Toυ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ
Αν έβγαινε σήμερα κάποιος και διάβαζε τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, θα τον έπαιρναν στην πλάκα. Εκτός και αν επρόκειτο για τη Ζωή, όπου και πάλι η πλάκα δεν αποκλείεται, αλλά, τουλάχιστον το ακροατήριο δεν θα έβαζε τα γέλια. Και επειδή διάφοροι σήμερα βγαίνουν και «τιμούν» τη Διακήρυξη, καθιστώντας την μάλιστα «διαχρονικά επίκαιρη», θυμίζω ότι μεταξύ άλλων προέβλεπε, κρατικοποίηση των σημαντικών τομέων παραγωγής, έξοδο σχεδόν από όλους τους διεθνείς οργανισμούς, διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας με εθνικοποίηση της μοναστηριακής περιουσίας, κλείσιμο ιδιωτικών κλινικών και σχολείων στο πλαίσιο του περιφερειακά αποκεντρωμένου κοινωνικού προγραμματισμού της οικονομίας.
Όμως, αυτά τα κείμενα, με το ιστορικό βάρος που μεταφέρουν, διαβάζονται όπως τα εδάφια της Βίβλου: πετάς τα δεδομένα και προσπαθείς να κρατήσεις το πνεύμα. Και η Διακήρυξη, ως προϊόν της εποχής της, μας θυμίζει ότι από τους λίγους δρόμους που οδηγούν στην εξουσία, ο λαϊκισμός είναι εκείνος που θα σε βγάλει πιο γρήγορα.
Από την άλλη, στο κείμενο που διάβασε εκείνη την Τρίτη ο Ανδρέας Παπανδρέου, περιέχονται θέσεις και αιτήματα που σήμερα θεωρούνται αυτονόητα. Ωστόσο τότε, η κοινωνική ισότητα, οι ίσες αμοιβές ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες ή ο ελεύθερος συνδικαλισμός, άνηκαν στη σφαίρα του υπερβατικού.
Όπως και αν διαβάσεις αυτό το κείμενο, με όποια διάθεση και αν το προσεγγίσεις, είναι νεκρό. Είναι παρελθόν. Ένα ιστορικό τοτέμ που βγαίνει σε λιτανεία κάθε χρόνο αυτήν τη μέρα. Και όμως αυτό είναι το βασικό προϊόν που το Κίνημα Αλλαγής πουλάει στο κοινό του. Αυθεντικό ΠΑΣΟΚ με ισχυρές συμβολικές και συναισθηματικές αναφορές. Από την πολιτική ταυτότητα και τη σημειολογία που μεταφέρει το όνομα της προέδρου, μέχρι τους χιλιάδες ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που συμμετείχαν στη διαδικασία για την ανάδειξη ηγεσίας.
Στο Κίνημα Αλλαγής όσο και αν προσπαθούν, θεωρητικά, να συγκροτήσουν ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό προφίλ, το πιο δημοφιλές τους προϊόν είναι ληγμένο εδώ και χρόνια.
Από την άλλη...
αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος για να επαναπατρίσουν ψηφοφόρους, για να φέρουν πίσω εκείνους που γνωρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πάνω από όλα νοοτροπία.
Αρκεί, όμως, αυτό;
Είναι η οργή για τον ΣΥΡΙΖΑ αρκετή για να δημιουργήσει ρεύμα επαναπατρισμού;
Δυστυχώς, για το Κίνημα Αλλαγής, δεν είναι. Γιατί το ένστικτο του Πασόκου ακολουθεί πρώτα το επίδομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου