Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης
Ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ο πολιτικός που μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα έπαιξε το μέλλον της χώρας σε μια ζαριά. Ο οικονομολόγος που συστήθηκε στην κοινωνία ως μέγας διαπραγματευτής πίστευε ότι με μια μπλόφα θα κέρδιζε το παιχνίδι. Και όταν πλέον ο εκβιασμός του Grexit γύρισε μπούμερανγκ, τότε η χώρα ταπεινώθηκε, υπέγραψε μια άνευ όρων μνημονιακή συμφωνία αφού βέβαια πρώτα μπήκε λουκέτο στις τράπεζες και γκρεμίστηκε ό,τι είχε απομείνει σε μια ερειπωμένη οικονομία.
Ο ΓΙΑΝΗΣ αντιπροσωπεύει την Ελλάδα που πιστεύει πως όλα μπορούν να γίνουν χωρίς κόπο, απλά με τρόπο. Είναι εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που θεωρεί ότι είμαστε οι πιο έξυπνοι, οι πιο ωραίοι, οι πιο γαμάτοι (σ.σ.: συγγνώμη αλλά αυτή είναι η αργκό) και δεν χρωστάμε σε κανέναν εξηγήσεις και πολύ περισσότερο δεν χρωστάμε σε κανέναν χρήματα. Πιστεύουν πως για όλα τα προβλήματα υπάρχουν εύκολες λύσεις, οι οποίες εννοείται πως περιλαμβάνουν το να κοροϊδέψεις εκείνον που έχεις απέναντί σου. Και στο τέλος βέβαια κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Απλά για να μην πάρεις την ευθύνη της ήττας απάνω σου το πιο εύκολο είναι να κατηγορήσεις τον διαιτητή, τους δανειστές, άλλες χώρες, τη βροχή, ίσως ακόμα και το… γκαζόν.
Ο ΓΙΑΝΝΟΣ Παπαντωνίου. Αντιπροσωπεύει μια άλλη Ελλάδα, όχι των εύκολων λύσεων, αλλά του εύκολου χρήματος. Πώς το βροντοφώναζε ο Γιάννος; «Για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε όλοι!». Ναι, αλλά την ώρα που κάποιοι αγωνίζονταν πραγματικά για τον σοσιαλισμό κάποιοι άλλοι γέμιζαν κίτρινους φακέλους με δεσμίδες ευρώ. Και κατάφεραν τελικά να εξευτελίσουν τον σοσιαλισμό. Γιατί τον αντικατέστησαν με τον πασοκισμό. Μίζες για εξοπλιστικά, μίζες για δημόσια έργα για τη δική τους ελίτ. Αλλά και ευκαιρίες για κομπινούλες με επιδοτήσεις ή υποσχέσεις για εύκολο πλουτισμό μέσω του Χρηματιστηρίου για τους κοινούς θνητούς.
Και εννοείται πως για όλα αυτά ούτε ήξερε ούτε είχε ακούσει κάτι ο Κώστας Σημίτης. Προφανώς εκείνος απλά προήδρευε όταν γύρω γίνονταν οι «μπάζες».
Ο GIANNIS Αντετοκούνμπο. Δεν είναι μόνο τα καρφώματα, τα ριμπάουντ, οι ασίστ και οι τάπες που τον κατατάσσουν ανάμεσα στους κορυφαίους παίκτες μπάσκετ σε όλο τον κόσμο. Είναι πολλά παραπάνω. Το πιθανότερο είναι πως το κράτος δεν θα του έδινε την ελληνική ιθαγένεια αν δεν ήταν σταρ. Ο Giannis όμως ένιωθε Ελληνας πολύ πριν αποκτήσει την ιθαγένεια. Εχει κρατήσει και τα δυο «ν» στο όνομα του, δεν είναι ούτε νάρκισσος ούτε αλαζόνας σαν τον Βαρουφάκη. Χαμογελάει σαν παιδί, όχι με το ψεύτικο «colgate» χαμόγελο του Γιάννου. Δεν πιστεύει ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις ούτε ότι βγαίνουν εύκολα χρήματα. Με πάθος πούλαγε cd για να ζήσει η οικογένειά του, με πάθος καρφώνει την μπάλα στο καλάθι. Πιστεύει στο ταλέντο, αλλά πιστεύει και στην προπόνηση, στην αξιοκρατία, στους κανόνες.
ΚΑΙ γράφοντας για τους διάφορους Γιάννηδες θυμήθηκα τους στίχους από τον «Αδιάφορο τον Γιάννη» του B.D. Foxmoor των Active Member:
«Κι αν είσαι χρόνια σκυφτός και θες να φτάσεις ψηλά, αυτός περήφανος του φτάνουν τα ψιλά». Αυτό που μετράει είναι η νοοτροπία. Η νοοτροπία του πολίτη, του πολιτικού, της χώρας.
ΥΓ.: Τον… μισό τίτλο τον δανείστηκα από τη στήλη «text» του protagon.gr. Επειδή το clopyright ξεπερνάει κάθε όριο στη χώρα μας είναι καλό να αναγνωρίζουμε τις πηγές που μας εμπνέουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου