Από τον ΑΓΡΥΠΝΟ ΦΡΟΥΡΟ
2/1/2018: Φευγει από τη ζωή στα 77 του χρόνια ο εμβληματικός προπονητής του ΟΦΗ Ευγένιος Γκέραρντ.
Ο Ολλανδός, Ευγένιος Γκέραρντ, ο μακροβιότερος προπονητής σε ομάδα της Ελλάδας, ήρθε στη χώρα μας το 1985 για λογαριασμό του ΟΦΗ και έγινε... Κρητικός μιας και έμεινε στο Ηράκλειο μέχρι το 2000.
Η πρώτη του χρονιά στην ομάδα ήταν ιδιαίτερα επεισοδιακή. Με το τέλος του πρωταθλήματος ο ΟΦΗ τερμάτισε δεύτερος και είχε κερδίσει για πρώτη φορά στην ιστορία του έξοδο στην Ευρώπη, αλλά η τελική θέση της ομάδας ήταν αμφίβολη λόγω της υπόθεσης του Χιλιανού, Αλεσάντρο Ίσις, ο οποίος είχε ανιχνευθεί θετικός σε χρήση απαγορευμένης φαρμακευτικής ουσίας. Στην πρώτη περίπτωση επιχειρήθηκε συγκάλυψη του γεγονότος, η δημοσιοποίησή του όμως από την εφημερίδα Το Έθνος οδήγησε σε παραιτήσεις υπευθύνων, ενώ ούτε έπειτα από το δεύτερο εντοπισμό επιβλήθηκαν κάποιες κυρώσεις. Ο ισχύων τότε κανονισμός προέβλεπε για μεν τον Ίσις τιμωρία αποκλεισμού, για δε το σύλλογο ήττα και αφαίρεση 4 βαθμών σε κάθε αγώνα που υπήρξε ανίχνευση.
Την αμέσως επόμενη χρονιά ο ΟΦΗ αναδείχθηκε Κυπελλούχος, επικρατώντας στον τελικό του Ηρακλή, με 3-1 στη διαδικασία των πέναλτι, καθώς στην κανονική διάρκεια και στην παράταση του τελικού οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 1-1. Στο πρωτάθλημα της ίδιας περιόδου τερμάτισε τρίτος, ενώ στην Ευρώπη πέρασε στο δεύτερο γύρο του κυπέλλου Κυπελλούχων όπου αποκλείστηκε από την ιταλική Αταλάντα. Την περίοδο 1987-88 ο ΟΦΗ κατετάγη τρίτος, κερδίζοντας το εισιτήριο για το Βαλκανικό κύπελλο της επόμενης χρονιάς το οποίο και κατέκτησε.
Τα επόμενα χρόνια η ηρακλειώτικη ομάδα καθιερώθηκε στις υψηλότερες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, ενώ το 1990 ήταν φιναλίστ στο Κύπελλο για δεύτερη φορά στην ιστορία του, γνωρίζοντας την ήττα με 4-2 από τον Ολυμπιακό στον τελικό της διοργάνωσης. To 1992-93 κέρδισε την έξοδο στο κύπελλο UEFA, όπου πραγματοποίησε μια αξιομνημόνευτη πορεία μέχρι τους 16 της διοργάνωσης αποκλείοντας τη Σλάβια Πράγας και την Ατλέτικο Μαδρίτης, για να αποκλειστεί στη συνέχεια από την Μποαβίστα.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε στο χωριό Ελιά της Κρήτης μαζί με την σύζυγο του Κατερίνα
3/1/2018: Πέθανε σε ηλικία 85 ετώ γνωστός ηθοποιός και υπηρέτης του παλιού ελληνικού κινηματογράφου Χρήστος Δοξαράς
Ο Χρήστος Δοξαράς γεννήθηκε στην Πάτρα το 1935 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Εθνικού Ωδείου και κινηματογράφο στην ΑΣΚΕ. Τη δεκαετία του 1970 απομακρύνθηκε από τη σκηνή και ανέπτυξε ευρύτατη συγγραφική δραστηριότητα, η οποία επεκτάθηκε επί σειρά ετών σε κινηματογράφο, τηλεόραση και ραδιόφωνο.
Ηταν αυτός που μετέφερε αριστουργηματικά τo μυθιστόρημα «Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου στην τηλεόρασή. Η «Λωξάντρα» το 1980 στην ΕΡΤ αποτελεί ίσως την πιο πιστή διασκευή αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος.
Είχε γράψει τα σενάρια για πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές όπως «Χαμογελάστε παρακαλώ» το 1983 στην ΕΡΤ, «Οικογένεια Βλαμένου» στην ΕΡΤ το 1986 του Δ. Ψαθά σε σενάριο Χρ. Δοξαρά, «Μιά απίθανη γιαγιά» το 1991/ΕΤ2, «το λευκό σταυρόλεξο» 1986 στην ΕΡΤ, «Η παγίδα» 1987 απ το βιβλίο του Μαν. Κορρέ σε σενάριο Χρ. Δοξαρά στην ΕΤ1,»Το ημερολόγιο ενός θυρωρού» 1979 στην ΥΕΝΕΔ κ.α.
Είχε, δε, συμμετοχή σε περισσότερες από 30 ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
11/1/2018 Πεθαίνει από έμφραγμα ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού και της Δόξας Δράμας Τάκης Λουκανίδης.
Ο Τάκης Λουκανίδης γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1937 στο Μεσοχώρι Παρανεστίου Δράμας από αγροτική πολύτεκνη οικογένεια. Οι γονείς του ονομάζονταν Γιώργος και Χριστίνα και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια: τον Θανάση που επίσης υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής της Δόξας και του Ολυμπιακού, τον Χαράλαμπο, την Κωνσταντία και την Σοφία. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε τον πατέρα του, τον οποίο κρέμασαν οι βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής το 1942.
Από τότε η μητέρα τους έγινε και πατέρας για τα πέντε παιδιά της. Τους συμπαραστεκόταν ακόμα και στο γήπεδο, στις κερκίδες της θρυλικής Δόξας. Από το 1947 είχαν μετακομίσει στη Δράμα σε ένα σπιτάκι δύο δωματίων και η μάνα του έκανε δυο δουλειές για να ζήσουν. Ωστόσο, τον μικρό Τάκη αναγκάστηκε να τον βάλει στο ορφανοτροφείο, από όπου βγήκε πτυχιούχος της Μέσης Γεωπονικής Σχολής της Κομοτηνής.
Ο Τάκης έπαιζε μπάλα στο ορφανοτροφείο της Δράμας και στη Γεωπονική μπήκε στην ομάδα της Σχολής ως τερματοφύλακας αρχικά και έπειτα ως μέσος, αμυντικός, επιθετικός και σε όποια θέση είχε ανάγκη η ομάδα, μπορούσε να αγωνιστεί.
Υπέγραψε το πρώτο του δελτίο το 1953 στην ΑΕΚ Κομοτηνής. Το 1955 υπογράφει στη Δόξα Δράμας, αλλά ένα σπάσιμο στο χέρι τον αφήνει πίσω στις προπονήσεις την πρώτη χρονιά. Τελικά με μεγάλη προσπάθεια καταφέρνει να παίξει στην πρώτη ομάδα, αν και ήταν μόλις 19 χρονών. Και τι ομάδα: Αντώνης Γεωργιάδης, Παρ. Γρηγοριάδης, Παύλος Γρηγοριάδης, Κοτρίδης, Ιωάννου, Πιστικός κι ο αδελφός του Θανάσης. Παράλληλα, πιάνει δουλειά στην Ηλεκτρική Εταιρεία της πόλης και εξασφαλίζεται επαγγελματικά.
Το 1958 καλείται στην Εθνική ομάδα, ο μόνος παίκτης εκτός ΠΟΚ, για τον αγώνα με την μεγάλη Γαλλία των Φονταίν, Κοπά, για το Κύπελλο Εθνών. Ντεμπούτο του Λουκανίδη αλλά συντριβή με 1-7, μια από τις μεγαλύτερες της εθνικής ομάδας. Επίσης, αγωνίζεται στην Εθνική Ενόπλων κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Ενδιαφέρεται και ο Παναθηναϊκός, με τον οποίο ο παίκτης τα βρίσκει. Η Δόξα αντιδρά κι έτσι ο Λουκανίδης φεύγει για ένα χρόνο στην Κύπρο, στον Α.Π.Ο.Ε.Λ., από όπου σύμφωνα με κάποιο κανονισμό της εποχής, μπορούσε στη συνέχεια να μεταγραφεί σε οποιαδήποτε ομάδα επιθυμούσε.
Τελικά, το 1961 υπογράφει στον Παναθηναϊκό, αφού στο μεταξύ τον είχαν πλησιάσει και παράγοντες του Ολυμπιακού.
Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε ως το 1969, κατακτώντας τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ελλάδος. Στο μεσοδιάστημα γνώρισε τη σύζυγό του, την Άννη, αλλά επειδή δεν τον ήθελαν οι δικοί της αναγκάστηκαν να φύγουν στη Νότια Αφρική το 1965. Έπαιξε κι εκεί σε μια ομάδα για λίγους μήνες.
Λίγο αργότερα, κατάφερε να πάρει μεταγραφή στον Άρη, στον οποίο αγωνίστηκε μία σεζόν και έφτασε ως την κατάκτηση του Κυπέλλου. Ήταν το τέλος μιας λαμπρής καριέρας. Στη συνέχεια ασχολήθηκε επαγγελματικά με το πρακτορείο ΠΡΟΠΟ που είχε ανοίξει.
Μεγάλο του προσόν ήταν ότι μπορούσε να αγωνιστεί σε πολλές θέσεις γι’ αυτό θεωρείται ένας από τους πιο πλήρεις Έλληνες ποδοσφαιριστές. Αγωνίστηκε στην ΑΕΚ Κομοτηνής και στη Δόξα Δράμας. Πριν προλάβει κάποια ευρωπαϊκή ομάδα να τον εντάξει στο δυναμικό της, ο Αντώνης Μαντζαβελάκης τον έφερε στον Παναθηναϊκό το 1962, με τον οποίο αγωνίστηκε για 7 χρόνια.
Είχε 50 συμμετοχές (13 γκολ) με τη Δόξα Δράμας. Σε 142 αγώνες στην Α΄Εθνική με τον Παναθηναϊκό σκόραρε 59 φορές και άλλες 12 στο κύπελλο. Συμμετείχε σε 11 παιχνίδια στην Ευρώπη επιτυγχάνοντας 3 γκολ. Με τον Παναθηναϊκό κέρδισε 3 πρωταθλήματα (1962, 1964, 1965) και ένα κύπελλο (1967).
Έκλεισε την καριέρα του στον Άρη Θεσσαλονίκης, με τον οποίο έπαιξε σε 45 αγώνες (8 γκολ) και κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος το 1970.Συμμετείχε σε 23 αγώνες της Εθνικής Ελλάδας και σκόραρε 3 φορές.
13/1/2018: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών ο τραγουδοποιός Τζίμης Πανούσης
Γεννήθηκε στις 12/2/54 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς -τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή- στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Μουσικά δηλώνει αυτοδίδακτος και παίζει λίγο απ’ όλα. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα Χαρούμενη Κουδουνίστρα όταν ακόμα ήταν στο Γυμνάσιο. Στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του 1970 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες από τον Τζίμη Πανούση (φωνή, στίχοι, μουσική) και τους Σπύρο Πάζιο (κιθάρα, synthesizer, έγχορδα), Γιάννη Δρόλαπα (ηλεκτρική κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα) και Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο). Στη συνέχεια προστέθηκε και ο Van Svarnas (σαξόφωνο). Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο “Skylab” στην Πλάκα ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε από την MINOS-EMI το 1982. Νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το “Disco Tsoutsouni”.
Ακολούθησαν οι δίσκοι Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμαν (1984) και Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση, 1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana’s Bridge (= Γέφυρα της Αλαμάνας) και συμμετέχουν στο δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ Made in Greece Vol.1, παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο “Κάγκελα Παντού” (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του.
Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS-EMI Χημεία και Τέρατα. Οι επόμενοι δύο δίσκοι Δουλειές του Κεφαλιού / The Greatest Kitsch Live! (1990) και Ο Ρομπέν των Χαζών (ζωντανή ηχογράφηση,1992) κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το Vivere Pericolosamente από την Warner το 1993. Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο “Με Λένε Πόπη” (ζωντανή ηχογράφηση). Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD “Δείγμα Δωρεάν” με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.
Στις 20 Γενάρη του 2009 κυκλοφόρησε ένα διπλό DVD με ζωντανή κινηματογράφηση της παράστασης “Της Πατρίδας μου η Σημαία”, που δόθηκε το 2008 στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
Την άνοιξη του 2015 οι Μουσικές Ταξιαρχίες επανενώθηκαν για μια σειρά εμφανίσεων στο Κύτταρο μετά από 30 χρόνια απουσίας.
Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης, ΣΚΑΪ 100.3FM, City FM 99.5. Η τηλεοπτική εκπομπή του Κορίτσια ο Τζίμης που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ 2 το 1995 τελικά «κόπηκε», ωστόσο στιγμιότυπά της έχουν κατά καιρούς παρουσιάσει κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών συνεντεύξεών του. Έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι Δέκα Μικροί Μήτσοι.
Έχουν εκδοθεί έξι βιβλία του Πανούση, κυρίως βασισμένα στις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Πρώτο ήταν το Η Ζάλη των Τάξεων (Γνώσεις, 1989) που περιέχει 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή “Δούρειος Ήχος” στον Top FM την περίοδο 1988-89, ακολούθησαν τα Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη (Opera, 1990) που είναι μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον “Δούρειο Ήχο” το καλοκαίρι του 1989 και Το Κυνήγι της Γκόμενας (Opera, 1992) που αποτελείται από 30 σύντομες γυναικείες βιογραφίες.
Το 1996 κυκλοφόρησε το Υγιεινή Διαστροφή (Opera), για τα 20 χρόνια της παρουσίας του, που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του Disco Tsoutsouni και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α. Τον Ιανουάριο του 2002 παρουσίασε στο περιοδικό ΜΕΤΡΟ τον “εναλλακτικό Καζαμία 2002” με τον τίτλο “Μωρόν λαβέ” ντυμένος με μαντήλα τύπου Παλαιάς Διαθήκης κρατώντας κούκλα βρέφους, τυλιγμένο με την αστερόεσσα. Στο ίδιο το αφιέρωμα φέρεται και με στολή του Άη Βασίλη με εξάρτυση Αφγανού τρομοκράτη ν΄ αναφωνεί το σύνθημα για την Καμπούλ: “Μπόμπα – τσόντα και καμπάνα” αποκαλώντας την ισλαμική μαντήλα μπούργκα “παραδοσιακό ταλιμπανιστήρι”.
To 2005 κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα ακόμα δύο βιβλία του από τις εκδόσεις Opera με τίτλους Μικροαστική Καταστροφή και Πούστευε και Μη Ερεύνα, ενώ το 2010 κυκλοφόρησε το πολύτομο έργο “Ο Στάλιν σκέφτεται για σένα στο Κρεμλίνο”. Το 2011 παρουσίαζε καθημερινή ημίωρη ραδιοφωνική εκπομπή σατιρίζοντας πολιτικά γεγονότα με τον τίτλο “Δούρειος ήχος”, με εναρκτήρια ατάκα “Αμερικανοτσολιάδες, ελβετόψυχοι, αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, ελεύθεροι πολιορκημένοι επαγγελματίες ήλθεν η ώραν σας” – “Αβάντι πόμολο !” (με μουσική υπόκρουση το “Αβάντι Πόπολο”).
Η ιδεολογική στάση του Πανούση και η καυστική του σάτιρα τον έχει φέρει αρκετές φορές αντιμέτωπο με το δικαστήριο, αρχής γενομένης από το 1980, με μία κατηγορία από το Πλημμελειοδικείο Καρδίτσα για περιύβριση αρχής. Ακολούθησαν αρκετές δίκες με κύρια κατηγορία την αθυροστομία του Τζίμη αλλά και τον καυστικό του στίχο που έθιγε άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις. Κατά την περίοδο πριν την κατάργηση της λογοκρισίας (περίπου το 1984) από τους δίσκους των Μουσικών Ταξιαρχιών λογοκρίνονταν λέξεις που “προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ”. Με το δίσκο Δουλειές του Κεφαλιού κατηγορήθηκε για περιύβριση εθνικού συμβόλου αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εικονιζόταν να ανοίγει τρύπες σε ελληνικές σημαίες..
Ο Πανούσης έχει κατηγορηθεί από το ΚΙΣ για εκφράσεις αντισημιτικών απόψεων συνήθως σχετικά με τις θέσεις του περί την σύρραξη Ισραήλ – Παλαιστίνης. Κατά τη διάρκεια τις εκπομπής του Δούρειος Ήχος στο σταθμό City 99,5 το 2009, δήλωσε κατά τ’ άλλα «Εβραίοι – Γουρούνια – Δολοφόνοι κακή σας μέρα, κακό ψόφο να ‘χετε […]», και «[…] ελέγχουν οι εβραίοι όλες τις τράπεζες της αμερικανικής αυτοκρατορίας, ελέγχουν όλο το Σόου Μπιζ που είναι σε επιδέξια εβραϊκά χέρια […]», παραπέμποντας ταυτόχρονα στον πόλεμο στη Γάζα.
Το 2013, Ελληνικές εβραϊκές κοινότητες ενοχλήθηκαν από τη χρήση ενός συμβόλου στην αφίσα του Πανούση για την παράσταση Troika Club, που απεικόνισε το αστέρι του Δαβίδ μπλεγμένο με μια σβάστικα (το εν λόγω σύμβολο χρησιμοποιείται από την σέχτα των ραελιστών («Raelists» στα αγγλικά)). Σε σχέση με αυτό το σύμβολο έχει κάνει δηλώσεις για την ισραηλιτική πολιτική, χρησιμοποιώντας την λέξη “εβραιοναζί”.
Ο Τζίμης Πανούσης είχε έναν γιο, τον Άρη, και μια κόρη, τη Φωτεινή.
14/1/2018: Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών άφησε ο Αριστείδης Ρουμπάνης, ο οποίος είχε λάβει μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε περισσότερα από δύο αθλήματα και γι’ αυτό το όνομα του ξεχώριζε μεταξύ δέκα Ελλήνων πολυσύνθετων Olympians Αθλητών. Μάλιστα, μετά το θάνατο του Φαίδωνα Ματθαίου, ήταν ο τελευταίος εν ζωή αθλητής στη συγκεκριμένη κατηγορία.
Ο Ρουμπάνης συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952 στο ακόντιο και στην Ολυμπιακή Ομάδα Μπάσκετ. Στο Ακόντιο κατείχε το Πανελλήνιο ρεκόρ με 65,98, ενώ στο μπάσκετ έπαιζε «φορ» (σήμερα Νο 4) τόσο στον Πανελλήνιο, όσο και την Εθνική Ομάδα.
Παράλληλα, ήταν μέλος της «Χρυσής Πεντάδας» του Πανελλήνιου, με τον οποίο πανηγύρισε τρία πρωταθλήματα Ελλάδας (1953, 1955, 1957), ενώ αγωνίστηκε και στο ιταλικό πρωτάθλημα. Στην Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε σε 25 αγώνες σημειώνοντας 275 πόντους (11 μ.ο.). Αγωνίστηκε στο Ευρωμπάσκετ 1951 (στο οποίο ήταν ο πρώτος σκόρερ για την Ελλάδα με 61 πόντους), στους Μεσογειακούς Αγώνες 1955 (3η θέση) και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952. Υπήρξε επίσης και επιτυχημένος ακοντιστής και σφαιροβόλος, καθώς κατείχε το Πανελλήνιο ρεκόρ ρίψης ακοντίου με 65,98 μ. και 16,97 μ. αντίστοιχα.
Ο Ρουμπάνης είχε γεννηθεί στις 9 Μαρτίου 1932 στην Τρίπολη και υπήρξε γιός του γυμναστή Σάββα Ρουμπάνη και αδελφός του Ολυμπιονίκη Γιώργου Ρουμπάνη.
14/1/2018: Πέθανε από ανακοπή καρδιάς ο δημοσιογράφος Θοδωρής Μιχόπουλος. Ήταν 66 ετών, γεννημένος στην Πάτρα, το 1952.
Ηταν στενός συνεργάτης του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου.
Εργάστηκε επί πολλά χρόνια στην ιδιωτική τηλεόραση, στα κανάλια Ant1, Star, Σκάι και την ΕΡΤ, ενώ ήταν αρθρογράφος της εφημερίδας «Η Εποχή».
Με πολυετή παρουσία στην ΕΡΤ ο Θοδωρής Μιχόπουλος, αρχισυντάκτης για χρόνια δελτίων ειδήσεων, ήταν η ψυχή πολλών επιτυχημένων δημοσιογραφικών εκπομπών. Υπηρέτησε την δημοσιογραφία και από θέσεις ευθύνης σε άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες.
Με σημαντική κοινωνική δράση και πολιτική παρουσία, ο Θοδωρής Μιχόπουλος βρέθηκε μετά τις εκλογές του 2015 στην θέση του επικεφαλής του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού, ενώ για σημαντικό διάστημα είχε την ευθύνη για την ενημέρωση σχετικά με τις διαπραγματεύσεις της χώρας μας με τους δανειστές.
17/1/2018: Eφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών ο επιχειρηματίας που κυριάρχησε στο εμπόριο σε Ελλάδα και Ευρώπη για δεκαετίες και έγινε σλόγκαν Γρηγόρης Σαράφης. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Από μικρός ήταν ανήσυχο πνεύμα. Στα 16 του έφυγε από το σπίτι για να καταταγεί στον ΕΛ.ΑΣ.. Μετά τις σπουδές του στην Ανωτάτη Εμπορική, έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου παντρεύτηκε και γύρισε στα Τρίκαλα, για να αναλάβει το εμπορικό κατάστημα του πατέρα του.
Σύντομα, άνοιξε τα φτερά του και ξεκίνησε μια χωρίς προηγούμενο επιχειρηματική ανάπτυξη βάζοντας το σλόγκαν «Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στην Αθήνα, Σαράφης στο Παρίσι» στα χείλη όλης της Ελλάδας.
Αριστερός, με βαθιά ριζωμένες δημοκρατικές αντιλήψεις και πρακτικές, με μεγάλη αγάπη στη δουλειά του -«την κάνω με μεράκι» έλεγε- και τους συνεργάτες του. Πρωτοπόρος στη διαχείριση των καταστημάτων, επιδίωκε να φέρνει ότι πιο μοντέρνο και καινούργιο στη μόδα για τους άντρες στα μαγαζιά του. Την αγάπη του για τα ταξίδια την μοιράζονταν με τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Πάντα έβαζε τα Τρίκαλα μπροστά, όχι μόνο στα σλόγκαν, διατέλεσε δημοτικός σύμβουλος, είχε καρδιακούς φίλους. Καταπιάνονταν με πολλά, με ψαρέματα, κάμπινγκ, γρήγορα αυτοκίνητα, τα ρεμπέτικα και τη τζαζ.
5/2/2018: Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών, ο ηθοποιός Κώστας Μπακάλης, που έγινε ευρύτερα γνωστός από τη συμμετοχή του σε ταινίες όπως οι Λούφα Και Παραλλαγή, Τροχονόμος Βαρβάρα και Βασικά Καλησπέρα Σας, θεατρικά έργα και τηλεοπτικές σειρές, όπως οι Μικρομεσαίοι και Φόβος Και Πάθος. Συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές όπως: 1) Απόρρητος Φάκελος 27 σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρίων (ΥΕΝΕΔ 1972), 2) 38ο Αστυνομικό τμήμα σε σενάριο και σκηνοθεσία Τζίμμυ Κορίνη - Jimmy Corinis (ΥΕΝΕΔ 1972), 3) Η Μάχη των Πελαργών σε σκηνοθεσία Μάριου Ρετσίλα (ΥΕΝΕΔ 1981), 4) Ανάμεσα σε τρείς Γυναίκες σε σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα (ΥΕΝΕΔ 1982), 5) Ο Ταξιτζής (ΥΕΝΕΔ 1979), 6) Οι Αξιόπιστοι σε σκηνοθεσία Ερρίκου Ανδρέου (ΥΕΝΕΔ 1982), 7) Το Ξεκίνημα της Φωτιάς σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ 1982), 8) Οι Ιερόσυλοι σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ2 1983), 9) Μαργαρίτα Στέφα σε σκηνοθεσία Κώστα Πρέκα (ΕΡΤ2 1983), 10) Η Επιστροφή σε σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου (ΕΡΤ 1982), 11) Η Έκτη Εντολή σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΕΡΤ2 1989), 12) Η Δίκη σε σκηνοθεσία Αντώνη Τέμπου (ΕΤ2 19991), 13) Η Οργή των Θεών σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά (ΣΚΑΙ 1994) κ.α Αξιόλογη η συμμετοχή του σε πολλές κινηματογραφικές ταινίας και πολλά θεατρικά έργα καθώς και η συμμετοχή σε περιοδεύοντες θιάσους (Δωδεκανησιακό θέατρο κλπ).
10/2/2018: Αφήνει σε νοσοκομείο της Αθήνας την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 ετών ο σχεδιαστής μόδας Δημήτρης Παρθένης. Ο οραματιστής σχεδιαστής που μέσα από το brand Parthenis επικοινώνησε την αγάπη του για την κομψότητα και το απέριττο ντύσιμο, αλλάζοντας την ελληνική μόδα, άνοιξε το πρώτο του κατάστημα, την μπουτίκ Brigitte, το 1970 στην Αθήνα, στο οποίο εκτός από τα πράγματα που πουλούσε σχεδίασε τις προσωπικές του σειρές.
12/2/2018: Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο καθηγητής Βασίλης Φίλιας μετά από
ταλαιπωρία σχεδόν ενάμιση χρόνου με κάταγμα και πνευμονική ανεπάρκεια.
Ο Βασίλης Φίλιας γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1927 και τις γυμνασιακές σπουδές του ολοκλήρωσε στο 5ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών. Ως νεαρός μαθητής έλαβε μέρος στην Αντίσταση. Τον Οκτώβριο του 1944 συνελήφθη από τον ΕΛΑΣ αλλά σύντομα απελευθερώθηκε.
Το 1946 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το καλοκαίρι του 1949 επιστρατεύθηκε και επιλέχθηκε ως Έφεδρος Αξιωματικός.
Στις αρχές του 1953 πήρε το πτυχίο της Νομικής και μετέβη στο Βερολίνο όπου φοίτησε στη Σχολή Θεωρητικών Οικονομικών. Το 1961 έλαβε το Διδακτορικό του δίπλωμα και επέστρεψε στην Αθήνα όπου εργάστηκε αρχικά στον Οργανισμό Βιομηχανικής Αναπτύξεως στο τμήμα Βιομηχανικών έργων.
Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Εποχές», «Τεχνικά χρονικά» και «Αρχιτεκτονικά θέματα», ενώ συμμετείχε στην οικονομική στήλη της εφημερίδας «Εβδομάδα».
Από το 1964 έως το 1967 ήταν Γενικός Γραμματέας στην Εταιρεία Προγραμματισμού, ενώ είχε αναλάβει την Έρευνα Μετανάστευσης στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.
Μετά το πραξικόπημα του 1967 ο Βασίλης Φίλιας οργανώθηκε μαζί με άλλους διανοουμένους την αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα». Τον Ιούνιο του 1968 συνελήφθη από την Ασφάλεια και οδηγήθηκε στις Φυλακές Αβέρωφ. Τον Μάιο του 1969 καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο σε 18,5 χρόνια φυλακή. Με την αμνηστία του 1973 αφέθηκε ελεύθερος.
Το 1974 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και υπήρξε επικεφαλής του κέντρου μέχρι το 1981.
Το 1975 διορίζεται εντεταλμένος υφηγητής Κοινωνιολογίας στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και το 1977 εκλέχθηκε καθηγητής.
Τον Ιούνιο του 1975 διαγράφτηκε από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ.
Το 1975 άρχισε να συνεργάζεται με την Ελευθεροτυπία (μέχρι το 1986) και υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού «Οικονομία και Κοινωνία».
Από το 1977 και για σειρά ετών δίδαξε στη Σχολή Ελευθέρων Σπουδών «Εργαστήρι Δημοσιογραφίας». Από το 1978 έως το 1987 έδωσε διαλέξεις σε όλη την Ελλάδα στο πλαίσιο του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου – θεσμού που σύστησε το Υπουργείο Παιδείας.
Το 1980 – 1981 διατέλεσε Πρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ το διάστημα 1985-1989 διατέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Υπήρξε επί σειρά ετών καθηγητής στην Σχολή Εθνικής Άμυνας και τη Σχολή Πολέμου της Πολεμικής Αεροπορίας καθώς και διευθυντής σύνταξης στην «Αεροπορική Επιθεώρηση» του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας.
Ο Βασίλης Φίλιας συνέγραψε 22 βιβλία. Το βιβλίο του «Κοινωνία και Εξουσία στην Ελλάδα», το οποίο συνέγραψε εξ ολοκλήρου στην φυλακή, αποτελεί ευαγγέλιο για πολλούς επιστήμονες, ενώ το βιβλίο του «Από τα αξέχαστα και λησμονημένα» για τον αντιστασιακό αγώνα ενάντια στην χούντα του 1967, περιγράφει γλαφυρά την εποχή της Αντίστασης.
Στις εκλογές του 1985 συμμετείχε ως υποψήφιος συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ, σε μη εκλόγιμη θέση. Το φθινόπωρο του 1985 ήταν συνιδρυτής του φορέα Λαϊκή Αγωνιστική Ενότητα.
Το 1986 διαφοροποιήθηκε από την φιλοκυβερνητική γραμμή της Ελευθεροτυπίας, αποχώρησε και άρχισε συνεργασία ως σχολιογράφος με την εφημερίδα Πρώτη έως το 1988, οπότε διέκοψε και συνεργάστηκε με την εφημερίδα Έθνος.
Στις εκλογές του Ιουνίου του 1989 συμμετείχε ως υποψήφιος του Συνασπισμού στη Β’ Αθηνών. Τον Ιούλιο του 1989 διορίστηκε πρόεδρος του Δ.Σ. της Ολυμπιακής Αεροπορίας μέχρι το τέλος του 1992. Από το 1991 υπήρξε υπεύθυνος της ελληνικής έκδοσης του διεθνούς περιοδικού «Ο Σοσιαλισμός του Μέλλοντος».
18/2/2018 Τραγικός θάνατος για τη δημοσιογράφο Καρολίνα Νουντλ Κάλφα σε ηλικία μόλις 50 ετών, έπειτα από πυρκαγιά που ξέσπασε στο σπίτι της στη Χαλκιδική.
Η Καρολίνα Νουντλ γεννήθηκε το 1968 στη Γερμανία και, μετά την ολοκλήρωση των λυκειακών σπουδών της, φοίτησε σε ιδιωτικές σχολές Ελλάδας και Γερμανίας.
Την δημοσιογραφική της σταδιοδρομία άρχισε το 1988, σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, ως ρεπόρτερ και εκφωνήτρια ειδήσεων, ενώ συνέχισε την πορεία της σε τοπικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Το 1990 επιμελείτο και παρουσίαζε εβδομαδιαία καλλιτεχνική εκπομπή στον Τ/Σ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV», ενώ το 1992 παρουσίασε ειδησεογραφικά δελτία στον Τ/Σ «ANTENNA TV».Συνέχισε να εργάζεται σε διάφορα Μέσα, κυρίως της Βορείου Ελλάδος, ενώ από το 2004 έως και το τέλος της λειτουργίας του σταθμού, εργάστηκε ως ελεύθερη ρεπόρτερ στον Τ/Σ «ALTER CHANNEL».
Παράλληλα και για αρκετά χρόνια, αρθρογραφούσε σε πολλά έντυπα, ενώ η χαρακτηριστική φωνή της «έντυσε» πληθώρα διαφημιστικών μηνυμάτων και ντοκιμαντέρ.
Τα τελευταία χρόνια διέμενε στη Χαλκιδική μαζί με τη μητέρα της και τον γιο της.
18/2/2018 Πεθαίνει ο εξαιρετικός δημοσιογράφος της Καθημερινής, γνωστός από την στήλη ο «Φιλίστωρ» , Μιχάλης Κατσίγερας.
Υπήρξε υντάκτης ύλης στην αρχή, υπεύθυνος για την πρώτη σελίδα από το 1989, , αρθρογράφος και πάνω απ’ όλα δημοσιγράφος με «αίσθηση της Ιστορίας».
Η σχέση του με την ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία του 20ου αιώνα ήταν οργανική. Ερευνητής, αναζητούσε πρωτογενείς πηγές, με σύμμαχο μια ισχυρή μνήμη και κριτήριο οξυδερκές και επίμονο. Ήταν μια ασφαλής «μηχανή αναζήτησης» πολύ πριν το Διαδίκτυο προσφέρει αφειδώλευτα την πληροφορία.
Γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα και σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Paris III. Εργάστηκε στον ΣΚΑΪ και στην «Καθημερινή» , στην οποία ήταν υπεύθυνος για την πρώτη σελίδα από το 1989.
Συμμετείχε με εισηγήσεις σε συνέδρια για θέματα ιστορίας του Τύπου και πολιτικής ιστορίας. Εργασίες: «La formation des travalleurs culturels du spectacle (en Grece)» [σε συνεργ.]. " Κεφαλονιά 1943. Η αναφορά του Ιταλού πολιτικού διοικητή Vittorio Seganti". "Ιωάννου Μεταξά «24 ώρες αργοπορία» ανέκδοτο κείμενο σε θεατρική μορφή". Βιβλία: "Ελλάδα, 20ος αιώνας. Οι πρώτες σελίδες" (εκδ. Ποταμός, 1999). "Ελλάδα, 20ος αιώνας. Οι φωτογραφίες" (εκδ. Ποταμός, Α έκδοση δίτομο, Β έκδοση επίτομο). "Η Καθημερινή, πρώτες σελίδες, 1919-2000" (Β' έκδοση, "1919-2009"). "Οι εκλογές του 1946" (συλλογικό έργο, εκδ. Πατάκης, 2008). "Από τον ανένδοτο στη δικτατορία" (συλλογικό έργο, εκδ. Παπαζήσης, 2009). "Ο Μαλαπάρτε και οι Ελληνες" (επίμετρο στο Κούρτσιο Μαλαπάρτε: "Η τεχνική του πραξικοπήματος", εκδ. Ιωλκός, 2009)».
8/3/2018 Πέθανε ο δημοσιογράφος και πρώην βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλης Μουλόπουλος. Ο Βασίλης Μουλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε Οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Κατά τη διάρκεια της Χούντας δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στο αντιδικτατορικό κίνημα και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα της Lotta Conitnua. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1981. Εργάστηκε στο «Βήμα» ως διευθυντής σύνταξης και αρθρογράφος. Εξελέγη πρώτος βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2009. Υπήρξε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Αυγής και πρόεδρος του Δ.Σ. Left Media στο Κόκκινο. Για πολλά χρόνια ήταν διευθυντής σύνταξης και αρθρογράφος στο Βήμα ενώ είχε διατελέσει και πρόεδρος της Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) Hταν παντρεμένος με την δημοσιογράφο Μαρία Βύνιου και είχε μία κόρη.
10/3/2018: Πέθανε σε ηλικία 93 ετών ο δημοσιογράφος
Χρήστος Πασαλάρης. Hταν επί σειρά ετών
διευθυντής ιστορικών εφημερίδων, ενώ τελευταία αρθρογραφούσε στην
Ελευθερία του Τύπου.
Ο Ολλανδός, Ευγένιος Γκέραρντ, ο μακροβιότερος προπονητής σε ομάδα της Ελλάδας, ήρθε στη χώρα μας το 1985 για λογαριασμό του ΟΦΗ και έγινε... Κρητικός μιας και έμεινε στο Ηράκλειο μέχρι το 2000.
Η πρώτη του χρονιά στην ομάδα ήταν ιδιαίτερα επεισοδιακή. Με το τέλος του πρωταθλήματος ο ΟΦΗ τερμάτισε δεύτερος και είχε κερδίσει για πρώτη φορά στην ιστορία του έξοδο στην Ευρώπη, αλλά η τελική θέση της ομάδας ήταν αμφίβολη λόγω της υπόθεσης του Χιλιανού, Αλεσάντρο Ίσις, ο οποίος είχε ανιχνευθεί θετικός σε χρήση απαγορευμένης φαρμακευτικής ουσίας. Στην πρώτη περίπτωση επιχειρήθηκε συγκάλυψη του γεγονότος, η δημοσιοποίησή του όμως από την εφημερίδα Το Έθνος οδήγησε σε παραιτήσεις υπευθύνων, ενώ ούτε έπειτα από το δεύτερο εντοπισμό επιβλήθηκαν κάποιες κυρώσεις. Ο ισχύων τότε κανονισμός προέβλεπε για μεν τον Ίσις τιμωρία αποκλεισμού, για δε το σύλλογο ήττα και αφαίρεση 4 βαθμών σε κάθε αγώνα που υπήρξε ανίχνευση.
Την αμέσως επόμενη χρονιά ο ΟΦΗ αναδείχθηκε Κυπελλούχος, επικρατώντας στον τελικό του Ηρακλή, με 3-1 στη διαδικασία των πέναλτι, καθώς στην κανονική διάρκεια και στην παράταση του τελικού οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 1-1. Στο πρωτάθλημα της ίδιας περιόδου τερμάτισε τρίτος, ενώ στην Ευρώπη πέρασε στο δεύτερο γύρο του κυπέλλου Κυπελλούχων όπου αποκλείστηκε από την ιταλική Αταλάντα. Την περίοδο 1987-88 ο ΟΦΗ κατετάγη τρίτος, κερδίζοντας το εισιτήριο για το Βαλκανικό κύπελλο της επόμενης χρονιάς το οποίο και κατέκτησε.
Τα επόμενα χρόνια η ηρακλειώτικη ομάδα καθιερώθηκε στις υψηλότερες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, ενώ το 1990 ήταν φιναλίστ στο Κύπελλο για δεύτερη φορά στην ιστορία του, γνωρίζοντας την ήττα με 4-2 από τον Ολυμπιακό στον τελικό της διοργάνωσης. To 1992-93 κέρδισε την έξοδο στο κύπελλο UEFA, όπου πραγματοποίησε μια αξιομνημόνευτη πορεία μέχρι τους 16 της διοργάνωσης αποκλείοντας τη Σλάβια Πράγας και την Ατλέτικο Μαδρίτης, για να αποκλειστεί στη συνέχεια από την Μποαβίστα.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε στο χωριό Ελιά της Κρήτης μαζί με την σύζυγο του Κατερίνα
Ο Χρήστος Δοξαράς γεννήθηκε στην Πάτρα το 1935 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Εθνικού Ωδείου και κινηματογράφο στην ΑΣΚΕ. Τη δεκαετία του 1970 απομακρύνθηκε από τη σκηνή και ανέπτυξε ευρύτατη συγγραφική δραστηριότητα, η οποία επεκτάθηκε επί σειρά ετών σε κινηματογράφο, τηλεόραση και ραδιόφωνο.
Ηταν αυτός που μετέφερε αριστουργηματικά τo μυθιστόρημα «Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου στην τηλεόρασή. Η «Λωξάντρα» το 1980 στην ΕΡΤ αποτελεί ίσως την πιο πιστή διασκευή αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος.
Είχε γράψει τα σενάρια για πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές όπως «Χαμογελάστε παρακαλώ» το 1983 στην ΕΡΤ, «Οικογένεια Βλαμένου» στην ΕΡΤ το 1986 του Δ. Ψαθά σε σενάριο Χρ. Δοξαρά, «Μιά απίθανη γιαγιά» το 1991/ΕΤ2, «το λευκό σταυρόλεξο» 1986 στην ΕΡΤ, «Η παγίδα» 1987 απ το βιβλίο του Μαν. Κορρέ σε σενάριο Χρ. Δοξαρά στην ΕΤ1,»Το ημερολόγιο ενός θυρωρού» 1979 στην ΥΕΝΕΔ κ.α.
Είχε, δε, συμμετοχή σε περισσότερες από 30 ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Ο Τάκης Λουκανίδης γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1937 στο Μεσοχώρι Παρανεστίου Δράμας από αγροτική πολύτεκνη οικογένεια. Οι γονείς του ονομάζονταν Γιώργος και Χριστίνα και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια: τον Θανάση που επίσης υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής της Δόξας και του Ολυμπιακού, τον Χαράλαμπο, την Κωνσταντία και την Σοφία. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε τον πατέρα του, τον οποίο κρέμασαν οι βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής το 1942.
Από τότε η μητέρα τους έγινε και πατέρας για τα πέντε παιδιά της. Τους συμπαραστεκόταν ακόμα και στο γήπεδο, στις κερκίδες της θρυλικής Δόξας. Από το 1947 είχαν μετακομίσει στη Δράμα σε ένα σπιτάκι δύο δωματίων και η μάνα του έκανε δυο δουλειές για να ζήσουν. Ωστόσο, τον μικρό Τάκη αναγκάστηκε να τον βάλει στο ορφανοτροφείο, από όπου βγήκε πτυχιούχος της Μέσης Γεωπονικής Σχολής της Κομοτηνής.
Ο Τάκης έπαιζε μπάλα στο ορφανοτροφείο της Δράμας και στη Γεωπονική μπήκε στην ομάδα της Σχολής ως τερματοφύλακας αρχικά και έπειτα ως μέσος, αμυντικός, επιθετικός και σε όποια θέση είχε ανάγκη η ομάδα, μπορούσε να αγωνιστεί.
Υπέγραψε το πρώτο του δελτίο το 1953 στην ΑΕΚ Κομοτηνής. Το 1955 υπογράφει στη Δόξα Δράμας, αλλά ένα σπάσιμο στο χέρι τον αφήνει πίσω στις προπονήσεις την πρώτη χρονιά. Τελικά με μεγάλη προσπάθεια καταφέρνει να παίξει στην πρώτη ομάδα, αν και ήταν μόλις 19 χρονών. Και τι ομάδα: Αντώνης Γεωργιάδης, Παρ. Γρηγοριάδης, Παύλος Γρηγοριάδης, Κοτρίδης, Ιωάννου, Πιστικός κι ο αδελφός του Θανάσης. Παράλληλα, πιάνει δουλειά στην Ηλεκτρική Εταιρεία της πόλης και εξασφαλίζεται επαγγελματικά.
Το 1958 καλείται στην Εθνική ομάδα, ο μόνος παίκτης εκτός ΠΟΚ, για τον αγώνα με την μεγάλη Γαλλία των Φονταίν, Κοπά, για το Κύπελλο Εθνών. Ντεμπούτο του Λουκανίδη αλλά συντριβή με 1-7, μια από τις μεγαλύτερες της εθνικής ομάδας. Επίσης, αγωνίζεται στην Εθνική Ενόπλων κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Ενδιαφέρεται και ο Παναθηναϊκός, με τον οποίο ο παίκτης τα βρίσκει. Η Δόξα αντιδρά κι έτσι ο Λουκανίδης φεύγει για ένα χρόνο στην Κύπρο, στον Α.Π.Ο.Ε.Λ., από όπου σύμφωνα με κάποιο κανονισμό της εποχής, μπορούσε στη συνέχεια να μεταγραφεί σε οποιαδήποτε ομάδα επιθυμούσε.
Τελικά, το 1961 υπογράφει στον Παναθηναϊκό, αφού στο μεταξύ τον είχαν πλησιάσει και παράγοντες του Ολυμπιακού.
Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε ως το 1969, κατακτώντας τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ελλάδος. Στο μεσοδιάστημα γνώρισε τη σύζυγό του, την Άννη, αλλά επειδή δεν τον ήθελαν οι δικοί της αναγκάστηκαν να φύγουν στη Νότια Αφρική το 1965. Έπαιξε κι εκεί σε μια ομάδα για λίγους μήνες.
Λίγο αργότερα, κατάφερε να πάρει μεταγραφή στον Άρη, στον οποίο αγωνίστηκε μία σεζόν και έφτασε ως την κατάκτηση του Κυπέλλου. Ήταν το τέλος μιας λαμπρής καριέρας. Στη συνέχεια ασχολήθηκε επαγγελματικά με το πρακτορείο ΠΡΟΠΟ που είχε ανοίξει.
Μεγάλο του προσόν ήταν ότι μπορούσε να αγωνιστεί σε πολλές θέσεις γι’ αυτό θεωρείται ένας από τους πιο πλήρεις Έλληνες ποδοσφαιριστές. Αγωνίστηκε στην ΑΕΚ Κομοτηνής και στη Δόξα Δράμας. Πριν προλάβει κάποια ευρωπαϊκή ομάδα να τον εντάξει στο δυναμικό της, ο Αντώνης Μαντζαβελάκης τον έφερε στον Παναθηναϊκό το 1962, με τον οποίο αγωνίστηκε για 7 χρόνια.
Είχε 50 συμμετοχές (13 γκολ) με τη Δόξα Δράμας. Σε 142 αγώνες στην Α΄Εθνική με τον Παναθηναϊκό σκόραρε 59 φορές και άλλες 12 στο κύπελλο. Συμμετείχε σε 11 παιχνίδια στην Ευρώπη επιτυγχάνοντας 3 γκολ. Με τον Παναθηναϊκό κέρδισε 3 πρωταθλήματα (1962, 1964, 1965) και ένα κύπελλο (1967).
Έκλεισε την καριέρα του στον Άρη Θεσσαλονίκης, με τον οποίο έπαιξε σε 45 αγώνες (8 γκολ) και κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος το 1970.Συμμετείχε σε 23 αγώνες της Εθνικής Ελλάδας και σκόραρε 3 φορές.
Γεννήθηκε στις 12/2/54 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς -τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή- στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Μουσικά δηλώνει αυτοδίδακτος και παίζει λίγο απ’ όλα. Πρώτες προσπάθειες στο χώρο της μουσικής έγιναν με το σχήμα Χαρούμενη Κουδουνίστρα όταν ακόμα ήταν στο Γυμνάσιο. Στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του 1970 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες από τον Τζίμη Πανούση (φωνή, στίχοι, μουσική) και τους Σπύρο Πάζιο (κιθάρα, synthesizer, έγχορδα), Γιάννη Δρόλαπα (ηλεκτρική κιθάρα), Βαγγέλη Βέκιο (τύμπανα) και Δημήτρη Δασκαλοθανάση (μπάσο). Στη συνέχεια προστέθηκε και ο Van Svarnas (σαξόφωνο). Η πρώτη τους εμφάνιση σε κοινό έγινε το 1980 στο “Skylab” στην Πλάκα ενώ η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε από την MINOS-EMI το 1982. Νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει μία ανεξάρτητη παραγωγή σε κασέτα, το “Disco Tsoutsouni”.
Ακολούθησαν οι δίσκοι Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμαν (1984) και Hard Core (ζωντανή ηχογράφηση, 1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana’s Bridge (= Γέφυρα της Αλαμάνας) και συμμετέχουν στο δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ Made in Greece Vol.1, παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο “Κάγκελα Παντού” (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του.
Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS-EMI Χημεία και Τέρατα. Οι επόμενοι δύο δίσκοι Δουλειές του Κεφαλιού / The Greatest Kitsch Live! (1990) και Ο Ρομπέν των Χαζών (ζωντανή ηχογράφηση,1992) κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το Vivere Pericolosamente από την Warner το 1993. Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο “Με Λένε Πόπη” (ζωντανή ηχογράφηση). Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD “Δείγμα Δωρεάν” με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.
Στις 20 Γενάρη του 2009 κυκλοφόρησε ένα διπλό DVD με ζωντανή κινηματογράφηση της παράστασης “Της Πατρίδας μου η Σημαία”, που δόθηκε το 2008 στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.
Την άνοιξη του 2015 οι Μουσικές Ταξιαρχίες επανενώθηκαν για μια σειρά εμφανίσεων στο Κύτταρο μετά από 30 χρόνια απουσίας.
Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 μισό Θεσσαλονίκης, ΣΚΑΪ 100.3FM, City FM 99.5. Η τηλεοπτική εκπομπή του Κορίτσια ο Τζίμης που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ 2 το 1995 τελικά «κόπηκε», ωστόσο στιγμιότυπά της έχουν κατά καιρούς παρουσιάσει κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών συνεντεύξεών του. Έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι Δέκα Μικροί Μήτσοι.
Έχουν εκδοθεί έξι βιβλία του Πανούση, κυρίως βασισμένα στις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Πρώτο ήταν το Η Ζάλη των Τάξεων (Γνώσεις, 1989) που περιέχει 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή “Δούρειος Ήχος” στον Top FM την περίοδο 1988-89, ακολούθησαν τα Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη (Opera, 1990) που είναι μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον “Δούρειο Ήχο” το καλοκαίρι του 1989 και Το Κυνήγι της Γκόμενας (Opera, 1992) που αποτελείται από 30 σύντομες γυναικείες βιογραφίες.
Το 1996 κυκλοφόρησε το Υγιεινή Διαστροφή (Opera), για τα 20 χρόνια της παρουσίας του, που συμπεριλαμβάνει την έκδοση σε CD του Disco Tsoutsouni και περιέχει το σύνολο των στίχων των τραγουδιών του μέχρι τότε καθώς και συνεντεύξεις, γκάλοπ κ.α. Τον Ιανουάριο του 2002 παρουσίασε στο περιοδικό ΜΕΤΡΟ τον “εναλλακτικό Καζαμία 2002” με τον τίτλο “Μωρόν λαβέ” ντυμένος με μαντήλα τύπου Παλαιάς Διαθήκης κρατώντας κούκλα βρέφους, τυλιγμένο με την αστερόεσσα. Στο ίδιο το αφιέρωμα φέρεται και με στολή του Άη Βασίλη με εξάρτυση Αφγανού τρομοκράτη ν΄ αναφωνεί το σύνθημα για την Καμπούλ: “Μπόμπα – τσόντα και καμπάνα” αποκαλώντας την ισλαμική μαντήλα μπούργκα “παραδοσιακό ταλιμπανιστήρι”.
To 2005 κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα ακόμα δύο βιβλία του από τις εκδόσεις Opera με τίτλους Μικροαστική Καταστροφή και Πούστευε και Μη Ερεύνα, ενώ το 2010 κυκλοφόρησε το πολύτομο έργο “Ο Στάλιν σκέφτεται για σένα στο Κρεμλίνο”. Το 2011 παρουσίαζε καθημερινή ημίωρη ραδιοφωνική εκπομπή σατιρίζοντας πολιτικά γεγονότα με τον τίτλο “Δούρειος ήχος”, με εναρκτήρια ατάκα “Αμερικανοτσολιάδες, ελβετόψυχοι, αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι, ελεύθεροι πολιορκημένοι επαγγελματίες ήλθεν η ώραν σας” – “Αβάντι πόμολο !” (με μουσική υπόκρουση το “Αβάντι Πόπολο”).
Η ιδεολογική στάση του Πανούση και η καυστική του σάτιρα τον έχει φέρει αρκετές φορές αντιμέτωπο με το δικαστήριο, αρχής γενομένης από το 1980, με μία κατηγορία από το Πλημμελειοδικείο Καρδίτσα για περιύβριση αρχής. Ακολούθησαν αρκετές δίκες με κύρια κατηγορία την αθυροστομία του Τζίμη αλλά και τον καυστικό του στίχο που έθιγε άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις. Κατά την περίοδο πριν την κατάργηση της λογοκρισίας (περίπου το 1984) από τους δίσκους των Μουσικών Ταξιαρχιών λογοκρίνονταν λέξεις που “προσέβαλαν τη δημόσια αιδώ”. Με το δίσκο Δουλειές του Κεφαλιού κατηγορήθηκε για περιύβριση εθνικού συμβόλου αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εικονιζόταν να ανοίγει τρύπες σε ελληνικές σημαίες..
Ο Πανούσης έχει κατηγορηθεί από το ΚΙΣ για εκφράσεις αντισημιτικών απόψεων συνήθως σχετικά με τις θέσεις του περί την σύρραξη Ισραήλ – Παλαιστίνης. Κατά τη διάρκεια τις εκπομπής του Δούρειος Ήχος στο σταθμό City 99,5 το 2009, δήλωσε κατά τ’ άλλα «Εβραίοι – Γουρούνια – Δολοφόνοι κακή σας μέρα, κακό ψόφο να ‘χετε […]», και «[…] ελέγχουν οι εβραίοι όλες τις τράπεζες της αμερικανικής αυτοκρατορίας, ελέγχουν όλο το Σόου Μπιζ που είναι σε επιδέξια εβραϊκά χέρια […]», παραπέμποντας ταυτόχρονα στον πόλεμο στη Γάζα.
Το 2013, Ελληνικές εβραϊκές κοινότητες ενοχλήθηκαν από τη χρήση ενός συμβόλου στην αφίσα του Πανούση για την παράσταση Troika Club, που απεικόνισε το αστέρι του Δαβίδ μπλεγμένο με μια σβάστικα (το εν λόγω σύμβολο χρησιμοποιείται από την σέχτα των ραελιστών («Raelists» στα αγγλικά)). Σε σχέση με αυτό το σύμβολο έχει κάνει δηλώσεις για την ισραηλιτική πολιτική, χρησιμοποιώντας την λέξη “εβραιοναζί”.
Ο Τζίμης Πανούσης είχε έναν γιο, τον Άρη, και μια κόρη, τη Φωτεινή.
Ο Ρουμπάνης συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952 στο ακόντιο και στην Ολυμπιακή Ομάδα Μπάσκετ. Στο Ακόντιο κατείχε το Πανελλήνιο ρεκόρ με 65,98, ενώ στο μπάσκετ έπαιζε «φορ» (σήμερα Νο 4) τόσο στον Πανελλήνιο, όσο και την Εθνική Ομάδα.
Παράλληλα, ήταν μέλος της «Χρυσής Πεντάδας» του Πανελλήνιου, με τον οποίο πανηγύρισε τρία πρωταθλήματα Ελλάδας (1953, 1955, 1957), ενώ αγωνίστηκε και στο ιταλικό πρωτάθλημα. Στην Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε σε 25 αγώνες σημειώνοντας 275 πόντους (11 μ.ο.). Αγωνίστηκε στο Ευρωμπάσκετ 1951 (στο οποίο ήταν ο πρώτος σκόρερ για την Ελλάδα με 61 πόντους), στους Μεσογειακούς Αγώνες 1955 (3η θέση) και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952. Υπήρξε επίσης και επιτυχημένος ακοντιστής και σφαιροβόλος, καθώς κατείχε το Πανελλήνιο ρεκόρ ρίψης ακοντίου με 65,98 μ. και 16,97 μ. αντίστοιχα.
Ο Ρουμπάνης είχε γεννηθεί στις 9 Μαρτίου 1932 στην Τρίπολη και υπήρξε γιός του γυμναστή Σάββα Ρουμπάνη και αδελφός του Ολυμπιονίκη Γιώργου Ρουμπάνη.
Ηταν στενός συνεργάτης του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν ο υπεύθυνος του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου.
Εργάστηκε επί πολλά χρόνια στην ιδιωτική τηλεόραση, στα κανάλια Ant1, Star, Σκάι και την ΕΡΤ, ενώ ήταν αρθρογράφος της εφημερίδας «Η Εποχή».
Με πολυετή παρουσία στην ΕΡΤ ο Θοδωρής Μιχόπουλος, αρχισυντάκτης για χρόνια δελτίων ειδήσεων, ήταν η ψυχή πολλών επιτυχημένων δημοσιογραφικών εκπομπών. Υπηρέτησε την δημοσιογραφία και από θέσεις ευθύνης σε άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες.
Με σημαντική κοινωνική δράση και πολιτική παρουσία, ο Θοδωρής Μιχόπουλος βρέθηκε μετά τις εκλογές του 2015 στην θέση του επικεφαλής του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού, ενώ για σημαντικό διάστημα είχε την ευθύνη για την ενημέρωση σχετικά με τις διαπραγματεύσεις της χώρας μας με τους δανειστές.
Σύντομα, άνοιξε τα φτερά του και ξεκίνησε μια χωρίς προηγούμενο επιχειρηματική ανάπτυξη βάζοντας το σλόγκαν «Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στην Αθήνα, Σαράφης στο Παρίσι» στα χείλη όλης της Ελλάδας.
Αριστερός, με βαθιά ριζωμένες δημοκρατικές αντιλήψεις και πρακτικές, με μεγάλη αγάπη στη δουλειά του -«την κάνω με μεράκι» έλεγε- και τους συνεργάτες του. Πρωτοπόρος στη διαχείριση των καταστημάτων, επιδίωκε να φέρνει ότι πιο μοντέρνο και καινούργιο στη μόδα για τους άντρες στα μαγαζιά του. Την αγάπη του για τα ταξίδια την μοιράζονταν με τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Πάντα έβαζε τα Τρίκαλα μπροστά, όχι μόνο στα σλόγκαν, διατέλεσε δημοτικός σύμβουλος, είχε καρδιακούς φίλους. Καταπιάνονταν με πολλά, με ψαρέματα, κάμπινγκ, γρήγορα αυτοκίνητα, τα ρεμπέτικα και τη τζαζ.
Ο Βασίλης Φίλιας γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1927 και τις γυμνασιακές σπουδές του ολοκλήρωσε στο 5ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών. Ως νεαρός μαθητής έλαβε μέρος στην Αντίσταση. Τον Οκτώβριο του 1944 συνελήφθη από τον ΕΛΑΣ αλλά σύντομα απελευθερώθηκε.
Το 1946 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το καλοκαίρι του 1949 επιστρατεύθηκε και επιλέχθηκε ως Έφεδρος Αξιωματικός.
Στις αρχές του 1953 πήρε το πτυχίο της Νομικής και μετέβη στο Βερολίνο όπου φοίτησε στη Σχολή Θεωρητικών Οικονομικών. Το 1961 έλαβε το Διδακτορικό του δίπλωμα και επέστρεψε στην Αθήνα όπου εργάστηκε αρχικά στον Οργανισμό Βιομηχανικής Αναπτύξεως στο τμήμα Βιομηχανικών έργων.
Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Εποχές», «Τεχνικά χρονικά» και «Αρχιτεκτονικά θέματα», ενώ συμμετείχε στην οικονομική στήλη της εφημερίδας «Εβδομάδα».
Από το 1964 έως το 1967 ήταν Γενικός Γραμματέας στην Εταιρεία Προγραμματισμού, ενώ είχε αναλάβει την Έρευνα Μετανάστευσης στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.
Μετά το πραξικόπημα του 1967 ο Βασίλης Φίλιας οργανώθηκε μαζί με άλλους διανοουμένους την αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα». Τον Ιούνιο του 1968 συνελήφθη από την Ασφάλεια και οδηγήθηκε στις Φυλακές Αβέρωφ. Τον Μάιο του 1969 καταδικάστηκε από το Έκτακτο Στρατοδικείο σε 18,5 χρόνια φυλακή. Με την αμνηστία του 1973 αφέθηκε ελεύθερος.
Το 1974 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και υπήρξε επικεφαλής του κέντρου μέχρι το 1981.
Το 1975 διορίζεται εντεταλμένος υφηγητής Κοινωνιολογίας στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών και το 1977 εκλέχθηκε καθηγητής.
Τον Ιούνιο του 1975 διαγράφτηκε από μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ.
Το 1975 άρχισε να συνεργάζεται με την Ελευθεροτυπία (μέχρι το 1986) και υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού «Οικονομία και Κοινωνία».
Από το 1977 και για σειρά ετών δίδαξε στη Σχολή Ελευθέρων Σπουδών «Εργαστήρι Δημοσιογραφίας». Από το 1978 έως το 1987 έδωσε διαλέξεις σε όλη την Ελλάδα στο πλαίσιο του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου – θεσμού που σύστησε το Υπουργείο Παιδείας.
Το 1980 – 1981 διατέλεσε Πρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ το διάστημα 1985-1989 διατέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Υπήρξε επί σειρά ετών καθηγητής στην Σχολή Εθνικής Άμυνας και τη Σχολή Πολέμου της Πολεμικής Αεροπορίας καθώς και διευθυντής σύνταξης στην «Αεροπορική Επιθεώρηση» του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας.
Ο Βασίλης Φίλιας συνέγραψε 22 βιβλία. Το βιβλίο του «Κοινωνία και Εξουσία στην Ελλάδα», το οποίο συνέγραψε εξ ολοκλήρου στην φυλακή, αποτελεί ευαγγέλιο για πολλούς επιστήμονες, ενώ το βιβλίο του «Από τα αξέχαστα και λησμονημένα» για τον αντιστασιακό αγώνα ενάντια στην χούντα του 1967, περιγράφει γλαφυρά την εποχή της Αντίστασης.
Στις εκλογές του 1985 συμμετείχε ως υποψήφιος συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ, σε μη εκλόγιμη θέση. Το φθινόπωρο του 1985 ήταν συνιδρυτής του φορέα Λαϊκή Αγωνιστική Ενότητα.
Το 1986 διαφοροποιήθηκε από την φιλοκυβερνητική γραμμή της Ελευθεροτυπίας, αποχώρησε και άρχισε συνεργασία ως σχολιογράφος με την εφημερίδα Πρώτη έως το 1988, οπότε διέκοψε και συνεργάστηκε με την εφημερίδα Έθνος.
Στις εκλογές του Ιουνίου του 1989 συμμετείχε ως υποψήφιος του Συνασπισμού στη Β’ Αθηνών. Τον Ιούλιο του 1989 διορίστηκε πρόεδρος του Δ.Σ. της Ολυμπιακής Αεροπορίας μέχρι το τέλος του 1992. Από το 1991 υπήρξε υπεύθυνος της ελληνικής έκδοσης του διεθνούς περιοδικού «Ο Σοσιαλισμός του Μέλλοντος».
Η Καρολίνα Νουντλ γεννήθηκε το 1968 στη Γερμανία και, μετά την ολοκλήρωση των λυκειακών σπουδών της, φοίτησε σε ιδιωτικές σχολές Ελλάδας και Γερμανίας.
Την δημοσιογραφική της σταδιοδρομία άρχισε το 1988, σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, ως ρεπόρτερ και εκφωνήτρια ειδήσεων, ενώ συνέχισε την πορεία της σε τοπικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Το 1990 επιμελείτο και παρουσίαζε εβδομαδιαία καλλιτεχνική εκπομπή στον Τ/Σ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV», ενώ το 1992 παρουσίασε ειδησεογραφικά δελτία στον Τ/Σ «ANTENNA TV».Συνέχισε να εργάζεται σε διάφορα Μέσα, κυρίως της Βορείου Ελλάδος, ενώ από το 2004 έως και το τέλος της λειτουργίας του σταθμού, εργάστηκε ως ελεύθερη ρεπόρτερ στον Τ/Σ «ALTER CHANNEL».
Παράλληλα και για αρκετά χρόνια, αρθρογραφούσε σε πολλά έντυπα, ενώ η χαρακτηριστική φωνή της «έντυσε» πληθώρα διαφημιστικών μηνυμάτων και ντοκιμαντέρ.
Τα τελευταία χρόνια διέμενε στη Χαλκιδική μαζί με τη μητέρα της και τον γιο της.
Υπήρξε υντάκτης ύλης στην αρχή, υπεύθυνος για την πρώτη σελίδα από το 1989, , αρθρογράφος και πάνω απ’ όλα δημοσιγράφος με «αίσθηση της Ιστορίας».
Η σχέση του με την ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία του 20ου αιώνα ήταν οργανική. Ερευνητής, αναζητούσε πρωτογενείς πηγές, με σύμμαχο μια ισχυρή μνήμη και κριτήριο οξυδερκές και επίμονο. Ήταν μια ασφαλής «μηχανή αναζήτησης» πολύ πριν το Διαδίκτυο προσφέρει αφειδώλευτα την πληροφορία.
Γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα και σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Paris III. Εργάστηκε στον ΣΚΑΪ και στην «Καθημερινή» , στην οποία ήταν υπεύθυνος για την πρώτη σελίδα από το 1989.
Συμμετείχε με εισηγήσεις σε συνέδρια για θέματα ιστορίας του Τύπου και πολιτικής ιστορίας. Εργασίες: «La formation des travalleurs culturels du spectacle (en Grece)» [σε συνεργ.]. " Κεφαλονιά 1943. Η αναφορά του Ιταλού πολιτικού διοικητή Vittorio Seganti". "Ιωάννου Μεταξά «24 ώρες αργοπορία» ανέκδοτο κείμενο σε θεατρική μορφή". Βιβλία: "Ελλάδα, 20ος αιώνας. Οι πρώτες σελίδες" (εκδ. Ποταμός, 1999). "Ελλάδα, 20ος αιώνας. Οι φωτογραφίες" (εκδ. Ποταμός, Α έκδοση δίτομο, Β έκδοση επίτομο). "Η Καθημερινή, πρώτες σελίδες, 1919-2000" (Β' έκδοση, "1919-2009"). "Οι εκλογές του 1946" (συλλογικό έργο, εκδ. Πατάκης, 2008). "Από τον ανένδοτο στη δικτατορία" (συλλογικό έργο, εκδ. Παπαζήσης, 2009). "Ο Μαλαπάρτε και οι Ελληνες" (επίμετρο στο Κούρτσιο Μαλαπάρτε: "Η τεχνική του πραξικοπήματος", εκδ. Ιωλκός, 2009)».
Γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1925 και σπούδασε Ιατρική και Πολιτικές
Επιστήμες στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του έδρασε
στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του, γεννημένη στο
Μοναστήρι, ήταν κόρη του Μακεδονομάχου Ναούμ Κωνσταντινίδη, οπλαρχηγού
του Παύλου Μελά. Σύζυγός του υπήρξε η σπουδαία ζωγράφος Λούη
Σηλυβρίδου-Πασαλάρη.
Στην Κατοχή (1941-1944), ο Χρήστος Πασαλάρης ως «Αλέξης» έδρασε στον παράνομο τύπο της Αντίστασης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε στο Γουδί και στο Χαϊδάρι και διέφυγε ως εκ θαύματος την εκτέλεση στην Καλλιθέα. Δραπέτευσε λίγο πριν από την απελευθέρωση.
Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα το 1946 στον «Ριζοσπάστη» ως αθλητικός συντάκτης και, λίγο πριν τον κλείσουν, ως αρχισυντάκτης. Το 1946 κλείστηκε στη Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950, παρέα με τους Μίκη Θεοδωράκη, Θανάση Κανελλόπουλο, Κώστα Δεσποτόπουλο, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Γιάννη Βούλτεψη και άλλους.
Μετά την απόλυσή του, το 1951 εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στις εφημερίδες «Ταχυδρόμος», «Έθνος», «Φιλελεύθερος», «Αθηναϊκή» και «Εμπρός». Συνεργάτες του υπήρξαν τότε οι Αλέκος Φιλιππόπουλος, Γιάννης Καψής, Τάκης Λαμπρίας, Δημήτρης Μαρούδας, Νίκος Φώσκολος, Κώστας Πρετεντέρης, Αλέκος Σακελλάριος, Κωστής Χαιρόπουλος, Νταίζη Μαυράκη και άλλοι.
Από το 1953, εργάστηκε επί 17 χρόνια στο συγκρότημα Λαμπράκη ως Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Σύνταξης στα ΝΕΑ. Αποχώρησε το 1970 λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, όπως για τον ίδιο λόγο είχε αποχωρήσει και από το «Εμπρός».
Από το 1970 ως το 1974 διηύθυνε το εξαίρετο περιοδικό «Επίκαιρα» του Γιάννη Πουρνάρα με ξεχωριστούς συνεργάτες τον Φρέντυ Γερμανό, τον ΚΥΡ (Γιάννη Κυριακόπουλο), τον Νίκο Μαστοράκη, τον Γιώργο Λιάνη, τον Γιώργο Μπέρτσο και άλλους. Αποχώρησε και πάλι όμως λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία.
Λίγο πριν από την πτώση της Χούντας εκλήθη να διευθύνει την τιμωρημένη «Βραδυνή», η οποία τον Ιούλιο του 1974, με την επάνοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή ξεπέρασε τα 300.000 φύλλα, ρεκόρ που ουδέποτε μέχρι σήμερα καταρρίφθηκε. Μετά την αποχώρησή του από τη «Βραδυνή», λόγω και πάλι πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, εκλήθη το 1975 να διευθύνει την «Απογευματινή» του Νάσου Μπότση.
Τον Απρίλιο του 1983, μετά το θάνατο του Νάσου Μπότση και λόγω πολιτικής πάντοτε διαφωνίας με τον εκδότη Νίκο Μομφεράτο, δέχθηκε πρόταση του Άρη Βουδούρη να του «στήσει» και να διευθύνει τον «Ελεύθερο Τύπο». Η συνεργασία όμως με την ιδιοκτησία δεν μακροημέρευσε λόγω και πάλι διαφωνίας σε θέματα δεοντολογίας.
Αμέσως μετά ο Χρήστος Πασαλάρης εκλήθη να διευθύνει την έγκυρη «Μεσημβρινή» του ομίλου Βαρδινογιάννη. Από το 1990 ως τον Ιούνιο του 2009, εργάστηκε ως διευθυντής ή σύμβουλος έκδοσης και αρθρογράφος στις ιδρυματικές πλέον εφημερίδες «Απογευματινή» και «Ελεύθερος Τύπος» και από το 2014 ως κύριος αρθρογράφος και σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα Realnews.
Από το 1968 έως το 2015, εργάστηκε ως καθηγητής δημοσιογραφικών σπουδών σε σχολές δημοσιογραφίας, πλήθος δε διακεκριμένων σήμερα δημοσιογράφων υπήρξαν μαθητές του.
Τον Φεβρουάριο του 2016 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, με τον Χρυσό Φοίνικα. Επίσης έχει τιμηθεί δύο φορές από το Ίδρυμα Μπότση (1986 και 1998) για την ευδόκιμη υπηρεσία του, από το «Ίδρυμα Ιπεκσί» (1989) για το καλύτερο ρεπορτάζ, από την Ακαδημία Αθηνών (1985) για το βιβλίο του «Μια ζωή τίτλοι», από το Δήμο Αθηναίων με χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του στο λειτούργημα, από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, όπως επίσης και από την οργάνωση «Μπουμπουλίνα» για τον ίδιο λόγο. Από την Μαριάννα Βαρδινογιάννη για την προσφορά πινάκων της αείμνηστης συζύγου του Λούης για τα καρκινοπαθή παιδιά. Το 1909 η Βουλή καθιέρωσε «Ετήσιο βραβείο πολιτικής αρθρογραφίας» στο όνομα του Χρήστου Πασαλάρη.
Τα βιβλία του είναι:
- Πως να γίνετε δημοσιογράφος (1970) - Έξι εκδόσεις
- Οι άσσοι της αστροναυτικής (1970) - Δύο εκδόσεις
- Καλημέρα νέα τεχνολογία (1983)
- Η πράσινη αλεπού (1987)
- Μια ζωή τίτλοι (1989) - Πέντε εκδόσεις
- Στου κουφού την πόρτα (1992)
- Οι βαρόνοι των media - Τρεις εκδόσεις
- Όρτσα και μη φοβάσαι (1994)
- Την αλήθεια και ας πονάει (2002) - Δύο εκδόσεις
- Η ιστορία του Τύπου 2006 - Δύο εκδόσεις
- Κάθε παλιό να σβηστεί (2015)
12/3/2018: Σε ηλικία μόλις 61 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο Χρήστος Σιμαρδάνης, ένας από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς και με ιδιαίτερα οικεία φωνή της ελληνικής τηλεόρασης.
Ο Χρήστος Σιμαρδάνης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και πέρασε τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής του. Υποκριτική σπούδασε στο Central School of Speech and Drama στο Λονδίνο.
Τον γνωρίσαμε μέσα από γνωστές σειρές της τηλεόρασης, από το 1985 έως το 2013, μεταξύ των οποίων «Η ζωή του Αττίκ», «Πέτρινα χρόνια», «Η νταντά», «Λατρεμένοι μου γείτονες». Στον κινηματογράφο έπαιξε και σε αρκετές ταινίες όπως «Safe Sex», «Το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο», «Ο Ηλίας του 16ου».
Να σημειωθεί πως ο Χρήστος Σιμαρδάνης ήταν από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που μίλησαν ανοιχτά για τη σεξουαλική τους ταυτότητα ενίοτε ενοχλώντας κάποιους με τις απόψεις του.
17/3/2018: Φεύγει από τη ζωή ο Ταξίαρχος ε.α. Γεώργιος Παπαμελετίου,
ο οποίος ήταν ο Διοικητής της Α΄ Μοίρας Καταδρομών και της Διμοιρίας
της Γ΄ΜΑΚ που συμμετείχαν στην αποστολή Νίκη, το καλοκαίρι του 1974.
1/4/2018: Πεθαίνει από επιπλοκές που προκάλεσε στον οργανισμό του η γρίπη σε ηλικία μόλις 52 ετών, ο Στέλιος Σκλαβενίτης, ένα από τα τρία αδέρφια που ηγούνται της επιτυχημένης επιχείρησης supermarkets
3/4/2018: Πέθανε σε ηλικία 76 ετών ο γνωστός εφοπλιστής Γεράσιμος Αγουδήμος. Ο Καπτα Μάκης όπως τον αποκαλούσαν ήταν μια εμβληματική προσωπικότητα της ακτοπλοΐας και όχι μόνο. Σπούδασε Ναυτιλιακά σε ιδιωτικό κολέγιο των Αθηνών, ενώ παράλληλα απασχολούνταν στην εταιρεία.
Θεωρούνταν ως ο μοναδικός παραδοσιακός εφοπλιστής της ακτοπλοΐας που κατάφερνε να παραμένει στο χώρο για δύο συνεχόμενες δεκαετίες, σε μία περίοδο που ο κλάδος είχε κλονιστεί από την αυτοκτονία του Παντελή Σφηνιά και τα λουκέτα του Π. Παναγόπουλου και του Γ. Στρίντζη.
Ο καπετάν Μάκης άρχισε την καριέρα του από ναύτης σε πλοία που έκαναν ταξίδια στη Μεσόγειο για να φτάσει να γίνει καπετάνιος και αργότερα πλοιοκτήτης. Μπορεί να έγινε γνωστός λόγω της ακτοπλοΐας, η εφοπλιστική του πορεία όμως άρχισε με φορτηγά πλοία το 1967, ενώ ο μύθος τον θέλει να έχει πουλήσει και να έχει αγοράσει μέχρι την ηχηρή πτώση του περισσότερα από 250 πλοία.
Ξεκίνησε το 1989 στην Ακτοπλοΐα με το «Νταλιάνα» και το «Μιλένα», ενώ στην συνέχεια προστέθηκε στο στόλο του η «Δήμητρα», τα ονόματα των τριών θυγατέρων του.
Το 1991 προστέθηκε στο στόλο του η επιβλητική «Ροδάνθη», προς τιμήν της συζύγου του Ροδάνθης Αγούδημου.
Το 1993 θα αποκτηθεί το «ΡΟ ΜΙΛ ΝΤΑ» που θα πάρει το όνομά του από τα αρχικά των ονομάτων της «ΡΟ δάνθης», της «ΜΙ λένας» και της «ΝΤΑ λιάνας».
Kαι το 1994 θα συμπληρωθεί η αρμάδα με τη δρομολόγηση του «Μαρίνα» στη γραμμή για Κάλυμνο-Κω-Ρόδο.
Λίγο μετά θα αποκτηθεί το δεύτερο «Δήμητρα», πρώην «Ionian Fantasy» του Στρίντζη σε αντικατάσταση του πρώτου «Δήμητρα» που πουλήθηκε στον Αντώνη τον Αγαπητό.
Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας με τις δυνάμεις του να τον προδίδουν και να φεύγει από τη ζωή.
12/4/2018: H Ελλάδα θρηνεί έναν ακόμα ηρωα πιλότο της πολεμικής αεροπορίας. Ο 34χρονος σμηναγός (Ι) Γιώργος Μπαλταδώρος, χάνει τη ζωή του κατά τη συντριβή του Μιράζ 2000-5
19/4/2018 Έφυγε
ξαφνικά από τη ζωή ο μουσικός,
ραδιοφωνικός παραγωγός, αρχισυντάκτης μουσικών περιοδικών, στέλεχος
δισκογραφικής και με πολυσχιδείς δράσεις στον κόσμο της μουσικής,
Γιάννης Κουτουβός.
Επί πολλά χρόνια ήταν υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου στην ΕΜΙ ενώ διετέλεσε αρχισυντάκτης στο περιοδικό Rock- New wave – Heavy metal.
Ο ίδιος, λάτρης της χέβι μέταλ, υπήρξε μουσικός με τα συγκροτήματα Mini boys και The Gravel παρουσιάζοντας τα δικά του τραγούδια.
Παραγωγός ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών συνέβαλε στην άνοδο της δημοτικότητας συγκροτημάτων όπως οι Iron Maiden, Saxon κλπ.
Παράλληλα ήταν μάνατζερ συγκροτημάτων ενώ ήταν ο άνθρωπος που έφερε για πρώτη φορά τους Scorpions στην Ελλάδα.
30/4/2018: Πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο εκδότης Γίωργος Κουρής μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.
Ο Γιώργος Κουρής γεννήθηκε το 1937 στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς και ξεκίνησε να δημοσιογραφεί στην τοπική εφημερίδα Φωνή της Κεφαλονιάς που εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του, Μάκη.
Ήταν δημιουργός του Kouris Media Group και των καθημερινών εφημερίδων «Νέα Εφημερίδα», «Αυριανή», «ο Φίλαθλος», «Star», «Δημοκρατικός Λόγος», «η Νίκη» και «Kontra News» ενώ ίδρυσε και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς «Ράδιο Αθήνα», «Ράδιο Θεσσαλονίκη» και «Sprint fm».
Επίσης, είχε ιδρύσει τον τηλεοπτικό σταθμό «Κανάλι 29», συνέχισε με την ίδρυση του «Καναλιού 5» που μετεξελίχθηκε σε Alter Channel, του Extra Channel αμέσως μετά, ενώ το 2012 δημιούργησε το Kontra Channel και την ιστοσελίδα Kontranews.gr.
11/5/2018 Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 63 ετών ο Χάρης Λάμπερτ, εξέχουσα μορφή της Pop Art στην Ελλάδα.
Ο Χάρης Λάμπερτ γεννήθηκε το 1955, σπούδασε καλές τέχνες στο Παρίσι. Εμπνευσμένος στα 80s από την ποπ μουσική και τα βίντεο κλιπ, θα δημιουργήσει το προσωπικό ζωγραφικό του ύφος το οποίο θα ονομάσει New Pop Painting και θα μετεξελίξει μέσα από performances, computer graphics και εικονοκλαστική art direction. Το 1987 δημιουργεί την εικαστική θεωρία της New Renaissance, πάνω στην οποία θα βασιστεί και η σκηνοθετική του γραμμή το 1992 στο μυθολογικής αισθητικής φιλμ «Η αρπαγή της Περσεφόνης». Ως γνήσιος κοσμοπολίτης καλλιτέχνης, με επιρροή από κάθε χώρα όπου έζησε και εργάστηκε (Ν. Ζηλανδία, Ελλάδα, Γαλλία, Ιαπωνία έχουν αφήσει το στίγμα τους στο έργο του), και τα τελευταία χρόνια μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο ατελιέ που διαθέτει σε Αθήνα και Τόκιο προωθώντας τη φιλοσοφία της Νew Renaissance, ευελπιστώντας να την εγκαθιδρύσει ως ένα παγκόσμιο αισθητικό κίνημα για τον 21ο αιώνα.
17/5/2018: Πεθαίνει ο επιχειρηματίας Θεόδωρος Βασιλάκης, πρόεδρος της Aegean και της Autohellas
Ο Θεόδωρος Βασιλάκης γεννήθηκε το 1940. Από μικρός είχε επιχειρηματικό δαιμόνιο. Εργατικός και αυτοδημιούργητος. Το 1958 πήγε για σπουδές στις ΗΠΑ και επιστρέφοντας στην Κρήτη το 1961 μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση, στις διανομές των καυσίμων της εταιρίας «Ρέστης» στο νομό Ηρακλείου. Λίγα χρόνια αργότερα, με την εξαγορά της «Ρέστης» από την Texaco, από την οποία ο νεαρός, τότε, Θόδωρος πήρε το δικαίωμα διανομής καυσίμων σε όλη την Κρήτη, δημιουργώντας, παράλληλα, ιδιόκτητο δίκτυο πρατηρίων.
Προσβλέποντας στην άνοδο του ελληνικού τουρισμού το 1962 συνάπτει συμβόλαιο αντιπροσώπευσης στην Κρήτη της εταιρείας ενοικιάσεων αυτοκινήτου Hertz Ιnternational, ενώ δώδεκα χρόνια αργότερα, αγοράζει από τους Αμερικανούς την Hertz Hellas και τη μετονομάζει σε Autohellas. Ξεκίνησε με στόλο έξι αυτοκινήτων Volkswagen Beetle και σήμερα είναι η μεγαλύτερη εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτου (Rent a Car) στην Ελλάδα, βάσει των οικονομικών μεγεθών της και του στόλου των οχημάτων που διαχειρίζεται.
Στον Όμιλο Βασιλάκη συνυπάρχουν οι SEAT Τεχνοκάρ ΑΒΕΕ (αποκλειστικός εισαγωγέας αυτοκινήτων SEAT), Saab Vacar ABEE (αποκλειστικός εισαγωγέας αυτοκινήτων Saab), Βελμάρ ΑΕΒΕ (εξουσιοδοτημένος διανομέας και επισκευαστής αυτοκινήτων Ford, Opel, SEAT, Saab, Volvo, Honda & Mitsubishi), αλλά και η Autotechnica SA, αντιπροσωπεία των Hertz, Audi και SEAT στη Βουλγαρία.
Η Aegean τέλος, αποτελεί μία απόδειξη της επιτυχημένης επιχειρηματικής δραστηριότητας του κ. Βασιλάκη. Ο κ. Βασιλάκης αποφάσισε να μπει στις αερομεταφορές το 1994, προχωρώντας σε εξαγορές εταιρειών, κατάφερε να επεκταθεί και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες όσων επιθυμούσαν να ταξιδέψουν εντός και εκτός Ελλάδας. Η εταιρεία όχι μόνον επιβίωσε σ’ έναν από τους πιο δύσκολους και ανταγωνιστικούς κλάδους της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά βρίσκεται και στις πρώτες θέσεις, ανάμεσα σε μεγαθήρια, συμβάλλοντας στην αναβάθμιση του ελληνικού τουρισμού.
20/5/2018: Πεθαίνει ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης, γνωστός ως Χάρρυ Κλυνν (7 Μαΐου 1940) ο οποίος αποθέωσε την σάτιρα στην Ελλάδα.
Γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης στις 7 Μαΐου του 1940 από φτωχή οικογένεια Πόντιων προσφύγων, τον Νίκο και την Κυριακή Τρανταφυλλίδη. Εξαιτίας δυσμενών οικονομικών συνθηκών, ωθήθηκε στην εργασία από την ηλικία των 5 χρόνων. Παράλληλα φοιτούσε στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Kαλαμαριάς και αργότερα στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη αλλάζει τη ζωή του, καθώς, εκτός από το πρώτο βραβείο, «κερδίζει» την πρόταση του Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.
Για τρία χρόνια ο Οικονομίδης υπήρξε δάσκαλος και οδηγός του. Παράλληλα με τις δραματικές του σπουδές στη σχολή του Π. Kατσέλη, εμφανίζεται περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα, όπως το «Kάστρο», ο «Bράχος», το «Tροκαντερό», το «Άλσος», και το «Γκρην Παρκ».
Στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει σε διάφορες ταβέρνες, αναψυκτήρια και καμπαρέ, που ανθούσαν εκείνη την εποχή, για μια τριετία ως πρώτος νουμερίστας και παρουσιαστής προγράμματος. Μετά τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια») στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου, άρχισε να γίνεται πιο γνωστός.
Το 1964 ταξιδεύει για μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος της ζωής του κράτησε 10 χρόνια όπου δούλεψε στις HΠA και στον Kαναδά, σε κέντρα τις ελληνικής διασποράς, σε καφεθέατρα ως stand up comedian (νέο τότε είδος, που μετέπειτα το εισήγαγε στην Ελλάδα), ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και παράλληλα ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων.
Συνεργάζεται επίσης για πολλά χρόνια με το περιοδικό «Playboy», την εφημερίδα «Daily Worker», το «Village» και το «On the double». Στο Σικάγο παντρεύεται τη γυναίκα του, Χαρίκλεια και εκεί αποκτά το πρώτο από τα 3 του παιδιά, τον Νίκο. Την περίοδο αυτή του προτάθηκε να παίξει και στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», την οποία προσφορά τελικά δεν δέχτηκε. Αργότερα στο Μόντρεαλ απέκτησε τον δεύτερο του γιο Αποστόλη, ενώ η κόρη του Κορίνα γεννήθηκε στην Αθήνα.
Γυρίζει στην Ελλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίζεται στις μπουάτ της Πλάκας, στον «Aιγόκερω» και μετά στο «Zυγό» και τη «Διαγώνιο». Ύστερα δούλεψε στα νυχτερινά κέντρα «Διογένης», «Δειλινά» και «Στορκ». Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1978. Αυτός και οι υπόλοιποι δίσκοι του κρατάνε για χρόνια τις πρώτες θέσεις στα δισκογραφικά charts και οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων.
Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χαρίζουν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGB[εκκρεμεί παραπομπή]και οι παραστάσεις του στα θέατρα Ορφέας, Άλσος, Δελφινάριο και Μινώα κ.ά. καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.
Το 1998 παρουσιάζεται η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο». Από το 2006 μένει μόνιμα στη γενέτειρά του Καλαμαριά, γράφει βιβλία (κυκλοφορούν 12 βιβλία του), παίζει θέατρο, ζωγραφίζει (8 ατομικές εκθέσεις) και ηγείται της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Καλαμαριάς.
Θέατρο (από το 1985 και μετά)
«Βαζελληνίδες – Βαζέλληνες» Γ. Kαλαμίτσης, Γ. Mανιώτης, A. Aνδρικάκη, Δελφινάριο, 1985
«Πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kαλαμίτσης, Ορφέας, 1986
«Σ’ όλο τον κόσμο είναι ίδια, μα στην Ελλάδα σπάει καρύδια», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Ορφέας, 1987
«Eλλάς το καφενείο σου», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Μπέλλος, Άλσος, 1991
«Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα, μάνα αν αργήσω φάε», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Άλσος, 1992
«Πίτσες μπλε», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Bαγγέλης Mπαλαφούτης, Άλσος, 1993
«Μπρόκολα και λαχανίδες, κάποιο λάκκο έχει η φάβα», Xάρρυ Kλυνν, Bαγγέλης Mπαλαφούτης, Άλσος, 1994
«Καυκαλήθρες και τσιτσίραυλα» Xάρρυ Kλυνν – Λάκης Mπέλλος – Θεόφιλος Bερύκιος – Γιώργος Γαλίτης,σκηνοθεσία Χάρρυ Κλυνν, Άλσος, 1995.
«Εμπρός προς τα πίσω», Χάρρυ Κλυνν, Λάκης Mπέλλος, Θεόφιλος Bερύκιος, Γιώργος Γαλίτης, 1996
«Στη Χάγη και στη φέξη, ο στόλος σας να φέξει!», Α. Πυριόχος, Χ. Ρώμας, Α. Χατζησοφιά, Π. Χατζηκουτσέλης, Άλσος, 1996
«Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες», επιθεώρηση, Λάκης Mιχαηλίδης, Nτίνος Σπυρόπουλους, Mιχάλης Άνθης, Βέμπο, 1997
«Έλληνες είστε και φαίνεστε», Λάκης Mιχαηλίδης, Kώστας Tσόκαλης, Θεόφιλος Bερύκιος, Ακροπόλ, 1998
«Μίλα μου… και μανταρίνια», επιθεώρηση, Χάρρυ Κλυνν, Λάκης Μπέλλος, Γιάννης Μακρής, Γιώργος Γαλίτης, Άλσος, 1999. Η επιθεώρηση αυτή ήταν και η πρώτη interactive θεατρική παράσταση που διαμορφωνόταν διαφορετικά κάθε μέρα, ανάλογα με τις παρεμβάσεις – υποδείξεις των θεατών που επισκέπτονταν το site της παράστασης.
«Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα… πάμε να φύγουμε», Λάκης Mιχαηλίδης, Bύρωνας Mακρίδης, Nτίνος Σπυρόπουλος, Δελφινάριο, 2000
«Ρόμπες ξεκούμπωτες», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Μινώα, 2001
«Πασόκεμον», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Αθήναιον, 2001
«Retalia Live», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Μινώα, 2002
«Γιάφκα πορτοκάλι» (κωμωδία), Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλους, Μινώα, 2003
«Καλατράβα με και ας κλαίω…», Ντίνος Σπυρόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Δελφινάριο, 2004
«Και φάγανε αυτοί καλά κι εμείς… χειρότερα», επιθεώρηση, Ντίνος Σπυρόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Περοκέ, 2005
«Αγάντα, επιθεώρηση, Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος 2007
«Ένας ήρωας με παντόφλες»(κωμωδία) Αλ. Σακελάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου 2008-2009
«Τι τους κοιτάτε ρε…»(Επιθεώρηση) Χάρρυ Κλυνν 2010
«Ουστ κοπρίτες»(Επιθεώρηση) Χάρρυ Κλυνν 2011
«Όποιον πάρει ο Χάρης»(Stand up music show) Χάρρυ Κλυνν 2012«Η αλήθεια να λέγεται» (Αυτοσχεδιαστικοί μονόλογοι με συμμετοχή κοινού βασισμένοι σε στοιχεία τεσσάρων κωμωδιών του Αριστοφάνη) Χάρρυ Κλυνν 2012-2013
«Με όπλο το γέλιο» (ONE MAN SHOW) Χάρρυ Κλυνν 2014
«Τα Λαμόγια» (Επιθεώρηση) Χάρρυ Κλυνν, Μάκης Αντωνόπουλος – Κύπρος » Θεατρο ΟΘΕΛΟΣ» 2014
Δισκογραφία
Το 1977 προτείνει στην EMI – Columbia να συνεργαστούν πειραματικά στην παραγωγή ενός σατιρικού δίσκου. Oι δίσκοι του Xάρρυ Kλυνν αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερο στοιχείο στο χώρο της Eλληνικής δισκογραφίας. Για πρώτη φορά σατιρικοί δίσκοι φιγουράρουν στην πρώτη θέση του Ελληνικού Top Ten.
Όλοι, ανεξαιρέτως, οι δίσκοι του υπήρξαν πρώτοι σε κυκλοφορία και ακόμα τα νούμερα-ρεκόρ πωλήσεων των δίσκων του Xάρρυ Kλυνν παραμένουν ακατάρριπτα.[εκκρεμεί παραπομπή]Κυκλοφορεί ακόμα μεγάλος αριθμός από πειρατικές κασέτες με ηχογραφήματα από ζωντανές του παραστάσεις και οι ραδιοφωνικές εκπομπές «Aραμπάδες με καρούλια», «Βάσανα που ‘χει η Αγάπη» που παρουσιάστηκαν από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Eλληνικής Pαδιοφωνίας το 1981 μαζί με τον Aντώνη Aνδρικάκη.
Αναλυτικά η προσωπική δισκογραφία του είναι η εξής:
Για Δέσιμο (1978), EMI-Columbia
Δοξάστε Με (1979), EMI-Columbia
Πατάτες (1981), EMI-Columbia
Γεώργιος Σουρής (1982), EMI-Columbia
Μαλακά… Πιο Μαλακά (1984), EMI-Columbia
Έθνος Ανάδελφον (1985), PolyGram
Τίποτα (1987), PolyGram
Natin-Fatin (1987), PolyGram
Ραντεβού με την εισαγγελία (1989), PolyGram
Αποκάλυψις (1990), PolyGram
Γρανίτα από τζατζίκι (1992), PolyGram
The (X) Κλυνν Files Ανάποδα (1998), PolyGram
Κλασσικά Ηχογραφημένα (2002), MINOS-EMI (Τα καλύτερα των 5 πρώτων δίσκων)
Οι συμμετοχές του στην δισκογραφία είναι οι εξής:
Ζήτω το ελληνικό τραγούδι (1987), MINOS
Το χαμόγελο του Τάκη (1994), UNIVERSAL
Ποντιακή Ραψωδία (1997), Vasipap
Φανταρίστικα (2001), Δίφωνο
Τηλεόραση
Η σχέση του Χάρρυ Κλυνν με την τηλεόραση άρχισε με πολλά διαφημιστικά σποτ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν βραβευθεί από τα Φεστιβάλ Ελληνικής Διαφημιστικής Δημιουργίας της EΔEE. Το 1990 και για τέσσερις συνεχείς χρονιές παρουσίαζε στον ΑΝΤ1 την εκπομπή «Harry Klynn Special Shows». Στο ίδιο κανάλι το 1995 παρουσίασε ένα one man show 10 επεισοδίων με το όνομα «Πολίτης Κλυνν».
Κινηματογράφος
Σύγχυση (1960) Ταινία μικρού μήκους του Δημήτρη Γαλάτη
Γάμος αλά Ελληνικά (1964) του Bασίλη Γεωργιάδη …. αδελφός Μίνας
Τα 201 καναρίνια (1964) των Nίκου Tσιφόρου και Πολύβιου Bασιλειάδη …. Πάρις
Αλαλούμ (1982)
Made in Greece (1983) …. Γιάννης Γιαννάκης
Εις μνήμην (1984). Γυρισμένη το 1981 αλλά λογοκριμένη μέχρι το 1984
Γυναίκες δηλητήριο (1993) Εμφάνιση στην ταινία …. πρόεδρος ΕΚΚ
Βόλτα στα Σύννεφα (1994) Ταινία μικρού μήκους του Γιάννη Mπότση
Ράδιο Μόσχα (1995) του Νίκου Τριανταφυλλίδη …. μαγαζάτορας
Βιβλία
Ο Χάρρυ Κλυνν ξεκίνησε να γράφει από νεαρή ηλικία. Μόλις στα 15 του δημοσίευσε ένα ποίημά του στην εφημερίδα Μακεδονία. Μέχρι την ηλικία των 18 ετών πολλά από τα ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε φιλολογικά περιοδικά της εποχής. Η συγγραφική του δραστηριότητα είναι συνεχής από τότε και πολύ υλικό του δεν έχει δει ακόμα το φως της δημοσιότητας.
Τα βιβλία του που κυκλοφορούν είναι τα εξής:
Η γέρμα, (1983), Εκδόσεις Κάκτος
Αλαλούμ και πάσης Ελλάδος, (1984), Εκδόσεις Καστανιώτης
Ο Καζαμίας του Ρούλη, (1986), Εκδόσεις Κάκτος
Happy Birthday, Νίκο, (1988), Εκδόσεις Καστανιώτης
Τρυφερά αγκάθια, (1988), Εκδόσεις Καστανιώτης
Επί σκηνής, (1997), Εκδόσεις Καστανιώτης
Πόλις, 1997, Εκδόσεις Καστανιώτης
Περί, (2000), Εκδόσεις Καστανιώτης
Αναλαμβάνω την ευθύνη, 2000, Εκδόσεις Καστανιώτης
Μυθολογία κειμηλίων, (2001), Εκδόσεις Καστανιώτης
Όταν βρέχει, τα χελιδόνια πετούν χαμηλά, (2003), Εκδόσεις Καστανιώτης
Σκονισμένη ακτή, (2010), Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Εμφύλιος Λόγος (2016), Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ζωγραφική
Επηρεασμένος από τον ζωγράφο πατέρα του, δημιούργησε εκατοντάδες έργα ζωγραφικής, άλλα με τον κλασικό τρόπο και άλλα με τη βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Πρώτη ατομική έκθεση: 1998 στον «Εικαστικό Κύκλο» στην Αθήνα (35 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων φιλοτεχνημένα με ηλεκτρονικό υπολογιστή). Τίτλος έκθεσης: «Κόκκινη Γραμμή».
Δεύτερη ατομική έκθεση: Τον Δεκέμβριο του 2008 παρουσιάζει στο πατάρι του βιβλιοπωλείου «Ιανός» στη Θεσσαλονίκη 32 επιλεγμένα έργα (ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά), με τον τίτλο «Με τα χρώματα του Χάρρυ».
Τρίτη ατομική έκθεση: 7-22 Ιουλίου 2009 στο Πλωμάρι Λέσβου, στην «Αίθουσα Τέχνης Βενιαμίν ο Λέσβιος», με 20 έργα μεγάλων κυρίως διαστάσεων (ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «Με το χέρι στην καρδιά».
Τέταρτη ατομική έκθεση: 12-25 Νοεμβρίου 2009 στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, στην «Πολυχώρος τέχνης REMEZZO», με 50 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων (λάδια, ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «Μεταμεσονύκτιος Παράστασις».
Πέμπτη ατομική έκθεση: 14Απριλίου-8 Μαίου 2010 στην Αλεξανδρούπολη, στην «Γκαλερι ART», με 38 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων (λάδια, ακρυλικά μελάνια και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «ΘΙΑΣΟΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ».
Έκτη ατομική έκθεση: 17 Μαίου-28 Μαίου 2011 στην Καρδίτσα, στην «Γκαλερι F», με 20 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων (ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΚΤΗ».
Έβδομη ατομική έκθεση: 1-10 Αυγούστου 2012 στην αίθουσα τέχνης του «Mediterranean VILLAGE hotel & spa» στην Παραλία Κατερίνης-Olympus Riviera με 20 πίνακες μεγάλων και μικρών διαστάσεων (λάδια, ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «ΑΠΟ ΤΟ 1 ΜΕΧΡΙ ΤΟ 20»
Όγδοη ατομική έκθεση: 22 Δεκεμβρίου 2012-4 Ιανουαρίου 2013 στην αίθουσα τέχνης του Δήμου ΔΙΟΥ-ΟΛΥΜΠΟΥ (ΛΙΤΟΧΩΡΟ) με 10 πίνακες μεγάλων και μικρών διαστάσεων (λάδια, ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «ΜΝΗΜΕΣ»
Ποδόσφαιρο
Μεγάλη αγάπη του υπήρξε ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Το 1980 ηγείται μίας ομάδας Ποντίων και φίλων του συλλόγου της γενέτειράς του, του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Σκοπός της ομάδας αυτής ήταν η αποκατάσταση του ονόματος του ποδοσφαιρικού σωματείου.
Η προσπάθεια κρίνεται επιτυχημένη αφού η ομάδα κατά το διάστημα της προεδρίας του αποκτά γήπεδο, επανέρχεται στην Α΄ Εθνική Κατηγορία μετά από 20 χρόνια, αποκτά υποδομές, φυτώριο και γύρω της συσπειρώνει παλιούς και νέους φίλους. Ο Χάρρυ Κλυνν προχωρά και σε προτάσεις αναδιάρθρωσης του θεσμικού πλαισίου του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή της σύγκρουσης του 1988 μεταξύ συλλόγων και πολιτείας που οδηγεί για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά σε διακοπή του πρωταθλήματος.
Την εποχή εκείνη το επαγγελματικό ποδόσφαιρο περνάει νέα μεγάλη κρίση. H πολιτεία αφαιρεί τη διοργάνωση του πρωταθλήματος από την ΕΠΑΕ και την παραχωρεί στην ΕΠΟ. Ομόφωνα όλες οι ομάδες προτείνουν για πρόεδρο της ΕΠΑΕ τον Xάρρυ Kλυνν. O Xάρρυ Kλυνν αναλαμβάνει την προεδρία, αναδιοργανώνει την EΠAE, έρχεται σε επαφές με τη FIFA και την UEFA και προτείνει όρους που είναι εξαιρετικά ελκυστικοί και η πολιτεία δεν μπορεί να αρνηθεί. Το πρωτάθλημα τελικά ξαναγυρίζει στην ΕΠΑΕ. Τρία χρόνια αργότερα αποχωρεί από την προεδρία.Η πρότασή του για την καθιέρωση ημιεπαγγελματικού ποδοσφαίρου απορρίφτηκε από την πλειοψηφία των ΠΑΕ.
Πολιτική
Ο Χάρρυ Κλυνν υπήρξε πολιτικά ενεργός ακόμη και κατά τις περιόδους που δεν συμμετείχε σε κάποιον επίσημο θεσμό. Χαρακτηριστική είναι η εμπλοκή του στο θέμα της Ποντιακής ομογένειας, στης οποίας το επίσημο κίνημα προεδρεύει, καθώς και η γνωστή του πολιτική σάτιρα.
Στην πιό πρόσφατη πολιτική του δράση, μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ τον Ιανουάριο του 2015, υπήρξε θερμός υποστηρικτής της, δια μέσου των αναρτήσεων κυρίως πολιτικών άρθρων του στο προσωπικό του ιστολόγιο, στα οποία εξέφραζε την σκληρή κριτική αντίθεσή του στις κυβερνήσεις των δύο πρώτων μνημονίων. Η στήριξη του αυτή στην νέα κυβέρνηση, παραδόξως διότι δεν συνάδει με τις πολιτικές του θέσεις πρό της ψήφισης του 3ου μνημονίου, συνεχίζεται απρόσκοπτα ακόμη και μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου και την εφαρμογή του από τις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Βραβεία
Έχει βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων 5 φορές:
1993: Πρώτο Βραβείο Παναγιώτη Παπαδούκα
1994: Πρώτο και Δεύτερο Βραβείο Παναγιώτη Παπαδούκα
1995: Δεύτερο Βραβείο Παναγιώτη Παπαδούκα
2000: Πρώτο Βραβείο «Παναθήναια»
1/6/2018: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών ο Κώστας Πολυχρονίου, σκορπώντας θλίψη στην οικογένεια του Ολυμπιακού.
Ο Πολυχρονίου φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού για 15 χρόνια (1953-1968) και υπήρξε μια θρυλική μορφή για τον σύλλογο, κατακτώντας έξι πρωταθλήματα (1956,1957, 1958, 1959, 1966, 1967), οκτώ κύπελλα (1956-57, 1957-58, 1958-59, 1959-60, 1960-61, 1962-63, 1964-65, 1967-68), καθώς και ένα Βαλκανικό Κύπελλο (1962-63).
Αποτέλεσε έναν από τους αγαπημένους παίκτες του «ερυθρόλευκου» κόσμου και διακρίθηκε για την ικανότητά του να αγωνίζεται σε πολλές θέσεις.
Σημειώνεται πως στον σύλλογο πρόσφερε και ως προπονητής (1993-94), ενώ βρέθηκε και στο «τιμόνι» της Εθνικής Ελλάδος (1994-1998).
Συνδύαζε άψογα το δυναμισμό και την τεχνική στο παιχνίδι του.[4]
Συμπλήρωσε 305 συμμετοχές και 37 τέρματα σε Πανελλήνιο πρωτάθλημα και Α'
κατηγορία, 55/17 για το κύπελλο, 47/18 στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς
και 16/2 σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Στις 4 Ιουνίου 1961, κατά τον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σάντος από τη Βραζιλία (που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του Πελέ και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση των "ερυθρολεύκων" (2-1), καθώς είχε περιορίσει αισθητά τη δυναμική του Βραζιλιάνου άσου.
Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ακολούθησε καριέρα προπονητή. Άξια
αναφοράς η παρουσία του στον πάγκο του Ολυμπιακού (1993-94) καθώς και
στην εθνική Ελλάδας (1994-1998), όταν διαδέχθηκε τον Αλκέτα Παναγούλια
αμέσως μετά το Μουντιάλ 1994, με απολογισμό σε 34 αγώνες, 17 νίκες, 6
ισοπαλίες και 11 ήττες (τέρματα 56-32).
5/6/2018: Πεθαίνει σε ηλικία 60 ετών η Μάνια Τεγοπούλου, πρώην εκδότρια
της «Ελευθεροτυπίας»
Η Μάνια Τεγοπούλου είχε αναλάβει τα ηνία της «Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε.» το 2007, μετά τον θάνατο του πατέρα της Κίτσου Τεγόπουλου.
Η «Ελευθεροτυπία» έκλεισε τον Δεκέμβριο του 2011, ξανάνοιξε στις αρχές του 2013 για να οδηγηθεί σε οριστικό κλείσιμο τον Νοέμβριο του 2014.
8/6/2018: «Έφυγε» από τη ζωή ο γνωστός ηθοποιός Νίκος Χύτας σε ηλικία 63 ετών μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Άνθρωπος απλός, προσηνής ο Νίκος υπηρέτησε την τέχνη στο θέατρο, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο. Είχε πάρει μέρος σε δεκάδες τηλεοπτικά σίριαλ, ταινίες και θεατρικές παραστάσεις όπως οι Μήδεια, Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων (2016), Το τρίτο στεφάνι (2011), «Μυστικά της Εδέμ», 7 θανάσιμες πεθερές, Γκασταρμπάιτερ, Μαντώ Μαυρογένους (1983), Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα, Δανεικός πατέρας, Σοφία... Ορθή, Σύνορα αγάπης, Φάκελος Πολκ στον αέρα (1992), Η μικρή μας πόλη (2003), Ποντικοπαγίδα (1995), Η γυνή να φοβείται τον άνδρα (2003) κ.ά.
10/6/2018: Απεβίωσε ο ιδρυτής και πρόεδρος της ΒΙΑΝΕΞ και «ψυχή» του μπασκετικού Παναθηναϊκού Παύλος Γιαννακόπουλος
11/6/2018: Πεθαίνει σε ηλικία 94 ετών η τέως υφυπουργός Εξωτερικών
Βιργινία Τσουδερού, πολιτική προσωπικότητα που έβαλε το δικό της
διακριτό αποτύπωμα στη δημόσια ζωή της Ελλάδας και ιδιαιτέρως στη
μεταπολιτευτική περίοδο.
Στην Κατοχή (1941-1944), ο Χρήστος Πασαλάρης ως «Αλέξης» έδρασε στον παράνομο τύπο της Αντίστασης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε στο Γουδί και στο Χαϊδάρι και διέφυγε ως εκ θαύματος την εκτέλεση στην Καλλιθέα. Δραπέτευσε λίγο πριν από την απελευθέρωση.
Ξεκίνησε την επαγγελματική καριέρα το 1946 στον «Ριζοσπάστη» ως αθλητικός συντάκτης και, λίγο πριν τον κλείσουν, ως αρχισυντάκτης. Το 1946 κλείστηκε στη Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950, παρέα με τους Μίκη Θεοδωράκη, Θανάση Κανελλόπουλο, Κώστα Δεσποτόπουλο, Γρηγόρη Μπιθικώτση, Γιάννη Βούλτεψη και άλλους.
Μετά την απόλυσή του, το 1951 εργάστηκε ως αρχισυντάκτης στις εφημερίδες «Ταχυδρόμος», «Έθνος», «Φιλελεύθερος», «Αθηναϊκή» και «Εμπρός». Συνεργάτες του υπήρξαν τότε οι Αλέκος Φιλιππόπουλος, Γιάννης Καψής, Τάκης Λαμπρίας, Δημήτρης Μαρούδας, Νίκος Φώσκολος, Κώστας Πρετεντέρης, Αλέκος Σακελλάριος, Κωστής Χαιρόπουλος, Νταίζη Μαυράκη και άλλοι.
Από το 1953, εργάστηκε επί 17 χρόνια στο συγκρότημα Λαμπράκη ως Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Σύνταξης στα ΝΕΑ. Αποχώρησε το 1970 λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, όπως για τον ίδιο λόγο είχε αποχωρήσει και από το «Εμπρός».
Από το 1970 ως το 1974 διηύθυνε το εξαίρετο περιοδικό «Επίκαιρα» του Γιάννη Πουρνάρα με ξεχωριστούς συνεργάτες τον Φρέντυ Γερμανό, τον ΚΥΡ (Γιάννη Κυριακόπουλο), τον Νίκο Μαστοράκη, τον Γιώργο Λιάνη, τον Γιώργο Μπέρτσο και άλλους. Αποχώρησε και πάλι όμως λόγω πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία.
Λίγο πριν από την πτώση της Χούντας εκλήθη να διευθύνει την τιμωρημένη «Βραδυνή», η οποία τον Ιούλιο του 1974, με την επάνοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή ξεπέρασε τα 300.000 φύλλα, ρεκόρ που ουδέποτε μέχρι σήμερα καταρρίφθηκε. Μετά την αποχώρησή του από τη «Βραδυνή», λόγω και πάλι πολιτικής διαφωνίας με την ιδιοκτησία, εκλήθη το 1975 να διευθύνει την «Απογευματινή» του Νάσου Μπότση.
Τον Απρίλιο του 1983, μετά το θάνατο του Νάσου Μπότση και λόγω πολιτικής πάντοτε διαφωνίας με τον εκδότη Νίκο Μομφεράτο, δέχθηκε πρόταση του Άρη Βουδούρη να του «στήσει» και να διευθύνει τον «Ελεύθερο Τύπο». Η συνεργασία όμως με την ιδιοκτησία δεν μακροημέρευσε λόγω και πάλι διαφωνίας σε θέματα δεοντολογίας.
Αμέσως μετά ο Χρήστος Πασαλάρης εκλήθη να διευθύνει την έγκυρη «Μεσημβρινή» του ομίλου Βαρδινογιάννη. Από το 1990 ως τον Ιούνιο του 2009, εργάστηκε ως διευθυντής ή σύμβουλος έκδοσης και αρθρογράφος στις ιδρυματικές πλέον εφημερίδες «Απογευματινή» και «Ελεύθερος Τύπος» και από το 2014 ως κύριος αρθρογράφος και σύμβουλος έκδοσης στην εφημερίδα Realnews.
Από το 1968 έως το 2015, εργάστηκε ως καθηγητής δημοσιογραφικών σπουδών σε σχολές δημοσιογραφίας, πλήθος δε διακεκριμένων σήμερα δημοσιογράφων υπήρξαν μαθητές του.
Τον Φεβρουάριο του 2016 παρασημοφορήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, με τον Χρυσό Φοίνικα. Επίσης έχει τιμηθεί δύο φορές από το Ίδρυμα Μπότση (1986 και 1998) για την ευδόκιμη υπηρεσία του, από το «Ίδρυμα Ιπεκσί» (1989) για το καλύτερο ρεπορτάζ, από την Ακαδημία Αθηνών (1985) για το βιβλίο του «Μια ζωή τίτλοι», από το Δήμο Αθηναίων με χρυσό μετάλλιο για την προσφορά του στο λειτούργημα, από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, όπως επίσης και από την οργάνωση «Μπουμπουλίνα» για τον ίδιο λόγο. Από την Μαριάννα Βαρδινογιάννη για την προσφορά πινάκων της αείμνηστης συζύγου του Λούης για τα καρκινοπαθή παιδιά. Το 1909 η Βουλή καθιέρωσε «Ετήσιο βραβείο πολιτικής αρθρογραφίας» στο όνομα του Χρήστου Πασαλάρη.
Τα βιβλία του είναι:
- Πως να γίνετε δημοσιογράφος (1970) - Έξι εκδόσεις
- Οι άσσοι της αστροναυτικής (1970) - Δύο εκδόσεις
- Καλημέρα νέα τεχνολογία (1983)
- Η πράσινη αλεπού (1987)
- Μια ζωή τίτλοι (1989) - Πέντε εκδόσεις
- Στου κουφού την πόρτα (1992)
- Οι βαρόνοι των media - Τρεις εκδόσεις
- Όρτσα και μη φοβάσαι (1994)
- Την αλήθεια και ας πονάει (2002) - Δύο εκδόσεις
- Η ιστορία του Τύπου 2006 - Δύο εκδόσεις
- Κάθε παλιό να σβηστεί (2015)
Ο Χρήστος Σιμαρδάνης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου και πέρασε τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής του. Υποκριτική σπούδασε στο Central School of Speech and Drama στο Λονδίνο.
Τον γνωρίσαμε μέσα από γνωστές σειρές της τηλεόρασης, από το 1985 έως το 2013, μεταξύ των οποίων «Η ζωή του Αττίκ», «Πέτρινα χρόνια», «Η νταντά», «Λατρεμένοι μου γείτονες». Στον κινηματογράφο έπαιξε και σε αρκετές ταινίες όπως «Safe Sex», «Το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο», «Ο Ηλίας του 16ου».
Να σημειωθεί πως ο Χρήστος Σιμαρδάνης ήταν από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που μίλησαν ανοιχτά για τη σεξουαλική τους ταυτότητα ενίοτε ενοχλώντας κάποιους με τις απόψεις του.
Θεωρούνταν ως ο μοναδικός παραδοσιακός εφοπλιστής της ακτοπλοΐας που κατάφερνε να παραμένει στο χώρο για δύο συνεχόμενες δεκαετίες, σε μία περίοδο που ο κλάδος είχε κλονιστεί από την αυτοκτονία του Παντελή Σφηνιά και τα λουκέτα του Π. Παναγόπουλου και του Γ. Στρίντζη.
Ο καπετάν Μάκης άρχισε την καριέρα του από ναύτης σε πλοία που έκαναν ταξίδια στη Μεσόγειο για να φτάσει να γίνει καπετάνιος και αργότερα πλοιοκτήτης. Μπορεί να έγινε γνωστός λόγω της ακτοπλοΐας, η εφοπλιστική του πορεία όμως άρχισε με φορτηγά πλοία το 1967, ενώ ο μύθος τον θέλει να έχει πουλήσει και να έχει αγοράσει μέχρι την ηχηρή πτώση του περισσότερα από 250 πλοία.
Ξεκίνησε το 1989 στην Ακτοπλοΐα με το «Νταλιάνα» και το «Μιλένα», ενώ στην συνέχεια προστέθηκε στο στόλο του η «Δήμητρα», τα ονόματα των τριών θυγατέρων του.
Το 1991 προστέθηκε στο στόλο του η επιβλητική «Ροδάνθη», προς τιμήν της συζύγου του Ροδάνθης Αγούδημου.
Το 1993 θα αποκτηθεί το «ΡΟ ΜΙΛ ΝΤΑ» που θα πάρει το όνομά του από τα αρχικά των ονομάτων της «ΡΟ δάνθης», της «ΜΙ λένας» και της «ΝΤΑ λιάνας».
Kαι το 1994 θα συμπληρωθεί η αρμάδα με τη δρομολόγηση του «Μαρίνα» στη γραμμή για Κάλυμνο-Κω-Ρόδο.
Λίγο μετά θα αποκτηθεί το δεύτερο «Δήμητρα», πρώην «Ionian Fantasy» του Στρίντζη σε αντικατάσταση του πρώτου «Δήμητρα» που πουλήθηκε στον Αντώνη τον Αγαπητό.
Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας με τις δυνάμεις του να τον προδίδουν και να φεύγει από τη ζωή.
Επί πολλά χρόνια ήταν υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου στην ΕΜΙ ενώ διετέλεσε αρχισυντάκτης στο περιοδικό Rock- New wave – Heavy metal.
Ο ίδιος, λάτρης της χέβι μέταλ, υπήρξε μουσικός με τα συγκροτήματα Mini boys και The Gravel παρουσιάζοντας τα δικά του τραγούδια.
Παραγωγός ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών συνέβαλε στην άνοδο της δημοτικότητας συγκροτημάτων όπως οι Iron Maiden, Saxon κλπ.
Παράλληλα ήταν μάνατζερ συγκροτημάτων ενώ ήταν ο άνθρωπος που έφερε για πρώτη φορά τους Scorpions στην Ελλάδα.
24/4/2018: Πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο ακαδημαϊκός Άγγελος Δεληβορριάς, κορυφαίος
κλασικός αρχαιολόγος, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών και επί 41 χρόνια διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη.
Ο Άγγελος Δεληβορριάς είχε γεννηθεί το 1937. Σπούδασε
αρχαιολογία-ιστορία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πανεπιστήμιο
Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Freiburg. Το 1965 διορίστηκε,
έπειτα από διαγωνισμό, στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, από την οποία
παραιτήθηκε το 1969. Από το 1969 έως το 1972 συνέχισε τις σπουδές
αρχαιολογίας στο Tübingen με υποτροφία Alexander von Humboldt, το 1972
έλαβε το δίπλωμα του διδάκτορος με βαθμό Magna cum laude και το διάστημα
1972-1973 έκανε μεταδιδακτορικές σπουδές στο Παρίσι, τη Σορβόνη και την
École Pratique des Hautes Études.
Ως μέλος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας υπηρέτησε στην Κεντρική
Υπηρεσία, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στην Εφορεία Αρχαιοτήτων
Αττικής, στην Πάτρα και τη Σπάρτη. Το 1973 έγινε διευθυντής του Μουσείου
Μπενάκη, από το οποίο αποχώρησε το 2014. Το 1992 εξελέγη καθηγητής
Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών
και από το 1998 έως το 2003 διετέλεσε διευθυντής προγράμματος
μεταπτυχιακών σπουδών στο ίδιο Τμήμα. Το 2005 αποχώρησε από το
Πανεπιστήμιο ως ομότιμος.
Είχε παραμείνει για μελέτη και επιστημονική ενημέρωση, κατόπιν
προσκλήσεως ή με ειδική υποτροφία, στο Λονδίνο, το Μόναχο, το Βερολίνο
και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν μέλος ακαδημιών (Accademia Nationale
dei Lincei, Αcademia Scientiarum et Artium Europae, Academia Europaea),
επιστημονικών εταιρειών και σωματείων. Είχε λάβει ελληνικά και ξένα
παράσημα και το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας και ήταν επίτιμος διδάκτωρ
των Πανεπιστημίου Αιγαίου, του Δημοκριτείου Θράκης και του
Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης.
Μεταξύ άλλων, ανέλαβε την έρευνα του Ιερού του Αμυκλαίου Απόλλωνος
κοντά στη Σπάρτη, που μελετά συστηματικά εδώ και χρόνια, ενώ τα
αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύει σε επιστημονικά περιοδικά. Το ιερό,
που βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Ευρώτα, κοντά στη Σπάρτη, πρώτος
έσκαψε, το 1890, ο Χρήστος Τσούντας, διαπρεπές μέλος της Ακαδημίας και
ακολούθησαν άλλοι. Η νέα έρευνα έφερε στο φως μέλη του περίφημου θρόνου
του Απόλλωνος, που επέτρεψαν μία ακριβέστερη αναπαράσταση του μνημείου.
Ακόμη, μελετήθηκαν το μυθολογικό, το επιγραφικό μέρος της παλαιάς και
νέας ανασκαφής, η κεραμική, τα νομίσματα και διαφωτίστηκε η ιστορία του
ιερού από τα αρχαιότατα χρόνια έως την περίοδο της ρωμαιοκρατίας.
Εντρύφησε, επίσης, στην τέχνη του Σκόπα, με την εξέταση των γλυπτών
της Τεγέας και τη δημοσίευση, μεταξύ άλλων, της μελέτης στα γαλλικά,
«Σκοπαδικά ΙΙ, Το άγαλμα της Υγιείας στον ναό της Αλέας στην Τεγέα»,
όπου κορμό γυναικείου αγάλματος άγνωστης ακριβούς προέλευσης ταυτίζει με
το σώμα της φημισμένης κεφαλής της Υγίειας και το έργο σε γνήσιο του
μεγάλου Σκόπα.
Βασικό για τη μελέτη των τύπων της Αφροδίτης είναι και το 150 σελίδων
κείμενό του, Aphrodite στο Lexicon Iconographicum Mythologiae
Classicae, το οποίο αποτελεί τη βάση κάθε μελέτης και σπουδής για τα
έργα που εικονίζουν τη θεά, ενώ εξέχουσα θέση στα έργα του που αφορούν
τη μεγάλη αρχαία γλυπτική, έχει το εξαιρετικά μεθοδικό και διαφωτιστικό
βιβλίο «Η ζωφόρος του Παρθενώνος».
Το μουσειολογικό έργο του Άγγελου Δεληβορριά δεν περιορίζεται στο
Μουσείο Μπενάκη, το οποίο έχει οργανώσει ή έχει συμμετάσχει, από το 1974
έως το 2014, σε 130 εκθέσεις στην Ελλάδα και σε 39 εκθέσεις σε μεγάλες
πόλεις του εξωτερικού, που αποτέλεσαν καλλιτεχνικά γεγονότα.
Τέλος, δημιούργημά του είναι το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, όπως και το
έξοχο ως σύλληψη και πραγματοποίηση Μουσείο Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα,
που δεν αφορούν την αρχαία τέχνη, αλλά δείχνουν την οικειότητα του νέου
ακαδημαϊκού με την πνευματική δημιουργία άλλων εποχών της ιστορίας μας.
Ο κ. Δεληβορριάς είχε γράψει, εκτός πολλών άλλων, δύο ογκώδη βιβλία
περιγραφικά του Μουσείου Μπενάκη, όπου εκθέτει διεξοδικά και με σαφήνεια
τις αρχές και τις αντιλήψεις του περί μουσειολογίας.
Ο Γιώργος Κουρής γεννήθηκε το 1937 στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς και ξεκίνησε να δημοσιογραφεί στην τοπική εφημερίδα Φωνή της Κεφαλονιάς που εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του, Μάκη.
Ήταν δημιουργός του Kouris Media Group και των καθημερινών εφημερίδων «Νέα Εφημερίδα», «Αυριανή», «ο Φίλαθλος», «Star», «Δημοκρατικός Λόγος», «η Νίκη» και «Kontra News» ενώ ίδρυσε και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς «Ράδιο Αθήνα», «Ράδιο Θεσσαλονίκη» και «Sprint fm».
Επίσης, είχε ιδρύσει τον τηλεοπτικό σταθμό «Κανάλι 29», συνέχισε με την ίδρυση του «Καναλιού 5» που μετεξελίχθηκε σε Alter Channel, του Extra Channel αμέσως μετά, ενώ το 2012 δημιούργησε το Kontra Channel και την ιστοσελίδα Kontranews.gr.
Ο Χάρης Λάμπερτ γεννήθηκε το 1955, σπούδασε καλές τέχνες στο Παρίσι. Εμπνευσμένος στα 80s από την ποπ μουσική και τα βίντεο κλιπ, θα δημιουργήσει το προσωπικό ζωγραφικό του ύφος το οποίο θα ονομάσει New Pop Painting και θα μετεξελίξει μέσα από performances, computer graphics και εικονοκλαστική art direction. Το 1987 δημιουργεί την εικαστική θεωρία της New Renaissance, πάνω στην οποία θα βασιστεί και η σκηνοθετική του γραμμή το 1992 στο μυθολογικής αισθητικής φιλμ «Η αρπαγή της Περσεφόνης». Ως γνήσιος κοσμοπολίτης καλλιτέχνης, με επιρροή από κάθε χώρα όπου έζησε και εργάστηκε (Ν. Ζηλανδία, Ελλάδα, Γαλλία, Ιαπωνία έχουν αφήσει το στίγμα τους στο έργο του), και τα τελευταία χρόνια μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο ατελιέ που διαθέτει σε Αθήνα και Τόκιο προωθώντας τη φιλοσοφία της Νew Renaissance, ευελπιστώντας να την εγκαθιδρύσει ως ένα παγκόσμιο αισθητικό κίνημα για τον 21ο αιώνα.
Ο Θεόδωρος Βασιλάκης γεννήθηκε το 1940. Από μικρός είχε επιχειρηματικό δαιμόνιο. Εργατικός και αυτοδημιούργητος. Το 1958 πήγε για σπουδές στις ΗΠΑ και επιστρέφοντας στην Κρήτη το 1961 μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση, στις διανομές των καυσίμων της εταιρίας «Ρέστης» στο νομό Ηρακλείου. Λίγα χρόνια αργότερα, με την εξαγορά της «Ρέστης» από την Texaco, από την οποία ο νεαρός, τότε, Θόδωρος πήρε το δικαίωμα διανομής καυσίμων σε όλη την Κρήτη, δημιουργώντας, παράλληλα, ιδιόκτητο δίκτυο πρατηρίων.
Προσβλέποντας στην άνοδο του ελληνικού τουρισμού το 1962 συνάπτει συμβόλαιο αντιπροσώπευσης στην Κρήτη της εταιρείας ενοικιάσεων αυτοκινήτου Hertz Ιnternational, ενώ δώδεκα χρόνια αργότερα, αγοράζει από τους Αμερικανούς την Hertz Hellas και τη μετονομάζει σε Autohellas. Ξεκίνησε με στόλο έξι αυτοκινήτων Volkswagen Beetle και σήμερα είναι η μεγαλύτερη εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτου (Rent a Car) στην Ελλάδα, βάσει των οικονομικών μεγεθών της και του στόλου των οχημάτων που διαχειρίζεται.
Στον Όμιλο Βασιλάκη συνυπάρχουν οι SEAT Τεχνοκάρ ΑΒΕΕ (αποκλειστικός εισαγωγέας αυτοκινήτων SEAT), Saab Vacar ABEE (αποκλειστικός εισαγωγέας αυτοκινήτων Saab), Βελμάρ ΑΕΒΕ (εξουσιοδοτημένος διανομέας και επισκευαστής αυτοκινήτων Ford, Opel, SEAT, Saab, Volvo, Honda & Mitsubishi), αλλά και η Autotechnica SA, αντιπροσωπεία των Hertz, Audi και SEAT στη Βουλγαρία.
Η Aegean τέλος, αποτελεί μία απόδειξη της επιτυχημένης επιχειρηματικής δραστηριότητας του κ. Βασιλάκη. Ο κ. Βασιλάκης αποφάσισε να μπει στις αερομεταφορές το 1994, προχωρώντας σε εξαγορές εταιρειών, κατάφερε να επεκταθεί και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες όσων επιθυμούσαν να ταξιδέψουν εντός και εκτός Ελλάδας. Η εταιρεία όχι μόνον επιβίωσε σ’ έναν από τους πιο δύσκολους και ανταγωνιστικούς κλάδους της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά βρίσκεται και στις πρώτες θέσεις, ανάμεσα σε μεγαθήρια, συμβάλλοντας στην αναβάθμιση του ελληνικού τουρισμού.
Γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης στις 7 Μαΐου του 1940 από φτωχή οικογένεια Πόντιων προσφύγων, τον Νίκο και την Κυριακή Τρανταφυλλίδη. Εξαιτίας δυσμενών οικονομικών συνθηκών, ωθήθηκε στην εργασία από την ηλικία των 5 χρόνων. Παράλληλα φοιτούσε στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Kαλαμαριάς και αργότερα στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη αλλάζει τη ζωή του, καθώς, εκτός από το πρώτο βραβείο, «κερδίζει» την πρόταση του Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.
Για τρία χρόνια ο Οικονομίδης υπήρξε δάσκαλος και οδηγός του. Παράλληλα με τις δραματικές του σπουδές στη σχολή του Π. Kατσέλη, εμφανίζεται περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα, όπως το «Kάστρο», ο «Bράχος», το «Tροκαντερό», το «Άλσος», και το «Γκρην Παρκ».
Στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει σε διάφορες ταβέρνες, αναψυκτήρια και καμπαρέ, που ανθούσαν εκείνη την εποχή, για μια τριετία ως πρώτος νουμερίστας και παρουσιαστής προγράμματος. Μετά τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια») στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου, άρχισε να γίνεται πιο γνωστός.
Το 1964 ταξιδεύει για μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος της ζωής του κράτησε 10 χρόνια όπου δούλεψε στις HΠA και στον Kαναδά, σε κέντρα τις ελληνικής διασποράς, σε καφεθέατρα ως stand up comedian (νέο τότε είδος, που μετέπειτα το εισήγαγε στην Ελλάδα), ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και παράλληλα ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων.
Συνεργάζεται επίσης για πολλά χρόνια με το περιοδικό «Playboy», την εφημερίδα «Daily Worker», το «Village» και το «On the double». Στο Σικάγο παντρεύεται τη γυναίκα του, Χαρίκλεια και εκεί αποκτά το πρώτο από τα 3 του παιδιά, τον Νίκο. Την περίοδο αυτή του προτάθηκε να παίξει και στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», την οποία προσφορά τελικά δεν δέχτηκε. Αργότερα στο Μόντρεαλ απέκτησε τον δεύτερο του γιο Αποστόλη, ενώ η κόρη του Κορίνα γεννήθηκε στην Αθήνα.
Γυρίζει στην Ελλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίζεται στις μπουάτ της Πλάκας, στον «Aιγόκερω» και μετά στο «Zυγό» και τη «Διαγώνιο». Ύστερα δούλεψε στα νυχτερινά κέντρα «Διογένης», «Δειλινά» και «Στορκ». Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1978. Αυτός και οι υπόλοιποι δίσκοι του κρατάνε για χρόνια τις πρώτες θέσεις στα δισκογραφικά charts και οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων.
Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χαρίζουν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGB[εκκρεμεί παραπομπή]και οι παραστάσεις του στα θέατρα Ορφέας, Άλσος, Δελφινάριο και Μινώα κ.ά. καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.
Το 1998 παρουσιάζεται η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο». Από το 2006 μένει μόνιμα στη γενέτειρά του Καλαμαριά, γράφει βιβλία (κυκλοφορούν 12 βιβλία του), παίζει θέατρο, ζωγραφίζει (8 ατομικές εκθέσεις) και ηγείται της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Καλαμαριάς.
Θέατρο (από το 1985 και μετά)
«Βαζελληνίδες – Βαζέλληνες» Γ. Kαλαμίτσης, Γ. Mανιώτης, A. Aνδρικάκη, Δελφινάριο, 1985
«Πράσινα δαμάσκηνα και ψιλές ελιές», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kαλαμίτσης, Ορφέας, 1986
«Σ’ όλο τον κόσμο είναι ίδια, μα στην Ελλάδα σπάει καρύδια», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Ορφέας, 1987
«Eλλάς το καφενείο σου», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Μπέλλος, Άλσος, 1991
«Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα, μάνα αν αργήσω φάε», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Άλσος, 1992
«Πίτσες μπλε», Xάρρυ Kλυνν, Γιάννης Kακουλίδης, Λάκης Mπέλλος, Bαγγέλης Mπαλαφούτης, Άλσος, 1993
«Μπρόκολα και λαχανίδες, κάποιο λάκκο έχει η φάβα», Xάρρυ Kλυνν, Bαγγέλης Mπαλαφούτης, Άλσος, 1994
«Καυκαλήθρες και τσιτσίραυλα» Xάρρυ Kλυνν – Λάκης Mπέλλος – Θεόφιλος Bερύκιος – Γιώργος Γαλίτης,σκηνοθεσία Χάρρυ Κλυνν, Άλσος, 1995.
«Εμπρός προς τα πίσω», Χάρρυ Κλυνν, Λάκης Mπέλλος, Θεόφιλος Bερύκιος, Γιώργος Γαλίτης, 1996
«Στη Χάγη και στη φέξη, ο στόλος σας να φέξει!», Α. Πυριόχος, Χ. Ρώμας, Α. Χατζησοφιά, Π. Χατζηκουτσέλης, Άλσος, 1996
«Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες», επιθεώρηση, Λάκης Mιχαηλίδης, Nτίνος Σπυρόπουλους, Mιχάλης Άνθης, Βέμπο, 1997
«Έλληνες είστε και φαίνεστε», Λάκης Mιχαηλίδης, Kώστας Tσόκαλης, Θεόφιλος Bερύκιος, Ακροπόλ, 1998
«Μίλα μου… και μανταρίνια», επιθεώρηση, Χάρρυ Κλυνν, Λάκης Μπέλλος, Γιάννης Μακρής, Γιώργος Γαλίτης, Άλσος, 1999. Η επιθεώρηση αυτή ήταν και η πρώτη interactive θεατρική παράσταση που διαμορφωνόταν διαφορετικά κάθε μέρα, ανάλογα με τις παρεμβάσεις – υποδείξεις των θεατών που επισκέπτονταν το site της παράστασης.
«Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα… πάμε να φύγουμε», Λάκης Mιχαηλίδης, Bύρωνας Mακρίδης, Nτίνος Σπυρόπουλος, Δελφινάριο, 2000
«Ρόμπες ξεκούμπωτες», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Μινώα, 2001
«Πασόκεμον», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Αθήναιον, 2001
«Retalia Live», Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος, Μινώα, 2002
«Γιάφκα πορτοκάλι» (κωμωδία), Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλους, Μινώα, 2003
«Καλατράβα με και ας κλαίω…», Ντίνος Σπυρόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Δελφινάριο, 2004
«Και φάγανε αυτοί καλά κι εμείς… χειρότερα», επιθεώρηση, Ντίνος Σπυρόπουλος, Γιώργος Γαλίτης, Περοκέ, 2005
«Αγάντα, επιθεώρηση, Χάρρυ Κλυνν, Ντίνος Σπυρόπουλος 2007
«Ένας ήρωας με παντόφλες»(κωμωδία) Αλ. Σακελάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου 2008-2009
«Τι τους κοιτάτε ρε…»(Επιθεώρηση) Χάρρυ Κλυνν 2010
«Ουστ κοπρίτες»(Επιθεώρηση) Χάρρυ Κλυνν 2011
«Όποιον πάρει ο Χάρης»(Stand up music show) Χάρρυ Κλυνν 2012«Η αλήθεια να λέγεται» (Αυτοσχεδιαστικοί μονόλογοι με συμμετοχή κοινού βασισμένοι σε στοιχεία τεσσάρων κωμωδιών του Αριστοφάνη) Χάρρυ Κλυνν 2012-2013
«Με όπλο το γέλιο» (ONE MAN SHOW) Χάρρυ Κλυνν 2014
«Τα Λαμόγια» (Επιθεώρηση) Χάρρυ Κλυνν, Μάκης Αντωνόπουλος – Κύπρος » Θεατρο ΟΘΕΛΟΣ» 2014
Δισκογραφία
Το 1977 προτείνει στην EMI – Columbia να συνεργαστούν πειραματικά στην παραγωγή ενός σατιρικού δίσκου. Oι δίσκοι του Xάρρυ Kλυνν αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερο στοιχείο στο χώρο της Eλληνικής δισκογραφίας. Για πρώτη φορά σατιρικοί δίσκοι φιγουράρουν στην πρώτη θέση του Ελληνικού Top Ten.
Όλοι, ανεξαιρέτως, οι δίσκοι του υπήρξαν πρώτοι σε κυκλοφορία και ακόμα τα νούμερα-ρεκόρ πωλήσεων των δίσκων του Xάρρυ Kλυνν παραμένουν ακατάρριπτα.[εκκρεμεί παραπομπή]Κυκλοφορεί ακόμα μεγάλος αριθμός από πειρατικές κασέτες με ηχογραφήματα από ζωντανές του παραστάσεις και οι ραδιοφωνικές εκπομπές «Aραμπάδες με καρούλια», «Βάσανα που ‘χει η Αγάπη» που παρουσιάστηκαν από το Δεύτερο Πρόγραμμα της Eλληνικής Pαδιοφωνίας το 1981 μαζί με τον Aντώνη Aνδρικάκη.
Αναλυτικά η προσωπική δισκογραφία του είναι η εξής:
Για Δέσιμο (1978), EMI-Columbia
Δοξάστε Με (1979), EMI-Columbia
Πατάτες (1981), EMI-Columbia
Γεώργιος Σουρής (1982), EMI-Columbia
Μαλακά… Πιο Μαλακά (1984), EMI-Columbia
Έθνος Ανάδελφον (1985), PolyGram
Τίποτα (1987), PolyGram
Natin-Fatin (1987), PolyGram
Ραντεβού με την εισαγγελία (1989), PolyGram
Αποκάλυψις (1990), PolyGram
Γρανίτα από τζατζίκι (1992), PolyGram
The (X) Κλυνν Files Ανάποδα (1998), PolyGram
Κλασσικά Ηχογραφημένα (2002), MINOS-EMI (Τα καλύτερα των 5 πρώτων δίσκων)
Οι συμμετοχές του στην δισκογραφία είναι οι εξής:
Ζήτω το ελληνικό τραγούδι (1987), MINOS
Το χαμόγελο του Τάκη (1994), UNIVERSAL
Ποντιακή Ραψωδία (1997), Vasipap
Φανταρίστικα (2001), Δίφωνο
Τηλεόραση
Η σχέση του Χάρρυ Κλυνν με την τηλεόραση άρχισε με πολλά διαφημιστικά σποτ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν βραβευθεί από τα Φεστιβάλ Ελληνικής Διαφημιστικής Δημιουργίας της EΔEE. Το 1990 και για τέσσερις συνεχείς χρονιές παρουσίαζε στον ΑΝΤ1 την εκπομπή «Harry Klynn Special Shows». Στο ίδιο κανάλι το 1995 παρουσίασε ένα one man show 10 επεισοδίων με το όνομα «Πολίτης Κλυνν».
Κινηματογράφος
Σύγχυση (1960) Ταινία μικρού μήκους του Δημήτρη Γαλάτη
Γάμος αλά Ελληνικά (1964) του Bασίλη Γεωργιάδη …. αδελφός Μίνας
Τα 201 καναρίνια (1964) των Nίκου Tσιφόρου και Πολύβιου Bασιλειάδη …. Πάρις
Αλαλούμ (1982)
Made in Greece (1983) …. Γιάννης Γιαννάκης
Εις μνήμην (1984). Γυρισμένη το 1981 αλλά λογοκριμένη μέχρι το 1984
Γυναίκες δηλητήριο (1993) Εμφάνιση στην ταινία …. πρόεδρος ΕΚΚ
Βόλτα στα Σύννεφα (1994) Ταινία μικρού μήκους του Γιάννη Mπότση
Ράδιο Μόσχα (1995) του Νίκου Τριανταφυλλίδη …. μαγαζάτορας
Βιβλία
Ο Χάρρυ Κλυνν ξεκίνησε να γράφει από νεαρή ηλικία. Μόλις στα 15 του δημοσίευσε ένα ποίημά του στην εφημερίδα Μακεδονία. Μέχρι την ηλικία των 18 ετών πολλά από τα ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε φιλολογικά περιοδικά της εποχής. Η συγγραφική του δραστηριότητα είναι συνεχής από τότε και πολύ υλικό του δεν έχει δει ακόμα το φως της δημοσιότητας.
Τα βιβλία του που κυκλοφορούν είναι τα εξής:
Η γέρμα, (1983), Εκδόσεις Κάκτος
Αλαλούμ και πάσης Ελλάδος, (1984), Εκδόσεις Καστανιώτης
Ο Καζαμίας του Ρούλη, (1986), Εκδόσεις Κάκτος
Happy Birthday, Νίκο, (1988), Εκδόσεις Καστανιώτης
Τρυφερά αγκάθια, (1988), Εκδόσεις Καστανιώτης
Επί σκηνής, (1997), Εκδόσεις Καστανιώτης
Πόλις, 1997, Εκδόσεις Καστανιώτης
Περί, (2000), Εκδόσεις Καστανιώτης
Αναλαμβάνω την ευθύνη, 2000, Εκδόσεις Καστανιώτης
Μυθολογία κειμηλίων, (2001), Εκδόσεις Καστανιώτης
Όταν βρέχει, τα χελιδόνια πετούν χαμηλά, (2003), Εκδόσεις Καστανιώτης
Σκονισμένη ακτή, (2010), Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Εμφύλιος Λόγος (2016), Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ζωγραφική
Επηρεασμένος από τον ζωγράφο πατέρα του, δημιούργησε εκατοντάδες έργα ζωγραφικής, άλλα με τον κλασικό τρόπο και άλλα με τη βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Πρώτη ατομική έκθεση: 1998 στον «Εικαστικό Κύκλο» στην Αθήνα (35 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων φιλοτεχνημένα με ηλεκτρονικό υπολογιστή). Τίτλος έκθεσης: «Κόκκινη Γραμμή».
Δεύτερη ατομική έκθεση: Τον Δεκέμβριο του 2008 παρουσιάζει στο πατάρι του βιβλιοπωλείου «Ιανός» στη Θεσσαλονίκη 32 επιλεγμένα έργα (ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά), με τον τίτλο «Με τα χρώματα του Χάρρυ».
Τρίτη ατομική έκθεση: 7-22 Ιουλίου 2009 στο Πλωμάρι Λέσβου, στην «Αίθουσα Τέχνης Βενιαμίν ο Λέσβιος», με 20 έργα μεγάλων κυρίως διαστάσεων (ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «Με το χέρι στην καρδιά».
Τέταρτη ατομική έκθεση: 12-25 Νοεμβρίου 2009 στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης, στην «Πολυχώρος τέχνης REMEZZO», με 50 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων (λάδια, ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «Μεταμεσονύκτιος Παράστασις».
Πέμπτη ατομική έκθεση: 14Απριλίου-8 Μαίου 2010 στην Αλεξανδρούπολη, στην «Γκαλερι ART», με 38 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων (λάδια, ακρυλικά μελάνια και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «ΘΙΑΣΟΣ ΧΡΩΜΑΤΩΝ».
Έκτη ατομική έκθεση: 17 Μαίου-28 Μαίου 2011 στην Καρδίτσα, στην «Γκαλερι F», με 20 έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων (ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΚΤΗ».
Έβδομη ατομική έκθεση: 1-10 Αυγούστου 2012 στην αίθουσα τέχνης του «Mediterranean VILLAGE hotel & spa» στην Παραλία Κατερίνης-Olympus Riviera με 20 πίνακες μεγάλων και μικρών διαστάσεων (λάδια, ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «ΑΠΟ ΤΟ 1 ΜΕΧΡΙ ΤΟ 20»
Όγδοη ατομική έκθεση: 22 Δεκεμβρίου 2012-4 Ιανουαρίου 2013 στην αίθουσα τέχνης του Δήμου ΔΙΟΥ-ΟΛΥΜΠΟΥ (ΛΙΤΟΧΩΡΟ) με 10 πίνακες μεγάλων και μικρών διαστάσεων (λάδια, ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά). Τίτλος της έκθεσης: «ΜΝΗΜΕΣ»
Ποδόσφαιρο
Μεγάλη αγάπη του υπήρξε ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Το 1980 ηγείται μίας ομάδας Ποντίων και φίλων του συλλόγου της γενέτειράς του, του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Σκοπός της ομάδας αυτής ήταν η αποκατάσταση του ονόματος του ποδοσφαιρικού σωματείου.
Η προσπάθεια κρίνεται επιτυχημένη αφού η ομάδα κατά το διάστημα της προεδρίας του αποκτά γήπεδο, επανέρχεται στην Α΄ Εθνική Κατηγορία μετά από 20 χρόνια, αποκτά υποδομές, φυτώριο και γύρω της συσπειρώνει παλιούς και νέους φίλους. Ο Χάρρυ Κλυνν προχωρά και σε προτάσεις αναδιάρθρωσης του θεσμικού πλαισίου του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή της σύγκρουσης του 1988 μεταξύ συλλόγων και πολιτείας που οδηγεί για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά σε διακοπή του πρωταθλήματος.
Την εποχή εκείνη το επαγγελματικό ποδόσφαιρο περνάει νέα μεγάλη κρίση. H πολιτεία αφαιρεί τη διοργάνωση του πρωταθλήματος από την ΕΠΑΕ και την παραχωρεί στην ΕΠΟ. Ομόφωνα όλες οι ομάδες προτείνουν για πρόεδρο της ΕΠΑΕ τον Xάρρυ Kλυνν. O Xάρρυ Kλυνν αναλαμβάνει την προεδρία, αναδιοργανώνει την EΠAE, έρχεται σε επαφές με τη FIFA και την UEFA και προτείνει όρους που είναι εξαιρετικά ελκυστικοί και η πολιτεία δεν μπορεί να αρνηθεί. Το πρωτάθλημα τελικά ξαναγυρίζει στην ΕΠΑΕ. Τρία χρόνια αργότερα αποχωρεί από την προεδρία.Η πρότασή του για την καθιέρωση ημιεπαγγελματικού ποδοσφαίρου απορρίφτηκε από την πλειοψηφία των ΠΑΕ.
Πολιτική
Ο Χάρρυ Κλυνν υπήρξε πολιτικά ενεργός ακόμη και κατά τις περιόδους που δεν συμμετείχε σε κάποιον επίσημο θεσμό. Χαρακτηριστική είναι η εμπλοκή του στο θέμα της Ποντιακής ομογένειας, στης οποίας το επίσημο κίνημα προεδρεύει, καθώς και η γνωστή του πολιτική σάτιρα.
Στην πιό πρόσφατη πολιτική του δράση, μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ τον Ιανουάριο του 2015, υπήρξε θερμός υποστηρικτής της, δια μέσου των αναρτήσεων κυρίως πολιτικών άρθρων του στο προσωπικό του ιστολόγιο, στα οποία εξέφραζε την σκληρή κριτική αντίθεσή του στις κυβερνήσεις των δύο πρώτων μνημονίων. Η στήριξη του αυτή στην νέα κυβέρνηση, παραδόξως διότι δεν συνάδει με τις πολιτικές του θέσεις πρό της ψήφισης του 3ου μνημονίου, συνεχίζεται απρόσκοπτα ακόμη και μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου και την εφαρμογή του από τις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Βραβεία
Έχει βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων 5 φορές:
1993: Πρώτο Βραβείο Παναγιώτη Παπαδούκα
1994: Πρώτο και Δεύτερο Βραβείο Παναγιώτη Παπαδούκα
1995: Δεύτερο Βραβείο Παναγιώτη Παπαδούκα
2000: Πρώτο Βραβείο «Παναθήναια»
Ο Πολυχρονίου φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού για 15 χρόνια (1953-1968) και υπήρξε μια θρυλική μορφή για τον σύλλογο, κατακτώντας έξι πρωταθλήματα (1956,1957, 1958, 1959, 1966, 1967), οκτώ κύπελλα (1956-57, 1957-58, 1958-59, 1959-60, 1960-61, 1962-63, 1964-65, 1967-68), καθώς και ένα Βαλκανικό Κύπελλο (1962-63).
Αποτέλεσε έναν από τους αγαπημένους παίκτες του «ερυθρόλευκου» κόσμου και διακρίθηκε για την ικανότητά του να αγωνίζεται σε πολλές θέσεις.
Σημειώνεται πως στον σύλλογο πρόσφερε και ως προπονητής (1993-94), ενώ βρέθηκε και στο «τιμόνι» της Εθνικής Ελλάδος (1994-1998).
Εγγράφηκε για πρώτη φορά σε σωματείο το 1953 στην ηλικία των 17 ετών και
εγκατέλειψε την ενεργό δράση το 1968, αγωνιζόμενος αποκλειστικά για
λογαριασμό του Ολυμπιακού Πειραιώς. Παρότι η εναρκτήρια εμφάνισή του με
την α΄ ομάδα πραγματοποιήθηκε σε συνάντηση για το πειραϊκό πρωτάθλημα
και μόλις 6 μόλις αργότερα, συγκεκριμένα κατά την αδιάφορη βαθμολογικά
ήττα 1-3 από τον γειτονικό Ατρόμητο, η επόμενη σε επίσημο αγώνα
καθυστέρησε μέχρι τη μεθεπόμενη περίοδο (Οκτώβριος 1955), δεδομένου ότι
το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού αποφάσισε να μην τον προωθήσει πριν
την ολοκλήρωση των σχολικών του υποχρεώσεων.
Στις 4 Ιουνίου 1961, κατά τον φιλικό αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σάντος από τη Βραζιλία (που εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε περιοδεία στην Ευρώπη) στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήταν ο προσωπικός αντίπαλος του Πελέ και σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση των "ερυθρολεύκων" (2-1), καθώς είχε περιορίσει αισθητά τη δυναμική του Βραζιλιάνου άσου.
Στην εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε επί μία δεκαετία, έχοντας 27 συνολικά
συμμετοχές. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 5 Μάη 1957, στον
εντός έδρας αγώνα εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (0-0), για τα προκριματικά
του Μουντιάλ 1958.
Η Μάνια Τεγοπούλου είχε αναλάβει τα ηνία της «Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε.» το 2007, μετά τον θάνατο του πατέρα της Κίτσου Τεγόπουλου.
Η «Ελευθεροτυπία» έκλεισε τον Δεκέμβριο του 2011, ξανάνοιξε στις αρχές του 2013 για να οδηγηθεί σε οριστικό κλείσιμο τον Νοέμβριο του 2014.
Άνθρωπος απλός, προσηνής ο Νίκος υπηρέτησε την τέχνη στο θέατρο, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο. Είχε πάρει μέρος σε δεκάδες τηλεοπτικά σίριαλ, ταινίες και θεατρικές παραστάσεις όπως οι Μήδεια, Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων (2016), Το τρίτο στεφάνι (2011), «Μυστικά της Εδέμ», 7 θανάσιμες πεθερές, Γκασταρμπάιτερ, Μαντώ Μαυρογένους (1983), Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα, Δανεικός πατέρας, Σοφία... Ορθή, Σύνορα αγάπης, Φάκελος Πολκ στον αέρα (1992), Η μικρή μας πόλη (2003), Ποντικοπαγίδα (1995), Η γυνή να φοβείται τον άνδρα (2003) κ.ά.
11/6/2018: Πεθαίνει σε ηλικία 94 ετών η τέως υφυπουργός Εξωτερικών
Βιργινία Τσουδερού, πολιτική προσωπικότητα που έβαλε το δικό της
διακριτό αποτύπωμα στη δημόσια ζωή της Ελλάδας και ιδιαιτέρως στη
μεταπολιτευτική περίοδο.
Κόρη του Εμμανουήλ Τσουδερού, πρωθυπουργού της εξόριστης ελληνικής
κυβέρνησης στο Κάιρο (1941-1944) και της Μαρίας το γένος Θειακάκη, η
Βιργινία Τσουδερού γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 24 Ιουνίου
1924. Σπούδασε οικονομικά, φιλοσοφία και πολιτικές επιστήμες στο
πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δημοσιονομικά στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα
(ΗΠΑ) και οικονομικά περιφερειακής ανάπτυξης στο Ράντκλιφ-Χάρβαρντ
(ΗΠΑ).
Από υπεύθυνες θέσεις υπηρέτησε με συνέπεια τις δημοκρατικές αξίες
και εργάστηκε για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων της χώρας.
Παραλλήλως, έντονη υπήρξε, η μέριμνα και η ενασχόλησή της, πρακτικά, με
σοβαρά κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα τόσο στην Κρήτη, όσο και στην
περιοχή της Θράκης, όπου παρουσιάζεται και πιο επείγουσα η ανάγκη
ανάδειξής τους.
Κατά την παραμονή της στις ΗΠΑ εργάστηκε στο Διεθνές Νομισματικό
Ταμείο (1951-56), ενώ μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα διετέλεσε
συντάκτης στις εφημερίδες «Ελευθερία» και «Βήμα» (1958-1967) και
σύμβουλος στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
Σημαντική υπήρξε και η αντιστασιακή της δράση κατά τη διάρκεια της
δικτατορίας των συνταγματαρχών, ιδιαιτέρως με την ιδιότητα της γενικής
γραμματέως της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (ΕΜΕΠ). Ως
αποτέλεσμα, συνελήφθη και να κρατήθηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ (Μάρτιος - Αύγουστος
1973).
Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας ανέπτυξε έντονη
κοινοβουλευτική δραστηριότητα και το 1974 εξελέγη, για πρώτη φορά,
βουλευτής Αθηνών (Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις), θέση στην οποία
επανεξελέγη στις εκλογές του 1977. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ,
τον Μάρτιο 1979.
Στις εκλογές του 1985 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας ως
ανεξάρτητη-συνεργαζόμενη με τη ΝΔ. Τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη βουλευτής
Α' Αθηνών, καθώς και βουλευτής Επικρατείας τον Νοέμβριο του 1989 και
τον Απρίλιο του 1990 (ΝΔ). Διετέλεσε κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της ΝΔ
(1990-1991), πρόεδρος της Κυβερνητικής Επιτροπής για τη Θράκη (1990) και
πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής Θράκης και Αιγαίου (1991).
Με γνώση και εμπειρία στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, η Βιργινία
Τσουδερού ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών (1991-93) στην κυβέρνηση
Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Από νεαρή ηλικία, η Βιργινία Τσουδερού είχε πλούσια κοινωνική και
πολιτιστική δράση. Συμμετείχε στο έργο της UNRRA για ανακούφιση των
Παλαιστινίων προσφύγων της Μ. Ανατολής (1945-46) και αργότερα θεμελίωσε
οικοτροφείο στο Ρέθυμνο για την υποστήριξη των άπορων μαθητών και
μαθητριών. Με δική της πρωτοβουλία οργανώθηκε το Ίδρυμα Ελληνικού
Πολιτισμού, ενώ υπήρξε, μεταξύ άλλων, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της
Εταιρείας Οικογενειακού Προγραμματισμού, του Ελεύθερου Πολιτικού
Εργαστηρίου, αντιπρόεδρος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα (1979-2005) και
ιδρυτικό μέλος (1996) και πρόεδρος του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και
Παράδοσης και μέχρι σήμερα επίτιμος πρόεδρός του. Υπήρξε, επίσης,
ιδρυτικό μέλος και επίτιμος πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της
οργάνωσης Διεθνής Διαφάνεια, έργο της οποίας είναι η καταπολέμηση των
φαινομένων της διαφθοράς.
Σημαντικό υπήρξε και το συγγραφικό της έργο, με έκδοση βιβλίων
πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Μεταξύ αυτών Με Πυξίδα την Ευρώπη
(1980), το εξάτομο Αρχείο Εμμανουήλ Τσουδερού 1941-43 (1990) (Βραβείο
Ακαδημίας Αθηνών), Εξωτερική Πολιτική: Η Μεγάλη Ασθενής (1994), Όραμα
και Πολιτική (1999), Όταν Πέφτουν οι Τοίχοι (2007).
Της έχει απονεμηθεί το βραβείο «Γυναίκες της Ευρώπης». Έχει τιμηθεί με
το «Αργυρό Μετάλλιο της Βουλής των Ελλήνων» (2008), με τον «Μεγαλόσταυρο
του Τάγματος Μακαρίου Α'» της Κυπριακής Δημοκρατίας και με τον «Τίμιο
Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου» Α' Τάξεως του Πατριαρχείου
της Αλεξανδρείας.
18/6/2018: Πεθαίνει σε ηλικία 76 ετών ο θρυλικός προπονητής της Εθνικής Ελλάδος μπάσκετ Κώστας Πολίτης
Ο Κώστας Πολίτης γεννήθηκε το 1942 και αγωνίστηκε επί σειρά ετών στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε και το πρωτάθλημα το 1967. Έπαιξε με την Εθνική στα Ευρωμπάσκετ του 1961, του 1965 και του 1967, στο Προολυμπιακό Τουρνουά του 1964, στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα του 1964, και στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1967.
Ωστόσο, η έντονη πολιτική του δράση και οι τοποθετήσεις του κατά της δικτατορίας είχαν συνέπειες στην αθλητική και επαγγελματική του καριέρα.
Βέβαια, με την την αποκατάσταση της δημοκρατίας επέστρεψε στα δρώμενα. Το 1982 ανέλαβε την αναδόμηση της Εθνικής και ως προπονητής την οδήγησε στο Ευρωμπάσκετ του 1983 και τη δέκατη θέση στο Μουντομπάσκετ του 1986. Το 1987 οδήγησε την Εθνική στην κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα και ακολούθως εργάστηκε σε συλλογικό επίπεδο.
Mε τον Παναθηναϊκό κατέκτησε τρία Πρωταθλήματα Ελλάδας (1979-80, 1980-81, 1981-82) και δύο Κύπελλα Ελλάδας (1978-79, 1981-82), ενώ όταν επέστρεψε οδήγησε τους «πράσινους» στο Final Four του 1994 στο Τελ Αβίβ.
Η διαμάχη του με τον Νίκο Γκάλη οδήγησε στην αποχώρηση αμφοτέρων από το «τριφύλλι». Ως προπονητής του ΠΑΟΚ, οδήγησε τον «Δικέφαλο» στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας το 1988-89 και το 1989-90, αλλά έχασε και τις δυο φορές από τον Άρη του Γιάννη Ιωαννίδη.
Τέλος, τη σεζόν 1998-99 έφθασε με την ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όμως ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ.
Τα τελευταία χρόνια υπήρξε «εγκέφαλος» του αναπτυξιακού προγράμματος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.
20/6/2018: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών o ηθοποιός Ερρίκος Μπριόλας, ένας από τους «ωραίους» του ελληνικού κινηματογράφου.
O Ερρίκος Μπριόλας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Οκτωβρίου του 1933. Η οικογένειά του ήταν αυτοκινητιστές και ο ίδιος ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση και έγινε οδηγός ταξί, ώσπου μία πελάτισσά του στο ταξί- που αργότερα έγινε και η δεύτερη γυναίκα του -τον παρότρυνε να γίνει ηθοποιός.
Έκτοτε έπαιξε σε πολλές ελληνικές ταινίες ρόλους «ζεν πρεμιέ» και λόγω της εμφάνισης και του ταλέντου του έγινε πολύ δημοφιλής, ιδίως μεταξύ των νεαρών κοριτσιών.
1/7/2018 Xάνει τη μάχη για τη ζωή η ηθοποιός Τζέσυ Παπουτσή, μετά από μακρά νοσηλεία στο νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα εργάστηκε για περισσότερα από είκοσι χρόνια στο Εθνικό Θέατρο από τα τριανταεπτά συνολικά στη θεατρική σκηνή. Στην τηλεόραση συμμετείχε σε δημοφιλείς σειρές που την καθιέρωσαν όπως Safesex, 7 θανάσιμες πεθερές, Εμείς κι εμείς, Δύο Ξένοι, Οι στάβλοι της Εριέτας Ζαϊμη κ.ά. Στη μεγάλη οθόνη ξετύλιξε το ερμηνευτικό της ταλέντο στις ταινίες του Βασίλη Βαφέα , Ανατολική Περιφέρεια (1979), Ρεπό (1982), στο «Safe Sex» των Ρέππα - Παπαθανασίου (1999), στο «Βίτσια γυναικών» του Νίκου Ζερβού (2000), «Ροζ ολοταχώς» του Δημήτρη Γιαζουτζάκη (2001). Η καριέρα της μετρά επίσης πολλές τηλεταινίες. Η Τζέσυ Παπουτσή ήταν παντρεμένη με το συνάδελφό της και στιχουργό Γιάννη Μάνιο κι έχει έναν γιο, τον σκηνοθέτη Γιώργο Καληώρα από προηγούμενο γάμο της, με τον ηθοποιό Θάνο Καληώρα
13/7/2018: Πεθαίνει σε ηλικία 62 ετών ο δημοσιογράφος Μάνος Αντώναρος.
Ο Μάνος Αντώναρος είχε εργαστεί ως αρθρογράφος στις εφημερίδες Ελεύθερος Τύπος, Εθνος, Βραδυνή, Εξπρες, Κέρδος, Αθλητική Ηχώ και περιοδικά, ενώ υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Αθήνα 9.84. Υπήρξε επίσης διευθυντής στο Κανάλι-5 και παραγωγός στον ΑΝΤ1 Radio και στον Alpha. Στην τηλεόραση εργάστηκε στην παραγωγή ειδήσεων του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1, ως διευθυντής προγράμματος στον ΣΚΑΪ, ως διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων του MEGA, ως παρουσιαστής 2 εκπομπών στο Seven-X και ως συντονιστής στο δορυφορικό πρόγραμμα της ΕRT-SAT. Ο Μάνος Αντώναρος ήταν πατέρας δύο παιδιών.
15/7/2018: Την τελευταία του πνοή άφησε από ανακοπή καρδιάς ο Σωκράτης Κόκκαλης ο νεότερος, σε ηλικία 34 ετών. Ήταν γιος του Σωκράτη Κόκκαλη από τον γάμο του με την Ελένη Κόκκαλη.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης ο νεότερος ήταν αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Γεννήθηκε το 1984 στο Μιλάνο και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών το 2001. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης (B.A. International Relations 2005).
Εργάστηκε στη Γενική Εμπορική Διεύθυνση/Ανάπτυξη Αγορών της INTRALOT (2007), ενώ ασχολήθηκε και με την Εμπορική Διέυθυνση της ΠΑΕ Ολυμπιακός το 2010.
Επίσης, από το 2010 διατελούσε Business Development Executive στην Intralot Interactive και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ολυμπιακού.
19/7/2018: Πεθαίνει ο μακροβιότερος Αξιωματικός στη θέση του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων και ο πρώτος από τις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας που ανέλαβε τη
θέση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ.
Πτέραρχος Νικόλαος Κουρής
Ο Νικόλαος Κουρής είχε γεννηθεί το 1930 και 20 χρόνια αργότερα εξερχόμενος της σχολής Ικάρων είχε ονομαστεί Ανθυποσμηναγός Ιπτάμενος. Στην αεροπορική ζωή του πέταξε με πολλούς τύπους αεροσκαφών συμπληρώνοντας περισσότερες από 6500 πτητικές ώρες, τόσο με εκπαιδευτικά όσο και με μαχητικά.
Το 1981, τρείς μήνες μετά τη νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και την άνοδό του στην εξουσία, ο Νικόλαος Κουρής ήταν η επιλογή του τότε πρωθυπουργού για τη θέση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας. Τρία χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβρη του 1984 ο Ανδρέας Παπανδρέου τον αναβάθμισε σε Πτέραρχο και του έδωσε τη νευραλγική καρέκλα του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στην οποία και παρέμεινε έως το 1989. Ήταν ο Αρχηγός που χειρίστηκε και πήρε τα εύσημα όλων για την κρίση του 1987 καθώς επίσης και για την ολοκληρωτική εξάρθρωση της παρακρατικής ακροδεξιάς οργάνωσης Κόκκινη Προβιά, που δρούσε στο παρασκήνιο της πολιτικής ζωής της χώρας από τη δεκαετία του ’50, όταν είχε υπογραφεί συμφωνία του ΓΕΕΘΑ με την αμερικανική CIA.
Μετά τις Ένοπλες Δυνάμεις, ο Πτέραρχος Κουρής, φόρεσε το πολιτικό κοστούμι καθώς είχε εκλεγεί στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνοντας τη θέση του αναπληρωτή Γραμματέα Διεθνών Σχέσεων. Από το 1993 και για τρία χρόνια ήταν βουλευτής επικρατείας του κινήματος και διατέλεσε Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας.
Κατά την κρίση των Ιμίων ο πτέραρχος Κουρής είχε ζητήσει επιθετική στάση από την Ελληνική πλευρά και είχε αντιπαρατεθεί με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και τον υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο.
21/7/2018: Χάνει τη μάχη με τον καρκίνο, στα 67 του χρόνια ο γνωστός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος Τσακυράκης
Είχε σημαντική δράση κατά της Χούντας, ενώ είχε συλληφθεί και βασανίστηκε στα υπόγεια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Τον περασμένο Απρίλιο παρέδωσε το τελευταίο μάθημά του στη Νομική Σχολή Αθηνών, σε μία κατάμεστη αίθουσα.
Ο Σταύρος Τσακυράκης είχε γεννηθεί στη Μήθυμνα Λέσβου το 1951. Βρέθηκε στην Αθήνα ως οικότροφος του Κολεγίου Αθηνών, επιλεγμένος από το σχολείο που έδινε βάρος στην ανάγκη να στηριχθούν οι σπουδές παιδιών από χαμηλά οικονομικά στρώματα.
Μπήκε στη Νομική και δραστηριοποιήθηκε πολιτικά, φτάνοντας στη θέση του γενικού γραμματέα του «Ρήγα Φεραίου», της νεολαίας του ΚΚΕ Εσωτερικού. Εκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία του δικαίου στο Πανεπιστήμιο Ρώμης, ενώ το 1990 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του συνταγματικού δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών διετέλεσε γραμματέας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και μέλος της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου.
Ηταν υποψήφιος με το Ποτάμι στις ευρωεκλογές του 2014, ενώ στο παρελθόν υπήρξε ακαδημαϊκός επισκέπτης στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Κολούμπια και Νέας Υόρκης.
22/7/2018: Πεθαίνει από ανακοπή σε ηλικία 80 ετών ο σπουδαίος ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος Μάνος Ελευθερίου.
Ο Μάνος Ελευθερίου αφήνει πίσω του ένα πλούσιο καλλιτεχνικό έργο. Είχε γράψει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια. Παράλληλα, έχει εργαστεί ως αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός.
Σε ηλικία 14 ετών έρχεται με την οικογένειά του από την Σύρο στην Αθήνα και τα πρώτα επτά χρόνια κατοικούν στο Χαλάνδρι. Το 1960 μετακομίζουν οικογενειακώς στο Νέο Ψυχικό. Το 1955 γνωρίζεται με τον Άγγελο Τερζάκη, ο οποίος τον ωθεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως ακροατής.
Το 1956 γράφεται στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Σταυράκου με καθηγητές τον Χρήστο Βαχλιώτη, Γιώργο Θεοδοσιάδη και Γρηγόρη Γρηγορίου. Το 1960 στα Ιωάννινα όπου βρέθηκε για να εκτελέσει την στρατιωτική του θητεία, αρχίζει να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα.
Το 1962 σε ηλικία μόλις 24 ετών δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός», με δικά του χρήματα αλλά δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Την ίδια εποχή στα Ιωάννινα γράφει τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκινά να εργάζεται στο «Reader's Digest» όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Στο μεταξύ κυκλοφορούν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, Το διευθυντήριο (1964) και Η σφαγή (1965) για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές.Το 1964 παρουσιάζεται στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάζεται με το συνθέτη Χρήστο Λεοντή καθώς και τον Μίκη Θεοδωράκη (1967) με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της Δικτατορίας. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970 στο Παρίσι.
Συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση (Άγιος Φεβρουάριος, 1971) και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο Θητεία του οποίου η ηχογράφηση άρχισε το Νοέμβριο του 1973, διακόπηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά κυκλοφόρησε το 1974 με την Μεταπολίτευση.
Κατά καιρούς είχε συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή και τον τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα καθώς και με το Θανάση Γκαϊφύλλια στην Ατέλειωτη Εκδρομή (1975), τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Αντώνη Βαρδή και πολλούς άλλους.
Παράλληλα έγραφε και εικονογραφούσε παραμύθια για παιδιά και επιμελείται την έκδοση λευκωμάτων με θέμα την Σύρο: Ενθύμιον Σύρας, Θέατρο στην Ερμούπολη κ.α. Την δεκαετία του '90 αρθρογραφεί και συγχρόνως κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Το 1994 εκδίδει τη πρώτη του νουβέλα με τίτλο Το άγγιγμα του χρόνου. Το 2004 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα Ο Καιρός των Χρυσανθέμων που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005.
Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για τη συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.
Τραγούδια
•Το παλληκάρι έχει καημό (Μ. Θεοδωράκης)
•Σ’ αυτή τη γειτονιά (Μ. Θεοδωράκης)
•Ο Άγιος Φεβρουάριος (Δ.Μούτσης)
•Η σούστα πήγαινε μπροστά (Δ. Μούτσης)
•Άλλος για Χίο τράβηξε (Δ. Μούτσης)
•Ο χάρος βγήκε παγανιά (Δ. Μούτσης)
•Θητεία (Γ. Μαρκόπουλος)
•Μαλαματένια λόγια (Γ. Μαρκόπουλος)
•Τα λόγια και τα χρόνια (Γ. Μαρκόπουλος)
•Παραπονεμένα λόγια ( Γ. Μαρκόπουλος)
•Κάτω απ’ τη μαρκίζα (Γ. Σπανός)
•Οι ελεύθεροι κι ωραίοι (Στ. Κουγιουμτζής)
•Στα χρόνια της υπομονής (Στ. Κουγιουμτζής)
•Άμλετ της Σελήνης (Θ. Μικρούτσικος)
•Δεν είμαι άλλος (Θ. Μικρούτσικος)
•Είναι αρρώστια τα τραγούδια (Στ. Ξαρχάκος)
•Έρημοι σταθμοί (Δ.Τσακνής)
•Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες (Ηλ. Ανδριόπουλος)
•Η Διαθήκη (Χρ. Νικολόπουλος)
•Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά (Μ.Θεοδωράκης)
•Το σπίτι γέμισε με λύπη (Χρ.Λεοντής)
•Στων αγγέλων τα μπουζούκια (Χρ.Νικολόπουλος)
•Μη χτυπάς σ’ ένα σπίτι κλειστό (Λ.Κηλαηδόνης)
•Ατέλειωτη εκδρομή (Θ.Γκαϊφύλλιας)
•Γνωριμία (Θ. Γκαϊφύλλιας).
Ποίηση
•(2013) Μαύρα μάτια, Μεταίχμιο
•(2013) Τα λόγια και τα χρόνια, Μεταίχμιο
•(2010) Ο νοητός λύκος, Μεταίχμιο
•(2009) Αγρυπνία για το σκοτεινό τρυγόνι στην εκκλησία του προφήτη Ελισσαίου, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(2008) Βλέμματα από την Ελλάδα, Μεταίχμιο
•(2008) Παραμονή Πρωτοχρονιάς, Άμμος
•(2006) Το άγγιγμα του χρόνου, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(2006) Το νεκρό καφενείο, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(2005) Ένα καράβι, καραβάκι…, Σχολή Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου
•(2005) Ο καιρός των χρυσανθέμων, Μεταίχμιο
•(2004) Ο καιρός των χρυσανθέμων, Μεταίχμιο
•(2003) Η πόρτα της Πηνελόπης, Γαβριηλίδης
•(2002) Είναι αρρώστια τα τραγούδια, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(2002) Ο ίσκιος της Αθήνας, Ποταμός
•(2000) Η γάτα που ήθελε να γίνει πουλί, Ελληνικά Γράμματα
•(1998) Του Γενάρη το φεγγάρι, Κέδρος [κείμενα, εικονογράφηση]
•(1997) Ένα καράβι μια φορά, Ωκεανίδα
•(1997) Το νεκρό καφενείο, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(1994) Το άγγιγμα του χρόνου, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(1987) Αναμνήσεις από την Όπερα, εκδόσεις Γνώση
•(1983) Το μυστικό πηγάδι, εκδόσεις Γνώση
•(1980) Μαθήματα μουσικής/Τα ξόρκια,1972 Επανέκδοση από τις εκδόσεις Ύψιλον
•(1978) Τα όρια του μύθου, εκδόσεις Γνώση
•(1975) Αγρυπνία για το σκοτεινό τρυγόνι στην εκκλησία του προφήτη Ελισσαίου, Αμοργός
•(1973) Τα ξόρκια, Ύψιλον
•(1972) Μαθήματα μουσικής
•(1962) Συνοικισμός.
Πεζογραφία
Μυθιστορήματα
•(2004) Ο καιρός των χρυσανθέμων, Μεταίχμιο
•(2006) Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές, Μεταίχμιο
•(2008) Άνθρωπος στο πηγάδι, Μεταίχμιο
•(2011) Πριν απ’ το ηλιοβασίλεμα, Μεταίχμιο
•(2016) Φαρμακείον εκστρατείας, Μεταίχμιο
Διηγήματα
•(1964) Το διευθυντήριο, Φέξης
•(1965) Η σφαγή
•(2007) Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ, Μεταίχμιο.
Νουβέλα
•(1994) Το άγγιγμα του χρόνου, Καστανιώτης
Μαρτυρίες-Ιστορικά
•(2002) Είναι αρρώστια τα τραγούδια (Ανθολόγηση κειμένων του συγγραφέα. Επιμέλεια σειράς Θανάσης Θ. Νιάρχος), Καστανιώτης
•(2005) Η δεκαετία του ’60 (μαζί με τον Θανάση Θ. Νιάρχο, Καστανιώτης)
•(2013) Μαύρα Μάτια – Ο Μάρκος Βαμβακάρης και η συριανή κοινωνία στα χρόνια 1905-1920, Μεταίχμιο
Μελέτες-Λευκώματα
•Το θέατρο στην Ερμούπολη τον εικοστό αιώνα (τέσσερις τόμοι), Δήμος Ερμούπολης (2002)
•Ο ίσκιος της Αθήνας: Shadows of Athens (φωτογράφιση Εβίτα Μαχαίρα, μετάφραση Mary Kitroeff, κείμενα Μάνος Ελευθερίου), Ποταμός
Παιδικά
•Παραμύθια για τον Αυτοκράτορα, Γνώση
•(1997) Ένα καράβι μια φορά (εικονογράφηση Σοφία Φόρτωμα), Ωκεανίδα
•(1998) Του Γενάρη το φεγγάρι: Παραμύθια για τους δώδεκα (εικονογράφηση Μάνος Ελευθερίου), Κέδρος
•(2000) Η γάτα που ήθελε να γίνει πουλί (εικονογράφηση Σοφία Φόρτωμα), Ελληνικά Γράμματα
•(2005) Ένα καράβι, καραβάκι… (εικονογράφηση Μαθητές Α΄ δημοτικού 2004-2005 σχολής Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου), Εκδόσεις της Σχολής Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου
Θέατρο
•(2007) Μπλε μελαγχολία. Σας αρέσει ο Μπραμς; Άλτιν (Μάνος Ελευθερίου, Μάρω Δούκα, Μένης Κουμανταρέας), Κέδρος
•(2010) Ο Γέρος Χορευτής, Μεταίχμιο.
7/8/2018 Πεθαίνει σε ηλικία μόλις 56 ετών, χτυπημένη από τον καρκίνο του πνεύμονα η δημοσιογράφος, ηθοποιός και παρουσιάστρια Ρίκα Βαγιάνη.
Ηταν κόρη του δημοσιογράφου Οδυσσέα Ζούλα και της Βαρβάρας Δράκου. Γεννήθηκε στο Παγκράτι το 1962 και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου το 1982.
Λίγοι ξέρουν πώς προέκυψε το όνομα Βαγιάνη: Είναι τα αρχικά από το όνομα της μητέρας της Βαρβάρας και του δεύτερου γάμου της με τον αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη που ως πατριός της την μεγάλωσε σαν κόρη του.
Ηδη από το 1979 άρχισε να εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Επαιξε στο Εθνικό, στο Θεσσαλικό, σε αρκετές ταινίες, αλλά και σε σήριαλ, όπως το «Μινόρε της Αυγής». Παράλληλα είχε ήδη αρχίσει και την δημοσιογραφία σε περιοδικά και εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Διετέλεσε αρχικά συντάκτης και στη συνέχεια διευθύντρια σύνταξης στα περιοδικά «Cosmopolitan» και «Colt», ενώ αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Ένα» «Και», «Τέταρτο» και από το 1994 με καθημερινή στήλη στην Απογευματινή και από το 2005 στο Εθνος. Στην τηλεόραση αρχικά δούλεψε σαν ηθοποιός και από το 1986 ως παρουσιάστρια και δημοσιογράφος. Εχει παρουσιάσει πολλές εκπομπές στο Μega, το Star, το Seven Χ, το Κανάλι 5 και από το 1997 άρχισε τη συνεργασία της με την ΕΡΤ στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2012. Επίσης έχει γράψει και δύο παιδικά βιβλία. Η Ρίκα Βαγιάνη ήταν παντρεμένη με το Νίκο Στεφανή. Τον γιο της τον λένε Οδυσσέα.
13/8/2018: Πεθαίνει σε ηλικία 82 ετών ο διακεκριμένος γιατρός και καθηγητής Γιάννης Παπαδημητρίου.
Ο Γιάννης Παπαδημητρίου είχε διατελέσει πρόεδρος του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου και πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση ήπατος στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Τρίπολη, στο χωριό Αραχαμίτες. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο και τη Στοκχόλμη.
Το 1987 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής Χειρουργικής (Αθήνα) και Διευθυντής της Β’ Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου (Αρεταίειο Νοσοκομείο). Για την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση ήπατος στην Ελλάδα που πραγματοποίηγσε το μεγάλου κύρους Ιατρικό Περιοδικό «Archives of Surgery», το 2000 τον ανακήρυξε ως έναν από τους 24 πλέον διακεκριμένους χειρουργούς στον κόσμο.
Διετέλεσε Visiting Professor σε 11 Πανεπιστήμια της Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας. Έχει συγγράψει περίπου 400 επιστημονικά άρθρα, έχει εκδώσει 12 βιβλία και έχει βραβευθεί για το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών.
Διετέλεσε επίσης πρόεδρος στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, στο Κεντρικό Εθνικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ), στην Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής. Από την ίδρυση του νοσηλευτηρίου «Ερρίκος Ντυνάν» και για διάστημα πέραν της δεκαετίας, διετέλεσε τομεάρχης Χειρουργικού, καθώς και πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του
19/8/2018: Σε ηλικία μόλις 30 ετών, «έφυγε» από τη ζωή από διάτρηση στομάχου η δημοσιογράφος Νατάσα Βαρελά, παρουσιάστρια στο «New Tv».
24/8/2018: Πεθαίνει ο αδερφός της Μελίνας Μερκούρη, Σπύρος Μερκούρης
Είχε γεννηθεί το 1925. Γονείς του ήταν ο πολιτικός, βουλευτής και υπουργός Σταμάτης Μερκούρης και η Ειρήνη Λάπππα, αδελφή του η Μελίνα Μερκούρη και παππούς του ο Σπύρος Μερκούρης, για πολλά χρόνια Δήμαρχος Αθηναίων.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μέλος της νεολαίας της ΕΠΕΚ, μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας στη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Οργάνωσε περιοδεία της αδελφής του Μελίνας Μερκούρη σε 14 χώρες της Ευρώπης κατά την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα (Μάρτης -Απρίλης 1968). Χρημάτισε Σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού (1981-1989), συντονιστής της πρώτης πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης (Αθήνα 1985), μέλος της Επιτροπής των Συντονιστών του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Δικτύου για τις πόλεις της Ευρώπης. Με πρωτοβουλία του πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό από το Υπουργείο Πολιτισμού Εκθέσεις που πρόβαλαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην ενιαία πορεία του από την αρχαιότητα ως σήμερα, όπως η Ελλάδα και η θάλασσα, η Δημοκρατία και η κλασική παιδεία, η προβυζαντινή και βυζαντινή τέχνη, η εκδοτική δραστηριότητα των Ελλήνων στην Αναγέννηση, η Ανθρώπινη μορφή στην πρώιμη ελληνική τέχνη, Μυκηναϊκή Έκθεση, το Πνεύμα και το Σώμα κ.ά. σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, με το Βυζαντινό Μουσείο κλπ.
Συμμετείχε σε ελληνικές και ξένες παραγωγές, όπως στις ταινίες “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, “Ποτέ την Κυριακή” (σκηνοθεσία του γαμπρού του Ζυλ Ντασέν) κ.ά. Γύρισε τις τηλεοπτικές ταινίες “Οι ποιητές τραγουδούν την Ελλάδα”, “Ταξιδεύοντας στο μύθο και στο χρόνο”, “Η πολιτιστική κληρονομιά του Ωνάση” και σειρά τηλεοπτικών ταινιών για το Βυζάντιο. Δεν σταμάτησε ποτέ να οργανώνει εκθέσεις με σκοπό να δείξει τον πολιτισμό της Ελλάδας (κυρίως τον αρχαίο) στα πέρατα της γης
25/8/2018: Απεβίωσε σε ηλικία 70 ετών ο πρώην υπουργός και επί πολλά χρόνια βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Καλός.
25/8/2018: Πεθαίνει σε ηλικία 90 ετών ο ακαδημαϊκός και διακεκριμένος χειρουργός Γρηγόρης Σκαλκέας.
Γεννήθηκε στην Aρεόπολη Λακωνίας το 1928. Σπούδασε Iατρική στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, όπου πήρε και την ειδικότητα του Γενικού Xειρουργού.
Ξεκίνησε την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία στις ΗΠΑ, στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1964, ως υφηγητής, ενώ το 1967 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής. Ακόμη, διατέλεσε πρόεδρος του νοσοκομείου ΚΑΤ, ενώ έχει εργαστεί και στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Συνταξιοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1994, και πλέον είναι ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής.
Υπήρξε ο δημιουργός πληθώρας ιατρικών και ακαδημαϊκών μονάδων, τμημάτων κ.α. Ειδικότερα, ίδρυσε:
* το πρώτο Τμήμα Θωρακικής και Kαρδιαγγειακής Xειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών
* την πρώτη Mονάδα Mεταμοσχεύσεων Aθηνών (1971)
* το πρώτο Eργαστήριο Πειραματικής Xειρουργικής και Xειρουργικής Eρεύνης στην Eλλάδα (1974)
* το Eλληνικό Tμήμα της Eυρωπαϊκής Λέσχης Yγείας
* το Eλληνικό Tμήμα του Collegium Internationalae Chirourgae Digestivae
* το Ίδρυμα Iατροβιολογικών Eρευνών της Aκαδημίας Aθηνών
Έλαβε μεταξύ άλλων τις εξής διακρίσεις:
* Ανώτερος Tαξιάρχης του Φοίνικος το 2013
* Αρχοντας Mέγας Pεφερενδάριος του Oικουμενικού Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως
* Aνώτερος Tαξιάρχης των Oρθοδόξων Σταυροφόρων του Πατριαρχείου Iεροσολύμων.
* Mέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης, της Academia Europea καθώς και τακτικός καθηγητής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου το Οχάιο από το 1977.
7/9/2018: Πεθαίνει η ηθοποιός Μαρίνα Πεφάνη.
Η Μαρίνα Πεφάνη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από όπου αποφοίτησε το 1965. Η ηθοποιός είχε συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, σειρές και ταινίες όπως «Ο Κατήφορος», «Η Γυναίκα μου Τρελάθηκε», «Να ζει κανείς ή να μη ζει», «Η Γυναικάρα με τα πράσινα», «7 Θανάσιμες πεθερές» κ.α.
24/9/2018: Φεύγει από τη ζωή στα 80 του χρόνια έπειτα από μάχη που έδωσε με τον καρκίνο ο αγαπημένος ηθοποιός Γιώργος Παπαζήσης που άφησε το στίγμα του στις εποχές του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του «Ελληνικού Ωδείου» και στη Μουσική Σχολή του Μ. Θεοφανίδη.
Το 1961 έκανε ντεμπούτο στη σκηνή με το έργο των Τσιφόρου – Βασιλειάδη «Τα Κοκόρια των Δώδεκα». Γρήγορα καθιερώθηκε και διακρίθηκε στο μουσικό θέατρο.Στο σινεμά ξεκίνησε το 1962 με την ταινία «Τέρμα τα Δίφραγκα». Είχε λάβει μέρος σε 36 ταινίες, κυρίως κωμωδίες και ειδικεύτηκε στο ρόλο του καλοκάγαθου Κρητικού.
9/10/2018: Πεθαίνει από καρδιακό επεισόδιο Ο 44χρονος υποπλοίαρχος του Λιμενικού Σώματος, Κυριάκος Παπαδόπουλος γνωστός ως «ήρωας του Αιγαίου» καθώς σαν κυβερνήτης του περιπολικού σκάφους ΠΛΣ 602 έσωσε πάνω από 5.000 πρόσφυγες με το πλήρωμά του
Είχε τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ διεκδίκησε και το Όσκαρ για το ντοκιμαντέρ «4.1 miles» στο οποίο «πρωταγωνίστησε»
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έγινε γνωστός στη διάρκεια της ανθρωπιστικής προσφυγικής κρίσης, σαν το πρόσωπο μιας Ελλάδας που επιμένει στην αξία της ανθρώπινης ζωής, όποια κι αν είναι αυτή. Αποτέλεσε έτσι την «εικόνα» του Λιμενικού Σώματος σήμερα. Την εικόνα του αξιωματικού της Ελληνικής Ακτοφυλακής, που βρίσκεται πίσω από κάθε δελτίο Τύπου, που μιλά χρόνια τώρα για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Ήταν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, ταγμένος σε όλη του τη ζωή να υπηρετεί στα σύνορα, πρώτα στον Μόλυβο κι ύστερα στη Μυτιλήνη. Χωρίς ωράριο, με υψηλό αίσθημα καθήκοντος και χαμηλές αποδοχές.
Γέννημα θρέμμα μιας προσφυγικής οικογένειας από τη Νικομήδεια, παιδί μαστόρων της μεταλλοτεχνίας που περηφανεύονται πως σμίλεψαν τις μεταλλικές δάφνες στο άγαλμα της ελευθερίας της Μυτιλήνης, το σήμα κατατεθέν της πόλης. Μεγαλωμένος από εργάτες γονείς σε έναν λαϊκό μαχαλά της Μυτιλήνης, τη Λαγκάδα, αποφοίτησε από τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων των Οινουσσών, ναυτολογήθηκε πρώτα σε πλοίο του Εμπορικού Ναυτικού κι από εκεί κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα.
Παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έδωσε πανθομολογούμενα ηρωικά τον αγώνα για τη διάσωση χιλιάδων ανθρώπων μεταξύ Λέσβου και Μικρασιατικών παραλίων, προσπάθεια που τον σημάδεψε. «Πόσους ανθρώπους έχετε σώσει;» τον είχε ρωτήσει ο Βέρνερ Φάιμαν, όταν με τον 'Ελληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, είχαν επισκεφθεί τη Μυτιλήνη. «Περισσότερους από πέντε χιλιάδες» του απάντησε ο Έλληνας αξιωματικός. Δεν άκουσε καλά ο τότε Αυστριακός καγκελάριος και του είπε πως «πέντε ζωές είναι κάτι πολύ σημαντικό». Τον διόρθωσαν και του είπαν πως πρόκειται για πέντε χιλιάδες ζωές... «Είσαστε πραγματικός ήρωας», του είχε πει έκπληκτος ο Φάιμαν.
Για τη δράση του είχε τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και την ελληνική πολιτεία, ενώ διεκδίκησε και το χρυσό αγαλματίδιο των Όσκαρ για το ντοκιμαντέρ «4.1 miles» στο οποίο «πρωταγωνίστησε». Πιστός στο καθήκον του και πάντα αξιωματικός του Λιμενικού Σλώματος για το οποίο ήταν περήφανος, είχε ερωτηθεί τότε από το ΑΠΕ - ΜΠΕ για το πώς ένιωθε στο κόκκινο χαλί των βραβείων. «Είμαστε περήφανοι για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πληρωμάτων του Λιμενικού Σώματος να μη χαθεί ούτε μια ζωή μέσα στην θάλασσα σε αυτήν την τραγωδία που ας μη ξεχνάμε πως ακόμα διαδραματίζεται στην Ελλάδα μας», είχε πει ο Μυτιληνιός κυβερνήτης του ΠΛΣ 602 που, από το στενό θαλασσινό ποτάμι αναμεταξύ Λέσβου και μικρασιατικών παραλίων, βρέθηκε μέσα στη λάμψη και τις διασημότητες του πλανήτη, αξιωματικός πάντα του Λιμενικού Σώματος.
Για τις στιγμές που έζησε στη θάλασσα και το πόσο των σημάδεψαν ο Κυριάκος δε μιλούσε. Σε μια συνέντευξη του στο ΑΠΕ - ΜΠΕ μόνο, όταν ρωτήθηκε πως νιώθει, απάντησε: «Οι στιγμές της προσωπικής αδυναμίας είναι πολυτέλεια, που δεν την έχουμε. Λίγα μίλια παραπέρα υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται τη βοήθεια μας. Εμείς έχουμε καιρό να κλάψουμε».
24/10/2018 Πεθαίνει ο ηθοποιός Νίκος Κούρος
Ο Νίκος Κούρος γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 20 Μαρτίου του 1928. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πιάνο και τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών και θέατρο στη δραματική σχολή του Ελληνικού Ωδείου. Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1957 με το θίασο Άννας Λώρη- Άλκη Παπά (θέατρο “Διονύσια”, Καλλιθέα). Ήταν για αρκετά χρόνια μέλος του Θεάτρου Τέχνης- Καρόλου Κουν και αργότερα μεταπήδησε σε άλλους θιάσους. Εκτός από το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, εργάστηκε ως εκφωνητής θεατρικών και λογοτεχνικών εκπομπών και ως πολιτικός σχολιαστής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (1954-1957), ενώ ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία και τη λογοτεχνία. Ο Νίκος Κούρος είχε εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές με τελευταία το “Κέρχνος λόγος και λόγος λιγύς”.
4/11/2018: Πεθαίνει η γνωστή Ελληνίδα ηθοποιός Μαρία Ζαφειράκη. . Γεννήθηκε στην Κοζάνη. Σπούδασε στην δραματική σχολή του Μιχαηλίδη. Δούλεψε παραπάνω από 40 χρόνια στο θέατρο με την πρώτη της εμφάνιση το 1955 στο έργο ΟΘΕΛΛΟΣ του Σαίξπηρ με τον θίασο του Καρούσου που ανέβηκε στο θέατρο ΕΣΠΕΡΟΣ στην Θεσσαλονίκη.
Πλούσια ήταν η παρουσία της και στον κινηματογράφο, την τηλεόραση αλλά και στο ραδιόφωνο όπου έλαβε μέρος σε διάφορα θεατρικά έργα αλλά και σε εκπομπές συνέχειας.
20/11/2018: Πεθαίνει σε ηλικία 81 ετών ο Στάμος Ζούλας ο επί σειρά ετών αρθρογράφος και πρώην διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή».
Ο Στάμος Ζούλας γεννήθηκε το 1937 και σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μπήκε στη δημοσιογραφία το 1955, σε ηλικία μόλις 18 ετών, και συγκεκριμένα στην «Καθημερινή» στην οποία εργάστηκε για περισσότερα από 60 χρόνια διανύοντας όλη την ιεραρχία της δημοσιογραφίας. Πολιτικός συντάκτης από το 1977, αρχισυντάκτης από το 1981, διευθυντής της εφημερίδας από το 1996 ως το 2002, σύμβουλος εκδόσεως και αρθρογράφος της μέχρι προ διετίας.
Μόνη διακοπή στη μακρά αυτή διαδρομή στην Καθημερινή της οποίας υπήρξε ο μακροβιότερος συνεργάτης, ήταν η επταετής συνειδητή αποχή του από τη δημοσιογραφία στη διάρκεια της χούντας και το διάστημα 1986-1988. Ενόψει, τότε, της εξαγοράς της Καθημερινής από τον Γ. Κοσκωτά παραιτήθηκε και ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας «Βραδυνή». Αποχώρησε από την Βραδυνή όταν εξαγοράστηκε και αυτή από τον Γ.Κοσκωτά, λόγω διαφωνίας του με παρέμβαση του νέου εκδότη στην πολιτική γραμμή της εφημερίδας.
Διετέλεσε ιδρυτικό στέλεχος του πρώτου δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού «Αθήνα 9,84» του οποίου διετέλεσε για ένα διάστημα και διευθυντής. Το 1977 ανέλαβε την ευθύνη και παρουσίαση της πρώτης εβδομαδιαίας πολιτικής εκπομπής της ΕΡΤ με τίτλο “η Εβδομάδα που πέρασε”, ενώ στη διάρκεια της επαγγελματικής του διαδρομής αρθρογράφησε σε πολλά περιοδικά και ημερήσιες εφημερίδες (Ελευθεροτυπία, Επίκαιρα, Ενα, Ναυτεμπορική κ.α). Κάλυψε δημοσιογραφικά εκατοντάδες επισκέψεις και επαφές πολιτικών ηγετών στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ενώ διετέλεσε επί δύο θητείες και πρόεδρος του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ. Το «Οσα δεν έγραψα» είναι ο τίτλος του μοναδικού βιβλίου του στο οποίο καταθέτει κάποιες από τις δημοσιογραφικές του μνήμες.
23/12/2018 Πέθανε σε ηλικία 101 ετών ο εμβληματικός Θέμης Μαρίνος που ανατίναξε τη γέφυρα του Γοργοποτάμου μαζί με αντάρτες και συμμάχους –Μέλος της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής (BLO) στην κατοχή. Πρόκειται μάλιστα για το τελευταίο μέλος από την ομάδα που σχεδίασε και ανατίναξε τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, που φεύγει από την ζωή.
Ήταν μέλος της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής (BLO) κατά τη διάρκεια της κατοχής και συγγραφέας ιστορικών βιβλίων για την εθνική αντίσταση στην Ελλάδα. Ο ίδιος, παρουσιάζοντας ένα από τα βιβλία του είχε πει για τον Γοργοπόταμο: «Πρόκειται για το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ σε όλη την υπό κατοχή Ευρώπη. Είχε επίδραση τόσο στους Έλληνες αμάχους, όσο και σε όλους τους Ευρωπαίους. Κατά τη γνώμη μου, η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, είναι μια από τις σημαντικότερες πράξεις στην ελληνική ιστορία, η οποία όμως μελλοντικά δεν αξιοποιήθηκε καταλλήλως».
Ο Θέμης Μαρίνος είχε γεννηθεί στη Ζάκυνθο το 1917. Το 1940-41 πολέμησε στο ΕλληνοΑλβανικό Μέτωπο και στη Μάχη της Κρήτης ως έφεδρος αξιωματικός. Συνελήφθη από τον Γερμανικό στρατό και αφού δραπέτευσε συνεργάστηκε με την αντίσταση στο νομό Ρεθύμνης, διέφυγε αργότερα στην Αίγυπτο με υποβρύχιο και κατατάχτηκε στην 1η Ελληνική Ταξιαρχία. Αποσπάστηκε από τον Πρίγκιπα Πέτρο στο βρετανικό Κέντρο Ειδικής Εκπαιδεύσεως στην Παλαιστίνη όπου και εκπαιδεύτηκε. Το Σεπτέμβριο του 1942 ως μέλος της βρετανικής ομάδος αλεξιπτωτιστών προσγειώθηκε μαζί με άλλους Βρετανούς αξιωματικούς στην Ελλάδα και ανατίναξαν τη σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοποτάμου με τη βοήθεια των δύο μεγάλων αντιστασιακών οργανώσεων ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ, διακόπτοντας τον εφοδιασμό των Γερμανών στη Β. Αφρική. Παρέμεινε στην Ελλάδα ως σύνδεσμος του Γενικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Τον Ιούλιο του 1943, με την απόβαση των συμμάχων στη Σικελία κατεύθυνε τις επιχειρήσεις παραπλανήσεως και δολιοφθοράς κατά του Άξονα στην Αιτωλο-Ακαρνανία, παίρνοντας μέρος στις ανατινάξεις των γεφυρών από το Μακρυνόρος ως την Άρτα και συγκεκριμένα τις Αννίνου, Κομποτίου, Αγ. Νικολάου και Ζούτου. Τον Ιανουάριο 1944, επέστρεψε στην Αίγυπτο και από εκεί στα Επτάνησα για να αναλάβει νέα αποστολή με διαταγή του Γενικού Στρατηγείου στα νησιά του Ιονίου, όπου οργάνωσε και διοίκησε το μυστικό δίκτυο πληροφοριών και δολιοφθορών μέχρι τον Νοέμβριο του 1944. Το 1945 – 1949 χρημάτισε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου Βουλγαρίας και σύνδεσμος της Ελληνικής Κυβερνήσεως στη Βαλκανική Επιτροπή Παρατηρητών του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Eργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος στο Υπουργείο Συντονισμού, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής των ΣΕΚ (ΟΣΕ), Γενικός Διευθυντής Οικονομικού της ΔΕΗ, Σύμβουλος της ΕΤΕΒΑ και Πρόεδρος της Τραπέζης Επενδύσεων, ενώ υπήρξε μέλος Διοικητικών Συμβουλίων (ΛΙΠΤΟΛ, ΚΕΠΕ, ΙΟΒΕ, ΣΕΒ, κλπ). Στο εξωτερικό εργάστηκε ως εμπειρογνώμων των Ηνωμένων Εθνών σε αναπτυξιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στο Ιραν, της Διεθνούς Τραπέζης στην Αιθιοπία και του Γραφείου Δοξιάδη (Γκάνα, Λιβύη). Του απενεμήθη ο βαθμός του Βρετανού λοχαγού και στη συνέχεια ταγματάρχη. Έλαβε πολλές πολεμικές διακρίσεις, ελληνικά και ξένα παράσημα
24/12/2018: Aφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών, ο γνωστός ηθοποιός Γιώργος Μοσχίδης.
Ο Γιώργος Μοσχίδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1931. Ο πατέρας του ήταν καπνεργάτης και η μητέρα του ήταν κόρη καπνεμπόρου.
Την καριέρα του ως ηθοποιός την ξεκίνησε το 1948 με περιοδεύοντες θιάσους. Στη συνέχεια σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση έγινε το 1952 με τον Θίασο Αρώνη-Μανωλίδου στο έργο «Ρομάντζο».
Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους αθηναϊκούς θιάσους, αλλά και με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης, παίζοντας σε όλα τα είδη. Διακρίθηκε σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και αττικής κωμωδίας.
Στο σινεμά ξεκίνησε το 1958 στην ταινία του Λαμπρινού «Διακοπές στην Αίγινα». Την ίδια χρονιά έπαιξε στο ιστορικό δράμα του Γρ. Γρηγορίου, «Ο Μιμίκος και η Μαίρη».
Μερικές από τις πιο γνωστές του ταινίες είναι οι «Κρίμα το μπόι σου (1970)», «Τι 30, τι 40, τι 50 (1972)», «Αγάπη μου παλιόγρια (1972)», «Τον αράπη και αν τον πλένεις (1973)».
Φιλμογραφία
Απόστολος και μόνος (2006)
Καβάφης (1996)
Ζωή χαρισάμενη (1993)
Oh Babylon (1989)
Ο κλοιός (1987) [Γιώργος Καφετζόγλου]
Ρεβάνς (1983) [πατέρας]
Η παρεξήγηση (1983) [επιθεωρητής Κανάκης]
Υπόγεια διαδρομή (1983)
Ρόζα (1982) [βιβλιοθηκάριος]
Ο κήπος με τα αγάλματα (1982)
Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας (1982) [Γιώργος]
Τρεις και ο κούκος / Σουβλίστε τους (1981) [Αλέκος]
Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980)
Happy Day (1976)
Η δίκη των δικαστών (1974) [Χριστόδουλος Κλωνάρης]
Ψυχή και σάρκα (εσύ κι εγώ) (1974)
Τα χρώματα της ίριδος (1974) [(δημοσιογράφος)]
Τον αράπη κι’ αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς!.. (1973) [Στέλιος Γιαπαχάκης]
Οι προστάτες (1973)
Ταγκό 2001 (1973)
Αγάπη μου παλιόγρια (1972) [Κωστής]
Αντάρτες των πόλεων (1972) [Παπαδήμας]
Τι 30… τι 40… τι 50… (1972) [Βίκτωρ Καλλινίκος]
Αγάπησα μια… πολυθρόνα (1971) [Μίλτος Καρνέζης]
Καταναλωτική κοινωνία (1971)
Μαντώ Μαυρογένους (1971) [Εφεντάκης]
Ο τρελοπενηντάρης (1971) [Παπασταύρου]
Ο φαφλατάς (1971) [Ελευθέριος Μπακλής]
Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του ’21 (1971)
Πίσω μου σ’ έχω σατανά (1971) [Τάσος]
Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ (1970) [Φριτς]
Κρίμα… το μπόι σου (1970) [ψυχίατρος]
Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά (1970) [Χάρης]
Στη μάχη της Κρήτης (1970)
Ένας άφραγκος Ωνάσης (1969) [Σταύρος Βαρβαράκης]
ΟΧΙ (1969) [Βιτόριο Σαλβατόρε]
Ο κόσμος τρελάθηκε… (1967) [Ιάκωβος]
Άνθρωπος για όλες τις δουλειές.. (1966) [γκρουμ]
Τα δίχτυα της ντροπής (1965) [Δήμος]
Το πρόσωπο της ημέρας (1965) [Μπάμπης («Πολύδωρος»)]
Θρίαμβος (1962)
Διακοπές στην Αίγινα (1958)
Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958) [συνάδελφος Μιμίκου]
29/12/2018: Πέθανε η ηθοποιός, Μαριάννα Τόλη, μετά από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Η Μαριάννα Τόλη σπούδασε ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο του Κεντάκι στις ΗΠΑ και κλασικό και μοντέρνο χορό στο Λονδίνο.
Στην Ελλάδα ακολούθησε κλασικό τραγούδι και τέλειωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού.Από εκεί άρχισε την καριέρα της συμμετέχοντας στη «Λυσιστράτη» στην Επίδαυρο.
Στο μεταξύ, είχε ξεκινήσει δισκογραφικές επιτυχίες, ενώ το 1977 πήρε μέρος στη Eurovision με το «Μάθημα Σολφέζ» του Γιώργου Χατζηνάσιου.
Έπαιξε σε πολλά μιούζικαλ, όπως στα «Άννυ», «Ίρμα», «Σικάγο». Υπήρξε η αντικαταστάτρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο «Εβίτα», ενώ πρωταγωνίστησε στις ταινίες «Γλυκιά ζωή» του Μιχάλη Κακογιάννη και «Ρόδινα ακρογιάλια» του Ευθύμιου Χατζή.
Την περίοδο 2001-2003 ήταν διευθύντρια στο Παιδικό Στέκι του Εθνικού, ενώ το 2005 πρωταγωνίστησε σε παγκόσμια πρώτη στο έργο του Tennessee Williams «Η κυρία Στόουν».
Για τρία χρόνια επίσης είχε εκπομπή στη ΝΕΤ με τίτλο «Μουσικές Μεταμφιέσεις». Επιπλέον, είχε μεταφράσει βιβλία και είχε γράψει αμέτρητους στίχους για παιδικά έργα.
Ο Κώστας Πολίτης γεννήθηκε το 1942 και αγωνίστηκε επί σειρά ετών στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε και το πρωτάθλημα το 1967. Έπαιξε με την Εθνική στα Ευρωμπάσκετ του 1961, του 1965 και του 1967, στο Προολυμπιακό Τουρνουά του 1964, στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα του 1964, και στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1967.
Ωστόσο, η έντονη πολιτική του δράση και οι τοποθετήσεις του κατά της δικτατορίας είχαν συνέπειες στην αθλητική και επαγγελματική του καριέρα.
Βέβαια, με την την αποκατάσταση της δημοκρατίας επέστρεψε στα δρώμενα. Το 1982 ανέλαβε την αναδόμηση της Εθνικής και ως προπονητής την οδήγησε στο Ευρωμπάσκετ του 1983 και τη δέκατη θέση στο Μουντομπάσκετ του 1986. Το 1987 οδήγησε την Εθνική στην κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα και ακολούθως εργάστηκε σε συλλογικό επίπεδο.
Mε τον Παναθηναϊκό κατέκτησε τρία Πρωταθλήματα Ελλάδας (1979-80, 1980-81, 1981-82) και δύο Κύπελλα Ελλάδας (1978-79, 1981-82), ενώ όταν επέστρεψε οδήγησε τους «πράσινους» στο Final Four του 1994 στο Τελ Αβίβ.
Η διαμάχη του με τον Νίκο Γκάλη οδήγησε στην αποχώρηση αμφοτέρων από το «τριφύλλι». Ως προπονητής του ΠΑΟΚ, οδήγησε τον «Δικέφαλο» στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας το 1988-89 και το 1989-90, αλλά έχασε και τις δυο φορές από τον Άρη του Γιάννη Ιωαννίδη.
Τέλος, τη σεζόν 1998-99 έφθασε με την ΑΕΚ στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όμως ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ.
Τα τελευταία χρόνια υπήρξε «εγκέφαλος» του αναπτυξιακού προγράμματος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης.
O Ερρίκος Μπριόλας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Οκτωβρίου του 1933. Η οικογένειά του ήταν αυτοκινητιστές και ο ίδιος ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση και έγινε οδηγός ταξί, ώσπου μία πελάτισσά του στο ταξί- που αργότερα έγινε και η δεύτερη γυναίκα του -τον παρότρυνε να γίνει ηθοποιός.
Έκτοτε έπαιξε σε πολλές ελληνικές ταινίες ρόλους «ζεν πρεμιέ» και λόγω της εμφάνισης και του ταλέντου του έγινε πολύ δημοφιλής, ιδίως μεταξύ των νεαρών κοριτσιών.
Ο Μάνος Αντώναρος είχε εργαστεί ως αρθρογράφος στις εφημερίδες Ελεύθερος Τύπος, Εθνος, Βραδυνή, Εξπρες, Κέρδος, Αθλητική Ηχώ και περιοδικά, ενώ υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Αθήνα 9.84. Υπήρξε επίσης διευθυντής στο Κανάλι-5 και παραγωγός στον ΑΝΤ1 Radio και στον Alpha. Στην τηλεόραση εργάστηκε στην παραγωγή ειδήσεων του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1, ως διευθυντής προγράμματος στον ΣΚΑΪ, ως διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων του MEGA, ως παρουσιαστής 2 εκπομπών στο Seven-X και ως συντονιστής στο δορυφορικό πρόγραμμα της ΕRT-SAT. Ο Μάνος Αντώναρος ήταν πατέρας δύο παιδιών.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης ο νεότερος ήταν αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Γεννήθηκε το 1984 στο Μιλάνο και αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών το 2001. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης (B.A. International Relations 2005).
Εργάστηκε στη Γενική Εμπορική Διεύθυνση/Ανάπτυξη Αγορών της INTRALOT (2007), ενώ ασχολήθηκε και με την Εμπορική Διέυθυνση της ΠΑΕ Ολυμπιακός το 2010.
Επίσης, από το 2010 διατελούσε Business Development Executive στην Intralot Interactive και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ολυμπιακού.
Ο Νικόλαος Κουρής είχε γεννηθεί το 1930 και 20 χρόνια αργότερα εξερχόμενος της σχολής Ικάρων είχε ονομαστεί Ανθυποσμηναγός Ιπτάμενος. Στην αεροπορική ζωή του πέταξε με πολλούς τύπους αεροσκαφών συμπληρώνοντας περισσότερες από 6500 πτητικές ώρες, τόσο με εκπαιδευτικά όσο και με μαχητικά.
Το 1981, τρείς μήνες μετά τη νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου και την άνοδό του στην εξουσία, ο Νικόλαος Κουρής ήταν η επιλογή του τότε πρωθυπουργού για τη θέση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας. Τρία χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβρη του 1984 ο Ανδρέας Παπανδρέου τον αναβάθμισε σε Πτέραρχο και του έδωσε τη νευραλγική καρέκλα του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στην οποία και παρέμεινε έως το 1989. Ήταν ο Αρχηγός που χειρίστηκε και πήρε τα εύσημα όλων για την κρίση του 1987 καθώς επίσης και για την ολοκληρωτική εξάρθρωση της παρακρατικής ακροδεξιάς οργάνωσης Κόκκινη Προβιά, που δρούσε στο παρασκήνιο της πολιτικής ζωής της χώρας από τη δεκαετία του ’50, όταν είχε υπογραφεί συμφωνία του ΓΕΕΘΑ με την αμερικανική CIA.
Μετά τις Ένοπλες Δυνάμεις, ο Πτέραρχος Κουρής, φόρεσε το πολιτικό κοστούμι καθώς είχε εκλεγεί στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνοντας τη θέση του αναπληρωτή Γραμματέα Διεθνών Σχέσεων. Από το 1993 και για τρία χρόνια ήταν βουλευτής επικρατείας του κινήματος και διατέλεσε Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας.
Κατά την κρίση των Ιμίων ο πτέραρχος Κουρής είχε ζητήσει επιθετική στάση από την Ελληνική πλευρά και είχε αντιπαρατεθεί με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και τον υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο.
21/7/2018: Χάνει τη μάχη με τον καρκίνο, στα 67 του χρόνια ο γνωστός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Σταύρος ΤσακυράκηςΕίχε σημαντική δράση κατά της Χούντας, ενώ είχε συλληφθεί και βασανίστηκε στα υπόγεια της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Τον περασμένο Απρίλιο παρέδωσε το τελευταίο μάθημά του στη Νομική Σχολή Αθηνών, σε μία κατάμεστη αίθουσα.
Ο Σταύρος Τσακυράκης είχε γεννηθεί στη Μήθυμνα Λέσβου το 1951. Βρέθηκε στην Αθήνα ως οικότροφος του Κολεγίου Αθηνών, επιλεγμένος από το σχολείο που έδινε βάρος στην ανάγκη να στηριχθούν οι σπουδές παιδιών από χαμηλά οικονομικά στρώματα.
Μπήκε στη Νομική και δραστηριοποιήθηκε πολιτικά, φτάνοντας στη θέση του γενικού γραμματέα του «Ρήγα Φεραίου», της νεολαίας του ΚΚΕ Εσωτερικού. Εκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία του δικαίου στο Πανεπιστήμιο Ρώμης, ενώ το 1990 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του συνταγματικού δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών διετέλεσε γραμματέας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος και μέλος της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου.
Ηταν υποψήφιος με το Ποτάμι στις ευρωεκλογές του 2014, ενώ στο παρελθόν υπήρξε ακαδημαϊκός επισκέπτης στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Κολούμπια και Νέας Υόρκης.
Ο Μάνος Ελευθερίου αφήνει πίσω του ένα πλούσιο καλλιτεχνικό έργο. Είχε γράψει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια. Παράλληλα, έχει εργαστεί ως αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός.
Σε ηλικία 14 ετών έρχεται με την οικογένειά του από την Σύρο στην Αθήνα και τα πρώτα επτά χρόνια κατοικούν στο Χαλάνδρι. Το 1960 μετακομίζουν οικογενειακώς στο Νέο Ψυχικό. Το 1955 γνωρίζεται με τον Άγγελο Τερζάκη, ο οποίος τον ωθεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως ακροατής.
Το 1956 γράφεται στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Σταυράκου με καθηγητές τον Χρήστο Βαχλιώτη, Γιώργο Θεοδοσιάδη και Γρηγόρη Γρηγορίου. Το 1960 στα Ιωάννινα όπου βρέθηκε για να εκτελέσει την στρατιωτική του θητεία, αρχίζει να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα.
Το 1962 σε ηλικία μόλις 24 ετών δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Συνοικισμός», με δικά του χρήματα αλλά δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Την ίδια εποχή στα Ιωάννινα γράφει τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκινά να εργάζεται στο «Reader's Digest» όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Στο μεταξύ κυκλοφορούν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, Το διευθυντήριο (1964) και Η σφαγή (1965) για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές.Το 1964 παρουσιάζεται στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάζεται με το συνθέτη Χρήστο Λεοντή καθώς και τον Μίκη Θεοδωράκη (1967) με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της Δικτατορίας. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970 στο Παρίσι.
Συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση (Άγιος Φεβρουάριος, 1971) και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο Θητεία του οποίου η ηχογράφηση άρχισε το Νοέμβριο του 1973, διακόπηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά κυκλοφόρησε το 1974 με την Μεταπολίτευση.
Κατά καιρούς είχε συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή και τον τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα καθώς και με το Θανάση Γκαϊφύλλια στην Ατέλειωτη Εκδρομή (1975), τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Αντώνη Βαρδή και πολλούς άλλους.
Παράλληλα έγραφε και εικονογραφούσε παραμύθια για παιδιά και επιμελείται την έκδοση λευκωμάτων με θέμα την Σύρο: Ενθύμιον Σύρας, Θέατρο στην Ερμούπολη κ.α. Την δεκαετία του '90 αρθρογραφεί και συγχρόνως κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα.
Το 1994 εκδίδει τη πρώτη του νουβέλα με τίτλο Το άγγιγμα του χρόνου. Το 2004 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα Ο Καιρός των Χρυσανθέμων που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005.
Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για τη συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.
Τραγούδια
•Το παλληκάρι έχει καημό (Μ. Θεοδωράκης)
•Σ’ αυτή τη γειτονιά (Μ. Θεοδωράκης)
•Ο Άγιος Φεβρουάριος (Δ.Μούτσης)
•Η σούστα πήγαινε μπροστά (Δ. Μούτσης)
•Άλλος για Χίο τράβηξε (Δ. Μούτσης)
•Ο χάρος βγήκε παγανιά (Δ. Μούτσης)
•Θητεία (Γ. Μαρκόπουλος)
•Μαλαματένια λόγια (Γ. Μαρκόπουλος)
•Τα λόγια και τα χρόνια (Γ. Μαρκόπουλος)
•Παραπονεμένα λόγια ( Γ. Μαρκόπουλος)
•Κάτω απ’ τη μαρκίζα (Γ. Σπανός)
•Οι ελεύθεροι κι ωραίοι (Στ. Κουγιουμτζής)
•Στα χρόνια της υπομονής (Στ. Κουγιουμτζής)
•Άμλετ της Σελήνης (Θ. Μικρούτσικος)
•Δεν είμαι άλλος (Θ. Μικρούτσικος)
•Είναι αρρώστια τα τραγούδια (Στ. Ξαρχάκος)
•Έρημοι σταθμοί (Δ.Τσακνής)
•Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες (Ηλ. Ανδριόπουλος)
•Η Διαθήκη (Χρ. Νικολόπουλος)
•Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά (Μ.Θεοδωράκης)
•Το σπίτι γέμισε με λύπη (Χρ.Λεοντής)
•Στων αγγέλων τα μπουζούκια (Χρ.Νικολόπουλος)
•Μη χτυπάς σ’ ένα σπίτι κλειστό (Λ.Κηλαηδόνης)
•Ατέλειωτη εκδρομή (Θ.Γκαϊφύλλιας)
•Γνωριμία (Θ. Γκαϊφύλλιας).
Ποίηση
•(2013) Μαύρα μάτια, Μεταίχμιο
•(2013) Τα λόγια και τα χρόνια, Μεταίχμιο
•(2010) Ο νοητός λύκος, Μεταίχμιο
•(2009) Αγρυπνία για το σκοτεινό τρυγόνι στην εκκλησία του προφήτη Ελισσαίου, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(2008) Βλέμματα από την Ελλάδα, Μεταίχμιο
•(2008) Παραμονή Πρωτοχρονιάς, Άμμος
•(2006) Το άγγιγμα του χρόνου, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(2006) Το νεκρό καφενείο, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(2005) Ένα καράβι, καραβάκι…, Σχολή Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου
•(2005) Ο καιρός των χρυσανθέμων, Μεταίχμιο
•(2004) Ο καιρός των χρυσανθέμων, Μεταίχμιο
•(2003) Η πόρτα της Πηνελόπης, Γαβριηλίδης
•(2002) Είναι αρρώστια τα τραγούδια, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(2002) Ο ίσκιος της Αθήνας, Ποταμός
•(2000) Η γάτα που ήθελε να γίνει πουλί, Ελληνικά Γράμματα
•(1998) Του Γενάρη το φεγγάρι, Κέδρος [κείμενα, εικονογράφηση]
•(1997) Ένα καράβι μια φορά, Ωκεανίδα
•(1997) Το νεκρό καφενείο, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(1994) Το άγγιγμα του χρόνου, Εκδόσεις Καστανιώτη
•(1987) Αναμνήσεις από την Όπερα, εκδόσεις Γνώση
•(1983) Το μυστικό πηγάδι, εκδόσεις Γνώση
•(1980) Μαθήματα μουσικής/Τα ξόρκια,1972 Επανέκδοση από τις εκδόσεις Ύψιλον
•(1978) Τα όρια του μύθου, εκδόσεις Γνώση
•(1975) Αγρυπνία για το σκοτεινό τρυγόνι στην εκκλησία του προφήτη Ελισσαίου, Αμοργός
•(1973) Τα ξόρκια, Ύψιλον
•(1972) Μαθήματα μουσικής
•(1962) Συνοικισμός.
Πεζογραφία
Μυθιστορήματα
•(2004) Ο καιρός των χρυσανθέμων, Μεταίχμιο
•(2006) Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές, Μεταίχμιο
•(2008) Άνθρωπος στο πηγάδι, Μεταίχμιο
•(2011) Πριν απ’ το ηλιοβασίλεμα, Μεταίχμιο
•(2016) Φαρμακείον εκστρατείας, Μεταίχμιο
Διηγήματα
•(1964) Το διευθυντήριο, Φέξης
•(1965) Η σφαγή
•(2007) Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ, Μεταίχμιο.
Νουβέλα
•(1994) Το άγγιγμα του χρόνου, Καστανιώτης
Μαρτυρίες-Ιστορικά
•(2002) Είναι αρρώστια τα τραγούδια (Ανθολόγηση κειμένων του συγγραφέα. Επιμέλεια σειράς Θανάσης Θ. Νιάρχος), Καστανιώτης
•(2005) Η δεκαετία του ’60 (μαζί με τον Θανάση Θ. Νιάρχο, Καστανιώτης)
•(2013) Μαύρα Μάτια – Ο Μάρκος Βαμβακάρης και η συριανή κοινωνία στα χρόνια 1905-1920, Μεταίχμιο
Μελέτες-Λευκώματα
•Το θέατρο στην Ερμούπολη τον εικοστό αιώνα (τέσσερις τόμοι), Δήμος Ερμούπολης (2002)
•Ο ίσκιος της Αθήνας: Shadows of Athens (φωτογράφιση Εβίτα Μαχαίρα, μετάφραση Mary Kitroeff, κείμενα Μάνος Ελευθερίου), Ποταμός
Παιδικά
•Παραμύθια για τον Αυτοκράτορα, Γνώση
•(1997) Ένα καράβι μια φορά (εικονογράφηση Σοφία Φόρτωμα), Ωκεανίδα
•(1998) Του Γενάρη το φεγγάρι: Παραμύθια για τους δώδεκα (εικονογράφηση Μάνος Ελευθερίου), Κέδρος
•(2000) Η γάτα που ήθελε να γίνει πουλί (εικονογράφηση Σοφία Φόρτωμα), Ελληνικά Γράμματα
•(2005) Ένα καράβι, καραβάκι… (εικονογράφηση Μαθητές Α΄ δημοτικού 2004-2005 σχολής Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου), Εκδόσεις της Σχολής Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου
Θέατρο
•(2007) Μπλε μελαγχολία. Σας αρέσει ο Μπραμς; Άλτιν (Μάνος Ελευθερίου, Μάρω Δούκα, Μένης Κουμανταρέας), Κέδρος
•(2010) Ο Γέρος Χορευτής, Μεταίχμιο.
Ηταν κόρη του δημοσιογράφου Οδυσσέα Ζούλα και της Βαρβάρας Δράκου. Γεννήθηκε στο Παγκράτι το 1962 και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου το 1982.
Λίγοι ξέρουν πώς προέκυψε το όνομα Βαγιάνη: Είναι τα αρχικά από το όνομα της μητέρας της Βαρβάρας και του δεύτερου γάμου της με τον αθλητικογράφο Γιάννη Διακογιάννη που ως πατριός της την μεγάλωσε σαν κόρη του.
Ηδη από το 1979 άρχισε να εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Επαιξε στο Εθνικό, στο Θεσσαλικό, σε αρκετές ταινίες, αλλά και σε σήριαλ, όπως το «Μινόρε της Αυγής». Παράλληλα είχε ήδη αρχίσει και την δημοσιογραφία σε περιοδικά και εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Διετέλεσε αρχικά συντάκτης και στη συνέχεια διευθύντρια σύνταξης στα περιοδικά «Cosmopolitan» και «Colt», ενώ αρθρογραφούσε στα περιοδικά «Ένα» «Και», «Τέταρτο» και από το 1994 με καθημερινή στήλη στην Απογευματινή και από το 2005 στο Εθνος. Στην τηλεόραση αρχικά δούλεψε σαν ηθοποιός και από το 1986 ως παρουσιάστρια και δημοσιογράφος. Εχει παρουσιάσει πολλές εκπομπές στο Μega, το Star, το Seven Χ, το Κανάλι 5 και από το 1997 άρχισε τη συνεργασία της με την ΕΡΤ στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2012. Επίσης έχει γράψει και δύο παιδικά βιβλία. Η Ρίκα Βαγιάνη ήταν παντρεμένη με το Νίκο Στεφανή. Τον γιο της τον λένε Οδυσσέα.
Ο Γιάννης Παπαδημητρίου είχε διατελέσει πρόεδρος του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου και πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση ήπατος στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Τρίπολη, στο χωριό Αραχαμίτες. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο και τη Στοκχόλμη.
Το 1987 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής Χειρουργικής (Αθήνα) και Διευθυντής της Β’ Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου (Αρεταίειο Νοσοκομείο). Για την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση ήπατος στην Ελλάδα που πραγματοποίηγσε το μεγάλου κύρους Ιατρικό Περιοδικό «Archives of Surgery», το 2000 τον ανακήρυξε ως έναν από τους 24 πλέον διακεκριμένους χειρουργούς στον κόσμο.
Διετέλεσε Visiting Professor σε 11 Πανεπιστήμια της Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας. Έχει συγγράψει περίπου 400 επιστημονικά άρθρα, έχει εκδώσει 12 βιβλία και έχει βραβευθεί για το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών.
Διετέλεσε επίσης πρόεδρος στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, στο Κεντρικό Εθνικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ), στην Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής. Από την ίδρυση του νοσηλευτηρίου «Ερρίκος Ντυνάν» και για διάστημα πέραν της δεκαετίας, διετέλεσε τομεάρχης Χειρουργικού, καθώς και πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του
Είχε γεννηθεί το 1925. Γονείς του ήταν ο πολιτικός, βουλευτής και υπουργός Σταμάτης Μερκούρης και η Ειρήνη Λάπππα, αδελφή του η Μελίνα Μερκούρη και παππούς του ο Σπύρος Μερκούρης, για πολλά χρόνια Δήμαρχος Αθηναίων.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μέλος της νεολαίας της ΕΠΕΚ, μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας στη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Οργάνωσε περιοδεία της αδελφής του Μελίνας Μερκούρη σε 14 χώρες της Ευρώπης κατά την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα (Μάρτης -Απρίλης 1968). Χρημάτισε Σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού (1981-1989), συντονιστής της πρώτης πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης (Αθήνα 1985), μέλος της Επιτροπής των Συντονιστών του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Δικτύου για τις πόλεις της Ευρώπης. Με πρωτοβουλία του πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό από το Υπουργείο Πολιτισμού Εκθέσεις που πρόβαλαν τον Ελληνικό πολιτισμό στην ενιαία πορεία του από την αρχαιότητα ως σήμερα, όπως η Ελλάδα και η θάλασσα, η Δημοκρατία και η κλασική παιδεία, η προβυζαντινή και βυζαντινή τέχνη, η εκδοτική δραστηριότητα των Ελλήνων στην Αναγέννηση, η Ανθρώπινη μορφή στην πρώιμη ελληνική τέχνη, Μυκηναϊκή Έκθεση, το Πνεύμα και το Σώμα κ.ά. σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη, με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, με το Βυζαντινό Μουσείο κλπ.
Συμμετείχε σε ελληνικές και ξένες παραγωγές, όπως στις ταινίες “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, “Ποτέ την Κυριακή” (σκηνοθεσία του γαμπρού του Ζυλ Ντασέν) κ.ά. Γύρισε τις τηλεοπτικές ταινίες “Οι ποιητές τραγουδούν την Ελλάδα”, “Ταξιδεύοντας στο μύθο και στο χρόνο”, “Η πολιτιστική κληρονομιά του Ωνάση” και σειρά τηλεοπτικών ταινιών για το Βυζάντιο. Δεν σταμάτησε ποτέ να οργανώνει εκθέσεις με σκοπό να δείξει τον πολιτισμό της Ελλάδας (κυρίως τον αρχαίο) στα πέρατα της γης
Γεννήθηκε στην Aρεόπολη Λακωνίας το 1928. Σπούδασε Iατρική στο Πανεπιστήμιο Aθηνών, όπου πήρε και την ειδικότητα του Γενικού Xειρουργού.
Ξεκίνησε την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία στις ΗΠΑ, στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1964, ως υφηγητής, ενώ το 1967 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής. Ακόμη, διατέλεσε πρόεδρος του νοσοκομείου ΚΑΤ, ενώ έχει εργαστεί και στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Συνταξιοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1994, και πλέον είναι ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής.
Υπήρξε ο δημιουργός πληθώρας ιατρικών και ακαδημαϊκών μονάδων, τμημάτων κ.α. Ειδικότερα, ίδρυσε:
* το πρώτο Τμήμα Θωρακικής και Kαρδιαγγειακής Xειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών
* την πρώτη Mονάδα Mεταμοσχεύσεων Aθηνών (1971)
* το πρώτο Eργαστήριο Πειραματικής Xειρουργικής και Xειρουργικής Eρεύνης στην Eλλάδα (1974)
* το Eλληνικό Tμήμα της Eυρωπαϊκής Λέσχης Yγείας
* το Eλληνικό Tμήμα του Collegium Internationalae Chirourgae Digestivae
* το Ίδρυμα Iατροβιολογικών Eρευνών της Aκαδημίας Aθηνών
Έλαβε μεταξύ άλλων τις εξής διακρίσεις:
* Ανώτερος Tαξιάρχης του Φοίνικος το 2013
* Αρχοντας Mέγας Pεφερενδάριος του Oικουμενικού Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως
* Aνώτερος Tαξιάρχης των Oρθοδόξων Σταυροφόρων του Πατριαρχείου Iεροσολύμων.
* Mέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης, της Academia Europea καθώς και τακτικός καθηγητής του Αμερικανικού Πανεπιστημίου το Οχάιο από το 1977.
Η Μαρίνα Πεφάνη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από όπου αποφοίτησε το 1965. Η ηθοποιός είχε συμμετάσχει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, σειρές και ταινίες όπως «Ο Κατήφορος», «Η Γυναίκα μου Τρελάθηκε», «Να ζει κανείς ή να μη ζει», «Η Γυναικάρα με τα πράσινα», «7 Θανάσιμες πεθερές» κ.α.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του «Ελληνικού Ωδείου» και στη Μουσική Σχολή του Μ. Θεοφανίδη.
Το 1961 έκανε ντεμπούτο στη σκηνή με το έργο των Τσιφόρου – Βασιλειάδη «Τα Κοκόρια των Δώδεκα». Γρήγορα καθιερώθηκε και διακρίθηκε στο μουσικό θέατρο.Στο σινεμά ξεκίνησε το 1962 με την ταινία «Τέρμα τα Δίφραγκα». Είχε λάβει μέρος σε 36 ταινίες, κυρίως κωμωδίες και ειδικεύτηκε στο ρόλο του καλοκάγαθου Κρητικού.
Είχε τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ διεκδίκησε και το Όσκαρ για το ντοκιμαντέρ «4.1 miles» στο οποίο «πρωταγωνίστησε»
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έγινε γνωστός στη διάρκεια της ανθρωπιστικής προσφυγικής κρίσης, σαν το πρόσωπο μιας Ελλάδας που επιμένει στην αξία της ανθρώπινης ζωής, όποια κι αν είναι αυτή. Αποτέλεσε έτσι την «εικόνα» του Λιμενικού Σώματος σήμερα. Την εικόνα του αξιωματικού της Ελληνικής Ακτοφυλακής, που βρίσκεται πίσω από κάθε δελτίο Τύπου, που μιλά χρόνια τώρα για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο. Ήταν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, ταγμένος σε όλη του τη ζωή να υπηρετεί στα σύνορα, πρώτα στον Μόλυβο κι ύστερα στη Μυτιλήνη. Χωρίς ωράριο, με υψηλό αίσθημα καθήκοντος και χαμηλές αποδοχές.
Γέννημα θρέμμα μιας προσφυγικής οικογένειας από τη Νικομήδεια, παιδί μαστόρων της μεταλλοτεχνίας που περηφανεύονται πως σμίλεψαν τις μεταλλικές δάφνες στο άγαλμα της ελευθερίας της Μυτιλήνης, το σήμα κατατεθέν της πόλης. Μεγαλωμένος από εργάτες γονείς σε έναν λαϊκό μαχαλά της Μυτιλήνης, τη Λαγκάδα, αποφοίτησε από τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων των Οινουσσών, ναυτολογήθηκε πρώτα σε πλοίο του Εμπορικού Ναυτικού κι από εκεί κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα.
Παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έδωσε πανθομολογούμενα ηρωικά τον αγώνα για τη διάσωση χιλιάδων ανθρώπων μεταξύ Λέσβου και Μικρασιατικών παραλίων, προσπάθεια που τον σημάδεψε. «Πόσους ανθρώπους έχετε σώσει;» τον είχε ρωτήσει ο Βέρνερ Φάιμαν, όταν με τον 'Ελληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, είχαν επισκεφθεί τη Μυτιλήνη. «Περισσότερους από πέντε χιλιάδες» του απάντησε ο Έλληνας αξιωματικός. Δεν άκουσε καλά ο τότε Αυστριακός καγκελάριος και του είπε πως «πέντε ζωές είναι κάτι πολύ σημαντικό». Τον διόρθωσαν και του είπαν πως πρόκειται για πέντε χιλιάδες ζωές... «Είσαστε πραγματικός ήρωας», του είχε πει έκπληκτος ο Φάιμαν.
Για τη δράση του είχε τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και την ελληνική πολιτεία, ενώ διεκδίκησε και το χρυσό αγαλματίδιο των Όσκαρ για το ντοκιμαντέρ «4.1 miles» στο οποίο «πρωταγωνίστησε». Πιστός στο καθήκον του και πάντα αξιωματικός του Λιμενικού Σλώματος για το οποίο ήταν περήφανος, είχε ερωτηθεί τότε από το ΑΠΕ - ΜΠΕ για το πώς ένιωθε στο κόκκινο χαλί των βραβείων. «Είμαστε περήφανοι για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των πληρωμάτων του Λιμενικού Σώματος να μη χαθεί ούτε μια ζωή μέσα στην θάλασσα σε αυτήν την τραγωδία που ας μη ξεχνάμε πως ακόμα διαδραματίζεται στην Ελλάδα μας», είχε πει ο Μυτιληνιός κυβερνήτης του ΠΛΣ 602 που, από το στενό θαλασσινό ποτάμι αναμεταξύ Λέσβου και μικρασιατικών παραλίων, βρέθηκε μέσα στη λάμψη και τις διασημότητες του πλανήτη, αξιωματικός πάντα του Λιμενικού Σώματος.
Για τις στιγμές που έζησε στη θάλασσα και το πόσο των σημάδεψαν ο Κυριάκος δε μιλούσε. Σε μια συνέντευξη του στο ΑΠΕ - ΜΠΕ μόνο, όταν ρωτήθηκε πως νιώθει, απάντησε: «Οι στιγμές της προσωπικής αδυναμίας είναι πολυτέλεια, που δεν την έχουμε. Λίγα μίλια παραπέρα υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται τη βοήθεια μας. Εμείς έχουμε καιρό να κλάψουμε».
Ο Νίκος Κούρος γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 20 Μαρτίου του 1928. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πιάνο και τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών και θέατρο στη δραματική σχολή του Ελληνικού Ωδείου. Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1957 με το θίασο Άννας Λώρη- Άλκη Παπά (θέατρο “Διονύσια”, Καλλιθέα). Ήταν για αρκετά χρόνια μέλος του Θεάτρου Τέχνης- Καρόλου Κουν και αργότερα μεταπήδησε σε άλλους θιάσους. Εκτός από το θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, εργάστηκε ως εκφωνητής θεατρικών και λογοτεχνικών εκπομπών και ως πολιτικός σχολιαστής στο Ελληνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (1954-1957), ενώ ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία και τη λογοτεχνία. Ο Νίκος Κούρος είχε εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές με τελευταία το “Κέρχνος λόγος και λόγος λιγύς”.
Πλούσια ήταν η παρουσία της και στον κινηματογράφο, την τηλεόραση αλλά και στο ραδιόφωνο όπου έλαβε μέρος σε διάφορα θεατρικά έργα αλλά και σε εκπομπές συνέχειας.
Ο Στάμος Ζούλας γεννήθηκε το 1937 και σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μπήκε στη δημοσιογραφία το 1955, σε ηλικία μόλις 18 ετών, και συγκεκριμένα στην «Καθημερινή» στην οποία εργάστηκε για περισσότερα από 60 χρόνια διανύοντας όλη την ιεραρχία της δημοσιογραφίας. Πολιτικός συντάκτης από το 1977, αρχισυντάκτης από το 1981, διευθυντής της εφημερίδας από το 1996 ως το 2002, σύμβουλος εκδόσεως και αρθρογράφος της μέχρι προ διετίας.
Μόνη διακοπή στη μακρά αυτή διαδρομή στην Καθημερινή της οποίας υπήρξε ο μακροβιότερος συνεργάτης, ήταν η επταετής συνειδητή αποχή του από τη δημοσιογραφία στη διάρκεια της χούντας και το διάστημα 1986-1988. Ενόψει, τότε, της εξαγοράς της Καθημερινής από τον Γ. Κοσκωτά παραιτήθηκε και ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας «Βραδυνή». Αποχώρησε από την Βραδυνή όταν εξαγοράστηκε και αυτή από τον Γ.Κοσκωτά, λόγω διαφωνίας του με παρέμβαση του νέου εκδότη στην πολιτική γραμμή της εφημερίδας.
Διετέλεσε ιδρυτικό στέλεχος του πρώτου δημοτικού ραδιοφωνικού σταθμού «Αθήνα 9,84» του οποίου διετέλεσε για ένα διάστημα και διευθυντής. Το 1977 ανέλαβε την ευθύνη και παρουσίαση της πρώτης εβδομαδιαίας πολιτικής εκπομπής της ΕΡΤ με τίτλο “η Εβδομάδα που πέρασε”, ενώ στη διάρκεια της επαγγελματικής του διαδρομής αρθρογράφησε σε πολλά περιοδικά και ημερήσιες εφημερίδες (Ελευθεροτυπία, Επίκαιρα, Ενα, Ναυτεμπορική κ.α). Κάλυψε δημοσιογραφικά εκατοντάδες επισκέψεις και επαφές πολιτικών ηγετών στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ενώ διετέλεσε επί δύο θητείες και πρόεδρος του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ. Το «Οσα δεν έγραψα» είναι ο τίτλος του μοναδικού βιβλίου του στο οποίο καταθέτει κάποιες από τις δημοσιογραφικές του μνήμες.
Ήταν μέλος της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής (BLO) κατά τη διάρκεια της κατοχής και συγγραφέας ιστορικών βιβλίων για την εθνική αντίσταση στην Ελλάδα. Ο ίδιος, παρουσιάζοντας ένα από τα βιβλία του είχε πει για τον Γοργοπόταμο: «Πρόκειται για το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ σε όλη την υπό κατοχή Ευρώπη. Είχε επίδραση τόσο στους Έλληνες αμάχους, όσο και σε όλους τους Ευρωπαίους. Κατά τη γνώμη μου, η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, είναι μια από τις σημαντικότερες πράξεις στην ελληνική ιστορία, η οποία όμως μελλοντικά δεν αξιοποιήθηκε καταλλήλως».
Ο Θέμης Μαρίνος είχε γεννηθεί στη Ζάκυνθο το 1917. Το 1940-41 πολέμησε στο ΕλληνοΑλβανικό Μέτωπο και στη Μάχη της Κρήτης ως έφεδρος αξιωματικός. Συνελήφθη από τον Γερμανικό στρατό και αφού δραπέτευσε συνεργάστηκε με την αντίσταση στο νομό Ρεθύμνης, διέφυγε αργότερα στην Αίγυπτο με υποβρύχιο και κατατάχτηκε στην 1η Ελληνική Ταξιαρχία. Αποσπάστηκε από τον Πρίγκιπα Πέτρο στο βρετανικό Κέντρο Ειδικής Εκπαιδεύσεως στην Παλαιστίνη όπου και εκπαιδεύτηκε. Το Σεπτέμβριο του 1942 ως μέλος της βρετανικής ομάδος αλεξιπτωτιστών προσγειώθηκε μαζί με άλλους Βρετανούς αξιωματικούς στην Ελλάδα και ανατίναξαν τη σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοποτάμου με τη βοήθεια των δύο μεγάλων αντιστασιακών οργανώσεων ΕΔΕΣ και ΕΛΑΣ, διακόπτοντας τον εφοδιασμό των Γερμανών στη Β. Αφρική. Παρέμεινε στην Ελλάδα ως σύνδεσμος του Γενικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής. Τον Ιούλιο του 1943, με την απόβαση των συμμάχων στη Σικελία κατεύθυνε τις επιχειρήσεις παραπλανήσεως και δολιοφθοράς κατά του Άξονα στην Αιτωλο-Ακαρνανία, παίρνοντας μέρος στις ανατινάξεις των γεφυρών από το Μακρυνόρος ως την Άρτα και συγκεκριμένα τις Αννίνου, Κομποτίου, Αγ. Νικολάου και Ζούτου. Τον Ιανουάριο 1944, επέστρεψε στην Αίγυπτο και από εκεί στα Επτάνησα για να αναλάβει νέα αποστολή με διαταγή του Γενικού Στρατηγείου στα νησιά του Ιονίου, όπου οργάνωσε και διοίκησε το μυστικό δίκτυο πληροφοριών και δολιοφθορών μέχρι τον Νοέμβριο του 1944. Το 1945 – 1949 χρημάτισε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου Βουλγαρίας και σύνδεσμος της Ελληνικής Κυβερνήσεως στη Βαλκανική Επιτροπή Παρατηρητών του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Eργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος στο Υπουργείο Συντονισμού, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής των ΣΕΚ (ΟΣΕ), Γενικός Διευθυντής Οικονομικού της ΔΕΗ, Σύμβουλος της ΕΤΕΒΑ και Πρόεδρος της Τραπέζης Επενδύσεων, ενώ υπήρξε μέλος Διοικητικών Συμβουλίων (ΛΙΠΤΟΛ, ΚΕΠΕ, ΙΟΒΕ, ΣΕΒ, κλπ). Στο εξωτερικό εργάστηκε ως εμπειρογνώμων των Ηνωμένων Εθνών σε αναπτυξιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στο Ιραν, της Διεθνούς Τραπέζης στην Αιθιοπία και του Γραφείου Δοξιάδη (Γκάνα, Λιβύη). Του απενεμήθη ο βαθμός του Βρετανού λοχαγού και στη συνέχεια ταγματάρχη. Έλαβε πολλές πολεμικές διακρίσεις, ελληνικά και ξένα παράσημα
Ο Γιώργος Μοσχίδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1931. Ο πατέρας του ήταν καπνεργάτης και η μητέρα του ήταν κόρη καπνεμπόρου.
Την καριέρα του ως ηθοποιός την ξεκίνησε το 1948 με περιοδεύοντες θιάσους. Στη συνέχεια σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Θεσσαλονίκης. Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση έγινε το 1952 με τον Θίασο Αρώνη-Μανωλίδου στο έργο «Ρομάντζο».
Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους αθηναϊκούς θιάσους, αλλά και με το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης, παίζοντας σε όλα τα είδη. Διακρίθηκε σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και αττικής κωμωδίας.
Στο σινεμά ξεκίνησε το 1958 στην ταινία του Λαμπρινού «Διακοπές στην Αίγινα». Την ίδια χρονιά έπαιξε στο ιστορικό δράμα του Γρ. Γρηγορίου, «Ο Μιμίκος και η Μαίρη».
Μερικές από τις πιο γνωστές του ταινίες είναι οι «Κρίμα το μπόι σου (1970)», «Τι 30, τι 40, τι 50 (1972)», «Αγάπη μου παλιόγρια (1972)», «Τον αράπη και αν τον πλένεις (1973)».
Φιλμογραφία
Απόστολος και μόνος (2006)
Καβάφης (1996)
Ζωή χαρισάμενη (1993)
Oh Babylon (1989)
Ο κλοιός (1987) [Γιώργος Καφετζόγλου]
Ρεβάνς (1983) [πατέρας]
Η παρεξήγηση (1983) [επιθεωρητής Κανάκης]
Υπόγεια διαδρομή (1983)
Ρόζα (1982) [βιβλιοθηκάριος]
Ο κήπος με τα αγάλματα (1982)
Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας (1982) [Γιώργος]
Τρεις και ο κούκος / Σουβλίστε τους (1981) [Αλέκος]
Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927 (1980)
Happy Day (1976)
Η δίκη των δικαστών (1974) [Χριστόδουλος Κλωνάρης]
Ψυχή και σάρκα (εσύ κι εγώ) (1974)
Τα χρώματα της ίριδος (1974) [(δημοσιογράφος)]
Τον αράπη κι’ αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς!.. (1973) [Στέλιος Γιαπαχάκης]
Οι προστάτες (1973)
Ταγκό 2001 (1973)
Αγάπη μου παλιόγρια (1972) [Κωστής]
Αντάρτες των πόλεων (1972) [Παπαδήμας]
Τι 30… τι 40… τι 50… (1972) [Βίκτωρ Καλλινίκος]
Αγάπησα μια… πολυθρόνα (1971) [Μίλτος Καρνέζης]
Καταναλωτική κοινωνία (1971)
Μαντώ Μαυρογένους (1971) [Εφεντάκης]
Ο τρελοπενηντάρης (1971) [Παπασταύρου]
Ο φαφλατάς (1971) [Ελευθέριος Μπακλής]
Παπαφλέσσας / Η μεγάλη στιγμή του ’21 (1971)
Πίσω μου σ’ έχω σατανά (1971) [Τάσος]
Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ (1970) [Φριτς]
Κρίμα… το μπόι σου (1970) [ψυχίατρος]
Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά (1970) [Χάρης]
Στη μάχη της Κρήτης (1970)
Ένας άφραγκος Ωνάσης (1969) [Σταύρος Βαρβαράκης]
ΟΧΙ (1969) [Βιτόριο Σαλβατόρε]
Ο κόσμος τρελάθηκε… (1967) [Ιάκωβος]
Άνθρωπος για όλες τις δουλειές.. (1966) [γκρουμ]
Τα δίχτυα της ντροπής (1965) [Δήμος]
Το πρόσωπο της ημέρας (1965) [Μπάμπης («Πολύδωρος»)]
Θρίαμβος (1962)
Διακοπές στην Αίγινα (1958)
Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958) [συνάδελφος Μιμίκου]
Η Μαριάννα Τόλη σπούδασε ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο του Κεντάκι στις ΗΠΑ και κλασικό και μοντέρνο χορό στο Λονδίνο.
Στην Ελλάδα ακολούθησε κλασικό τραγούδι και τέλειωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού.Από εκεί άρχισε την καριέρα της συμμετέχοντας στη «Λυσιστράτη» στην Επίδαυρο.
Στο μεταξύ, είχε ξεκινήσει δισκογραφικές επιτυχίες, ενώ το 1977 πήρε μέρος στη Eurovision με το «Μάθημα Σολφέζ» του Γιώργου Χατζηνάσιου.
Έπαιξε σε πολλά μιούζικαλ, όπως στα «Άννυ», «Ίρμα», «Σικάγο». Υπήρξε η αντικαταστάτρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο «Εβίτα», ενώ πρωταγωνίστησε στις ταινίες «Γλυκιά ζωή» του Μιχάλη Κακογιάννη και «Ρόδινα ακρογιάλια» του Ευθύμιου Χατζή.
Την περίοδο 2001-2003 ήταν διευθύντρια στο Παιδικό Στέκι του Εθνικού, ενώ το 2005 πρωταγωνίστησε σε παγκόσμια πρώτη στο έργο του Tennessee Williams «Η κυρία Στόουν».
Για τρία χρόνια επίσης είχε εκπομπή στη ΝΕΤ με τίτλο «Μουσικές Μεταμφιέσεις». Επιπλέον, είχε μεταφράσει βιβλία και είχε γράψει αμέτρητους στίχους για παιδικά έργα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου