ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Eκδίκηση

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ

Το μπάχαλο με το διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ η μικρογραφία του ευρύτερου μπάχαλου στην ανθρώπινη «μηχανή» του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Δηλαδή η πλειονότητα διορισμένοι από κομματάρχες, τοπάρχες, βουλευτές και υπουργούς. Από τους μπαρμπάδες Κορώνης, Πύργου, Αμαλιάδας, Πατρών και πάει λέγοντας. Μπαρμπάδες αμφότερων των κυβερνητικών κομμάτων. Δηλαδή ζήτημα είναι αν καμιά τριανταριά απ αυτούς τους εξοργισμένους και ωρυόμενους «επαναστάτες» έχουν τοποθετηθεί με αξιοκρατικές διαδικασίες. 

Ενα το κρατούμενο αυτό

Πάμε παρακάτω. 

Καμιά τριακοσαριά από τους ίδιους ωρυόμενους «επαναστάτες» έχουν αποσπαστεί σε γραφεία βουλευτών και υπουργών. Ας πούμε. Ετσι το λέω ως παραδείγματα χωρίς κάτι συγκεκριμένο να έχω. Ο Δημητράκης στον Τζαμτζή. Η Γεωργία στον Γεωργιάδη. Η Αμαλίτσα στον Βορίδη. Και ο Πανούλης στον Λοβέρδο. Το ένα χέρι νίβει τ άλλο και τα δύο μαζί βρομίζουν την ίδια τουαλέτα.  

Ποιος πληρώνει τα ρουσφέτια;  

Εγώ, εσύ, εμείς. Τα συνήθη κορόδια! 

Δεύτερο κρατούμενο αυτό

Πάμε παρακάτω. 

Ετσι με πληρωμένους τους μσθούς. Με τα προνόμια βουλευτικών και υπουργικών γραφείων. Και με τους μπαρμπάδες Κορώνης, Πύργου, Αμαλιάδας και Λάρισσας, παριστάνουν τους τσάμπα αντάρτες. Περίφημα.  

Τρίτο κρατούμενο αυτό

Τις πταίει γι αυτό το ανεκδιήγητο χάλι; 

Φυσικά ούτε οι γονείς, ούτε οι φοιτητές. Αποκλειστικοί ένοχοι όλα τα πολιτικά κοστούμια και όλες οι κομματικές γραβάτες που τους έσπρωξαν στο δημόσιο μέσα από παράθυρα, πόρτες, χαραμάδες. Οι κομματικοί νταβατζήδες τους δηλαδή. Οι προστάτες. Οι διαπλεκόμενοι. Τα αφεντικά των πελατειακών σχέσεων. Τόσο απλά.  

Τέταρτο κρατούμενο αυτό

Επομένως. Και για να τελειώνουμε με όλη αυτή την φασαρία: 

Εγώ στην θέση τους ένα πράγμα θα έκανα. Ετσι για εκδίκηση. Θα αναρτούσα στο Internet τα ονόματα βουλευτών και υπουργών που διόρισαν καθένα εξ αυτών των «ανταρτών». Ετσι θα έκανα ρόμπα τους προστάτες. Ετσι θα τους αποτελείωνα. Ετσι θα τους διέσυρα. Ετσι θα τους «σκότωνα». Κι έτσι θα αποκάλυπτα σε όλο το μεγαλείο του, το φαύλο πελατειακό σκηνικό.  

Θα πρόσφερα δηλαδή κάποια κοινωνική υπηρεσία. Ετσι σαν μικρό, απειροελάχιστο αντάλλαγμα στον έλληνα φορολογούμενο που με πλήρωνε για να πίνω το καφεδάκι μου αραχτός και σίγουρος.  

Και στην συνέχεια, ως κερασάκι στην τούρτα, θα περίμενα το ρουσφέτι μου έξω από το γραφείο του και θα εκτόξευα σάπια ζαρζαβατικά και κλούβια αβγά. Οφθαλμόν αντί οφθλαμού και οδόντα αντί οδόντος!