Από τον aNameToCome
Στην δύσκολη εποχή που ζούμε είναι ελάχιστες οι στιγμές πραγματικής απόλαυσης. Μια από αυτές τις σπάνιες στιγμές ήταν χτες όταν γνωστά επαναστατικά accounts στο ελληνικό Twitter που μέχρι τώρα ξεσπάθωναν ενάντια στις φιλελεύθερες πολιτικές της Ευρωζώνης, ανέλαβαν το δύσκολο έργο να υπερασπιστούν την επανέναρξη των πλειστηριασμών. Θα μου πεις καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή αλλά δεν είμαι καν σίγουρος ότι αυτοί οι τύποι πληρώνονται και δεν ξεφτιλίζονται νυχθημερόν απλώς και μόνο διότι αδυνατούν να παραδεχτούν πόσο ηλίθιοι υπήρξαν.
Ξεκίνησαν λοιπόν οι πλειστηριασμοί και ανακάλυψαν οι μέχρι τώρα οπαδοί του Δεν Πληρώνω ότι οι τράπεζες χρειάζονται λεφτά για να λειτουργήσουν και επίσης ανακάλυψαν ότι οι τράπεζες είναι απαραίτητες για την λειτουργία του κράτους μια και σύμφωνα με νέες αποκαλύψεις τα λεφτά δεν βγαίνουν στα δέντρα και το ράψιμο στα μαξιλάρια δεν είναι ο πιο αποδοτικός τρόπος να αποταμιεύεις τα χρήματα σου. Άρα μονόδρομος η σωτηρία των τραπεζών και ψιλοαυτονόητη η υποχρέωση να ξεπληρώνεις δάνεια που έχεις οικιοθελώς επωμιστεί.
Σοκαριστικές αποκαλύψεις βέβαια για τους τύπους που υπαινίσσονταν Σεισάχθεια, διαγραφή χρεών και ανάσταση νεκρών και κάπως πρέπει να χρυσώσουν το χάπι στους ανθρώπους που είχαν βγάλει στους δρόμους να διαδηλώνουν με το στεντόρειο αίτημα «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Επινοήθηκε λοιπόν από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που μένουν σε επαύλεις και έχουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ καταθέσεις στο εξωτερικό η έννοια του «λαϊκού σπιτιού» .
Δεν κινδυνεύει λένε τώρα κανένα λαϊκό σπίτι και άρχισαν ξαφνικά όλοι οι οφειλέτες να ακούνε μανιωδώς Καζαντζίδη και να βλέπουν ταινίες με τη Μάρθα Βούρτση και τον Βασιλάκη Καΐλα. Χτες πέρασα από μια βίλα στην Εκάλη και από τα παράθυρα ακουγόταν Σώτης Βολάνης στη διαπασών ενώ το υπηρετικό προσωπικό είχε βγει στα μπαλκόνια και χόρευε ζεμπεκιές. Βλέπεις ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος έχει ζήσει δύο χρόνια στο Αιγάλεω και γνωρίζει από πρώτο χέρι τι εστί λαϊκό σπίτι.
Τι για στρατηγικούς κακοπληρωτές ακούσαμε, τι για λαμόγια που ενώ μπορούν δεν πληρώνουν, τι για...
Είναι ψέματα;
Όχι βέβαια, υπάρχουν και αρκετοί τέτοιοι πάντως η σκληρή αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και πολλοί περισσότεροι άνθρωποι που κάποια στιγμή ακολούθησαν το κύμα της υποχρεωτικής ιδιοκατοίκησης, δανείστηκαν από τράπεζες που σχεδόν σε εκβίαζαν να πάρεις δάνειο διπλάσιο από την αξία της κατοικίας σου και κάποια στιγμή βρέθηκαν στη δίνη της κρίσης και βρέθηκαν είτε άνεργοι, είτε με πολύ μικρότερο εισόδημα από την δόση του δανείου τους.
Άνθρωποι που δεν είχαν καμιά πρόθεση να πιστολιάσουν το δάνειο τους, άνθρωποι που ίσως να υπερεκτίμησαν λίγο τις δυνατότητες τους ή να υπήρξαν υπεραισιόδοξοι αλλά σίγουρα όχι λαμόγια, όχι απατώνες.
Το τι θα γίνει με αυτούς θα έπρεπε να είναι το μέλημα όλων των κυβερνήσεων και όχι να μπαίνουν βλακώδη, λαϊκίστικα μαξιμαλιστικά αιτήματα περί σεισάχθειας ή ολικής διαγραφής χρεών.
Αν περιμένεις κάποιος να σου χαρίσει ένα σπίτι το πιο πιθανό είναι τελικά να στο πάρει. Τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση θα έχει εκπληρώσει το άλλο βασικό προεκλογικό της αίτημα: Θα σε έχει απαλλάξει από τον ΕΝΦΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου