Η ανάδειξη του Μπόρις Τζόνσον σε νέο ηγέτη του Συντηρητικού κόμματος και σε πρωθυπουργό της Βρετανίας δημιουργεί νέα δεδομένα όχι μόνον για τη Μεγάλη Βρετανία αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Διότι θα αποδειχθεί κατ’ αρχήν ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ δεν είναι φυλακισμένα στην ΕΕ, δηλαδή στην μέγγενη της Γερμανικής Ευρώπης, κυρίως όμως διότι η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας, όταν συντελεστεί, ίσως σηματοδοτήσει νέες αποχωρήσεις ισχυρών κρατών, όπως π.χ. της Γαλλίας αλλά και ομαδοποιήσεις πέριξ της Γαλλίας, διότι το Παρίσι βλέπει καθημερινά να υποβαθμίζεται η θέση της χώρας και τα συμφέροντά της στα πλαίσια του γερμανογαλλικού άξονα μετά τη γερμανική επανένωση και τις στοχευμένες διευρύνσεις με τις χώρες της Βαλτικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Σίγουρα όμως αντιδημοκρατικές πρακτικές όπως αυτή της εκλογής της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δύσκολα θα επαναληφθούν τόσο απροκάλυπτα.
Το κυριότερο είναι ότι δημιουργείται ένας δεύτερος πόλος στα όρια της Ευρώπη στον οποίο ίσως αρχίσουν να προσβλέπουν τα κράτη μέλη της ΕΕ αναγκάζοντας το Βερολίνο να αμβλύνει τις επιλογές του όσον αφορά την δημοσιονομική πολιτική των μελών της ΕΕ, όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας αλλά και η ανάπτυξη των περιφερειακών κρατών μελών που συνεχώς τροχοπεδείται. Με άλλα λόγια η εκλογή του Μπόρις Τζόνσον και το Brexit θα σηματοδοτήσουν λογικά θετικές διεργασίες εντός της ΕΕ για τα κράτη μέλη.
Γιατί όμως ο Μπόρις Τζόνσον θεωρεί ότι το σκληρό Brexit αποτελεί τη βέλτιστη επιλογή για τη Βρετανία;
Όταν η Βρετανία εντάχθηκε στις ευρωπαϊκές δομές το 1973, η ΕΟΚ αριθμούσε 9 μέλη, αριθμός που απέκλειε ομαδοποιήσεις, η Γερμανία ήταν διασπασμένη. και στον γαλλογερμανικό άξονα ηγείτο το Παρίσι. Κυρίως όμως όλα τα κράτη μέλη ήσαν τότε οικονομικά εύρωστα, γεγονός που απέτρεπε ακραίες εξαρτήσεις. Δεν υπήρχε κράτος μέλος με τέτοια ισχύ που να καθορίζει την πορεία της ΕΟΚ σύμφωνα με τα εθνικά του συμφέροντα, όπως συμβαίνει σήμερα στην ΕΕ.
Σήμερα, η ΕΕ μετά την επανένωση της Γερμανίας, τις διαδοχικές διευρύνσεις και την ένταξη των κρατών της Βαλτικής και της Ανατολικής Ευρώπης, αριθμεί 28 μέλη που ανέτρεψαν τους συσχετισμούς εντός της ΕΕ και τις προοπτικές της. Με την ένταξη και των Δυτικών Βαλκανίων που θεωρούνται γερμανικό φέουδο, η Γερμανία θα ηγείται μιας “ευρωπαϊκής αυτοκρατορίας”.
Και η Βρετανία, η χώρα που σύμφωνα με τον Ντιν Άτσεσον, ΥΠΕΞ των ΗΠΑ επί προεδρίας Τρούμαν, «έχασε μια αυτοκρατορία αλλά δεν έχει βρει ακόμη έναν ρόλο»; Δεν βρήκε το ρόλο της διότι αποσυνδέθηκε από το παρελθόν της, εγκλωβίστηκε ως θεατής στις εξελίξεις της ΕΕ και κυρίως διότι από ηγέτιδα χώρα του παγκόσμιου εμπορίου παγιδεύτηκε στην ευρωπαϊκή τελωνειακή ένωση.
Διότι η Βρετανία έχει ιστορικές αναφορές και συγγένειες μοναδικές για κράτος – έθνος: Είναι ο πρόγονος της ονομαζόμενης “Αγγλόσφαιρας” (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία), ηγείται της Βρετανικής Κοινοπολιτείας των 52 κρατών με συνολικό πληθυσμό 1,9 δισεκατομμύρια κατοίκους, δηλαδή το 29% του παγκόσμιου πληθυσμού, η αγγλική γλώσσα έχει επικρατήσει παγκόσμια, ενώ ως γεννήτορας της Βιομηχανικής Επανάστασης έχει τη δυναμική και την τεχνογνωσία να ορθοποδήσει. Αν η Βρετανία παραμείνει στην τελωνειακή ένωση, τότε επειδή τα μέλη της τελωνειακής ένωσης δεν μπορούν να κλείσουν τις δικές τους εμπορικές συμφωνίες, το Λονδίνο δεν θα μπορεί να αξιοποιήσει όλες τις παραπάνω δυνατότητες που της κληροδότησε η Ιστορία, η ιστορία που η ίδια διαμόρφωσε. Ακόμη και η Τερέζα Μέι επέμεινε στην άποψη ότι η έξοδος από την ΕΕ με παραμονή στην τελωνειακή ένωση δεν είναι έξοδος, εφόσον η Βρετανία δεν θα μπορεί να συνάπτει τις δικές της εμπορικές συμφωνίες Όσο μάλιστα η επικυριαρχία της Γερμανίας ενδυναμώνεται και επιβάλλεται μέσα από τα μη αιρετά θεσμικά όργανα με την πλειοψηφία που της διασφαλίζουν οι δορυφόροι της, τόσο θα περιθωριοποιείται η Βρετανία. Γιαυτό χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ για να επανέλθει στο ευρωπαϊκό και στο διεθνές προσκήνιο.
Όμως η διαδικασία για το Brexit ανέδειξε και το πολιτικό χάσμα ανάμεσα στη Μ. Βρετανία και την ηπειρωτική Ευρώπη:
Όταν η Αγγλία πρωτοπορούσε πολιτικά στην Ευρώπη με τη Μάγκνα Χάρτα (1215 μ.Χ.) και την Ένδοξη Επανάσταση (1688 μ.Χ), άλλες περιοχές, όπως η Κεντρική και η Ανατολική Ευρώπη, ξαναβυθίζονταν μετά τον Μεσαίωνα σε ένα νέο Μεσαίωνα με τη Δεύτερη Δουλοπαροικία.
Πώς αποτυπώνεται σήμερα αυτή η διαφορετική πορεία;
Έχει αποδειχθεί επανειλημμένα ότι από τις Βρυξέλλες είναι αποδεκτά μόνον τα δημοψηφίσματα με την επιθυμητή ετυμηγορία του εκλογικού σώματος. Διαφορετικά επαναλαμβάνονται μέχρις ότου προκύψει η επιθυμητή ετυμηγορία με προσχηματικές βελτιώσεις ώστε να δικαιολογείται συνειδησιακά η διαφορετική ψήφος είτε παρακάμπτονταν μέσω του κοινοβουλίου. Χαρακτηριστική η περίπτωση της απόρριψης του Ευρωσυντάγματος από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς με ηχηρά ποσοστά στα δημοψηφίσματα που διεξήχθησαν, τα οποία ούτε καν επανελήφθησαν αφού δεν ήταν ορατή η υπερψήφισή τους αλλά επικυρώθηκαν από τα κοινοβούλια των δύο χωρών, οι περιπτώσεις της Δανίας. της Ιρλανδίας κ.α.. Αυτή η παράδοση της Κ.Α. Ευρώπης έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στον τρόπο λειτουργίας της ΕΕ και της Ευρωζώνης, με τη γραφειοκρατία δηλαδή των Βρυξελλών να υπαγορεύεται από μη αιρετά όργανα και αξιωματούχους. Η περίπτωση σεβασμού του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος για το Brexit παρά την οριακή ετυμηγορία αποτελεί μοναδική περίπτωση στην ΕΕ.
Όμως πάνω απ’ όλα η διαδικασία του Brexit θα ενισχύσει και θα ανυψώσει τα πατριωτικά αισθήματα των Βρετανών. Γιατί να ανέχεται ο βρετανικός λαός, η ηττημένη των δύο παγκοσμίων πολέμων Γερμανία να ηγεμονεύει της νικήτριας, της πατρίδας του;
Όμως πάνω απ’ όλα η διαδικασία του Brexit θα ενισχύσει και θα ανυψώσει τα πατριωτικά αισθήματα των Βρετανών. Γιατί να ανέχεται ο βρετανικός λαός, η ηττημένη των δύο παγκοσμίων πολέμων Γερμανία να ηγεμονεύει της νικήτριας, της πατρίδας του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου