Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Μπορεί να μην έχω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια στον σύντροφο Ξυδάκη (κάπως νιώθω για όσους αισθάνονται τόσο άνετοι ώστε ν’ ανάβουν τα πουράκια τους σε χώρους που απαγορεύεται ή για όσους λίγο πριν η κυβέρνησή τους επιβάλει κάπιταλ κοντρόλς τρέχουν στο ATM της Βουλής), αλλά οφείλω να υποκλιθώ στο τεράστιο ταλέντο του στη σάτιρα το οποίο ξεδίπλωσε σε ένα μικρό σκετσάκι στη ραδιοφωνική εκπομπή που κάνει στο ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί ο ίδιος να μην είχε τέτοια πρόθεση, αλλά το ταλέντο και το ένστικτο που δεν ενδιαφέρονται για προθέσεις τον οδήγησαν να δημιουργήσει τα πιο σπαρταριστά δευτερόλεπτα σάτιρας για την υποκριτική ευαισθησία των συντηρητικών εκείνων συμπολιτών που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί.
Ο μεγαλοφυής κατά λάθος σατιρικός ξεκινάει το σκετσάκι του με έναν σπαραξικάρδιο μονόλογο για τις μωρομάνες και τους άλλους πρόσφυγες που υποφέρουν στο σκεπασμένο από χιόνι Καρά Τεπέ. Αφού ξεδιπλώσει όλη την γκάμα της ευαισθησίας και της ανησυχίας του για την τύχη των προσφύγων στο χιονισμένο κέντρο, βγάζει στο τηλέφωνο τον πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στον νομό Λέσβου, προκειμένου εκείνος, ως κάτοικος του νησιού, να περιγράψει τα μαρτύρια των σκεπασμένων από τη «λευκή νεκρική σινδόνη» μεταναστών.
Και το πρώτο πράγμα που ακούει είναι η φράση «ευτυχώς η Μυτιλήνη δεν είναι χιονισμένη».
Προφανώς είναι άσχημο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ να διακωμωδεί έτσι ένα τόσο σοβαρό θέμα όσο οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών που ζουν στις δομές (άλλωστε το πόσο νοιάζονται για τους μετανάστες και τη διαβίωση τους το είδαμε τα χρόνια της Πρώτης Φοράς Αριστεράς). Όμως είναι κάτι που...
μπορούμε να του συγχωρήσουμε μπροστά σε αυτή τη μεγαλειώδη σατιρική δημιουργία στην οποία έβαλα, με σεβασμό στον δημιουργό, το λιθαράκι μου προσθέτοντας λίγη μουσική.
Απολαύστε υπεύθυνα τον σπουδαίο σατιρικό, τον σύντροφο Ξυδάκη και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου