Toυ Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
Ο Οικονομικός Ταχυδρόμος (Ο.Τ.) κόσμησε τον ελληνικό περιοδικό τύπο.
Έθεσε, δι’ εξαίρετων συνεργατών, τον ορθολογισμό στην υπηρεσία της
πολιτικής. Εισέπραξε, κυρίως, αδιαφορία (!!!). Παραμένει – ευτυχώς και
ψηφιοποιείται – το αρχείο του Περιοδικού. Είναι (το αρχείο) μάρτυς
αψευδής σωτήριων επισημάνσεων. Όλες (ή περίπου) παραμελήθηκαν.
Ο κ. Γιάννης Μαρίνος υπήρξε επί χρόνια ένδοξος
διευθυντής του Ο.Τ. Υπήρξε και ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Σχολιάζει από
22.5.86 την έκθεση του διοικητού της Τραπέζης της Ελλάδος Δημ. Χαλικιά.
Τρομάζει η επικαιρότης του παρελθόντος (!!!).
Ακολουθούν αποσπασματικά σχόλια του κ. Γ. Μαρίνου επί της έκθεσης Χαλικιά. Είναι αφ’εαυτών άκρως επίκαιρα:
[…Έπεσαν σε όλα έξω.
Διαπιστώνει ο κ. Χαλικιάς: «Το κύριο χαρακτηριστικό των οικονομικών
εξελίξεων στο 1985 είναι ότι σχεδόν όλα τα μακροοικονομικά μεγέθη
εξελίχθηκαν χειρότερα απ’ ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί κι έτσι δεν
επιτεύχθηκε κανείς από τους στόχους που είχαν τεθεί» (σελ.15). Το
έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών αντί των 2 δις δολλαρίων που υποσχόταν
ο κ. Αρσένης έφθασε τα 3,3 δις! Ο πληθωρισμός αντί του προβλεφθέντος
18% υπερέβη το 25%. Αντί του περιορισμού των δημοσίων ελλειμμάτων είχαμε
θεαματική αύξηση με αποτέλεσμα τη διεύρυνση των καθαρών δανειακών
αναγκών του δημοσίου τομέα ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου
προϊόντος, από το ήδη φοβερά υψηλό επίπεδο του 15,6% του 1984 να υπερβεί
το 18% το 1985. Η συνολική πιστωτική επέκταση έφθασε το 1985 το 26,4%
έναντι στόχου 21,3% του νομισματικού προγράμματος. «Η αύξηση της
δαπάνης, δημόσιας και ιδιωτικής, δεν εκδηλώθηκε σε αντίστοιχη αύξηση της
εγχώριας παραγωγής, αλλά σε σημαντικό βαθμό, σε διεύρυνση του
ελλείμματος του ισοζυγίου πληρωμών» (σελ.17). Το εξωτερικό χρέος της
χώρας μας αυξήθηκε από 4.489 εκατ. δολλάρια στο τέλος του 1985 (ήδη έχει
υπερβεί τα 15 και πλησιάζει τα 16 δισεκατομμύρια) με αποτέλεσμα το
χρέος της κεντρικής διοίκησης να αντιστοιχεί στο 60% περίπου του
ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος! (σελ.17). Τέλος, παρά τις προσδοκίες και
τα προγράμματα απασχολήσεως αυξήθηκε αντί να μειωθεί η ανεργία...]
Σήμερα το δημόσιο χρέος έχει υπερβεί τα 322 δις ευρώ. Αντιστοιχεί, περίπου, στο 175% του ΑΕΠ (!!!).
• […(–) Επιδεινώθηκε η διεθνής ανταγωνιστικότητα των ελληνικών
προϊόντων με αποτέλεσμα όχι μόνο την κάμψη των εξαγωγών, αλλά και την
εκτόπιση των ντόπιων προϊόντων μέσα στην ίδια την ελληνική αγορά. «Με
βάση τις διακυμάνσεις του πραγματικού κόστους εργασίας μειώθηκε η
ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων μεταξύ 1980 και 1984 κατά
30,6% σε σχέση με τις σημαντικότερες εμπορικές εταιρείες μας κατά 38,3%
σε σχέση με τις χώρες της ΕΟΚ» (σελ.23 έκθεσης)…]
Προσαρμόζει στο σήμερα η Εστία της 26 τρεχ. Ανακοινώνει επιδείνωση του εμπορικού ελλείμματος λόγω μείωσης των εξαγωγών (!!!).
• […Απερίσκεπτη διαχείριση του δημοσίου χρήματος χωρίς καμμιά
προσπάθεια αποταμίευσης, αλλά αντίθετα με υπερχρέωση (–). Οι δαπάνες του
δημοσίου κατασπατάλησαν κάθε αποταμίευση και το ρίξαμε και στον
αχαλίνωτο δανεισμό που έφθασε σε ύψη δυσθεώρητα…]
• […Ιδιαίτερα το 1981 ασκήθηκε υπέρμετρη επεκτατική δημοσιονομική
πολιτική («δώσε και μένα μπάρμπα λεφτά να φαν κι οι κότες», για να το
εκλαϊκεύσουμε) που εκδηλώθηκε σε αύξηση των δανειακών αναγκών του
δημοσίου τομέα, ως ποσοστού του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος από 8,4%
το 1980 σε 14,8% το 1981 (με ευθύνη και της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ,
διευκρινίζομε)…]
• […Αντί το δημόσιο να διαχειρίζεται με σύνεση και πόνο τα έσοδα
από τη φορολογία, τα διασπαθίζει σε καταναλωτικές δαπάνες σε έργα
βιτρίνας, σε αθρόας προσλήψεις υποαπασχολουμένων, σε επιδοτήσεις,
χαρισμούς οφειλών, σε δανεικά και αγύριστα και σε διαιώνιση της
αντιπαραγωγικής δομής της δημόσιας διοικήσεως και της χρονοβόρας και
δαπανηρότατης γραφειοκρατίας. Αντί να αναπτύσσομε την παραγωγή και να
ενισχύομε την αυτοδυναμία της οικονομίας μας τόχομε ρίξει στο δανεισμό
από το εσωτερικό και κυρίως από το εξωτερικό με αποτέλεσμα να έχομε
φθάσει στο τραγικό σημείο να δανειζόμαστε πια κάθε χρόνο 2-3
δισεκατομμύρια δολλάρια από τους ξένους για να εξοφλούμε τα προηγούμενα
δανεικά…]
Τριάντα χρόνια μετά ό,τι κυρίως βαρύνει την χώρα ανάγεται στον ανορθολογισμό της λειτουργίας του κράτους (!!!).
Είναι εγγενής ανθρώπινη ροπή (ατομικώς ή
συλλογικώς). Όλοι δυσκολεύονται ν’ αντιληφθούν ό,τι δεν επιθυμούν ν’
ακούσουν. Έπεται όμως συνέπεια βαρύτατη. Οι μη διδασκόμενοι από τα λάθη
τους, μοιραίως, υποκύπτουν στις συνέπειες τους.
ΕΣΤΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου