Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η Τουρκία σε καθημερινή βάση πλέον απειλεί με πόλεμο την Ελλάδα και δεν κρύβει τις νεοοθωμανικές της επιδιώξεις καθώς δια στόματος του δικτάτορα Ερντογάν, η χώρα του ασφυκτιά στα περιορισμένα της σύνορα και θέλει να επεκταθεί στο Αιγαίο, στην Αρμενία, στη Συρία, στη Λιβύη ώσπου να καλυφθούν τα… αχανή «σύνορα της καρδιάς» του Ερντογάν.
Παρέμεινε κανένας σοβαρός πλέον στη Δύση που να πιστεύει ότι μπορεί αυτή η χώρα – τρομοκράτης να θεωρηθεί ευρωπαϊκή; Ότι η Τουρκική Δημοκρατία της οποίας οι αξίες οικοδομήθηκαν με σφαγές, εθνοκαθάρσεις, βία και τρομοκρατία, αθλιότητες και καταπίεση των γύρω λαών που έχουν την ατυχία να συνορεύουν μαζί της, θα υπολογίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα συμμερίζεται τις διάφορες λεπτές ευαισθησίες της Δύσης;
Η Τουρκία είναι κράτος ισλαμιστικό που μάλιστα δεν κρύβει καθόλου τις προθέσεις και τα σχέδιά της για ισλαμοποίηση της Ευρώπης. Ο Ερντογάν εργαλειοποιεί το Ισλάμ (όπως και το μεταναστευτικό) θέλοντας να παρεμβαίνει εκβιαστικά στα εσωτερικά των ευρωπαϊκών υποθέσεων και να καταστεί ρυθμιστικός παράγοντας. Αυτά τα δηλώνει ο ίδιος ανοιχτά.
Ο Ερντογάν απειλεί την Ελλάδα, ένα κράτος όπου υπάρχει έντονο το χριστιανικό στοιχείο – όπως και στην Αρμενία που την θεωρεί Αζερμπαϊτζάν (δεν αναγνωρίζει δηλαδή την εθνική της υπόσταση, όπως ακριβώς ο Πούτιν στην Ουκρανία). Η φιλοδοξία του είναι να εξαφανίσει αυτές τις κοιτίδες του χριστιανισμού στην ευρύτερη περιοχή του, να «καθαρίσει» το τοπίο.
Ο «ευρωπαίος» Ερντογάν όμως κατηγορεί μέρα νύχτα και την Ευρώπη εμφανιζόμενος ως ο υπέρτατος ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου τον οποίο υπερασπίζεται ενάντια στην διεφθαρμένη Δύση που φταίει για όλα τα δεινά των αδελφών μουσουλμάνων – αυτών που βάζουν βόμβες στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες επειδή τους άφησε η αποικιοκρατία ψυχολογικά τραύματα στην συλλογική τους μνήμη και όχι η οθωμανική τυραννία που άφησε πίσω της μόνο μια αιμάτινη κηλίδα.
Ο Ερντογάν είναι εκείνος που ανέπτυξε σχέσεις με την Μουσουλμανική Αδελφότητα προκειμένου η Τουρκία να διεκδικεί το ρόλο της δύναμης που υποστηρίζει τους Παλαιστινίους, αφού είχε δεσμούς με την -συνδεδεμένη με την Αδελφότητα- Χαμάς στη Γάζα. Την ίδια ώρα, η προοπτική μιας κυβέρνησης της Αδελφότητας στην Αίγυπτο με τον Μοχάμεντ Μόρσι το 2012 φάνταζε να είναι ο δρόμος για μια συνολικότερη -και ευνοϊκότερη για την Τουρκία- αναδιάταξη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Και όλα αυτά, με την απερίσκεπτη στάση της Δύσης συνολικά που έδειχνε προθυμία να στηρίξει τις κυβερνήσεις που εκπροσωπούσαν το… πνεύμα της «Αραβικής Άνοιξης».
Ο Ερντογάν δεν είναι που κατηγορεί ανοικτά μέρα νύχτα την Ευρώπη που καταπατά τα δικαιώματα των μουσουλμάνων; «Στην Ευρώπη ζουν 6 εκατομμύρια Τούρκοι και 35 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι και η Ευρώπη σήμερα για τα αδέλφια μας μετατρέπεται σε ανοιχτή φυλακή. Στο σημείο που βρισκόμαστε, η κατάσταση είναι τρομακτική. Είναι σοβαρή απειλή ασφάλειας για τους Μουσουλμάνους που ζουν στην Ευρώπη». Εδώ, ο Ερντογάν προσθέτει πάνω από 10 εκατομμύρια «αδελφούς» στην Ευρώπη καθώς οι μουσουλμάνοι δεν ζουν στην Ευρώπη δεν ξεπερνούν 20 με 25 εκατομμύρια .
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δύση κρατά ερμητικά κλειστά τα αυτιά της σε απειλές που την αφορούν, σε κραυγαλέες περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να είναι κυρίαρχη μόνο η οικονομικίστικη αντίληψη και η αμφιλεγόμενη γεωπολιτική σκοπιμότητα, όταν υπάρχει βαθύ κι αξεπέραστο πολιτισμικό χάσμα. Μεταναστευτικές ροές, ραγδαία και με οργανωμένο σχέδιο ισλαμοποίηση της Ευρώπης που ήδη φέρνει εσωτερικές πολιτικές αναταράξεις στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και η προοδευτική Δύση αναρωτιέται για την άνοδο της ακροδεξιάς.
Ο Ερντογάν είναι αυτός που σήμερα εξακολουθεί να εκβιάζει το ΝΑΤΟ παζαρεύοντας με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας, αγοράζει όπλα από την Ρωσία , δεν συμμετέχει στα μέτρα κατά της Ρωσίας, και κάνει ντιλ με το Ρώσο δικτάτορα για αγωγούς μεταφοράς φυσικού αέριου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Δηλαδή να εξαρτάται η Ευρώπη από την φερεγγυότητα της Ρωσίας και της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν δεν κρατά τις σκέψεις του για τον εαυτό του. Απειλεί ότι «μπορεί να έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», μας υπενθυμίζει ότι θα μας πνίξει στο Αιγαίο, επιδίδεται σε μια σειρά απαραδέκτων δηλώσεων που και μόνο αυτές θα ήταν αρκετές να αποβληθεί από τον σύγχρονο κόσμο…
Αναρωτιόμαστε, αν αυτές όλες αυτές οι απειλές δεν σημαίνουν το στήσιμο ενός σκηνικού πολέμου, τι άλλο μπορεί να σημαίνουν;
Παρόλα αυτά, πρέπει να συζητήσουμε με βάση το διεθνές δίκαιο το οποίο τηρεί με μουσουλμανική θρησκευτική ευλάβεια ο Ερντογάν. Λέγεται και ορθώς ότι η Τουρκία δεν μπορεί να υπάρξει δίχως την Δύση. Πράγματι!
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα, αντί να εκβιάζει η Τουρκία τη Δύση, να της τρίξει τα δόντια η Δύση;
Καθώς εδώ που τα λέμε, η Τουρκία έχει περισσότερο ανάγκη τη Δύση και όχι η Δύση την Τουρκία.
Μπορεί να συνετιστεί η Τουρκία;
Στο ερώτημα αυτό θα απαντούσαμε ευθέως...
«ναι» και μάλιστα άμεσα – αρκεί να αφυπνιστεί η Δύση. Και η αλήθεια είναι ότι η Δύση σιγά – σιγά αφυπνίζεται κι αυτά είναι τα καλά νέα για μας και τα κακά για τον Ερντογάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου