Οι κομμουνιστές και οι γελωτοποιοί τους διασκεδάζουν με την ανάμνηση μιας μαζικής σφαγής που διέπραξαν οι συμμορίτες το 1944
Στις φωτογραφίες βλέπουμε ταφόπλακες και πλάκες με ονόματα
θυμάτων του Μελιγαλά. Κατά το ΚΚΕ, δολοφονήθηκαν επειδή ήταν «φασίστες»
(ετών 4, 8, 16, 17).
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Πρόσφατα, έγινε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Εκεί, ανάμεσα στις πολλές
εκδηλώσεις, παρουσιάστηκε και μια παρλάτα από έναν διασκεδαστή, ονόματι
Ζαραλίκος, ο οποίος έκανε χαιρέκακο χιουμοράκι με τα θύματα των
συμμοριτών τον Σεπτέμβριο του 1944. Τότε, οι κομμουνιστές μακέλεψαν,
κατέσφαξαν και έριξαν στην περιβόητη Πηγάδα του Μελιγαλά τα βασανισμένα
κορμιά 1.000 Ελλήνων - ανάμεσά τους γυναίκες, υπερήλικες και ανήλικα
παιδάκια. Η μεθοδολογία της σφαγής παραπέμπει σε αμερικανικό θρίλερ (της
συνομοταξίας splatter movie), όπου το κακό θριαμβεύει και τα αθώα
θύματα υποφέρουν από αποκτηνωμένους σαδιστές, οι οποίοι, πριν
δολοφονήσουν, υποβάλλουν τα «θηράματά» τους σε αδιανόητης σκληρότητας
βασανιστήρια.
Σε αυτό το φεστιβάλ, λοιπόν, ο Ζαραλίκος, επί σκηνής, έδειξε σε μια οθόνη τη φωτογραφία κυρίας προχωρημένης ηλικίας και είπε:
«Κοιτάξτε πόσο νέα φαίνεται. Κοιτάξτε... Κυρία Κατίνα. Ηρθε 87 ετών. Πού οφείλετε αυτή τη μακροζωία, αυτή τη λάμψη στο δέρμα; Μήπως τρώτε πολύ μέλι και γάλα;
“Μα, καλέ, τι μέλι και γάλα; Μελιγαλά! Από τα 16 έσπρωχνα φασίστες στην Πηγάδα!”»
«Κοιτάξτε πόσο νέα φαίνεται. Κοιτάξτε... Κυρία Κατίνα. Ηρθε 87 ετών. Πού οφείλετε αυτή τη μακροζωία, αυτή τη λάμψη στο δέρμα; Μήπως τρώτε πολύ μέλι και γάλα;
“Μα, καλέ, τι μέλι και γάλα; Μελιγαλά! Από τα 16 έσπρωχνα φασίστες στην Πηγάδα!”»
Φυσικά,
η αντίδραση των κνιτών ήταν η αναμενόμενη: χάχανα και χειροκροτήματα.
Οι κληρονόμοι της ιδεολογίας που αιματοκύλισε την Ελλάδα γέλασαν με τη
θύμηση των κατασφαγμένων παιδιών, των οικογενειών που ορφάνεψαν, των
σπιτιών που έκλεισαν, των μυαλών που σάλεψαν από τη φρίκη, των ψυχών που
μαύρισαν από την κακότητα των φορέων της ιδεολογικής πανώλης του ΚΚΕ.
Είναι
στ' αλήθεια θλιβερό να επιχαίρει κάποιος με όλα τούτα τα τερατώδη, και
διπλά αξιοθρήνητο, από την άλλη πλευρά, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τα
θύματα, να λένε κάθε τόσο «σέβομαι και τιμώ τους αγώνες της Αριστεράς».
Είναι εξοργιστικό, έτσι εύκολα και δίχως αιδώ, οι δημοσιολογούντες να
τοποθετούν το ΚΚΕ στο «δημοκρατικό» τόξο!
Το ηθικό δίδαγμα από το
«χιούμορ» με τους σφαγμένους του Μελιγαλά:
Το ΚΚΕ δεν αλλάζει, δεν
μετανιώνει, όποτε μπορέσει θα ξανακάνει τα ίδια και χειρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου