Του ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Πάλι ψάχνουμε σύννεφα για να πέσουμε.
Σίγουροι μέσα στις φωλιές μας με Νέτιφλιξ και δορυφορική, με άποψη περί παντός επιστητού, τρώμε αμάσητα την καλή επικοινωνιακή πολιτική ανθρώπων που «προσφέρουν», με ή χωρίς πρεσβυτέρα, στην κοινωνία.
Τα κενά του κράτους ήλθαν να τα καλύψουν ΜΚΟ. Εκεί που οι μπίζνες είναι καλά οργανωμένες.
Και στην περίπτωση των παιδιών αφορούν την αναδοχή, την υιοθεσία.
Θα βγει κυκλωματάρα διαβάζουμε.
Το μοτίβο ίδιο. Μόλις βρει το θάρρος, το κουράγιο, το ψυχικό απόθεμα να μιλήσει ένα παιδί, ακολουθεί τσουνάμι.
Σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ασέλγειες, απομονώσεις, ξύλο, τιμωρίες στέρησης φαγητού. Μια αποτρόπαιη φυλακή για παιδιά, με ωραίο περιτύλιγμα και σωστές δημόσιες σχέσεις.
Που κρύβει ανώμαλους (καθόλου πολιτικά ορθή αλλά ακριβής για την περίπτωση λέξη) παιδόφιλους.
Συνδέεται η υπόθεση της Κιβωτού με την άλλη του Μίχου σου λέει. Σίγουρα υπάρχει γειτνίαση και ενδεχομένως και κοινή λογική για τη χρησιμοποίηση των παιδιών ως αντικείμενα.
«Κιβωτός». Σώζει τα παιδιά. Μη βγει από πουθενά ο Νώε με κανά σκουπόξυλο για απάντηση.
Άραγε πόσοι δημοσιογράφοι θα έχουν το θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη για το σπονσονάρισμα του «πατρός»;
Η επίσημη Εκκλησία έλαβε τα μέτρα της και ας μην υπαγόταν σε αυτήν ο πατήρ.
Η Πολιτεία τον ξήλωσε από το ΔΣ.
Τα ΜΜΕ τον ξεσκίζουν. Είναι η στιγμή που ζει την αρνητική δημοσιότητα.
Έτσι συμβαίνει με τα πρώην αγαπημένα παιδιά των ΜΜΕ. Άλλωστε τα μέσα είναι άσπιλα. Κυρίως.
Γουστάρουν να αποκαθηλώνουν: άλλωστε ο πατήρ σε μεγάλο βαθμό, είναι δημιούργημα τους.
Είναι η στιγμή όμως που οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές πρέπει να ξηλώσουν ακόμη ένα πουλόβερ φρίκης, να βγάλουν το περιτύλιγμα από ακόμη ένα λαμόγιο που εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις για να εκμεταλλευτεί παιδιά.
Η αλληλεγγύη, η κοινωνική προσφορά που πάνε αναρωτιούνται πολλοί.
Τυχαίνει να ξέρω πολλούς που προσφέρουν απλόχερα.
Δεν το διαφήμισαν ποτέ, δεν ζήτησαν ανταλλάγματα, ούτε επιδίωξαν κρατική επιχορήγηση, ή συνδρομές από τους ιδιώτες.
Αυτοί οι άνθρωποι θα εξακολουθήσουν να βοηθούν όπου νομίζουν πως πρέπει, μιας και πρωτίστως είναι δική τους εσωτερική ανάγκη.
Και δε θέλουν να τους ξέρει και κανείς.
Διότι τελικά...
όποιος επιδιώκει τη δημοσιότητα μέσα από δράσεις αλληλεγγύης είναι ή ψώνιο ή λαμόγιο. Καμιά φορά και τα δύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου