ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η νομιμοποίηση των καταλήψεων

Του ΠΑΣΧΟΥ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗ
 

Δηλαδή αυτή η «μεγάλη φασαρία» των μαθητικών καταλήψεων για τη Μακεδονία δεν είναι «θαυμάσια κατάσταση», όπως δίδαξε ο Μάο Τσε Τουνγκ και επανέλαβε στα καθ’ ημάς ο κ. Αλέξης Τσίπρας;  

Δεν «πρέπει συνεχώς να αμφισβητούμε τις δομές και τη νομενκλατούρα, ακόμα και όταν είμαστε μέσα στην “επαναστατική” διαδικασία», όπως κάνουν τώρα οι εν συγχύσει, για τον ρόλο τους και τα εθνικά θέματα, μαθητές;

 

Στη συνέντευξη που είχε δώσει στο περιοδικό Schooligans (18.4.2008) ο νυν πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι «Οταν ξεκινάγαμε εμείς το ’91, η κατάληψη δεν είχε νομιμοποίηση ως μέσο πάλης – εμείς της δώσαμε νομιμοποίηση (...) Κανένας αγώνας που γίνεται μέσα από συλλογικούς δρόμους –ακόμα κι αν τα αιτήματα δεν είναι τόσο ισχυρά– δεν είναι χαμένος. Στο τέλος κάτι αφήνει». Τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν ο κ. Τσίπρας είχε γίνει αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε (εκ της εμπειρίας του μάλλον) τους κανόνες για τις καταλήψεις. «Η κλίμακα της αντίστασης και της διαμαρτυρίας νομιμοποιείται από την αποδοχή της από το κοινωνικό σύνολο και από το δημοκρατικό των διαδικασιών μας μέσα από τις οποίες λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις...» (ΔΕΘ 16.9.2012).

 

Μπράβο λοιπόν στον κ. Τσίπρα, που αυτός και η παρέα του νομιμοποίησαν τις καταλήψεις ως μέσο πάλης και μπράβο για το θάρρος που δίνει στους καταληψίες «κανένας αγώνας που γίνεται μέσα από συλλογικούς δρόμους δεν είναι χαμένος». Γιατί φωνασκούν τώρα οι υπουργοί για τις εμπνεύσεις του πρωθυπουργού και τους δρόμους που άνοιξε;

 

Ας σοβαρευτούμε: οι «επαναστατικές» εμπνεύσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (που νομιμοποιούσαν κάθε παράνομη πράξη με πολιτική λεοντή: καταλήψεις, συγκρούσεις, «παρελάσεις του λαού» κ.λπ.) δεν δικαιολογούν τη σημερινή παρανομία των καταλήψεων. Δυστυχώς, όμως, αυτές οι επαναστατικές ανοησίες υπονόμευσαν δημοκρατικό κανόνα και η πραγματικότητα τώρα εκδικείται ολόκληρη την κοινωνία.
 

Ταυτοχρόνως, πρέπει να αναλογισθούμε πόσο οικτρώς κοντόφθαλμη –ακόμη και στα στοιχειώδη της κοινωνικής συμβίωσης ή της πολιτικής διαδικασίας– υπήρξε η ηγεσία του κατά Βαρουφάκη «αριστερού τσούρμου» που τώρα κυβερνάει τη χώρα. 

Πρέπει επίσης να τρομάξουμε, από το πόσο βραχυπρόθεσμοι και συνεπώς αναποτελεσματικοί είναι στη διαχείριση των σύνθετων ζητημάτων, ένα από τα οποία είναι η υπόγεια άνοδος της Ακροδεξιάς. Χρησιμοποιούν τους παλιούς αφορισμούς, εκτοξεύουν τους ίδιους χαρακτηρισμούς, ενώ κραυγάζουν διαρκώς «Ακροδεξιά στα πρόβατα»· είτε αναφέρονται στη Χρυσή Αυγή είτε στη Νέα Δημοκρατία.

 
Μόνο με την εντατική διδαχή της δημοκρατίας, μπορεί να αντιμετωπιστεί το ακροδεξιό φαινόμενο. Αλλά πάλι...

 με τη δημοκρατία ποτέ δεν τα πήγαιναν καλά οι «υπερεπαναστάτες».