Του ΚΩΣΤΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗ
Για την ανθρώπινη σοφία και την ορθολογιστική
θεώρηση του κόσμου, η γέννηση του Θεανθρώπου είναι σκάνδαλο και η ρήση
του Ιωάννου Χρυσοστόμου, ότι διά της γεννήσεως του Ιησού «άνθρωπος γαρ
εγένετο ο Θεός, και Θεός ο άνθρωπος», αποτελεί παραδοξολογία ακατάληπτη.
Αλλά αυτά είναι για τους θεολόγους.
Το πρότυπο των Χριστουγέννων, όπως εορτάζονται σήμερα, καθιέρωσε εν πολλοίς ο Κάρολος Ντίκενς το 1853, με τη νουβέλα του «Χριστουγεννιάτικη ιστορία», όπου επεχείρησε μια σύνθεση των παγανιστικών συνηθειών –πλούσιο τραπέζι και ποτό– με το χριστιανικό πνεύμα – αγάπη και προσευχή. Ηταν ταυτόχρονα και η αρχή της εμπορευματοποιήσεως μιας θρησκευτικής γιορτής, η απογύμνωση του μυστηρίου από οποιοδήποτε περιεχόμενο.
Υπάρχει όμως και μια ιστορική διάσταση του θέματος, πέραν του μεταφυσικού μηνύματος.
Η έλευση του Ιησού στον κόσμο συμβαίνει επί Οκταβιανού Αυγούστου, του Ρωμαίου στρατηλάτη που υπήγαγε υπό την εξουσία του τη Δύση και την Ανατολή, του ιδρυτού της πολυεθνούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που επεκτεινόταν σε όλη την τότε Οικουμένη.
Αυτή τη νέα τάξη, πρωτοφανούς ισχύος, αναίρεσε με τη διδασκαλία του ο Ιησούς, υψώνοντας τον δούλο υπεράνω των στρατηγών, τους πτωχούς τω πνεύματι υπεράνω των σοφών, ευλογώντας μετανοούσες πόρνες και μετανοούντες τελώνες. Το τέλος της μαρτυρικής αυτής πορείας, που κορυφώθηκε με τη Σταύρωση, ακολούθησε η Ανάσταση και η Πεντηκοστή, και εδόθη η δυνατότης θεώσεως του ανθρώπου εν Χριστώ.
Αυτή η άκρως ανορθολογική και ανατρεπτική διδασκαλία κατίσχυσε εν τέλει, και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέστη χριστιανική σε Ανατολή και Δύση, παρήγαγε αυτό που αποκαλείται σήμερα πολιτισμός και τέχνη, κοινωνική οργάνωση, εξημερώνοντας στην κυριολεξία βαρβαρικές φυλές.
Και όταν το 1917, οι Μπολσεβίκοι κατέκτησαν την εξουσία στη Ρωσία και
οι κοινωνικές εξαγγελίες τους άρχισαν να απειλούν το πολιτικό σύστημα
των δυτικών κρατών, ένας ρωμαιοκαθολικός ιερεύς, ο «κληρικός
σοσιαλιστής» Luigi Sturzo, συγκρότησε με άλλους, το 1919, το Ιταλικό
Λαϊκό Κόμμα, που αποτέλεσε τη βάση των χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων
της Ευρώπης. Επιστρατεύθηκαν οι αρχές του χριστιανισμού για να
αντιμετωπισθεί η υλιστική κοινωνική αντίληψη που προπαγάνδιζαν οι
Μπολσεβίκοι.
Σήμερα τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης είναι απλώς μηχανισμοί προαγωγής των αρχών της φιλελεύθερης οικονομίας και αγωνίζονται με τους Σοσιαλδημοκράτες να επιτύχουν την ένωση των ευρωπαϊκών κρατών στη βάση ορθολογικών αξιωμάτων. Αλλά το μόνον που επέτυχαν μέχρι στιγμής είναι η ανάδειξη των ακροδεξιών κομμάτων της φυλετικής καθαρότητος, των παγανιστικών δοξασιών.
Δεν είναι να απορεί κανείς ότι οι χριστιανικές γιορτές αντιμετωπίζονται ως αργίες, ως κίνητρο για ενίσχυση της καταναλώσεως. Αυτή είναι η κατάσταση.
Εν πάση περιπτώσει...
η στήλη εύχεται Χρόνια Πολλά, όπως και εάν τα εννοεί ο τυχόν αναγνώστης της.
Το πρότυπο των Χριστουγέννων, όπως εορτάζονται σήμερα, καθιέρωσε εν πολλοίς ο Κάρολος Ντίκενς το 1853, με τη νουβέλα του «Χριστουγεννιάτικη ιστορία», όπου επεχείρησε μια σύνθεση των παγανιστικών συνηθειών –πλούσιο τραπέζι και ποτό– με το χριστιανικό πνεύμα – αγάπη και προσευχή. Ηταν ταυτόχρονα και η αρχή της εμπορευματοποιήσεως μιας θρησκευτικής γιορτής, η απογύμνωση του μυστηρίου από οποιοδήποτε περιεχόμενο.
Υπάρχει όμως και μια ιστορική διάσταση του θέματος, πέραν του μεταφυσικού μηνύματος.
Η έλευση του Ιησού στον κόσμο συμβαίνει επί Οκταβιανού Αυγούστου, του Ρωμαίου στρατηλάτη που υπήγαγε υπό την εξουσία του τη Δύση και την Ανατολή, του ιδρυτού της πολυεθνούς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που επεκτεινόταν σε όλη την τότε Οικουμένη.
Αυτή τη νέα τάξη, πρωτοφανούς ισχύος, αναίρεσε με τη διδασκαλία του ο Ιησούς, υψώνοντας τον δούλο υπεράνω των στρατηγών, τους πτωχούς τω πνεύματι υπεράνω των σοφών, ευλογώντας μετανοούσες πόρνες και μετανοούντες τελώνες. Το τέλος της μαρτυρικής αυτής πορείας, που κορυφώθηκε με τη Σταύρωση, ακολούθησε η Ανάσταση και η Πεντηκοστή, και εδόθη η δυνατότης θεώσεως του ανθρώπου εν Χριστώ.
Αυτή η άκρως ανορθολογική και ανατρεπτική διδασκαλία κατίσχυσε εν τέλει, και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέστη χριστιανική σε Ανατολή και Δύση, παρήγαγε αυτό που αποκαλείται σήμερα πολιτισμός και τέχνη, κοινωνική οργάνωση, εξημερώνοντας στην κυριολεξία βαρβαρικές φυλές.
Σήμερα τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης είναι απλώς μηχανισμοί προαγωγής των αρχών της φιλελεύθερης οικονομίας και αγωνίζονται με τους Σοσιαλδημοκράτες να επιτύχουν την ένωση των ευρωπαϊκών κρατών στη βάση ορθολογικών αξιωμάτων. Αλλά το μόνον που επέτυχαν μέχρι στιγμής είναι η ανάδειξη των ακροδεξιών κομμάτων της φυλετικής καθαρότητος, των παγανιστικών δοξασιών.
Δεν είναι να απορεί κανείς ότι οι χριστιανικές γιορτές αντιμετωπίζονται ως αργίες, ως κίνητρο για ενίσχυση της καταναλώσεως. Αυτή είναι η κατάσταση.
Εν πάση περιπτώσει...
η στήλη εύχεται Χρόνια Πολλά, όπως και εάν τα εννοεί ο τυχόν αναγνώστης της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου