Γράφει η ΑΤΡΟΠΟΣ
Δανείζομαι το παράδειγμα των εστιατόρων, ως πιο πρόσφατο και πιο προκλητικό, για να υποστηρίξω ότι οι περισσότεροι Έλληνες αρνούμαστε πεισματικά να αλλάξουμε.
Αρνούμαστε να παραδεχθούμε ότι έχουμε και εμείς ευθύνη για την κατάντια της χώρας.
Αρνούμαστε να αποδεχθούμε ότι δεν θα θα επιστρέψουμε -οσονούπω, μάλιστα- στην Ελλάδα του 2008…
Οι εστιάτορες, λοιπόν, μας είπαν φόρα παρτίδα ότι δεν πρόκειται να ρίξουν τις τιμές,
ακόμη και αν η κυβέρνηση εξασφαλίσει το «ναι» της τρόικας στη μείωση
του ΦΠΑ από το 23% στο 13%. Δεν είχαν αυξήσει -λέει- τις τιμές όταν
ανέβηκε ο ΦΠΑ και, τώρα, θα βάλουν στην τσέπη τους ό,τι προκύψει από τη
μείωσή του.
Δεν είναι χάρμα;
Έχουμε κάνει θυσίες όλοι, και αν έναντι αυτών μας δοθεί ένα αντίδωρο από την τρόικα, να το μοιραστούν μόνο οι εστιάτορες…
Με μειωμένη πάνω από 30% την αγοραστική δύναμη του μέσου πολίτη και
με σχεδόν ενάμισυ εκατομμύριο ανέργους, οι εστιάτορες κοιτάζουν μόνο
την πάρτη τους…
Άσε που λένε και ψέματα… διότι φυσικά και είχαν αυξήσει τις τιμές οι περισσότεροι…
Έτσι κι αλλιώς κοινωνία αλληλεγγύης έχουμε πάψει να είμαστε εδώ και δεκαετίες -αν υπήρξαμε ποτέ, δηλαδή. Και αν κάποιος πίστεψε ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε τώρα, μέσα στην οικονομική θύελλα, δεν είχε κουκούτσι μυαλό.
Δυστυχώς, η μια κοινωνική ομάδα κοιτάζει και σήμερα πώς θα αρπάξει το υστέρημα του διπλανού -διότι πλεόνασμα ποιος διαθέτει πια;
Και όλοι μαζί πώς θα κοροϊδέψουμε το κράτος, το οποίο μας κατέστρεψε κλπ κλπ…
Σύμφωνοι, το διεφθαρμένο, ανοργάνωτο και αναποτελεσματικό κράτος μας
κατέστρεψε. Αλλά και εμείς ως πολίτες τι κάναμε; Πότε και πού
εκδηλώσαμε τη συνέπειά μας; Πότε κοιτάξαμε πέρα από τη βολή μας; Πότε πληρώσαμε τους φόρους μας;
Πέραν των μισθωτών και συνταξιούχων, που δεν μπορούσαν να κρύψουν τα
εισοδήματά τους, όλοι οι υπόλοιποι ψάχναμε -και συνήθως βρίσκαμε-
τρόπο να κλέψουμε την εφορία. Πολλές φορές με την «ευγενή συνδρομή» των
ίδιων των φοροεισπρακτόρων.
Μια κατακερματισμένη κοινωνία που, όταν δεν τη χώριζαν τα πολιτικά
πάθη, τη χαράκωναν οι αρπακτικές διαθέσεις της μιας κάστας απέναντι
στην άλλη… αυτό είμαστε.
Και, πολύ φοβάμαι, ότι το ίδιο παραμένουμε.
Και κάτι τελευταίο:
Μην τα ρίχνουμε όλα πάντα στους
άλλους, στους ξένους, στους φθονερούς, στους υπονομευτές, στους
έχοντες δόλιους σκοπούς, στους σιωνιστές, τους ιαχωβάδες, τους
κομμουνιστές, τους εξωγήινους κλπ…
Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη και ας ξανασυστηθούμε. Αν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι εικόνα για τον εαυτό μας και την κοινωνία, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου