Ονειρεύονταν κάτι σαν τραγωδία με προδιαγραφές Επιδαύρου. «Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας» κατά τον ορισμό του Αριστοτέλη. Επιχορηγούμενη από τον προϋπολογισμό και τους εταίρους, με την ανδρεοπαπανδρεϊκή μεγαλοστομία του πρωταγωνιστή και τις φωνές από τους δεύτερους ρόλους που ωρύονται στο κοίλο για να πείσουν το κοινό πως ό,τι παρακολουθεί είναι πολύ σημαντικό.
Οι χοροί στο Σύνταγμα απαιτούσαν εκδίκηση για αμαρτίες παλιές και ο Yani, σαν φαλακρή Ιφιγένεια να πηγαινοέρχεται στα Γιούρογκρουπ, όπως η άλλη στην Αυλίδα, επειδή τoν είχαν πείσει πως θα παντρευτεί τον Αχιλλέα. Εντέλει τον θυσίασαν για να φυσήξει ο ούριος άνεμος και να αποπλεύσει ο στόλος.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν τη θητεία τους οι Συριζανέλ, υποσχόμενοι θέαμα χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις ποιότητος, πλην όμως με πολλή φασαρία, τύμπανα και νταούλια που θα έπαιζε ο πρωταγωνιστής για να χορεύουν οι αγορές. Ο,τι πρέπει για την εθνική ψυχή, η οποία, χωρίς αζιμούθιο, ερεθίζεται με το παραμικρό άγγιγμα μαγνητικού πεδίου. Ηρωες θέλαμε και τους αναγνωρίσαμε μόλις είδαμε ότι οι κυβερνητικοί μας δεν καταδέχονται να βάλουν γραβάτα.
Δυστυχώς από την «Ποιητική» του Αριστοτέλη δεν διασώζεται το μέρος για την κωμωδία. Περισσότερες πληροφορίες στη μεγάλη επιτυχία του Εκο, «Το όνομα του ρόδου». Ως εκ τούτου αδυνατώ να περιγράψω με αριστοτελική ακρίβεια τη μεταμόρφωση των ηρώων που ήθελαν να είναι τραγικοί σε κωμικούς.
Τι κάνει ένας κωμικός ήρωας;
Κατ’ αρχάς κρύβει το γράμμα. Στην αρχή λέει ότι δεν το διάβασε γιατί έλειπε στις Βρυξέλλες, μετά λέει ότι έγραφε στον φάκελο «αυστηρώς προσωπικόν» κι όταν διαπιστώνει ότι το σούσουρο συνεχίζεται, ψάχνει τρόπους για να κάνει θόρυβο ώστε να καλύψει το σούσουρο.
Τι έγινε μέσα στις μέρες που μεσολάβησαν από την παραίτηση Κοτζιά ώς σήμερα;
Πρώτον, η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα δώδεκα μίλια, άρα εκνευρισμός με την Τουρκία.
Δεύτερον, πρόταση για αναθεώρηση του Συντάγματος. Καιρός ήταν, κοντεύαμε να ξεχάσουμε ότι η Ελλάς είναι πλουσία σε παραγωγή συνταγματολόγων.
Τρίτον, θεαματική προφυλάκιση του Γιάννου Παπαντωνίου, η εκδίκηση ξεκίνησε.
Προσπάθειες ώστε η μπουρλέσκ κωμωδία της κυβέρνησης να μας θυμίσει ότι είναι τραγωδία. Ετσι έγραφε το πρόγραμμα που διαφήμιζε την άφιξη του μπουλουκιού στην υπέροχη επαρχία μας. Κι αν το κοινό αρχίσει και γελάει, θα ζητήσει πίσω το αντίτιμο του εισιτηρίου.
Ο κωμικός ήρωας, σε αντίθεση με τον τραγικό...
κάνει ό,τι μπορεί για να αποφύγει τη σύγκρουση με τη μοίρα του. Λέει ψέματα, και το κοινό γελάει. Επινοεί τεχνάσματα, παλεύει να προκαλέσει φόβο, και το κοινό γελάει.
Ακόμη κι αν ο κωμικός είναι ατάλαντος, το έργο παραμένει κωμωδία. Κωμωδία για κλάματα, πλην όμως κωμωδία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου