Από τον Παναγιώτη Λιάκο
«Η θλιβερή έξοδός μας από την Ιστορία δεν γίνεται με κρότο, αλλά με τρίξιμο κι έναν ανεπαίσθητο λυγμό»
H εποχή της μετανεωτερικότητας έχει αρκετά κοινά σημεία με τα προηγούμενα στάδια της κοινωνικής εξέλιξης. Ζούμε μεν σε καιρούς φαινομενικά «αντιηρωικούς», αλλά η πρόσληψη της ιδέας του αρμόζοντος -στο συλλογικό υποκείμενο- θανάτου ακολουθεί ομηρικά, επικά, βαγκνερικά μοτίβα.
Ο Αχιλλεύς και πιο πολύ ο Εκτορας, ο Διγενής Ακρίτας, ο Λεωνίδας, ο Παπαφλέσσας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Φαβιέρος Κωνσταντινίδης, ο Λορέντζος Μαβίλης εφορμούν από το πεδίο του εφήμερου μέχρι το άφθιτο, θείο πεδίο του άχρονου όντος μέσα στην αχλή της μάχης. Η έξοδος από το φαινόμενο το οποίο χαρακτηρίζουμε «ζωή» ή βίο (το αρσενικό της βίας) γίνεται με κρότο, λάμψη, αίμα, φωτιά και χαλασμό. Υπάρξεις συντονισμένες στον ρυθμό του αιώνιου ενώθηκαν με αυτό σ’ ένα μυθικό κρεσέντο, αντάξιο των ιδεών, των τρόπων, των λόγων και των πράξεών τους.
Ο μεταπολεμικός κόσμος -και ειδικά η εποχή της ιδεολογικοποίησης της αχρειότητας, η αποκαλούμενη «Μεταπολίτευση– απανθρακώνει τις προσωπικότητες στην πλουτώνεια πυρά του συμβιβασμού. Αποτελεί μια αδιάκοπη προσομοίωση θανάτου – ψυχικού, και όχι σωματικού. Είναι μια μαθητεία στη λατρεία του μη όντος, της ανυπαρξίας, η οποία είναι το ιδανικό των βαριόμοιρων χρόνων μας. Συνιστά μια πεισμώδη προσπάθεια αποκόλλησης του ανθρώπου από τον Θεό – τη μόνη πηγή ισχύος που υφίσταται και στην οποία μπορεί να καταφεύγει το είδος μας, ώστε να κάνει άλματα γρηγορότερα από τη φθορά.
Η εποχή των Ιμίων, η ιδεολογία πίσω από την ντροπή και η υλοποίηση της πολιτικής, που φαντάζει σαν ευτυχές τέλος («happy end») για ταινία που θα μπορούσαν να λατρέψουν όλοι οι ανθέλληνες του πλανήτη, προσωποποιήθηκε και συμβολοποιήθηκε.
Ο Κώστας Σημίτης είναι η βραδιά των Ιμίων και η βραδιά των Ιμίων, αν ήταν πρόσωπο, θα είχε αυτό του Κώστα Σημίτη.
Η τέλεια κατάντια πολιτικού… Μιλώντας στη Βουλή, ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για το όνειδος που… κατόρθωσε.
Τα Ιμια είναι «μεταστατική νόσος» και έπληξαν ταυτόχρονα πολλά ζωτικά κέντρα του έθνους. Τα συγκείμενο των Ιμίων είναι συμβιβασμός, υποχώρηση, αδικαίωτος θάνατος τριών αξιωματικών (υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος, αρχικελευστής Εκτορας Γιαλοψός), διεθνής εξευτελισμός, εκπλήρωση τουρκικών επιδιώξεων, ηττοπάθεια στο εσωτερικό, ιδεολογικοποίηση του ενδοτισμού, πτώση του ηθικού του λαού, εκποίηση άυλων και μη μεταβιβάσιμων περιουσιακών στοιχείων αντί δανεικών πινακίων φακής.
Ο ελληνικός λαός με την ανοχή του στις πολιτικές επιλογές του Κώστα Σημίτη, που επισφράγισαν το όνειδος της υποχώρησης στα Ίμια, υπέγραψε τη θανατική καταδίκη του. Αντί να τιμωρήσει ακαριαία και δίχως ανοχή και έλεος εκείνον και τους συν αυτώ για την πανωλεθρία εκείνης της βραδιάς, τον εξέλεξε πάλι πρωθυπουργό, με αποτέλεσμα η εθνική κατρακύλα να μην έχει τελειωμό. Παράδοση Οτσαλάν στους Τούρκους, Χρηματιστήριο, ολυμπιακά έργα, σκάνδαλο Siemens, Τσουκάτος, Μαντέλης κι ένα σωρό άλλοι πολιτικοί και οικονομικοί «σκελετοί» σωρεύτηκαν στα οστεοφυλάκια της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.
Λόγω της ατιμωρησίας Σημίτη και των συν αυτώ για τη βραδιά και τις συνέπειες των Ιμίων επί σειρά ετών επιβεβαιώνονται αδιάκοπα τα χειρότερα σενάρια για τη χώρα: Χρεοκοπήσαμε, τεθήκαμε σε καθεστώς επιτροπείας, μετανάστευσαν περίπου 1.000.000 Έλληνες για το μεροκάματο, η χώρα εποικίζεται από ισλαμικούς πληθυσμούς, η ανεργία καταρρίπτει το ένα «ρεκόρ» μετά το άλλο και όλοι οι θεσμοί, που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν και να ενώσουν την κοινωνία, προκαλούν το μειδίαμα των Ελλήνων ακόμα και με το άκουσμά τους.
Ειδικά εκείνος της Δικαιοσύνης, ο οποίος θα έπρεπε να αποτελεί την ύστατη ελπίδα και το τελευταίο αποκούμπι για τον λαό μας, θεωρείται ολότελα κατεδαφισμένος.
Δεν υπάρχει αθλιότητα που να έχει διαπραχθεί σε βάρος του έθνους και του λαού που να μην έχει χαρακτηριστεί και νόμιμη και συνταγματική. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου της «λίστας Λαγκάρντ» και του Μνημονίου κυκλοφορεί ελεύθερος και ο Αντώνης Σαμαράς, που θα έκανε «μία και μόνη εξεταστική επιτροπή για το Μνημόνιο», συγκυβέρνησε με το καμποτίνικο ΠΑΣΟΚ του… Βενιζέλου.
Αν ο λαός μας επιθυμεί να MHN εξέλθει της Ιστορίας με… τρίξιμο και λυγμό, πρέπει...
να βρει τρόπο να απονείμει δικαιοσύνη για τα Ιμια.
Αυτή είναι η πρώτη βασική προϋπόθεση για την αποκατάσταση της εικόνας που έχουμε εμείς για τους εαυτούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου