Οσο κι αν ήθελες, ενστικτωδώς, να εστιάσεις αλλού το βλέμμα σου, ήταν δύσκολο να αγνοήσεις το σημάδι στο σώμα της.
Μια κόκκινη ουλή, σε σχήμα γάντζου, αγκάλιαζε τον δεξιό της θώρακα.
Η νεαρή δρομέας δεν ήθελε να την κρύψει. Σε έναν κόσμο που χρησιμοποιεί ευφημισμούς για να ξορκίσει όσα φοβάται, εκείνη είχε επιλέξει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Μιλούσε για την ασθένειά της, τα χειρουργεία, τις μεταστάσεις. Επασχε από καρκίνο.
Η Αμερικανίδα Γκάμπριελ Γκρούνγουολντ ήταν 22 ετών το 2009 όταν διαγνώσθηκε με αδενοειδές κυστικό καρκίνωμα. Ενα χρόνο αργότερα ακολούθησε νέα διάγνωση για τον θυρεοειδή και το 2016 οι γιατροί εντόπισαν όγκο στο συκώτι της.
Ολο αυτό το διάστημα όμως, με μικρές ανάπαυλες κατά τις θεραπείες, η Γκρούνγουολντ συνέχιζε να κάνει αυτό που αγαπούσε: έτρεχε, όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
Το 2012 έχασε για μία θέση το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Την επόμενη χρονιά, με επίδοση 4.01.48, έγινε μία από τις ταχύτερες Αμερικανίδες στα 1.500 μ. στην ιστορία του αγωνίσματος.
Το 2014 κέρδισε στα 3.000 μ. στο αμερικανικό πρωτάθλημα κλειστού στίβου και δύο χρόνια αργότερα διεκδίκησε ξανά την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Παράλληλα, με τα σημάδια των χειρουργικών επεμβάσεων ορατά σε κάθε αγώνα της, μιλούσε δημοσίως για την ασθένειά της, τον πόνο και τα όνειρά της. Προέτρεπε τον κόσμο να δωρίσει χρήματα σε ιατρικές έρευνες κατά της νόσου. «Είμαι μια νεαρή με καρκίνο. Δεν μου αρέσει να μιλάω πάντα γι’ αυτό. Δεν πρόκειται για κάποιο σενάριο τηλεοπτικής σειράς. Είναι αληθινό. Είναι τρομακτικό», είχε δηλώσει παλιότερα σε συνέντευξή της στους New York Times. «Οι ουλές μου είναι σημάδια επιβίωσης», είχε γράψει η ίδια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Με έχουν διδάξει να αποδέχομαι το σώμα μου και να τιμώ τη δύναμή του. Οι ουλές μου είναι τα απτά σημάδια μιας ασθένειας που συχνά μοιάζει να είναι αόρατη. Διηγούνται την ιστορία της ζωής μου».
Στις 11 Ιουνίου 2019 η Γκάμπριελ Γκρούνγουολντ πέθανε.
Ηταν 32 ετών. Ονειρευόταν ακόμη την πρόκρισή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες και προετοιμαζόταν για να το πετύχει.
Ενέπνευσε πολλούς. Την αποκάλεσαν «γενναία». «Γενναιότητα σημαίνει, για εμένα...
να συνεχίζω να κάνω πράγματα που με κάνουν να νιώθω ζωντανή», είχε γράψει. Το τρέξιμο ήταν ένα από αυτά. Της έδινε μια αίσθηση ελευθερίας, μέχρι το τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου