"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΑΝΘΡΩΠΟΣ: Μερικές ερωτήσεις (στον εαυτό σου) - Ένα παλιό κείμενο για το καλοκαίρι



Είναι η πρώτη φορά που νοιώθεις μόνος;


Μπορούμε να συνεχίζουμε αν ο δρόμος είναι αδιέξοδο;


Σου ‘χει πει ποτέ κάποιος, μαθαίνω τις γεύσεις στα χείλια σου;


Το πρωί δεν μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι;


Το ξέρεις πια πως δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω στο παιδικό σου δωμάτιο;


Ξέρει κανείς πως κοιμάσαι τα βράδια; Κοιμάσαι;


Ξέρεις να επιδιορθώνεις ραγισμένες καρδιές;


Να επισκευάζεις ζωές;


Σημειώνεις με μολύβι φράσεις στα βιβλία που διαβάζεις;


Βουρκώνεις ξαφνικά χωρίς να ξέρεις το λόγο;


Αν πρέπει να διαλέξεις προτιμάς ν’ αγαπάς παρά να αγαπιέσαι;


Βρίσκεις στις τσέπες σου χαρτάκια με τηλέφωνα χωρίς όνομα; Δεν τα παίρνεις ποτέ;


Ακούς μουσική με ακουστικά;


Καπνίζεις τα τσιγάρα μέχρι το φίλτρο;


Πέρασες ποτέ μια νύχτα μ’ ανοιχτά τα μάτια ακούγοντας μια αναπνοή δίπλα σου κι ωστόσο μακριά σου;


Σου ‘πε ποτέ κάποια, κάνε με ότι θες;


Ξυπνάς ιδρωμένος τη νύχτα;


Αναρωτιέσαι αν αυτό ήταν εφιάλτης; Μήπως ήταν η ζωή σου;


Μένεις ώρα με ανοιχτή την πόρτα του ψυγείου κοιτάζοντας το φως χωρίς να ξέρεις τι ψάχνεις;


Βλέπεις πολύ ώρα τηλεόραση χωρίς να θυμάσαι τι έβλεπες;


Μιλάς μόνος σου στον εαυτό σου σταματημένος στα φανάρια; Ο εαυτός σου σου απαντάει;


Σου κορνάρουν οι πίσω όταν ανάβει το πράσινο;


Ξέρεις που θες να πας διακοπές αλλά δεν ξέρεις με ποιον;


Την ώρα που τελειώνεις, φωνάζεις μέσα σου σιωπηλά το όνομα ενός άλλου;


Στις διακοπές μήπως δεν ξέρεις τι να διακόψεις;


Σου συμβαίνει συχνά να ξεχνάς ονόματα;


Λες μωρό μου ή μωρό;


Πότε ήταν η τελευταία φορά που συμμετείχες ολόψυχα σε κάτι που ήσουν παρών;


Σου ‘χει πει ποτέ κάποιος, είσαι φτιαγμένη για μένα;


Στα γεμάτα λεωφορεία αφήνεις καμιά φορά να σε αγγίζουν;
Ντρέπεσαι να πεις σ’ αγαπώ;


Όταν χωρίζεις νοιώθεις μια οδυνηρή επιθυμία να τον ξαναδείς;
Στις παρέες νοιώθεις ξένος;


Έχεις κάνει ποτέ κακό στον εαυτό σου;


Σ’ αρέσει να κοιτάζεις;


Θέλεις να δεις περισσότερα;


Νοιώθεις συχνά σαν να θέλεις να φωνάξεις βοήθεια;


Χωρίς να ξέρεις πως;


Έχει μείνει μια ελπίδα, υπάρχει ακόμα ένα όνειρο στην καρδιά σου;


Υπάρχει εισιτήριο για εκεί που θέλεις να φτάσεις;




Υπάρχει κάτι για το οποίο να είσαι εντελώς σίγουρος;


Έχεις κάνει μια ευχή σήμερα;


Ξέρεις τις ερωτήσεις μα δεν θες να τις απαντήσεις;


Πως θα ξέρεις αν ούτε καν προσπαθήσεις;



*Από το βιβλίο «Νυχτερινές Πτήσεις», Εκδ. Κέδρος

Δεν υπάρχουν σχόλια: