Μου λείπουν 999.999 ευρώπουλα για το πρώτο μου εκατομμύριο.
Χριστούγεννα γαρ, δυο κόρες, τέλη και φόρος πολυτελείας, ήθελε κι η
Electra Glide του 1970, ο «κύριος Ενωματάρχης», κάτι μερεμέτια στο
καρμπιρατέρ και στη μίζα, κι έτσι το χαρτοφυλάκιό μου ανύπαρκτο κι οι
καταθέσεις μου κοιτάνε με φθόνο αυτές των συντρόφων Τσακαλώτου,
Παπαδημούλη, Τσουκαλά, Σταθάκη, Βαλαβάνη κι άλλων αγωνιστών κατά των
«διεθνών τοκογλύφων», του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και με κάτι
ρέστα «αντιφασισμό».
Εγώ το ήξερα, αλλά μετά τη δημοσίευση των «πόθεν έσχες» ξέρετε πια όλοι ότι έχουμε την πιο χλιδάτη και σινιέ Αριστερά. Στο 'να χέρι η κόκκινη σημαία και στο άλλο το κοχίμπα. Με το χάρτινο δαχτυλίδι επάνω, όπως οι κάγκουρες στο Κολωνάκι, για να καταλαβαίνει η πλέμπα που περνάει τι φουμάρεις. Κάτι σαν Φιντέλ, αλλά στο φλώρικο. Πολύ φλώρικο κι εντελώς άκαπνο, γιατί, όσο να ’ναι, ο Φιντέλ έχει φάει μπαρούτι με τη σέσουλα. Διαβάστε το «100 ώρες με τον Φιντέλ» του Ραμονέ, και άμα βρείτε ομοιότητες με αυτούς εδώ, κερδίζετε μια φωτογραφία του κτιρίου της JP Morgan και του Τσακαλώτου.
Δεν τα κλέψανε. Αλλοι απ’ τον μπαμπά τους τα 'χουνε, λένε, άλλοι από τα μισθά τους στο ευαγές ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων.
Πάντως το να παθαίνεις φαρυγγίτιδα από το ξελαρύγγιασμα κατά των «τοκογλύφων», των «μερκελιστών» και να τζογάρεις ή έστω να επενδύεις πεντακοσαριές χιλιάρικα σε αυτούς, στο εξωτερικό, ε, είναι ένα θέμα. Εκτός κι αν είναι κι αυτό εισοδισμός, καμιά μυστική στρατηγική της ροκαμπίλι αριστερής φαβορίτας του Αλέξη για να αλώσει την ίδια την καρδιά του καπιταλισμού. Πού ξέρετε, αφού χώσουν πολλά φράγκα στα funds οι χλιδάτοι κουμουνδουρέοι, την ώρα που ο καπιταλισμός θα πάει για σιέστα, να χωνέψει τα υπερκέρδη από τον τρίτο κόσμο και τα PIGs του πρώτου, θα κάνουν με ρεσάλτο την BlackRock κολλεκτίβα με CEO την Γαϊτάνη.
Για να μιλήσουμε όμως σοβαρά, αυτό το είδος της Αριστεράς δεν είναι απλά χλιδάτοι και σινιέ, «Αριστερά του χαβιαριού», που έλεγε ο Μιτεράν. Πάνω απ΄ όλα είναι υποκριτές.
Οταν τεράστιο ζήτημα είναι η έλλειψη ρευστότητας στο τραπεζικό μας σύστημα, όταν χοροπηδάς να ελεγχθούν όσοι έβγαλαν με την κρίση τα λεφτά τους έξω και σε κάθε δεύτερη φράση σου είναι η «λίστα Λαγκάρντ» κι εσύ έχεις επενδύσει χρήμα με ουρά σε ξένους οίκους ή εξακολουθείς να έχεις παχιές παχιές καταθέσεις στο εξωτερικό, τότε είσαι για πολιτικές «λεμονόκουπες», να σε κογιονάρουν κι οι αδέσποτοι σκύλοι στο Σύνταγμα.
Θυμίζω ότι ο πρωθυπουργός είχε λογαριασμό στο Βέλγιο με τους μισθούς του ως ευρωβουλευτής. Τι έκανε, με την κρίση, όταν όλοι τα έβγαζαν ζούλα έξω, μη τυχόν και κλατάρουμε ως χώρα και τα χάσουν; Θυμάστε; Τα έφερε στην Ελλάδα. Ολοι τα έβγαζαν, εκείνος τα έφερε εδώ, να έχουν το ίδιο ρίσκο με τα χρήματα του τελευταίου Ελληνα μικροκαταθέτη.
Αρα λοιπόν νόμιμο να διαθέτεις, να επενδύεις, να καταθέτεις τα νομίμως κτηθέντα λεφτά σου όπου σου κάνει κέφι - κι εκτός Ελλάδος, άμα λάχει.
Ηθικό όμως δεν είναι να τα επενδύεις σε οίκους που καταγγέλλεις
ως κερδοσκοπικούς σε βάρος της χώρας σου ή να τα παραχώνεις σε τράπεζες
της Εσπερίας.
Ηθικό δεν είναι να έχεις παχυλές καταθέσεις στο εξωτερικό,
όταν η ρευστότητα στο εσωτερικό είναι κρίσιμο ζήτημα κι όταν μέμφεσαι
αυτούς που έκαναν το ίδιο με σένα.
Και βέβαια, μπαίνει κι ένα άλλο ζήτημα:
Κι επειδή μπορεί να σας προκαλεί απέχθεια η φράση
«χριστιανικό καθήκον», έστω πείτε μας τι κάνατε για το αριστεριλίκι σας
χάριν των χειμαζόμενων προλετάριων - κι έχουμε πια μπόλικους, ε;
Ο
Χριστός έλεγε να δίδεις τον ένα χιτώνα, όταν έχεις δύο. Ο Μαρξ τι λέει; Ο
Ενγκελς;
Δεν έχει καμιά παράγραφο εκεί στα «ευαγγέλια» της θρησκείας
σας χωρίς Θεό να δίνετε κατιτίς στο πόπολο, όταν είσαστε αριστοκράτες
επενδυτές και μεγαλοκαταθέτες;
Εσύ που έχεις ξέχειλες τις ντουλάπες και
τους λογαριασμούς, ε, Τσακαλώτε επενδυτή μου, έδωσες έστω κασκόλ, κάνα
κατόμπαλο έστω, να πάρει πετρελαιάκι κανά κορόιδο ψηφοφόρος σου;
Είμαστε σουρεαλιστική χώρα. Τύποι με εκατομμύρια σε λογαριασμούς, εντός κι εκτός Ελλάδας, αμοιβαία σε οίκους-κολοσσούς, τίγκα στο πεντακοσάευρο, παριστάνουν τους επαναστάτες. Εκατομμυριούχοι «προοδευτικοί», που μας κουνάνε το δάχτυλο και κάθε τόσο καλούν τους άφραγκους σε «ανατροπή της κυβέρνησης του Μνημονίου».
Οπως λέει κι ο
φίλος μου ο Παναγιώτης, το μεγαλύτερο βιωτικό ζήτημα που αντιμετώπισαν
στη ζωή τους αυτοί οι σινιέ αριστεροί ήταν το «κανέλα ή τριμμένη
σοκολάτα στον καπουτσίνο».
Θα προσέθετα και το «πού να επενδύσω το
πεντακοσαχίλιαρο»;
Χρόνια πολλά, κορόιδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου