Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτή τη χώρα,
είναι αυτό που προσδιορίζει ο όρος "Ελληναράς". Αυτός ο πολύ κακός
εαυτός του Έλληνα που δυστυχώς έχει βγει στην επιφάνεια όλο και πιο
έντονα τα τελευταία χρόνια, προφανώς και λόγω της ψυχολογικής
επιβάρυνσης από τις συνέπειες της κρίσης. Ο "Ελληναράς" έχει επικρατήσει
του Έλληνα. Και έχουμε φτάσει εδώ που σήμερα βρισκόμαστε...
Τι θέλει λοιπόν η κοινωνία;
Αρχικά αν
είναι δυνατόν να επιστρέψει στα προ της κρίσης επίπεδα.
Πώς;
Με
επανάκτηση των κεκτημένων, ακόμη και αν αυτά είχαν δομηθεί πάνω σε
δανεικά, "κλοπή" ή γενικώς σε πήλινα πόδια.
Τι θέλει ο "Ελληναράς";
Θέλει να πατάξει τη φοροδιαφυγή, όχι όμως εκείνη την οποία κάνει ο
ίδιος. Απαιτεί να του δίνουν απόδειξη, όταν ο ίδιος αποφεύγει να κόψει
ως επαγγελματίας. Φωνάζει για τη φοροδιαφυγή, αλλά ο ίδιος θέλει να
παίρνει το νοίκι μαύρο...
Ξεσηκώνεται κατά των διορισμών στο
δημόσιο, μόνο και μόνο επειδή δεν τα κατάφερε ο ίδιος να διοριστεί. Και
την ώρα που θέλει να διοριστεί, ως απόλυτος κρατιστής, βγάζει και
λογύδρια υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων. Απαιτεί μείωση των προώρων
συντάξεων, την ώρα που βλαστημά επειδή δεν πρόλαβε να φύγει ο ίδιος στη
δεκαπενταετία.
Είναι εθνικιστής αλλά και Ευρωπαϊστής
ταυτόχρονα. Θέλει το ευρώ, αλλά καμία από τις υποχρεώσεις και τις
δεσμεύσεις που το συνοδεύουν. Ίσως μέσα του να θέλει να γυρίσει στη
δραχμή, αλλά σε καμιά περίπτωση να επιβαρύνει αυτό τη ζωή του. Θέλει και
τη δραχμή και τα οφέλη του ευρώ...
Έχει ζήσει μετανάστευση, αλλά δεν
βλέπει με καθόλου καλό μάτι τους μετανάστες.
Είναι σφόδρα καταναλωτής,
αλλά κλείνει το μάτι στην αριστερά και καταγγέλλει τον καπιταλισμό για
τα δεινά που έφερε στη χώρα.
Θέλει μεταρρυθμίσεις, αλλά όχι εκείνες που
αγγίζουν τη δική του δουλειά ή ζωή.
Ακολουθεί τον πρώτο που θα βγει να του
πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες γιατί αυτό θέλει να ακούσει, καθώς
απεχθάνεται τις σκληρές αλήθειες. Ταιριάζει αυτό απόλυτα στο τραγούδι
του Σαββόπουλου "Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά...".
Ξεσπαθώνει
κατά των Ευρωπαίων, κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είναι
έτοιμος να πάρει στο κυνήγι τους κακούς ξένους, καθώς αυτό τονώνει την
εθνική του υπερηφάνεια, όμως την ίδια ώρα απλώνει το χέρι ως επαίτης
προς αυτούς για να τον δανείσουν. Και βέβαια, τα δανεικά τα θεωρεί
κεκτημένο δικαίωμα, ίσως ως... σύνταξη για τα όσα προσέφερε η χώρα στον
κόσμο πριν από δύο – δυόμιση χιλιάδες χρόνια.
Αυτά και πολλά άλλα, ίσως και χειρότερα
από όσα ανέφερα, που μπορεί να νομίζετε ή να θίξετε φίλες και φίλοι
αναγνώστες, κάνει ο "Ελληναράς".
Πώς θα τον βρείτε;
Ας κοιτάξουμε όλοι...
τον καθρέφτη. Κατά πάσα πιθανότητα εκεί θα βρίσκεται...
Και μετά ας
αναλογιστούμε τι έχουμε κάνει, σκεφτεί ή ψηφίσει όλα αυτά τα τελευταία
χρόνια. Και αν βρείτε τη δύναμη, ξεριζώστε αυτόν τον "Ελληναρά" από μέσα
σας. Απαλλαγείτε. Να γίνουμε και πάλι απλώς Έλληνες. Ίσως τότε να
μπορέσει να υπάρξει και πάλι ελπίδα για τη χώρα.
ΥΓ: Πλάκα πλάκα, με τη συμπεριφορά που
έχει σήμερα η κοινωνία, ο πλέον αδικημένος πολιτικά ίσως να είναι ο
Πάνος Καμμένος! Δεν συνάδει με την πολιτική του και εκλογική του
δύναμη, αυτό που εκπροσωπεί στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Το έλεγε τις
προάλλες ένας από τους κατά γενική ομολογία πιο έντιμους και ικανούς
πολιτικούς που άσκησαν διακυβέρνηση στη χώρα (δεν γράφω το όνομά του
καθώς δεν πρόκειται για δημόσια δήλωση, αλλά σκεφτείτε, δεν είναι και
πολλοί με αυτά τα χαρακτηριστικά...) και αρχικά παραξενεύτηκα. Όμως όταν
το ξανασκέφτηκα... είχε απόλυτο δίκιο. Οι περισσότεροι Έλληνες
επιδεικνύουν τα τελευταία χρόνια συμπεριφορά ΑΝΕΛ. Πόσοι; Πολλοί. Ένα
παράδειγμα; Λοιπόν, ίσα με το 60%. Όλοι εκείνοι που ψήφισαν για
παράδειγμα "όχι" στο δημοψήφισμα εννοώντας μέσα τους "ναι". Όχι στους
Ευρωπαίους, ναι στο ευρώ... Και αν δεν το εννοούσαν, δεν αντέδρασαν όταν
τους είπαν ότι έτσι είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου