ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Το ρεμπελιό του ποπολάκη

Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - ΤΕΤΡΑΔΗ

Μετά και το (προ)χτεσινό επεισόδιο με την αμφισβήτηση των κανόνων Δικαίου από τον υφυπουργό Υγείας κ Πολάκη, την εξύμνηση παρανομιών από τη βουλευτή κ Αυλωνίτου, την εμμονή του βουλευτή Γ Κυρίτση στην άποψη ότι οι καταλήψεις βρίσκονται «στο γκρίζο σημείο μεταξύ νόμου και πολιτικής αντίληψης» (!) και τη σιωπηρή επιδοκιμασία του πρωθυπουργού σ αυτή τη νοοτροπία, γίνεται ολοφάνερο και στον τελευταίο πολίτη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που «θα μας τάραζε στη νομιμότητα» δεν έχει καμιά σχέση με τη Δημοκρατία και το κράτος Δικαίου. Δεν έχει σχέση με τη νομιμότητα.

Για να το πούμε πιο καθαρά, μια κοινωνία μπορεί να λειτουργεί με δικαιοσύνη και ισονομία μόνο αν τηρούνται από τις κυβερνήσεις τα παρακάτω απλά:

1. οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται.

2. αν η κυβέρνηση αμφισβητεί τη χρησιμότητα ενός νόμου ψηφίζει άλλον.

3. αν ο νέος νόμος δεν κινείται στα πλαίσια του συντάγματος ή παραβαίνει άλλο νόμο, η δικαιοσύνη παρεμβαίνει και αποφασίζει για την τύχη του.

4. αν έχει παραβιαστεί νόμος η δικαιοσύνη εντέλλεται στη διωκτική αρχή την εφαρμογή του νόμου.

Αυτή η μπακάλικη Συνθήκη είναι ο τρόπος λειτουργίας κάθε κοινοβουλευτικής και μη κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας για:

1. Να μην κάνει η κυβέρνηση ανεξέλεγκτη ο,τι της κατέβει

2. Να λογοδοτεί

3. Να υπάρχει κράτος Δικαίου.

Από τις αντιλήψεις των μελών του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι οι άνθρωποι είναι ανίδεοι από τα παραπάνω στοιχειώδη, ανίδεοι από Δημοκρατία, όπως αποκαλύπτει και η (προ)χτεσινή παρέμβαση του κ Πολάκη, που προκάλεσε την έκρηξη όλων των δικαστικών ενώσεων.

Γιατί συμβαίνει αυτό; 

Πολύ απλό: Ο ΣΥΡΙΖΑ ζει τη μεγάλη αντίφαση. Αποφάσισε να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που όχι μόνο δεν πιστεύει σ αυτήν, αλλά τη θεωρεί και  εχθρό δικό του και του λαού.

Μετά απ αυτό, καλείται να κυβερνήσει με τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας, που είναι αντίθετοι με τα πιστεύω του. Νομίζω ότι αυτό αρκεί για να ερμηνεύσει κανείς και την αλλοπρόσαλλη πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και τις διάφορες αντιδράσεις βουλευτών και στελεχών του κόμματος σε ένα σωρό θέματα.

Η νοοτροπία τους, όπως ξεδιπλώνεται πεντακάθαρα από τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών είναι μία:

- Αφού η κυβέρνηση εκλέχτηκε από το λαό, είναι εντολοδόχος του και επομένως έχει το δικαίωμα να εφαρμόσει την πολιτική της, όπως νομίζει.

Για να το πω με άλλα λόγια «με εκλέξανε και κάνω ο,τι γουστάρω».

Η συγκεκριμένη νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι αντιδημοκρατική στα όρια της απολυταρχίας, παραβλέπει τα εξής βασικά:

1. Η κυβέρνηση δεν εκλέχτηκε «από το λαό», αλλά από ένα κομμάτι του λαού, που επί πλέον είναι και μειοψηφικό. Γίνεται πλειοψηφικό σε έδρες στη Βουλή χάρη σε καλπονοθευτικούς εκλογικούς νόμους και στη σύμπραξη με άλλο (κατά σύμπτωση ακροδεξιό) κόμμα.

2. Η κυβέρνηση δεν εκλέγεται για να ικανοποιήσει το κομμάτι του λαού που την εκλέγει, αλλά όλο το λαό. Άρα είναι εντολοδόχος όλου του λαού.

3. Η κυβέρνηση έχει δικαίωμα να εφαρμόσει την πολιτική της όχι όπως νομίζει, αλλά στα πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων.

4. Αν δεν της κάνουν οι νόμοι μπορεί να τους αλλάξει μέσω της Βουλής, υπό την προϋπόθεση ότι οι νέοι νόμοι συνάδουν με το νομικό πλαίσιο της χώρας.

5. Οι πράξεις και οι νόμοι της κυβέρνησης υπόκεινται σε έλεγχο από τη Δικαιοσύνη.

Φυσικά, υπάρχει πάντα και η γενναία λύση: Αν μια κυβέρνηση αμφισβητεί το καθεστώς της χώρας που κλήθηκε να υπηρετήσει μπορεί να το αλλάξει με επανάσταση. Μπορεί να καλέσει το λαό στα όπλα, να ανατρέψει το υπάρχον σύστημα και να εγκαταστήσει το δικό της.

Σ αυτή την περίπτωση θα έχει παραβιάσει το συγκεκριμένο άρθρο του Συντάγματος, που απαγορεύει την ένοπλη εξέγερση κατά της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, αλλά θα μπορεί να επικαλεστεί το άρθρο 120, που αφήνει στους πολίτες το δικαίωμα και την υποχρέωση υπεράσπισης του Συντάγματος με κάθε μέσο.

Αρκεί στα δικαστήρια που θα στηθούν  αργότερα για ένοπλη εξέγερση κατά της Δημοκρατίας να μπορέσει να αποδείξει:

1. Ότι ο λαός εξεγέρθηκε μαζικά και πλειοψηφικά.

2. Ότι λαός και κυβέρνηση υπερασπίζονταν το Σύνταγμα που παραβιαζόταν.

3. Ότι δεν ήταν μια ένοπλη απόπειρα εγκατάστασης μιας μειοψηφικής «ο,τιγουσταρωκανω» διακυβέρνησης.

Αυτά τα αλφαβητάρια της λειτουργίας της Δημοκρατίας τα αγνοούν εντελώς τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που παρίσταναν τους δημοκράτες όσο ήταν στην αντιπολίτευση, κοροϊδεύοντας όχι μόνο το λαό, αλλά και πολλά από τα καλοπροαίρετα μέλη του.

Στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ δημοκράτες. Δεν έχουν ιδέα από Δημοκρατία. Δεν τους αφορά. Οι θέσεις κορυφαίων υπουργών το φανερώνουν:

1. Ο κ Σκουρλέτης, πρίν από λίγο καιρό έδωσε συγχαρητήρια στο γιό του που καταδικάστηκε από δικαστήριο. Ο λόγος δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι ο υπουργός δεν έχει συναίσθηση, ότι μ αυτό τον τρόπο, απορρίπτει το νόμο και τη δικαιοσύνη που έχει ορκιστεί στο λόγο της τιμής του να υπηρετεί. Απλώς δεν έχει τιμή. Γιατί αν είχε θα αρνιόταν τον υπουργικό θώκο υπηρέτησης αυτής της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και θα είχε το θάρρος να είναι με το παιδί του στο πεζοδρόμιο, μαχόμενος εναντίον της, για το πολίτευμα που πιστεύει. Ο γιός του είναι πολύ πιο αξιόλογος και συνεπής. Κρίμα που δεν του έμοιασε.

2. Ο κ Κυρίτσης δήλωσε (προ)χτές ότι οι καταλήψεις «βρίσκονται στο γκρίζο σημείο μεταξύ νόμου και πολιτικής αντίληψης»! Ο άνθρωπος δεν ξέρει καν ότι ο νόμος είναι η αποτύπωση της πολιτικής αντίληψης! Δεν υπάρχει κενό μεταξύ τους!

Η πολιτική αντίληψη του κάθε κ Κυρίτση έχει μόνο ένα δρόμο στη Δημοκρατία, είτε είναι λαϊκή είτε κοινοβουλευτική: Να φέρει άλλο νόμο, να ψηφιστεί από τη Βουλή και να τον εφαρμόσει. Δεν δικαιούται σαν υπουργός να παραβιάζει τον υπάρχοντα, ούτε να εκθειάζει την παραβίασή του.

Επειδή, ο άνθρωπος δεν έχει καν το μυαλό να σκεφτεί ότι η αμφισβήτηση του νόμου δίνει στο λαό το μήνυμα ότι όλοι οι νόμοι είναι υπό αμφισβήτηση. Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο για τη Δημοκρατία. Η Δικαιοσύνη την κρατάει στα πόδια της.

Τον ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε ο λαός για να ξεριζώσει τη νοοτροπία των προηγούμενων κυβερνήσεων, που κουρέλιασαν τους νόμους και τους απαξίωσαν στη συνείδηση των πολιτών. Δεν τον έφερε για να κάνει τα ίδια και χειρότερα.

3. Ο κ Τόσκας πρίν από μέρες ούτε που κούνησε το δαχτυλάκι του για την καταστροφή του ΚΕΠ στη Θεσσαλονίκη. Έχει ευθύνη έναντι του νόμου γι αυτή του την παράλειψη. Και σε μια ευνομούμενη λαϊκή ή κοινοβουλευτική δημοκρατία θα πεταγόταν με τις κλωτσιές από τη θέση του για έναν πολύ σοβαρό λόγο: Γιατί ζημίωσε με τη στάση του το δημόσιο ταμείο. Την τσέπη των πολιτών. Αλλά, ο κ Τόσκας δεν έχει το θάρρος ούτε να κάνει τη δουλειά του σύμφωνα με τους νόμους αυτού του κράτους ούτε και να παραιτηθεί και να κατέβει στο πεζοδρόμια για να υπερασπιστεί το κράτος που θέλει.

4. Οι κυρίες Αναγνωστοπούλου και Αυλωνίτου χαϊδεύουν με δηλώσεις τους τους καταληψίες των κτηρίων, αλλά δεν κάνουν τίποτε για να εφαρμόσουν το νόμο περί επίταξης, όπως έχουν δικαίωμα (έγραψα χτες), αναλαμβάνοντας ως κράτος την ευθύνη που τους αναλογεί. Αφήνουν τη δουλειά σε πολίτες, που μ αυτό τον τρόπο τους οδηγούν στην αυτοδικία, αντί να τους απορροφούν σε δομές φροντίδας των άστεγων.

5. Ο κ Πολάκης, τέλος χτες (δε φτάνει ο χώρος για ν αναφέρω και άλλους) κάνει μαθήματα δικαίου στη δικαιοσύνη για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει τις παράνομες απόπειρές του να εφαρμόσει με το έτσι θέλω, κατά παράβαση των νόμων αυτά που θέλει σαν υπουργός! Στα οποία τον πιστεύω ότι έχει δίκιο! Αλλά, το δίκιο θέλει να το επιβάλει. Έξω από τη νόμιμη οδό. Με τσαμπουκά.

Αφορμή, η σύλληψη του διευθυντή και υποδιευθυντή του νοσοκομείου Τρικάλων από την αστυνομία γιατί προσλάβανε με ατομικές συμβάσεις καθαρίστριες, ενώ απαγορεύεται από το νόμο!

Και λέει στην καφενειακής δικαιοσύνης συλλογιστική του ο επαναστάτης ποπολάκης:

«ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΧΗ του ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο»( τα κεφαλαία δικά του)! Και πιο κάτω: « Δεν είναι δυνατόν κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, που εξυγιαίνουν το χώρο της υγείας να βρίσκονται υπό την αίρεση ή την ακύρωση από κάποιον δικαστή, που μπορεί να εκδίδει προσωρινές διαταγές ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ (τα κεφαλαία δικά του!)..." Και πιο κάτω διαμαρτύρεται για τη σύλληψη των παραβατών «επειδή εφάρμοσαν ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ κυβερνητική πολιτική» (τα κεφαλαία δικά του).

Από το κείμενό του βγαίνει αβίαστα ένα συμπέρασμα: «Κυβέρνηση είμαι, ο,τι γουστάρω κάνω. Αν η νομοθετημένη μου ενέργεια ήταν εκτός νόμου δε μ απασχολεί». Αν πρέπει να σεβαστεί τους νόμους, να περιμένει και να δεί το αποτέλεσμα, αυτό δεν υπάρχει στη νοοτροπία του, στη συλλογιστική του. Και πώς να υπάρχει στη δημοκρατικότητα ενός ανθρώπου, που δε ντράπηκε να διαλαλήσει ότι σαν δήμαρχος κρατούσε διπλά βιβλία! Μαγκιά.

Ο κ Πολάκης και οι σύντροφοί του δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι η ανθρωπότητα έχει χύσει τόνους αίματος επί αιώνες για να πλησιάσει στη δημιουργία ενός συστήματος κοινωνίας όπου η κάθε κυβέρνηση δεν θα μπορεί να κάνει ο,τι γουστάρει. Οτι δεν θα έχει το μονοπώλιο της βίας. Οτι δεν θα είναι μοναδική εξουσία. Οτι θα ελέγχεται από άλλες εξουσίες. Κυρίως, οτι θα ΛΟΓΟΔΟΤΕΙ. Με λίγα λόγια, οτι δεν θα είναι δικτατορία.

Το κωμικοτραγικό: Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τέτοια ιδεολογική σύγχυση και θολούρα, που κινούνται άνετα μεταξύ προυντονικού και μπακουνικού αναρχισμού και λενινιστικού, σταλινικού και γκραμσικού κομμουνισμού, που όλα αυτά μαζί έχουν τόση σχέση μεταξύ τους όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Δημοκρατία.

Καλό είναι να το καταλάβει ο λαός προτού είναι αργά.