ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ανατολικά μοντέλα και η "Δεύτερη Αλωση"

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

(...) Σήμερα η πτωχεία παραγωγής ελληνικών τηλεοπτικών σειρών αναπληρώθηκε από τις τουρκικές ανάλογες παραγωγές. Και οι σειρές αυτές συγκεντρώνουν, όπως πληροφορούμαι από τα μηχανάκια που τροφοδοτούν τη διαφήμιση που «αγοράζει» θέαμα για να πουλάει προϊόντα, ευδοκιμούν.

Εχουν το ίδιο ακριβώς κοινό με τις ταινίες της Φίνος Φιλμ. Πράγμα που σημαίνει πως εδώ και πενήντα χρόνια η μέση στάθμη παιδείας της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει αλλάξει κριτήρια, γούστα και αξίες. Η απόδειξη βρίσκεται και στα δείγματα αναγνωσιμότητας και στην ποιότητα των ευπώλητων μυθιστορημάτων. Για να γίνω προκλητικός, τονίζω πως ο μέσος Ελληνας αναγνώστης (κυρίως θηλυκού γένους) δεν έχει αλλάξει ζητούμενο αναγνωστικής τέρψης από την εποχή της «Ωραίας του Πέραν» και της «Αγνής του λιμανιού».

Αυτό το ίδιο «διαχρονικό» κοινό σήμερα τρέφεται με τις τουρκικές σειρές. Ετσι στα χρόνια της ελληνικής μιζέριας επαναλαμβάνεται σε άλλο επίπεδο και βαθύτερη δομή η ΑΛΩΣΗ. 

Οι Τούρκοι, που διανύουν μια αξιοσημείωτη κοινωνιολογικά διαλεκτική αντίθεση, τη μεγαλύτερη στη χώρα τους ανάπτυξη και συνάμα μια επιστροφή στην προκεμαλική ηθική του ισλαμικού ήθους, έχουν να λύσουν, και τα λύνουν με ιδιοφυή εργαλεία τύπου Νταβούτογλου, προβλήματα καθυστερημένης Ανατολίας και ευρωπαϊκών ηθών της Κωνσταντινούπολης. Ετσι τα σίριαλ θαμπώνουν και τον Ελληνα παγιδευμένο στο καθιστικό του προλετάριο και μικροαστό με τα αμερικάνικα αυτοκίνητα, τα άψογα νοσοκομεία, τα πεντακάθαρα μαιευτήρια, τα αριστουργηματικά πολυώροφα γραφεία εταιρειών, τις βίλες, τους σεκιουριτάδες των πλούσιων τεχνοκρατών και κυρίως την προσπάθεια να σπάσουν τα παραδοσιακά ταμπού ηθικής και αξιών της βαθιάς Ανατολής των μπέηδων

Δεύτερη Αλωση

Τώρα ο πόλεμος δεν γίνεται διεθνώς με τα τανκς και τα αεροπλάνα (γίνεται και μ' αυτά, όταν οι λαοί ανθίστανται και δυστυχώς είναι λίγοι). Τώρα η εισβολή, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, γίνεται μεταμοντέρνα, με την πλημμυρίδα προϊόντων, αγαθών και ιδεών.

Είδατε μια διαφήμιση σε κανάλι ελληνικό που αναγγέλλει άλλη μια κουζίνα, πολίτικη; 

Είδατε πόσες τουρκικές λέξεις, που μας έβγαζαν τα μάτια, γιατί ενώ ακούγονταν γράφονταν κιόλας με μεγάλα γράμματα στο γυαλί, είναι λέξεις της καθημερινής μας χρήσης;

Υποβολή σοφή: 

Τρώμε τουρκικά φαγητά, αιώνες τώρα, άρα... κοινή τράπεζα.

Δεν έχω τίποτα με τις ιστορικές οφειλές των λαών στη συναλοιφή τους. Αλλά θα ησυχάσω όταν μάθω πως και οι γείτονες και οι μεσοευρωπαίοι κάθε φορά που θα διαφημίζουν προϊόντα ιδιαιτέρως υψηλής κουλτούρας, κάθε φορά που θα προφέρουν λέξεις του λεξιλογίου τους, όπως ΠΟΙΗΣΗ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΛΟΓΙΚΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΗΘΙΚΗ, ΔΙΑΙΤΑ, ΦΥΣΙΚΗ, ΜΕΤΡΟ, ΘΕΑΤΡΟ, ΣΤΥΛΟΣ (καλέ το Στυλ!) κ.λπ. να το προβάλλουν στο γυαλί τους και ελληνικά, να ξέρουν πόθεν η περιουσία τους.  

Ο Πολιτισμός είναι και ανταλλαγή προϊόντων και αγαθών και ιδεών και αξιών, αλλά με ισοτιμία και αμοιβαία αναγνώριση.

Εμείς τρώμε ιμάμ μπαϊλντί και χορεύουμε τσιφτετέλι και διατρέξαμε γλωσσικά από τον κρεοπώλη στον ρωμαϊκό μακελλάρη, στον Τούρκο χασάπη, αλλά το αναγνωρίζουμε αν δεχτούν και εκείνοι πως ΙΣΤΑΜΠΟΥΛ είναι παραφθορά του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ» και ότι ονομάζοντάς μας ΓΙΟΥΝΑΝ, ΙΩΝΕΣ μας ονομάζουν. Ετσι καρντάσια; Από καρδιάς φίλοι!