Για λίγα πράγματα έχω μετανιώσει στη ζωή μου. Ενα από αυτά ήταν ο
αρχικός έπαινος στον Κοτζιά. Οπως και άλλοι, τον θεωρούσα σοβαρό, ότι,
παρά την πολιτική προέλευσή του, είχε κάποιες ικανότητες. Αλλωστε, πάντα
θεωρώ ότι η πολιτική ακεραιότητα επιβάλλει να αναγνωρίζεις κάποια
θετική πράξη ή ικανότητα και των αντιπάλων.
Ομως, ούτε η καλπάζουσα φαντασία δεν μπορούσε να δει για τι μνημειώδη
κινητή αποτυχία πρόκειται.
Κάτω στον Πειραιά, στο λιμάνι, έχουμε τρεις
διαβαθμίσεις για την αποτυχία: παλτό σκέτο, ξύλινο παλτό, τουτέστιν
φέρετρο, και μαρμάρινο παλτό, ήγουν τάφος. Ο Κοτζιάς αποδεικνύεται
μαρμάρινο παλτό, από μάρμαρο Πεντέλης, σαν τον Πολέτι του Ολυμπιακού.
Είναι μια μοιραία φιγούρα για τα εθνικά συμφέροντα, που εξελίσσεται σε
Βαρουφάκη νο 2.
Το έχει ο Τσίπρας το χούι. Χαζός δεν είναι, αλλά είναι ημιμαθής και εύπιστος.
Εντυπωσιάζεται
εύκολα στην αναζήτηση αεροπλανικών κόλπων που θα τον κάνουν να φέρνει
απανωτές πολιτικές εξάρες. Ετσι του πούλησε μουσαντό ο καράφλας
κομψευόμενος με τα λαχούρια ότι θα στριμώχναμε τους εταίρους, υπό την
απειλή της καταστροφής της ευρωζώνης, και θα έκαναν πίσω. Η ευρωζώνη
έπαιξε πάνω κάτω κάνα δυο σεντ, οι δανειστές ξύστηκαν και ο Αλέξης και η
χώρα έφεραν ασόδυο.
Προχώρησε με δέος στο δημοψήφισμα και, όταν
είδε το συντριπτικό «Οχι», δεν ήξερε τι να το κάνει. Η πραγματικότητα
τον προσγείωσε άσχημα. Θυμάστε τον έρπητα, που από το στόμα κόντευε να
του φτάσει στον σβέρκο;
Δεν ήταν απλά η σίγουρη αγωνία του για μια
επικείμενη ολική καταστροφή της χώρας.
Ο αστικός μύθος λέει ότι ο
Σαγιάς, ο... Μπαλτάκος της κυβέρνησής τους, τους είχε κάνει ένα non
paper, στο οποίο, εγγράμματος γαρ, τους εξηγούσε γιατί θα πήγαιναν
φυλακή εάν οδηγούσαν στη χρεοκοπία τη χώρα, μετά τη μνημειώδη αποτυχία
της βαρουφάκειας μπλόφας. Ε, όσο να ’ναι, η σκέψη να πας στο Γουδί από
μαλακία τουλάχιστον έρπη θα σου προκαλέσει.
Φοβούνταν δε στα
σοβαρά επέμβαση του Στρατού, αν η χώρα κλάταρε και είχαμε χάος στους
δρόμους. Η ηγεσία μας, διαχρονικά, έχει αταβιστικό φόβο για τις Ενοπλες
Δυνάμεις και για το Γουδί. Οταν τα σκατώνουν χοντρά, ακούνε τα πέταλα
των αλόγων του Πλαστήρα, του Χατζηκυριάκου και του Γονατά να ανεβαίνουν
την Πειραιώς. Και τα κυπαρίσσια στα φυτώρια είναι φτηνά. Ετσι, ο
Τσίπρας, που πήγαινε για κόλπο γκρόσο κι όχι για να του φορέσει η
κουνάμενη πριμαντόνα το σακάκι του Γούναρη με τις έξτρα κουμπότρυπες από
Μάνλιχερ, ξύπνησε απότομα από τα μάγια και τον ξεφορτώθηκε κλοτσηδόν.
Ορθώς. Πιστεύω, δε, ότι αν θέλεις να εξαγριώσεις τον Αλέξη, πας από πίσω
και του λες δυνατά «Βαρουφάκης».
Το χούι, όμως, δεν το έκοψε. Δεν ξέρω πώς τον «ψώνισε» ο Κοτζιάς, τι πολιτικά φύκια του πούλησε για μεταξωτές κορδέλες.
Ισως
ότι...
θα γραφτεί στην Ιστορία ως ο μεγάλος ηγέτης που έλυσε όλα τα
εκκρεμή εθνικά ζητήματα.
Αποτέλεσμα;
Σήμερα, όλο νεύρα, φτιάχνουν
θεωρίες συνωμοσίας κατά του ίδιου του λαού που κυβερνούν, ενώ βρίζουν
ακόμη και πάνω από τους μισούς δικούς τους ψηφοφόρους.
Η τερατώδης
Συμφωνία των Πρεσπών ήταν αυτοπυροβολισμός στο πόδι, στη δε Μακεδονία
δεν θα τους ψηφίσει ούτε η μάνα τους.
Για κάποιον λόγο, αγαπητέ Αλέξη,
ήταν άλυτα όλα αυτά τόσα χρόνια. Σε πήρε ο Βαρουφάκης νο2 από το χέρι,
ανακίνησε ένα ζήτημα που δεν έπρεπε και τώρα βρίζεσαι με τον λαό και οι
σχέσεις με τη Ρωσία είναι συντρίμμια.
Πότε η Αριστερά κόντεψε να γίνει αληθινή πλειοψηφία στη χώρα;
Οταν,
έστω καπηλευόμενη τον πατριωτισμό των Ελλήνων, έδειξε ότι ενώνει το
εθνικό με το κοινωνικό. Χρειάστηκε δε μεγάλη προσπάθεια ηλίθιων
φανατικών -και ιδίως άθλια μειοψηφικά παιχνίδια με το ψευτομακεδονικό,
από τον ίδιο τόπο, εκεί, στους Ψαράδες Πρεσπών- για να οδηγηθεί η
Αριστερά στην απομόνωση και σε συντριπτική ήττα. Τώρα διαβάζω την πιο
αστεία προπαγάνδα. Φίλος μου, δε, προσπαθεί από το μπλογκ του να πείσει
ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θεραπεύει την πιτυρίδα, την ποδάγρα και
γκαστρώνονται κι οι στέρφες γίδες άμα τους τη διαβάσεις.
Οταν ο
πρωθυπουργός κλείνει την πόρτα στο γραφείο του στο Μαξίμου, στέλνει τον
Καρανίκα να δει Μενεγάκη στο υπόγειο και μένει μόνος με κάνα δυο που
εμπιστεύεται διαχρονικά, δεν μπορεί πλέον να μη βλέπει την αλήθεια.
Είπαμε, εύπιστος, όχι όμως βλαξ.
Αρα, δεν μπορεί να μη βλέπει ότι πρέπει
να απαλλαγεί από τον Βαρουφάκη νο2.
Ισως είναι ήδη αργά, όμως ας μη
γίνει μοιραία αργά για τη χώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου