"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η τέχνη του... έτσι γουστάρω

bartzinopoulos@hotmail.com

Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην έχει ακούσει το αξίωμα πως «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Αν κι εδώ που τα λέμε δεν είναι μόνο η πολιτική που υπακούει σ' αυτόν τον κανόνα. Είναι και η όποια δραστηριότητα έχει σχέση με την επίτευξη κάποιου στόχου. Εκείνο που τελικά μετράει δεν είναι το τι θέλουμε ή το τι επιδιώκουμε, είναι το τι μπορούμε.
 
Εδώ και δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αντικαταστήσει το αξίωμα αυτό μ' ένα άλλο. Κρίνοντας από τις θέσεις και τις διακηρύξεις του η πολιτική δεν είναι πλέον «η τέχνη του εφικτού», είναι «η τέχνη του έτσι γουστάρω»

Προ ημερών, για παράδειγμα, βουλευτίνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποφάνθηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση ευθύνεται για την παράταση των κρίσεων στην Ουκρανία, στην Κύπρο, στη Γάζα, ενδεχομένως και αλλού, διότι δεν προέβη στις σωστές παρεμβάσεις.
 
Ευλόγως εκείνο που κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται μπροστά σ' έναν τέτοιο ισχυρισμό είναι «και πώς θα μπορούσε να το επιτύχει η Ελλάδα;», αλλά φυσικά στοιχειωδώς σοβαρή απάντηση δεν υπάρχει. 

Οπως δεν υπάρχει λογική απάντηση και στα αντίστοιχα ερωτήματα σε σχέση με τις προβαλλόμενες προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για όλα τα κρίσιμα ζητήματα του τόπου. Για το χρέος, για το οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα του κόμματος, για την ανάπτυξη, για το εμπάργκο, για την εξεύρεση δανειστών και για ό,τι άλλο ταλανίζει τα τελευταία χρόνια την οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου.
 
Σε κανένα από τα ζητήματα αυτά δεν δίνουν απάντηση οι θέσεις που διατυπώνονται ως επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Κι από τη στιγμή που η πολιτική παύει να παρεμβαίνει και να δρα στο επίπεδο του εφικτού, βασισμένη στη λογική και στον ρεαλισμό, μοιραία η άσκησή της υπαγορεύεται από τη λογική του «έτσι γουστάρω», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
 

Φυσικά και δεν είναι ευχάριστο γεγονός το εμπάργκο που πλήττει την ελληνική αγροτική παραγωγή. Και καλό θα ήταν να μην υπήρχε. Αλλά όταν ανήκεις σ' έναν οργανισμό όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση κινείσαι με γνώμονα το εφικτό και όχι το «έτσι γουστάρω». Και απ' όσα διαβάζω, ακόμη και οι Συριζαίοι προσχωρούν τελευταία στην άποψη ότι η ΕΕ είναι μονόδρομος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: