ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το φάντασμα της λαϊκής εντολής

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Την περασμένη εβδομάδα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας η συζήτηση αφορούσε το κρατίδιο των Εξαρχείων και τους πυρομανείς τρωγλοδύτες με τις κουκούλες. 

Τη λύση στο πρόβλημα την έδωσε ο δημοτικός σύμβουλος του ΣΥΡΙΖΑ Ρήγας Αξελός, ο οποίος αποκάλυψε πως είδε ιδιοκτήτες αυτοκινήτων να παρακολουθούν την πυρπόληση των οχημάτων τους και να δηλώνουν ευτυχείς επειδή θα εισπράξουν τις αποζημιώσεις από τις ασφάλειες.  

Η παρέμβαση του ανθρώπου που έχει διαπρέψει ως συνδικαλιστής της θεατρικής σκηνής θα μπορούσε να καταχωρισθεί στα κιτάπια της εθνικής μας γραφικότητας, αν δεν έθετε με την ειλικρίνεια του θράσους που προκαλεί η πολιτική ευήθεια, το μέγα ζήτημα της «λαϊκής εντολής». Οπου λαός στην περίπτωση είναι οι ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων, φορείς δε της εντολής του οι πυρομανείς.
Πόσες φορές ακούσατε κάποιους να επικαλούνται τη «λαϊκή εντολή» προχθές στην παράσταση βαριετέ που δόθηκε στη Βουλή;  

Κι αν δεν την ακούσατε, κακώς δεν την ακούσατε. Το φάντασμά της περιφερόταν και προγραμμάτιζε τα νούμερα και τα χορευτικά όπως το φάντασμα του πατέρα του Αμλετ στη σαιξπηρική τραγωδία. Τη λαϊκή εντολή που απαιτεί την κατάργηση των Μνημονίων επικαλέστηκε ο κ. Μιχαλολιάκος, τη λαϊκή εντολή που επιτάσσει το τέλος της λιτότητας επικαλέστηκε ο κ. Τσίπρας, τη λαϊκή εντολή που ορίζει την παραμονή μας στην Ευρώπη ο κ. Σαμαράς και τη λαϊκή εντολή που την ανέδειξε πρόεδρο της Βουλής και η ασυγκράτητη κ. Κωνσταντοπούλου.  

Ποια είναι η λαϊκή εντολή; Να ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΛΠ, όπως λέει ο κ. Δραγασάκης, ή να μην ιδιωτικοποιηθεί, όπως ο λαϊκός εντεταλμένος κ. Δρίτσας.
Υπάρχει λαϊκή εντολή για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης; 

Μα και βέβαια υπάρχει και από τη στιγμή που υπάρχει θα πρέπει να καταπολεμηθεί η ανθρωπιστική κρίση ακόμη κι αν δεν υπάρχει ανθρωπιστική κρίση. 

Υπάρχει λαϊκή εντολή για τη φορολόγηση των λιπαρών;  

Φοβούμαι πως όχι, διότι και η «λαϊκή εντολή» έχει τα όριά της. Τα όρια που ορίζουν πως τα ζυμαρικά του Αιγαίου θα τα εκμεταλλεύονται κατά 70% Ελληνες και κατά 30% Αμερικανοί όπως ψιθύρισε ο εντολεύς λαός στο αυτί του κ. Καμμένου. Αφήστε τις χίλιες λαϊκές εντολές να ανθίσουν, διότι μην ξεχνάμε ότι ο κ. Καμμένος συγκυβερνά με οπαδούς του προέδρου Μάο, γκριζομάλληδες, αλλά πάντα θαλερούς επαναστάτες. Συγκυβερνά πάντως με τον κ. Αλμπάνη του τεταρτημορίου του ΣΥΡΙΖΑ «Ρόζα» και τον κ. Μπαλτά που κατήργησε την «αριστεία» - όπως κάποτε ο αείμνηστος Λάσκαρης είχε καταργήσει την πάλη των τάξεων.
Στην πολιτική κακοφωνία που έχει καταλάβει την εξουσία μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, το προσκύνημα της «λαϊκής εντολής» λειτουργεί ως μεθαδόνη για το στερητικό σύνδρομο που προκαλεί η απουσία πολιτικού σχεδίου

Οπως τα Τοτέμ που βοηθούσαν τους πρωτόγονους να ξεπεράσουν τον φόβο που τους προκαλούσαν οι κεραυνοί. 

Ο φόβος της κυβέρνησης να αποφασίσει αν θα συμβιβαστεί με την Ευρώπη ή θα πηδήξει στο κενό και βλέπουμε, η απουσία επιχειρημάτων, έχει μετατρέψει τους πολιτικούς σε ιερατείο ερμηνείας των «λαϊκών εντολών». 

Είναι ο καλύτερος τρόπος για να βγάλουν από πάνω τους την ευθύνη και, αν δεν συμφωνήσουν ως προς τη σημασία των λαϊκών εντολών, να ζητήσουν μια ακόμη εντολή, αφού η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. 

Οσο για τον λαό, έννοια εξίσου αφηρημένη με την πανίδα και τη χλωρίδα, αυτός: 

Eξακολουθεί εν τη σοφία του να πιστεύει πως ο μακαρίτης ο Σήφης ήταν ένα συμπαθέστατο άκακο ζωάκι