχισαν να εκποιούνται σπίτια, εξελήφθη ως εχθρός του κράτους!
Στο ίδιο κλίμα, σοκαρισμένος ο πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης, είχε παραιτηθεί από μια πολλά υποσχόμενη πολιτική καριέρα, επειδή ένιωθε ενοχές ψηφίζοντας το τρίτο μνημόνιο!
Είχε πιστέψει, και αυτός, ότι θα τα έσκιζαν με ένα νόμο ένα άρθρο!
Και έτσι στον ΣΥΡΙΖΑ έμειναν οι «ευέλικτοι. Αυτοί που δεν είχαν αρχές, ή που αυτές ήταν αρκετά ελαστικές, μπροστά στη θέλξη της υπουργικής καρέκλας. Οι εφαψίες της εξουσίας που θα έκαναν τις όποιες υποχωρήσεις εν ονόματι των απολάυσεών της.
Να εξηγήσουμε ότι δεν είμαστε απόλυτοι κριτές. Στο πολιτικό προσωπικό δεν αναζητούμε υπερανθρώπους που γίνονται παρανάλωμα για τις ιδέες τους. Δεν τους χρειάζονται άλλωστε οι τωρινές αντι-ηρωικές εποχές. Ούτε θα βρούμε τέτοιους στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Εκείνο που λέμε είναι ότι χρειάζονται πολιτικοί συνεπείς προς τις διακηρύξεις τους. Και επί πλέον, ο λόγος τους να μην πληγώνει την κοινή αισθητική.
Γιατί δεν είναι αριστερή ρητορική ο λόγος Πολάκη προς απλό ανώνυμο πολίτη: «Εσύ μ@@@@νο κάτσε στην υπόγα που σε έβαλε ο Σκέρτσος οδο (μάλλον «όσο») έχει μηνιάτικο». Η να χαρακτηρίζει υπουργό ως «γελοίο» και να του συνιστά να… «βγάλει τον σκασμό»!
Όσοι έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μιλούσαν πολιτικά (αφελώς αλλά πολιτικά).
Οσοι έμειναν...
έχουν εκτινάξει σε άλλα επίπεδα τη χυδαιότητα του πεζοδρομίου - και δε μιλάμε για το πολιτικό πεζοδρόμιο.
Και πολύ περισσότερο, αυτοί οι φανατικοί αλλά αγνοί αριστεροί, δεν αρπάζονταν από τις πτυχές της δυσώδους επικαιρότητας, για να κάνουν αντιπολίτευση, όπως με το πρόβλημα που προέκυψε για την «Κιβωτό του Κόσμου». Το νέο σενάριο είναι ότι αποκαλύφθηκε σκόπιμα τώρα για λόγους αντιπερισπασμού, επειδή ο Μητσοτάκης βρέθηκε στα δύσκολα με τις υποκλοπές. Καταντάει παράνοια όλο αυτό, παραπέμπει στην αρχαϊκή περίοδο του σταλινισμού, αλλά υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι πολίτες να το υιοθετήσουν!
Υπάρχει όντως μια ηθική Αριστερά που πιστεύει σε αρχές και συμπεριφέρεται βάσει αυτών, με όποιο τίμημα. Αλλά αυτή δεν είναι η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Και το πεζοδρόμιο δεν την επιλέγει!
ΥΓ: Ο τίτλος απορρέει ως παραφθορά του βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου