ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΚΗΦΗΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η αποτελεσματική ιδεολογική άμυνα των κολεκτιβιστών

Γράφει ο Γιάννης Νικολής 

Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής Ομάδας, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ιδρυτής της Λέσχης Φιλελεύθερου Προβληματισμού στη Θεσσαλονίκη. 

(Πρόσφατα (2018) ίδρυσε το "Ινστιτούτο ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ & ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ" και εξέδωσε το νέο του βιβλίο υπό τον τίτλο "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ στην ΕΛΛΑΔΑ της ΚΡΙΣΗΣ" από τις εκδόσεις "Θερμαϊκός".)


Ελάχιστοι συντηρητικοί, σοσιαλδημοκράτες αλλά και φιλελεύθεροι πολίτες παρακολουθούν την επιχειρηματολογία των light κολεκτιβιστών, που εξακολουθούν να κυβερνούν στην Ελλάδα.  

Θεωρώ όμως ότι η παρακολούθηση της επιχειρηματολογίας τους είναι απαραίτητη και κυρίως η ανίχνευση της αποτελεσματικότητάς της... Κι’ αυτό διότι οι κολεκτιβιστές είναι πάντα αποτελεσματικοί στην ιδεολογική τους επιχειρηματολογία αλλά και άμυνα φυσικά...

 

Αμέσως μετά την ήττα τους, οι light κολεκτιβιστές (που εξακολουθούν να κυβερνούν) επιστράτευσαν τα συνήθη και αποτελεσματικά τους όπλα.

 

Η πρώτη άμυνα που επιστράτευσαν και ξεδίπλωσαν είναι ότι "αντιμετωπίσαμε τα "μεγαθήρια" των δημοσιογραφικών ομίλων της διαπλοκής... μπροστά στα οποία εμείς είμαστε αδύναμοι...". Αυτοί οι κακοί της "διαπλοκής" "κατασκεύασαν" πολλαπλά fake news δια των οποίων διέβαλαν τον μικρό και αδύναμο ΣΥΡΙΖΑ που αμύνθηκε με την "αλήθεια και την εντιμότητα" των διακηρύξεων και των πρακτικών του. 

 

Φυσικά τα ανωτέρω "επιχειρήματα" δεν έχουν καμιά βάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ διέθετε πλήθος φωνών (από εφημερίδες και ραδιοσταθμούς) με το μέρους του. Διέθετε ακόμη την κρατική ΕΡΤ η οποία με περισσή φροντίδα, "πονηριά" και "καπατσοσύνη" πρόβαλλε κατ’ αρχήν  (2015) τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον γνωστό Γιάνη. Στη συνέχεια πρόβαλλε κάθε ΣΥΡΙΖΑίο που μπορούσε να γράψει στο γυαλί. Φυσικά και δεν είχε πρόβλημα (η ΕΡΤ) να ονομάζει  (σχεδόν) "φασίστες" τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Παρόλα αυτά όμως το επιχείρημα παραμένει. Εμείς οι μικροί (του ΣΥΡΙΖΑ) που τα βάζουμε με το πανίσχυρο μιντιακό κατεστημένο της διαπλοκής. Και μεις οι μικροί που τους αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά και γιατί όχι τους κατατροπώνουμε δια της δύναμης των επιχειρημάτων μας και της ειλικρίνειας μας. Εδώ η διαστροφή της πραγματικότητας είναι ότι είναι μικροί και οι αντίπαλοι τους πανίσχυροι και οι ίδιοι βέβαια ειλικρινείς σε αντίθεση με του ανειλικρινείς αντιπάλους τους...

 

Ως προς τα fake news πραγματικά τα ΣΥΡΙΖΑϊκά τρολς υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι ασυναγώνιστα. Δεν υπήρξε δημοσιογραφική στήλη που να είναι αντίπαλη των ΣΥΡΙΖΑϊκών μύθων και επιχειρημάτων που να μην δέχεται φοβερές και άθλιες επιθέσεις. Η οποιαδήποτε  βρισιά και σαχλαμάρα εκτοξεύονταν και εκτοξεύεται εύκολα, άνετα και χωρίς συνέπειες. Για παράδειγμα "Θα επιβάλλουν εβδομάδα 7 εργάσιμων ημερών...", "θα επιβάλλουν ασφαλιστικό τύπου Pinochet...", κ.ά. Όχι βέβαια ότι τα τρολς είχαν κάποια γνώση αυτών που έλεγαν, κάθε άλλο, αλλά δεν ήταν αυτό το ζητούμενο. Ζητούμενο ήταν ο κάθε αντίπαλος να πιέζεται μέχρις εξουθένωσης... Η επίσημη όμως θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν τα "fake news" της διαπλοκής...

 

Το δεύτερο σημείο της αποτελεσματικής Ιδεολογικής Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επίκληση του ΗΘΙΚΟΥ Πλεονεκτήματος της Αριστεράς. Γενιές επί γενεών της αριστεράς βασίσθηκαν και επικαλέσθηκαν το ΗΘΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ της. Εμείς είμαστε υπέρ των αδύναμων και των κατατρεγμένων... Αυτών που οι αιμοδιψείς καπιταλιστές-εκμεταλλευτές αρπάζουν το ψωμί... αυτών που τους καταπιέζουν...

 

Η υποκρισία απόλυτη. Οψέποτε οι αριστεροί "βρήκαν" τρόπο να κάνουν "μεγάλη ζωή" σε επαύλεις, "ντάτσες", κότερα, ακριβά ξενοδοχεία και άλλα "γούστα" δεν είπαν ποτέ όχι. Τα δέχτηκαν με άνεση και προσαρμόστηκαν ταχύτατα στις συνθήκες της άνεσης και της πολυτέλειας. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ονόματα που είναι γνωστά... Όμως εδώ είναι η υποκρισία... Διότι δεν μπορεί να "εκπροσωπείς" την φτωχολογιά, τους αδύναμους τους καταφρονεμένους και να κάνεις διακοπές με τους εκμεταλλευτές... Υπάρχει αντίφαση...

 

Η υποκρισία των κολεκτιβιστών ουδέποτε τους πτόησε, καθώς η ευχαρίστηση και οι ανέσεις που απόλαυσαν στα κότερα ή τις επαύλεις των "εκμεταλλευτών" ήταν πάντα ευπρόσδεκτες. Στο τέλος τέλος ήταν και ένα ζητούμενο γι’ αυτούς τους κεντρικούς σχεδιαστές... που πρέπει να "πληρωθούν" αδρά (για τον κεντρικό σχεδιασμό)... αυτοί που εκπροσωπούν (δίκην επαγγέλματος) τους αδύναμους και κατατρεγμένους...
 

Τη διαχρονική απαξία της υποκρισίας των κολεκτιβιστών ουδέποτε την ανέδειξαν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι στην Ελλάδα. Και τούτο διότι και αυτοί δεν μιλούσαν (ούτε μπορούσαν να μιλήσουν) για απαξία της αρπαγής του πλούτου από όσους τον παράγουν.  Μπορούσαν και αυτοί (οι κρατιστές) να μιλήσουν μόνο για τη "δίκαιη" μοιρασιά του, δια του κράτους πάντα, που και οι αυτοί (οι κρατιστές όπως και οι κολεκτιβιστές) θα διαφεντεύουν...

 

Οι κολεκτιβιστές, από κοντά φυσικά και διάφοροι σύμμαχοί τους κρατιστές, προέβαλλαν έντονα τις "παροχές" τους. Δώσαμε έλεγαν και λένε αυξήσεις, τη  13η σύνταξη, επιδόματα, βοηθήματα κ.ά. Εδώ πλέον η αθλιότητα και η ανηθικότητα ανάγεται στο απόγειο της. Διότι ποιες παροχές, επιδόματα και 13τες συντάξεις έδωσαν αυτοί; Δεν έδωσαν τίποτα δικό τους, από πού να το δώσουν άλλωστε;

Πήραν τις αξίες (τα χρήματα) απ’ αυτούς που τα παρήγαγαν (στην ουσία τα λήστεψαν) για να τα δώσουν κατά πώς αυτοί νομίζουν και σε όποιους νομίζουν. Δηλαδή στην κομματική νομενκλατούρα που τους στήριζε και τους στηρίζει.

 

Φυσικά οι κρατιστές δεν μπορούσαν να αντιτάξουν τίποτα ουσιαστικό εδώ. Διότι και αυτοί τα ίδια έλεγαν και έκαναν... οπότε τι να πουν... Έλεγαν κι’ αυτοί ότι εμείς θα δώσουμε περισσότερα... Όπως έλεγαν πριν οι κολεκτιβιστές...

 

Όμως το μεγάλο ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΟΠΛΟ των κολεκτιβιστών ήταν και παραμένει το...

 ΟΡΑΜΑ.  

Εμείς λένε έχουμε ένα μεγάλο όραμα. Μια κοινωνία ισότητας, αδελφοσύνης και ευτυχίας… Τι κι’ αν όλη η ιστορική πορεία έχει διαψεύσει αυτά τα οράματα... Οι κολεκτιβιστές επιμένουν... Εμείς αυτή την κοινωνία (της ισότητας και ευτυχίας) θέλουμε και τη διεκδικούμε... Κατά την έννοια αυτή δεν μπορεί παρά να είναι και κοντά σε διάφορους "κοινωνικούς" αγωνιστές... έστω κι’ αν σκοτώνουν...
 

Εδώ φυσικά οι αντίπαλοί τους κρατιστές κυριολεκτικά δεν έχουν τίποτα να απαντήσουν. Διότι κι’ αυτοί κατά βάση αποδέχονται μια κοινωνία ρυθμισμένη από το κράτος το οποίο δίκαια θα ανακατανέμει τον πλούτο... που άλλοι παράγουν... και που η ιθύνουσα πολιτική τάξη δικαίως μοιράζει... 

Πρόκειται για ένα θέμα "έντασης" και "μεγέθους" της "ισότητας".  

Οι κολεκτιβιστές θέλουν ένα κράτος που κατέχει τα "μέσα" παραγωγής και μοιράζει τον πλούτο "εντελώς" ίσα με βάση την  "ιδανική" τους κοινωνία. 

Οι κρατιστές κατά την εκδοχή των Λαϊκοδεξιών και των Σοσιαλδημοκρατών δέχονται και τον "Ιδιωτικό" τομέα αλλά με το κράτος πάνω απ’ όλα. Δέχονται και κάποιες ανισότητες ως προς τη μοιρασιά διότι αλλιώς δεν δουλεύει το σύστημα...

 

Το τι παράγουν τα "κοινωνικοποιημένα" μέσα παραγωγής είναι γνωστό. Υποβαθμισμένα προϊόντα, χαμηλή παραγωγικότητα, ανθρώπους που δεν ξέρουν να σκέφτονται και να καινοτομούν. "Παράγει" ακόμη εργαζόμενους που προσποιούνται ότι εργάζονται ενώ ο κρατικός μηχανισμός καμώνεται ότι τους πληρώνει.

 

Όμως ακόμη και επί όλων αυτών σπάνια οι κολεκτιβιστές δέχονται ιδεολογικές αντεπιθέσεις, ειδικά από τους κρατιστές. Στην ουσία το όραμά τους γίνεται αποδεκτό απλώς θεωρείται μη πρακτικό και εφαρμόσιμο. Φυσικά τότε οι λογής λογής κολεκτιβιστές απαντούν ότι αυτοί, με βάση και την προγενέστερη εμπειρία θα τα κάνουν καλά... Σπανιότατα ξεδιπλώνεται μια επί της ουσίας επιχειρηματολογία ότι η "ισότητα" και  η "ευτυχία" του κεντρικού σχεδιασμού είναι ένας ερεβώδης  εφιάλτης έμπλεος μιζέριας και καταπίεσης...

Γιατί γράφονται όλα αυτά; 

 Μα για να μπορέσουν να βροντοφωνάξουν οι φιλελεύθεροι πολίτες, ακόμη κι’ εκείνοι που ελάχιστα έχουν σχέση με τις Ιδέες της ελευθερίας αλλά υφίστανται την κρατική ληστεία: ΩΣ ΕΔΩ ΑΗΘΕΙΣ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΤΗΣ "ΔΙΚΑΙΗΣ" ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ...