ΠΑΙΔΕΙΑ στο ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΤΣΟΓΛΑΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Μην το εύχεσαι, μπορεί να συμβεί

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Δύο είναι οι τραγωδίες στη ζωή, λένε.  

Η μία και συνηθέστερη να μην πραγματοποιηθεί το όνειρό σου· η δεύτερη και χειρότερη είναι να πραγματοποιηθεί. Ισχύει ιδίως για τους αριστερούς, οι οποίοι πάντα βολεύονται καλύτερα με μια ήττα – διότι η ήττα αφήνει το όνειρο ανέπαφο, ενώ η νίκη το αποκαλύπτει ως ανέφικτο.  

Δείτε το πάθημα του καθηγητή Τουρνεσόλ στο υπουργείο Παιδείας: εναπέθεσε όλες τις ελπίδες του σε «ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα», ώσπου αυτό ήλθε απρόσκλητο να τον συναντήσει αυτοπροσώπως στο γραφείο του. Για την ακρίβεια, το περί ου ο λόγος ρωμαλέο, με τη μορφή μαθητών και φοιτητών αριστερίστικων πεποιθήσεων, εισέβαλε στο γραφείο, το κατέλαβε (κοινώς, του έκανε κατάληψη) και υποχρέωσε τον Κ. Γαβρόγλου να διακόψει ό,τι έκανε για να συζητήσει μαζί τους και με τους όρους τους. Η φωτογραφία της στήλης σάς δίνει μια ιδέα του χθεσινού συμβάντος.

Τα αιτήματα που έθεσε το ρωμαλέο προς τον υπουργό ήσαν σαφή, συγκεκριμένα και απολύτως αντάξια του κύρους και της αξίας εκείνου προς τον οποίον απευθύνονταν.  

Κατ’ αρχάς, το ρωμαλέο διαμαρτυρόταν επειδή ο νόμος που πέρασε ο υπουργός Γαβρόγλου «κάνει την παιδεία εργοστάσιο που παράγει ανθρώπους προς κατανάλωση από την αγορά εργασίας για να καλύψει τις ανάγκες της». Επειτα, επειδή οι αναδιατάξεις τμημάτων, τις οποίες επέφερε η διοικητική αναδιάρθρωση των ΑΕΙ-ΤΕΙ, «αποκλείουν τους μαθητές από την ουσιαστική γνώση και εντατικοποιούν το πρόγραμμά τους». (Καμένα μυαλά από τώρα...) 

Εκνευρισμένος ο Γαβρόγλου τους έλεγε ότι κάνουν λάθος, γιατί δεν έχουν καταλάβει τον νόμο του, τον οποίο και επικρίνουν. Είχε δίκιο να είναι εκνευρισμένος ο υπουργός· διότι αυτός έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να καταστρέψει τα απομεινάρια της Δημόσιας Παιδείας στην Ελλάδα. Πώς βρίσκουν τώρα το θάρρος οι χθεσινοί, τα νιάνιαρα, να αμφισβητούν τον επαναστατικό του ζήλο; Μα τέτοια αχαριστία;

Ηταν από εκείνες τις φορές –τις σπάνιες– που λες ότι στ’ αλήθεια υπάρχει θεία δίκη. 

Του άξιζε και με το παραπάνω του κυρίου υπουργού να υποστεί ό,τι οι καθηγητές και οι φοιτητές της Φιλοσοφικής, εξαιτίας του «Ρουβίκωνα». Του άξιζε να γευθεί ο ίδιος αυτό που επιβάλλει στους άλλους.  

Με την μπούκα που έκανε στο υπουργικό γραφείο, το ρωμαλέο εξευτέλισε τελείως τον Γαβρόγλου. Τον έδειξε, κατ’ αρχάς, ανυπεράσπιστο μπροστά στην ανοησία των ιδεολογικών εμμονών του και, κυρίως, έδειξε σε όλο τον κόσμο το τσαντίρι του Καραγκιόζη που έχει για γραφείο ο υπουργός. Πώς να πάρεις στα σοβαρά έναν υπουργό με τέτοιο γραφείο; (Μόνο αν είσαι 17 και αρκετά βλαμμένος ώστε να πιστεύεις ότι «η παιδεία είναι εργοστάσιο που παράγει ανθρώπους προς κατανάλωση από την αγορά εργασίας»...)

Ο ίδιος ο υπουργός είναι αριστερός και, λογικά, απαλλαγμένος από το αίσθημα της ντροπής, ελέω ηθικού πλεονεκτήματος. Συνεπώς, δεν θα ενοχλήθηκε ιδιαιτέρως. Ειδάλλως, θα ήταν καλύτερα αν το ρωμαλέο είχε εισβάλει στην τουαλέτα, να τον συλλάβει καθήμενο ευθυτενώς επί του θρόνου με κατεβασμένα τα βρακιά. 

Το οικτρό θέαμα του γραφείου του υπουργού είναι ίσως η καλύτερη εικόνα για να αποδοθούν το πνεύμα και το ύφος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για να αποδοθεί το πνεύμα του καθ’ ημάς Υπαρκτού Ελληνισμού εν τέλει. 

Διότι...

 αυτοί οι απίθανοι άνθρωποι που μας κυβερνούν, όπως ο Κ. Γαβρόγλου, δεν ξεφύτρωσαν χθες ανάμεσά μας – ο συγκεκριμένος υπουργός, δεν θα πάψω να το θυμίζω, υπήρξε στέλεχος του Ιδρύματος Λάτση. 

Ούτε και μας τους επέβαλε κανείς – εμείς τους επιλέξαμε δημοκρατικά.