Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΣΟΥΛΗ
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 26ης Μαΐου έχει μέσα του ένα πνεύμα χειραφέτησης. Είναι μια μεγάλη πράξη απόκρουσης, μια νίκη απέναντι στην επιθετικότητα κατά του κοινωνικού σώματος από ένα κόμμα που πίστεψε ότι είναι κάτι σαν «το πνεύμα της Ιστορίας».
Εκεί που νόμιζε υπερφίαλα ότι έχει κερδίσει τη μάχη απέναντι στην κριτική συνείδηση, αυτή του έχει ήδη προετοιμάσει τον μεγάλο καταποντισμό της 7ης Ιουλίου.
Πολλοί λόγοι έχτισαν τις συνθήκες αυτού του αναμενόμενου δίκαιου καταποντισμού.
Από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα, από τα ελάχιστα σκιρτήματα της πολιτικής συνείδησης των κυβερνητικών μέχρι την απροκάλυπτη κατακτητική αλαζονεία τους.
Ανακεφαλαιωμένη πια η κριτική των ανθρώπων στην κάλπη, παίρνει τον χαρακτήρα καταλυτικής απόρριψης μιας μεθόδου εξουσίας που προκάλεσε, ενός ύφους εξουσίας που έγινε συνώνυμο της προσβολής.
Προηγήθηκε μια βιαιότητα κατά του κοινωνικού σώματος που κατοίκησε μέσα στον κυβερνητικό λόγο. Εναν λόγο που αγνόησε τον αντίπαλο, τον θεώρησε αναγκαίο περαστικό και τη συνύπαρξη μαζί του υποχρεωτική, σε μια διάσταση προσωρινότητας. Μόνο οι κυβερνητικοί είχαν δικαίωμα να υπάρχουν.
Ακολούθησε η συνειδητή διαστροφή της πραγματικής ζωής και του πραγματικού κόσμου. Απλουστευτική εκδοχή, ισοπεδωτική ερμηνεία, άρνηση του ορθού του λόγου, ψευδείς διαιρέσεις. Η συσκοτιστική ματιά στον κόσμο είναι το υπόβαθρο για να χτιστεί το ανάχωμα στη συνειδητοποίηση.
Ο καταποντισμός που έρχεται θα αφήσει πίσω του μεγάλες ρωγμές στο ανάχωμα, που σύντομα θα παρασυρθεί μετά την τυπική έλευση του τέλους.
Δίπλα στη συνειδητή παραποίηση του κόσμου οι κυβερνητικοί εργάστηκαν επίμονα για τη συνειδητή άρνηση της αλήθειας. Δεν μιλάμε για κάποια ηθικοπλαστική αρχή που θα ενοχλούσε τη δήθεν ελευθεριότητα των κυβερνητικών. Μιλάμε για την απόκρουση κάθε ενδεχομένου οι άνθρωποι να αναζητήσουν και να αποδεχθούν τα όρια της πραγματικότητας. Των δυνατοτήτων, των αδυναμιών και των καταναγκασμών. Ωστε με επίγνωση να πορευθούν. Αυτή η πανουργία της ψευδούς συνείδησης έχασε την ορμή της και θα συναντηθεί και αυτή με το τέλος της.
Η επιθετικότητα του χυδαίου ήρθε να συμπληρώσει ως δηλητήριο την ατμόσφαιρα της κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης. Λειτούργησε ως προάγγελος της προσβολής και της ταπείνωσης, που αναπτύχθηκε ως συνεκτικό σχέδιο εναντίον του κοινωνικού σώματος. Η πολιτική και η δημόσια συνολικά πράξη των κυβερνητικών επιδίωξε να παραμείνουν οι άνθρωποι καθηλωμένοι στην ανάγκη.
Αυτό υπήρξε το υπόβαθρο της ταπείνωσης, πάνω στο οποίο επιχειρήθηκε μια νέα συνθήκη παραίτησης και υποταγής των ανθρώπων. Μόνο που...
οι άνθρωποι δεν είναι πάντα εύκολα διαθέσιμοι, όπως συχνά φαντάζεται η εξουσία.
Αυτοί και πολλοί άλλοι λόγοι έχουν στέρεα προπαρασκευάσει τον δίκαιο καταποντισμό των κυβερνητικών στην κάλπη τής 7ης Ιουλίου.
Στις 8 Ιουλίου θα ευχαριστήσουμε τους κυβερνητικούς για τη συμβολή τους σε έναν άλλον καταποντισμό. Στον καταποντισμό των στερεοτύπων και των μύθων της μεγάλης χειραγώγησης.
Στις 8 Ιουλίου θα ευχαριστήσουμε τους κυβερνητικούς για τη συμβολή τους σε έναν άλλον καταποντισμό. Στον καταποντισμό των στερεοτύπων και των μύθων της μεγάλης χειραγώγησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου