ΣΥΡΙΖΟΚΗΦΗΝΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: To ξεφτιλισμένο Δημόσιο ως "ιερή αγελάδα" του ΣΥΡΙΖΑ... Είναι πολλές οι ψήφοι των κηφήνων Άρη!

Του Μανόλη Καψή 

Θυμάμαι στην αρχή της κρίσης υπουργό της κυβέρνησης Σημίτη με βαρύ μεταρρυθμιστικό βιογραφικό να μονολογεί: "Αν μόλις ξέσπασε η κρίση είχαμε απολύσει 100.000 Δημοσίους υπαλλήλους, τώρα θα είχαμε βγει από τα μνημόνια και θα ήμασταν σε ανάπτυξη"...

Δεν ξέρω αν θα ήταν αρκετό, αφού εκτός από το δημοσιονομικό, θα έπρεπε να προχωρήσουμε σε αλλαγές στα κλειστά επαγγέλματα, σε ιδιωτικοποιήσεις και στην αναμόρφωση του ασφαλιστικού, αλλά σίγουρα μια τέτοια επιθετική κίνηση (αυτοκτονική πολιτικά φυσικά...) θα είχε στείλει μήνυμα σε δανειστές και αγορές ότι η Ελλάδα αφήνει πίσω της τις πελατειακές πολιτικές, θα είχε αποτρέψει τις δρακόντειες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις αλλά και την φοροκαταιγίδα, ενώ η οικονομία θα είχε πολύ γρήγορα επιστρέψει στην ανάπτυξη.

Και οι απολυμένοι; 

Οι απολυμένοι θα ζούσαν προφανώς μια προσωπική και οικογενειακή τραγωδία. Όχι όμως διαφορετική από την τραγωδία που ζουν σήμερα 1.000.000 απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα.

Θυμάμαι όμως και τον συνάδελφό της, φρέσκια μεταγραφή εκ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, να εξηγεί, ότι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και τις απολύσεις στο δημόσιο -κεφάλαια που το "αριστερό" ΠΑΣΟΚ δεν ήθελε κάν να αγγίξει- είναι οι φόροι. Φόροι λοιπόν παντού. Φυσικά επικράτησε η άποψη του Γ.Ρ και έτσι διαμορφώθηκε και η πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Παπανδρέου (με τις γνωστές τραγικές συνέπειες...). 

Τα θυμήθηκα όλα αυτά με αφορμή το "κίνημα των δημοσίων υπαλλήλων" εναντίον των μεταρρυθμίσεων- ιδιωτικοποιήσεων που καλείται να περάσει η κυβέρνηση Τσίπρα με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίζουν ταχυκαρδίες, κρίσεις συνείδησης, εφιδρώσεις και στομαχικές διαταραχές...

Οι υπάλληλοι της Πολιτικής Αεροπορίας, (ναι αυτοί που κατέβαζαν τα αεροπλάνα στην καρδιά της τουριστικής σαιζόν όταν διεκδικούσαν εκβιαστικά αυξήσεις στους μισθούς τους), καλούνται όπως μας πληροφορεί η Καθημερινή, σε σιωπηλό μποϋκοτάζ της ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων από το συνδικαλιστικό τους σωματείο. Σας καλούν για ενημέρωση στη νέα τεχνολογία; λέει το καλό μας συνδικάτο στους εργαζόμενους! Εσείς απλά δεν θα προσέρχεστε... Άστε τους στη μοναξιά τους τους άθλιους Γερμανούς που επενδύουν στην Ελλάδα.

Ουδόλως ενδιαφέρονται για το ζεστό χρήμα που εισέρρευσε στα ταμεία του δημοσίου, για την επένδυση 1 δισ. που θα κάνουν οι Γερμανοί, για τις 1.000 προσλήψεις που θα γίνουν -στα απαραίτητα για τον ελληνικό τουρισμό- έργα αναβάθμισης των αεροδρομίων της περιφέρειας. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μην χάσουν τα προνόμιά τους.

Οι υπάλληλοι της ΔΕΗ, την ώρα που η επιχείρηση πλησιάζει το σημείο της χρεοκοπίας (χάρη στην πολιτική Σκουρλέτη), την ώρα που η λύση της ιδιωτικοποίησης είναι η μόνη που μπορεί να αποτρέψει τον αφανισμό της εταιρείας (και συνακόλουθα και της Ελλάδας), την ώρα που και οι ίδιοι ομολογούν πως τα οικονομικά της ΔΕΗ είναι σε τέτοιο πάτο που κινδυνεύουν να μην πληρωθούν κάν τον μισθό τους στο τέλος του μήνα... Την ίδια ώρα, αποδοκιμάζουν τον Γ. Σταθάκη επειδή δέχθηκε μια δειλή και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας ιδιωτικοποίηση και η Γενοπ ετοιμάζεται να βγει στους δρόμους στον δρόμο που χάραξε ο Φωτόπουλος.

Γιατί; 

Για να μην χάσουν το επίδομα σάντουιτς που τους έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τους υψηλούς μισθούς, τις κρυφές "καβάντζες" στις κλειστές υπηρεσίες και τα bonuses των golden boys της νέας εξουσίας... (Και φυσικά γιατί αυτή είναι η γραμμή που ήρθε απο πάνω.) 

Γράφοντας αυτά, θυμάμαι και...

 την εμπειρία του Κώστα Σημίτη απο την θητεία του στο υπουργείο Βιομηχανίας, έτσι όπως την περιγράφει στην αυτοβιογραφία του. Είναι η εποχή της πρώτης κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου και ο Κ. Σημίτης μετακομίζει από το Γεωργίας στο Βιομηχανίας. Κάποια στιγμή καλεί τα στελέχη του υπουργείου και τους καλεί να συντάξουν πρόταση για το ποιοι τομείς της βιομηχανίας πρέπει να ενισχυθούν, (οι τομείς όπου η Ελλάδα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα) και ποιοι τομείς όχι, αφού βρίσκονται σε φθίνουσα πορεία λόγω ανταγωνισμού, υστέρησης τεχνολογίας κτλπ. Για να λάβει την αφοπλιστική απάντηση: "Εμείς δεν ξέρουμε να το κάνουμε κύριε Υπουργέ. Εμείς μόνο άδειες ξέρουμε να βγάζουμε."

Αυτή είναι (δυστυχώς) η δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα. Ένα κουφάρι... Μια αντιπαραγωγική γραφειοκρατία, χωρίς δεξιότητες, καλύτερα αμειβόμενη από τους αντίστοιχους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, η κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, που συγκροτεί σήμερα και το μέτωπο κατά των μεταρρυθμίσεων. Ένα βαρίδι για την ελληνική οικονομία που κανείς δεν έχει τολμήσει να αγγίξει.

Είναι πολλές οι ψήφοι Άρη!

Αντ' αυτού, η κυβέρνηση Σύριζα προσπαθεί να διορίσει μια νέα φουρνιά δημοσίων υπαλλήλων- με το πρόσχημα ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες -ενώ κλείνει το μάτι στα κακομαθημένα παιδιά του δημοσίου με την Συνταγματική Αναθεώρηση, προβλέποντας τον κρατικό έλεγχο πολλών ΔΕΚΟ. Είπαμε. Είναι πολλές οι ψήφοι Άρη.