Του Ανδρέα Ζαμπούκα
azampoukas@gmail.com
Ας μην το κουράζουμε άλλο. Η Ελλάδα είναι μια χώρα απομονωμένη από το δυτικό κόσμο. Με το ένα πόδι πατάει στη Δύση και με το άλλο αιωρείται στην Ανατολή. Χώρα γεμάτη ποιητές και νοσταλγούς του «επέκεινα», εκκολαπτόμενους τιμωρούς που πάντα φαντασιώνονται να καταλάβουν τους θρόνους των αφεντικών τους.
Ο νέος Πρύτανης Φορτσάκης είναι πλέον φανερό ότι αποφάσισε να βάλει τάξη στο πανεπιστήμιό του. Και είναι ο δεύτερος, μετά τη Διαμαντοπούλου, που επιδεικνύει μια τέτοια γενναιότητα (να δούμε βέβαια, πόσο θα κρατήσει…). Τι νόημα έχουν οι λεπτομέρειες και οι συγκρίσεις με τα ξένα ιδρύματα; Με αφήνει αδιάφορο αν έχουν έλεγχο ή ιδιωτική ασφάλεια ή οτιδήποτε άλλο. Τα δικά μας πανεπιστήμια (κυρίως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης) βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Και πουθενά στον κόσμο να μην είχαν μέτρα φύλαξης, εμείς έπρεπε να βάλουμε, έως ότου επανέλθει η φυσιολογική λειτουργία.
Οι δύο κόσμοι που συνυπάρχουν ως αμοιβαίοι υπονομευτές στα πανεπιστήμια είναι ο κόσμος της έρευνας και από την άλλη ο κόσμος της πολιτικής.
Οι μεν απρόθυμοι για την εξουσία, οι δε βουλιμικοί για τη διεκδίκησή της.
Οι πρώτοι ζηλεύουν τον ορθολογισμό των δυτικών, οι δε τον σιχαίνονται και τον απαξιώνουν.
Για τους «δυτικόφιλους» της επιστήμης το πανεπιστήμιο είναι χώρος ταυτισμένος με εξέλιξη, ανάπτυξη, αγορά και δημιουργία και για τους «πολιτικοποιημένους» είναι χώρος ταξικής πάλης και ορμητήριο πολιτικών ιδεών.
Και οι δύο έχουν δίκιο. Όχι μόνο οι «ορθολογιστές». Έχουν δίκιο και οι «επαναστάτες». Έχουν δικαίωμα σε μια δημοκρατία, να διεκδικούν την υποκειμενική προσέγγιση ενός θεσμού, όπως αυτοί θέλουν. Είναι νέα παιδιά που ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο.
Το ζήτημα είναι αλλού.
Πρώτον, ποιοι κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτούς τους δύο ασύμβατους κόσμους εδώ και δεκαετίες και
Δεύτερον, γιατί κανένας έως τώρα, δεν είχε το θάρρος να δώσει καθαρές εξηγήσεις για τη λειτουργία του θεσμού του πανεπιστημίου.
Με λίγα λόγια, δεν φταίνε τα «παιδιά» αλλά οι «μεγάλοι»... Αυτοί έχουν τεράστια ευθύνη απέναντι στους νέους αυτής της χώρας.
Ποιος φταίει περισσότερο;
Αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα από το ΄81 και μετά, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ του Καραμανλή του «Νωχελικού». Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι άτολμοι και υποκριτές που έστησαν την κομματοκρατία. Αυτοί εξέθρεψαν όλες τις τερατογενέσεις της ελληνικής κοινωνίας, μία εκ των οποίων είναι και οι τάσεις που διεκδικούν το μπάχαλο και την ισοπέδωση. Και βέβαια, οι ίδιοι είναι που αυτή τη στιγμή λουφάζουν και δεν βγάζουν ούτε μια ανακοίνωση για να στηρίξουν τον Πρύτανη Φορτσάκη.
Τα πράγματα είναι απλά και δεν έχουν να κάνουν με την υποκειμενικότητα του καθένα μας:
Η πλειοψηφία στα πανεπιστήμια εξέλεξε νέες πρυτανικές αρχές. Οι πλειοψηφίες επίσης των φοιτητών, όπως διαμορφώνονται από τις εκλογές τους (έστω κι έτσι όπως γίνονται...) είναι καταγεγραμμένες. Ας δεχτούμε λοιπόν, ρεαλιστικά, ποιος κόσμος από τους δύο απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των περισσότερων μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ας σεβαστούμε την πολιτική της εκλεγμένης (με τεράστια συμμετοχή) Πρυτανείας. Όπως κάποιοι άλλοι για δεκαετίες δεν αποφάσιζαν τίποτα, έτσι και τώρα, οι καινούριοι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν. Είναι ζήτημα δημοκρατίας!
Δεν βλέπω να υπάρχει άλλη λύση προς το παρόν. Οι δύο κόσμοι, σε πολλές περιπτώσεις από άλλο «Γαλαξία», θα πρέπει να συνυπάρξουν.
Και γι΄ αυτό ένας τρόπος υπάρχει: Αποφασιστικότητα, επιμονή στην εφαρμογή των κανόνων, καθαρή λογική και διαφάνεια παντού.
Μόνο έτσι θα πειστούν οι «μαχητές» του δικαίου ότι το τοπίο είναι πια καθαρό και έντιμο για όλους. Μόνο έτσι θα απεξαρτηθούν σταδιακά από τους «προστάτες» τους.
Μέχρι τότε, υπομονή και τυφλή προσήλωση στη λογική και στη γενναιότητα. Δεν υπάρχουν άλλες αξίες για να ενώνεις τους κόσμους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου