Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Η Μαρία Ρεπούση θυμίζει κάπως την Αννα Βίσση. Είναι... απελπιστικά
διαθέσιμη σε κάθε κυβέρνηση, σε κάθε κόμμα, σε κάθε εξουσιαστικό
σχηματισμό που χρησιμοποιεί ελληνίδα φωνή για βάρβαρα προστάγματα.
Να
μην ξεχνάμε την πορεία της μανδάμας.
Ενώ ήτο βεριτάμπλ συνασπισμένη,
έγινε διάσημη επί Νέας Δημοκρατίας! Οχημά της προς τη δόξα και τον
αγήραστο έπαινο (πάντων των κεμαλικών) ήταν το βιβλίο της Ιστορίας της
Στ΄ Δημοτικού, όπου οι Σμυρνιοί, που προσπαθούσαν να διαφύγουν από τη
φλεγόμενη πόλη τους και τις χατζάρες των Τούρκων σφαγέων, απλά...
«συνωστίζονταν» στην προκυμαία του λιμένος. Λες και ήταν εκδρομείς που
θα έβαζαν πλώρη για μονοήμερη κρουαζιέρα σε Πόρο, Αίγινα, Σπέτσες.
Μετά ο
Συνασπισμός/ΣΥΡΙΖΑ τής φάνηκε τρε μπανάλ και πήγε κατά τον κυρ
Φώτη-Φανούρη Κουβέλη μεριά. Πάλι τράβηξε άσο! Η ΔΗΜ.ΑΡ., αν και
εκλογικόν καρυδότσουφλο, τράβηξε μέχρι κυβέρνηση μεριά και συναποφασίζει
για το μέλλον των Ελλήνων (αν βέβαια συμφωνεί και η κυρα-Ρεπούση,
υπάρχουν Ελληνες και δεν αποτελούν «μύθο»).
Το έχει άραγε το άστρο της
να λούεται εσαεί από το φως του γκουβέρνου ή απλά για να δομηθεί ένας
μηχανισμός εξουσίας ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ η παρουσία Ρεπουσοειδών;
Οι «μύθοι»
Μύθος το Ζάλογγο; Συνωστισμός στη Σμύρνη; Ωραία τη μαθαίνουμε την
Ιστορία. Ας είναι καλά οι κεμαλόφρονες, οι σουλεϊμανικοί, οι σουλτανάτοι
και οι σελτζουκιστές σε όλο τον κόσμο που βοηθούν κοινό και ειδικούς να
μαθαίνουν τα αληθινά γεγονότα.
Ιδού μερικά από αυτά, σύμφωνα με την «πολιτικά ορθή» ανάλυση:
1. Η Ακρόπολις των Αθηνών δεν υπάρχει. Κι αν υπάρχει, δεν είναι
αρχαία. Κι αν είναι αρχαία, δεν είναι ελληνική. Κι αν είναι ελληνική,
δεν υπάρχουν Ελληνες. Κι αν υπάρχουν Ελληνες, δεν τους γουστάρουμε.
2. Η Εξοδος του Μεσολογγίου δεν ήταν πολεμικό γεγονός. Ούτε
παράδειγμα αυτοθυσίας ενός εξεγερμένου λαού. Μια απλή έξοδος ήταν εν
όψει τριημέρου. Το γεγονός ότι υπήρχαν χιλιάδες θύματα οφείλεται στην
έλλειψη σήμανσης στους δρόμους, στην υπερβολική ταχύτητα και τις κόντρες
που έκαναν οι κάγκουρες του Ιμπραήμ με τους νεαρούς Μεσολογγίτες.
3. Το
1940 η Ιταλία εδέχθη άνανδρον επίθεσην από τη φασιστική Ελλάδα, διότι ο
εχθροπαθής Μεταξάς δεν ήθελε να δώσει δωρεάν θέσεις πάρκινγκ στα
ιταλικά τεθωρακισμένα. Ο Γκράτσι δεν έδωσε τελεσίγραφο στον Μεταξά (στις
3.00 αξημέρωτα) αλλά μια συνταγή για ροσμπίφ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου