Τώρα που ο κ. Τσίπρας θέλει να μας πάει όλους στην Ιθάκη (το γνωστό
ΚΕΘΕΑ;), δεν ξέρουμε τι είδους επεξεργασίες κάνουνε εκεί στη Νέα
Δημοκρατία όταν ζητούν και σοβαρά μάλιστα να διώξει η κυβέρνηση τον
πολυδαή κ. Καρανίκα.
Αντί να ζητούν να προωθηθεί στη θέση του κ.
Καρτερού και μετά συντομότατα να αναλάβει ο νυν στρατηγικός σύμβουλος
την καρέκλα του κ. Τζανακόπουλου, λένε το αντίστροφο. Ετσι όχι μόνο
βάζουν τον Μαρξ να περπατάει ανάποδα, με τα χέρια, αλλά θέλουν να
στερήσουν το πανελλήνιο από μια πηγή χαρμονής, από τις λίγες τόσο
χαρακτηριστικές που απέμειναν στον χαλεπό μας βίο.
Κάποιοι επομένως εκεί στην αξιωματική αντιπολίτευση μάλλον θα
όφειλαν να σταθούν κάπως ψηλότερα, να δούνε τον λαβύρινθο από πάνω και
με τη δέουσα μπρεχτική οπτική να κινηθούν προορατικά, με αυτοπεποίθηση
και με βαθύτερη αίσθηση της ειρωνείας των πραγμάτων. Δεν μπορούν να
χτυπούνε έναν Καρανίκα, ο οποίος, εκτός των βαθυστόχαστων πολιτικών
αναλύσεων, έχει επιπλέον οξυμμένη την ερωτική διάκριση να κατανοεί τον
ερωτισμό της κ. Ελένης Μενεγάκη με την ίδια διαύγεια που αντιλαμβάνεται
το επαναστατικό πάθος της Ρόζας Λούξεμπουργκ.
Αυτός ο πουριτανισμός της συντηρητικής σκέψης, η κατ" επίφαση
αντίληψη, το ότι ακόμα δεν διαθέτει τη διαλεκτική σύνθεση στις νοητικές
της διεργασίες την κρατάει σε ένα επίπεδο πολιτικής ανάλυσης όπου η
σοβαροφάνεια και η προφάνεια την απομακρύνουν από την ηγετική,
κατακτημένη, αστική Σκέψη που μπορεί να βλέπει συνδυαστικά και βαθύτερα,
πέρα από τα γραφικώς επιφαινόμενα. Οπως ας πούμε τα ραδιενεργά μαρούλια
ελεύθερης βοσκής θεωρούν πως δεν είναι νοστιμότερα από τα γεμιστά της
κυρίας Τασίας ενώ κατά βάση και τα δυο αποτελούν μηχανιστικά
εκβλαστήματα του ίδιου σανού – τουλάχιστον με βάση τις απόψεις του
μαρξιστή Σαμίρ Αμίν που δίδαξε κυρίως σε πανεπιστήμια του Παρισιού
(Βενσέν), στην αστική, φιλελεύθερη Γαλλία κι όχι βεβαίως σε κάποιο
κομουνιστικό κράτος. (Πάντα έτσι συμβαίνει – θα ανέχονταν ποτέ τον
μαοϊκό Σαρτρ να διδάξει στην Κίνα;).
Επομένως εκεί στη Νέα Δημοκρατία οφείλουν να ξαναδιαβάσουν τον
Προυστ. (Αν τον έχουνε διαβάσει, πράγμα αμφίβολο). Να επιστρέψουν εν
πάση περιπτώσει σε κάποιου είδους αστική κομψότητα – διότι είναι φανερό
πως έχουν επηρεαστεί απ" τον πασοκισμό εδώ και χρόνια, κι αυτό δεν είναι
περίεργο εφόσον το ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στους άλλους θριάμβους του, έχει
αχθεί στο μοναδικό κατόρθωμα να επηρεάζει ακόμα ιδεολογικώς όλο το
πολιτικό φάσμα με τρόπους πολλαπλούς, κυρίως ιδεολογικούς αλλά και
κοινής πρακτικής. Να ξανα-ανακαλύψουν τουλάχιστον τον Γεώργιο Ράλλη, που
τότε παρεξηγήθηκε βαρέως και τώρα ζητάει μάταια δικαίωση. Να ξαναβρούν
την αυτοπεποίθηση, αρκεί να μην αναθέσουν το θέμα σε κάποιον νέο
φιλάρχαιο Πολύδωρα.
Στα πλαίσια λοιπόν της επιρροής που λέγαμε συνεόρτασε η Νέα
Δημοκρατία την επιστροφή των δύο στρατιωτικών μας απ" την Τουρκία μαζί
με την κυβέρνηση, ώστε να μην υστερήσει σε πατριωτισμό (τι λέξη κι αυτή)
απ" τον ΣΥΡΙΖΑ που αιφνιδίως αγάπησε και τον στρατό – σε λίγο θα
λατρέψει επισήμως και την Παναγία Σουμελά, αν είναι να ξεχαστούν οι
πυρκαγιές. (Βλέπω ήδη τον κ. Βούτση να μεταφέρει τελετουργικά, ευλαβικά
την εικόνα).
Στην αξιωματική αντιπολίτευση, ίσως δεν θέλησαν να φανούν
άγαν επαινετικοί, ή κακόζηλοι – παρότι, αν θεωρήσουμε ηρωική αυτή την
ιστορία, τότε τι θα λέγαμε για την εθνική εφήβων κολυμβήσεως που
χρίστηκε προχθές παγκόσμια πρωταθλήτρια; Ευτυχώς δεν ακούστηκε ότι αυτό
το κατόρθωμα είναι μια ακόμα στραβή της αριστείας, που δημιουργεί
ψυχολογικά προβλήματα στους άλλους κολυμβητές μας. (Κατά Γαβρόγλου).
Επίσης δεν επισημάνθηκε η εξής αντίφαση: το ότι πήρε μεν το
παγκόσμιο η εθνική εφήβων κολυμβήσεως, όταν κάθε χρόνο στις παραλίες μας
πνίγονται περί τους τριακόσιους Ελληνες – θα πεις: τι σημασία έχει αυτό
όταν έχουμε τόση ανάγκη από ήρωες κι επιπλέον δεν μας φτάνανε οι
απανθρακωμένοι στο Μάτι, να καθόμαστε τώρα να μιλάμε και για πνιγμένους;
Αφόρητα δυσάρεστο.
Τι σημασία έχει αν σκοτώνονται κάθε χρόνο 2.400
Ελληνες σε τροχαία, εφόσον βγάλουμε έναν παγκόσμιο πρωταθλητή στο ράλι
του Ντακάρ; Αυτό αρκεί. (Τζάμπα φωνάζει ο Ιαβέρης). Είναι θέμα οπτικής
και αίσθησης του ποιον λαό κυβερνάμε – εφόσον ο λαός προτιμά να ακούει
περί Ντακάρ. Αλλιώς δεν θα τράκερνε και δεν θα πνιγότανε. (Σ" αυτό έχει
κάποιο δίκιο η Αυλωνίτου – αν το έλεγε με άλλη διατύπωση).
Αρα η αξιωματική αντιπολίτευση χρειάζεται μια μετα-οπτική των
πραγμάτων. Αν απαντήσεις στον Πολάκη στον ίδιο τόνο, ή ζητάς την
παραίτησή του όταν τόσα σου προσφέρει μόνος εναντίον του εαυτού του
είναι λάθος. Αν κάποιος αντίπαλός σου βαδίζει μόνος προς τον γκρεμό, δεν
τον σταματάς ποτέ. Ισα-ίσα τον ενθαρρύνεις για να τα καταφέρει. Ιδίως...
δεν ζητάς την αποπομπή του στρατηγικού συμβούλου, που έχει εξελιχθεί σε
ένα πραγματικό σύμβολο της αξιοκρατίας. Παίρνει 2.200 ευρώ τον μήνα,
περισσότερα απ" τους πιο πολλούς αστούς, αλλά πιστεύει πως δεν είναι
αστός. Είναι ο Βασιλάκης Καΐλας της υποτιθέμενης ιδεολογίας. Εμείς
είμαστε οι κακοί αστοί. Αυτός είναι αθώο υπο-προλεταριάτο. Και είναι
εξεγερμένος κατά όσων κάνουνε καριέρα – αυτός οικονομάει χωρίς καριέρα.
Ασάλευτος βίος. Αράζω, άρα ζω.
Βέβαια η ΝΔ έχει καταρχήν την ευθύνη να επιλύσει ένα ριζικό, μεγάλο
πρόβλημα: αν ο κ. Τσίπρας αποτελεί πραγματικό πρόσωπο, ή είναι βιωμένη
μυθοπλασία. Μετά βλέπουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου