«Οταν τον Αύγουστο βγούμε από την κρίση, όπως
πιστεύουν οι κανονικοί Ελληνες». Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι
ότι το είπε ο Αλέκος Φλαμπουράρης και ως εκ τούτου πρόκειται για μια
σκέψη περιορισμένης ευθύνης.
Δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι τι εννοεί, διότι συνήθως δεν εννοεί τίποτε.
Πλην όμως αυτό το «κανονικοί Ελληνες» μου ακούστηκε τόσο οικείο, σαν ηχώ από τις πρώτες πολιτικές αναμνήσεις της ζωής μου, σε μια Ελλάδα που ήταν χωρισμένη σε Ελληνες κανονικούς, όσους αποδέχονταν το καθεστώς των συνταγματαρχών, και κάτι δακτυλοδεικτούμενους ακανόνιστους.
Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας κόντευα να το ξεχάσω, ώσπου ήρθε ο θρίαμβος του ελληνικού σοσιαλισμού για να μου το θυμίσει.
Τη δεκαετία του ’80 κανονικός Ελληνας ήταν όποιος ήταν ΠΑΣΟΚ, «μόνον ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει τίποτε άλλο». Οι υπόλοιποι απλώς δεν καταλάβαιναν τι θα πει Ελλάδα.
Στα χρόνια της ευμάρειας, κανονικός Ελληνας ήταν όποιος αποκτούσε μεζονέτα με πισίνα κάπου στα προάστια, έπιανε στασίδι στη δημοκρατία της Μυκόνου, τρελαινόταν με τη Βίσση, χωρίς να ξεχνά ότι ως κανονικός Ελληνας είναι αριστερός.
Στα χρόνια της κρίσης οι «κανονικοί Ελληνες» ήσαν κατά των μνημονίων. Πίστευαν ότι δεν έφερε η πτώχευση τα μνημόνια, αλλά ότι τα μνημόνια έφεραν την πτώχευση.
Οι «κανονικοί Ελληνες» ξέχασαν τις παλιές καλές διαφορές τους και μαζεύτηκαν όλοι μαζί, ακροδεξιοί, ακροαριστεροί και διάφοροι τυχάρπαστοι, για να μουντζώνουν τη Βουλή και να απειλούν με κρεμάλες τους ακανόνιστους Ελληνες.
Οι «κανονικοί Ελληνες» ψήφισαν τον Φλαμπουράρη, θαύμασαν τον Βαρουφάκη και χόρεψαν το βράδυ του δημοψηφίσματος για τον θρίαμβο του «κανονικού Οχι».
Σήμερα θεωρούν ότι στις Πρέσπες γράφτηκαν τα τραγούδια του μέλλοντος, όπως λέει και το διαφημιστικό σποτ του Τσίπρα, ότι η ανάπτυξη καλπάζει και ότι η Ν.Δ. θα κόψει τις συντάξεις όχι επειδή το υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά επειδή τα στελέχη της είναι κακοί άνθρωποι.
Βέβαια, μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε τολμήσει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «κανονικός», εκτός από τους αλλοπαρμένους μητροπολίτες όταν καταδικάζουν την πεολειχία ή την ομοφυλοφιλία.
Σε κανονικές συνθήκες, η έκφραση θα ακούγεται αποτροπιαστική. Η χρήση του όρου «κανονικός» είναι το θεμέλιο της ολοκληρωτικής σκέψης. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ο κ. Φλαμπουράρης δεν ήθελε να ανοίξει μια συζήτηση περί του «κανονικού». Ομως...
οι λέξεις εκδικούνται αυτούς που κατέστρεψαν τη σημασία τους ακυρώνοντας τη σχέση τους με την αλήθεια, μετατρέποντάς τες σε εργαλεία υποκρισίας.
Ο,τι κι αν πει ο όποιος Φλαμπουράρης δεν έχει καμιά σημασία πια. Εχει ο ίδιος ανοίξει την τάφρο στην οποία γκρεμίζονται οι λέξεις που χρησιμοποιεί.
Δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι τι εννοεί, διότι συνήθως δεν εννοεί τίποτε.
Πλην όμως αυτό το «κανονικοί Ελληνες» μου ακούστηκε τόσο οικείο, σαν ηχώ από τις πρώτες πολιτικές αναμνήσεις της ζωής μου, σε μια Ελλάδα που ήταν χωρισμένη σε Ελληνες κανονικούς, όσους αποδέχονταν το καθεστώς των συνταγματαρχών, και κάτι δακτυλοδεικτούμενους ακανόνιστους.
Η αλήθεια είναι ότι τα πρώτα χρόνια της δημοκρατίας κόντευα να το ξεχάσω, ώσπου ήρθε ο θρίαμβος του ελληνικού σοσιαλισμού για να μου το θυμίσει.
Τη δεκαετία του ’80 κανονικός Ελληνας ήταν όποιος ήταν ΠΑΣΟΚ, «μόνον ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει τίποτε άλλο». Οι υπόλοιποι απλώς δεν καταλάβαιναν τι θα πει Ελλάδα.
Στα χρόνια της ευμάρειας, κανονικός Ελληνας ήταν όποιος αποκτούσε μεζονέτα με πισίνα κάπου στα προάστια, έπιανε στασίδι στη δημοκρατία της Μυκόνου, τρελαινόταν με τη Βίσση, χωρίς να ξεχνά ότι ως κανονικός Ελληνας είναι αριστερός.
Στα χρόνια της κρίσης οι «κανονικοί Ελληνες» ήσαν κατά των μνημονίων. Πίστευαν ότι δεν έφερε η πτώχευση τα μνημόνια, αλλά ότι τα μνημόνια έφεραν την πτώχευση.
Οι «κανονικοί Ελληνες» ξέχασαν τις παλιές καλές διαφορές τους και μαζεύτηκαν όλοι μαζί, ακροδεξιοί, ακροαριστεροί και διάφοροι τυχάρπαστοι, για να μουντζώνουν τη Βουλή και να απειλούν με κρεμάλες τους ακανόνιστους Ελληνες.
Οι «κανονικοί Ελληνες» ψήφισαν τον Φλαμπουράρη, θαύμασαν τον Βαρουφάκη και χόρεψαν το βράδυ του δημοψηφίσματος για τον θρίαμβο του «κανονικού Οχι».
Σήμερα θεωρούν ότι στις Πρέσπες γράφτηκαν τα τραγούδια του μέλλοντος, όπως λέει και το διαφημιστικό σποτ του Τσίπρα, ότι η ανάπτυξη καλπάζει και ότι η Ν.Δ. θα κόψει τις συντάξεις όχι επειδή το υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά επειδή τα στελέχη της είναι κακοί άνθρωποι.
Βέβαια, μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε τολμήσει να χρησιμοποιήσει τη λέξη «κανονικός», εκτός από τους αλλοπαρμένους μητροπολίτες όταν καταδικάζουν την πεολειχία ή την ομοφυλοφιλία.
Σε κανονικές συνθήκες, η έκφραση θα ακούγεται αποτροπιαστική. Η χρήση του όρου «κανονικός» είναι το θεμέλιο της ολοκληρωτικής σκέψης. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ο κ. Φλαμπουράρης δεν ήθελε να ανοίξει μια συζήτηση περί του «κανονικού». Ομως...
οι λέξεις εκδικούνται αυτούς που κατέστρεψαν τη σημασία τους ακυρώνοντας τη σχέση τους με την αλήθεια, μετατρέποντάς τες σε εργαλεία υποκρισίας.
Ο,τι κι αν πει ο όποιος Φλαμπουράρης δεν έχει καμιά σημασία πια. Εχει ο ίδιος ανοίξει την τάφρο στην οποία γκρεμίζονται οι λέξεις που χρησιμοποιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου