Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Ας ξεχάσουμε τι πιστεύουμε γι’ αυτόν. Ας
μείνουμε σε αυτά που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει για τον εαυτό του. Πώς
αυτοσυστήνεται ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ;
Ποια στοιχεία της ταυτότητάς του διαφημίζει ως αναλλοίωτα από τους συμβιβασμούς και τις μεταλλάξεις της υπερτετραετούς διακυβέρνησης;
Είμαστε, λέει, το ηθικό νέο απέναντι στο διεφθαρμένο παλιό. Είμαστε το κόμμα των πολλών απέναντι στο κόμμα των ελίτ. Είμαστε ο φορέας της προόδου απέναντι στην ακροδεξιά συντήρηση.
Αυτό το τρίπτυχο υποτίθεται ότι αντανακλά και τα τρία εκλογικά διλήμματα διά των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει μια ελεγχόμενη ήττα στις ευρωεκλογές.
Πώς έχει υπηρετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα «διακυβεύματα» που ο ίδιος κατασκεύασε;
Το «κόμμα των πολλών» ενέταξε στο ψηφοδέλτιό του ένα από τα βαρέα ονόματα της μεταπολιτευτικής ελίτ.
Οι κομιστές του ηθικού πλεονεκτήματος βρέθηκαν να υποθάλπουν επικαρπωτές συντάξεων και μπουρνουζάτους δραπέτες της υπεράκτιας τρυφής.
Το κόμμα της προόδου συνελήφθη πάλι να παρεμβαίνει στο έργο μιας ανεξάρτητης αρχής – αυτής για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Σε αυτή την αλυσίδα αυτοϋπονόμευσης, η υπόθεση Πετσίτη ξεχωρίζει από πολλές απόψεις.
Πρώτον, επειδή οι ήδη εμφανείς διακλαδώσεις της απολήγουν στο Μαξίμου.
Δεύτερον, επειδή η σταδιακή αποκάλυψή της υποδαυλίζει και τον εσωκομματικό βρασμό, που ήδη σοβούσε στον ΣΥΡΙΖΑ, κατά του πολιτικού εντολέα του Πετσίτη.
Τρίτον, γιατί ο πρωταγωνιστής της δεν είναι κάποιος ακριβοθώρητος παράγοντας. Δεν είναι ημέτερος επιχειρηματίας ή περίβλεπτο στέλεχος. Είναι ο Συριζαίος της διπλανής πόρτας –ένας κομματικός, που «φτιάχτηκε» σε μία νύχτα–, γεγονός που τον καθιστά πιο ευάλωτο στον θυμό και στον φθόνο.
Αυτή την τρίτη, και πολιτικά πιο δραστική, πτυχή της υπόθεσης επιδεινώνει η κυβερνητική απολογία περί ασώτου. Ο άνθρωπος που μπορούσε να παίζει στοιχήματα με τον Τσίπρα το βράδυ των εκλογών και να φωτογραφίζεται στο πόντιουμ του Μαξίμου παρουσιάζεται αίφνης σαν «άτομο» που «πήρε τον δρόμο του». Πήρε τη στράτα την κακιά.
Το ερώτημα είναι...
τι εκλογική επίδραση θα έχουν αυτά τα κρούσματα.
Οι σκώληκες που τρέφονται τις τελευταίες ημέρες –και νύχτες– με τα ψιλά γράμματα των δημοσκοπήσεων μαρτυρούν το εξής: Η επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές εμφανίζεται έως και τρεις μονάδες χαμηλότερη από την επίδοσή του στις εθνικές. Η αντίστοιχη ψαλίδα στη Ν.Δ. είναι μία μονάδα. Οπερ σημαίνει ότι η χαλαρότητα των ευρωεκλογών μεταφράζεται μάλλον σε χαλαρή αποδοκιμασία προς τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά σε αποσυσπείρωση της Ν.Δ.
Πάνω σε αυτό το δημοσκοπικό φόντο προβάλλεται η εικόνα του «Μανόλο». Η εικόνα ενός κόμματος που ξεκίνησε ως μίμος του Ανδρέα για να αποκαλυφθεί στο τέλος ως ημίγυμνος μίμος του Ακη.
Τα μπουρνούζια είναι πλέον ξεκούμπωτα.
Ποια στοιχεία της ταυτότητάς του διαφημίζει ως αναλλοίωτα από τους συμβιβασμούς και τις μεταλλάξεις της υπερτετραετούς διακυβέρνησης;
Είμαστε, λέει, το ηθικό νέο απέναντι στο διεφθαρμένο παλιό. Είμαστε το κόμμα των πολλών απέναντι στο κόμμα των ελίτ. Είμαστε ο φορέας της προόδου απέναντι στην ακροδεξιά συντήρηση.
Αυτό το τρίπτυχο υποτίθεται ότι αντανακλά και τα τρία εκλογικά διλήμματα διά των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει μια ελεγχόμενη ήττα στις ευρωεκλογές.
Πώς έχει υπηρετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα «διακυβεύματα» που ο ίδιος κατασκεύασε;
Το «κόμμα των πολλών» ενέταξε στο ψηφοδέλτιό του ένα από τα βαρέα ονόματα της μεταπολιτευτικής ελίτ.
Οι κομιστές του ηθικού πλεονεκτήματος βρέθηκαν να υποθάλπουν επικαρπωτές συντάξεων και μπουρνουζάτους δραπέτες της υπεράκτιας τρυφής.
Το κόμμα της προόδου συνελήφθη πάλι να παρεμβαίνει στο έργο μιας ανεξάρτητης αρχής – αυτής για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Σε αυτή την αλυσίδα αυτοϋπονόμευσης, η υπόθεση Πετσίτη ξεχωρίζει από πολλές απόψεις.
Πρώτον, επειδή οι ήδη εμφανείς διακλαδώσεις της απολήγουν στο Μαξίμου.
Δεύτερον, επειδή η σταδιακή αποκάλυψή της υποδαυλίζει και τον εσωκομματικό βρασμό, που ήδη σοβούσε στον ΣΥΡΙΖΑ, κατά του πολιτικού εντολέα του Πετσίτη.
Τρίτον, γιατί ο πρωταγωνιστής της δεν είναι κάποιος ακριβοθώρητος παράγοντας. Δεν είναι ημέτερος επιχειρηματίας ή περίβλεπτο στέλεχος. Είναι ο Συριζαίος της διπλανής πόρτας –ένας κομματικός, που «φτιάχτηκε» σε μία νύχτα–, γεγονός που τον καθιστά πιο ευάλωτο στον θυμό και στον φθόνο.
Αυτή την τρίτη, και πολιτικά πιο δραστική, πτυχή της υπόθεσης επιδεινώνει η κυβερνητική απολογία περί ασώτου. Ο άνθρωπος που μπορούσε να παίζει στοιχήματα με τον Τσίπρα το βράδυ των εκλογών και να φωτογραφίζεται στο πόντιουμ του Μαξίμου παρουσιάζεται αίφνης σαν «άτομο» που «πήρε τον δρόμο του». Πήρε τη στράτα την κακιά.
Το ερώτημα είναι...
τι εκλογική επίδραση θα έχουν αυτά τα κρούσματα.
Οι σκώληκες που τρέφονται τις τελευταίες ημέρες –και νύχτες– με τα ψιλά γράμματα των δημοσκοπήσεων μαρτυρούν το εξής: Η επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές εμφανίζεται έως και τρεις μονάδες χαμηλότερη από την επίδοσή του στις εθνικές. Η αντίστοιχη ψαλίδα στη Ν.Δ. είναι μία μονάδα. Οπερ σημαίνει ότι η χαλαρότητα των ευρωεκλογών μεταφράζεται μάλλον σε χαλαρή αποδοκιμασία προς τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά σε αποσυσπείρωση της Ν.Δ.
Πάνω σε αυτό το δημοσκοπικό φόντο προβάλλεται η εικόνα του «Μανόλο». Η εικόνα ενός κόμματος που ξεκίνησε ως μίμος του Ανδρέα για να αποκαλυφθεί στο τέλος ως ημίγυμνος μίμος του Ακη.
Τα μπουρνούζια είναι πλέον ξεκούμπωτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου