ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ - ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ: Γιατί στην εποχή της καλπάζουσας "on line" πληροφορίας οι αεροπορικές εταιρείες κρατούν τα κρίσιμα δεδομένα πτήσης "παγιδευμένα" στο ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ?

Του Justin Bachman / Businessweek
 

Για να λύσουν το μυστήριο της πτήσης MH370 των Μαλαισιανών Αερογραμμών (MAS:MK), οι ερευνητές χρειάζονται τους καταγραφείς δεδομένων και ήχου του αεροσκάφους. Σε μια αεροπορική τραγωδία, όμως, οι πληροφορίες που αποθηκεύονται στο λεγόμενο μαύρο κουτί καταλήγουν αναπόφευκτα μέσα στο ναυάγιο. Θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι το καταλληλότερο μέρος να φυλάξεις τα στοιχεία που χρειάζεσαι περισσότερο.
 

Παρότι γίνονται εντατικές έρευνες στον Κόλπο της Ταϊλάνδης και στο βόρειο θαλάσσιο χώρο που φτάνει ως το Χονγκ Κονγκ για τα συντρίμμια του Boeing (BA) 777-200 που εξαφανίστηκε το Σάββατο στο δρομολόγιο προς το Πεκίνο, δεν υπάρχει σχεδόν καμία ένδειξη ακόμη για το τι καταδίκασε την πτήση και τους 239 επιβάτες του αεροσκάφους. Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, δεν έχουν βρεθεί συντρίμμια ή καύσιμα αεροσκάφους. Χωρίς την ανάκτηση του μαύρου κουτιού, θα είναι δύσκολο να μάθουμε τι προκάλεσε την εξαφάνιση του αεροσκάφους από το ραντάρ όταν αυτό πετούσε στα 35.000 πόδια.
 

Γιατί λοιπόν τα δεδομένα της πτήσης να μην μεταδίδονται απευθείας από το αεροπλάνο ούτως ώστε να είναι σχεδόν άμεσα προσβάσιμα; Εξάλλου οι αεροπορικές εταιρείες παρακολουθούν η μία τις πτήσεις της άλλης παντού στον κόσμο έτσι ώστε να μπορούν να ενημερώνουν τα πληρώματά τους για τυχόν αλλαγές πορείας, ειδοποιήσεις ασφάλειας και άλλες τέτοιες καταστάσεις. Υπάρχουν αεροπορικές εταιρείες σήμερα που παρέχουν στους επιβάτες ίντερνετ και ζωντανό τηλεοπτικό σήμα. Τι κρατά λοιπόν τα ζωτικής σημασίας δεδομένα παγιδευμένα μέσα στο αεροπλάνο;
 

Η απάντηση αφορά κυρίως ένα πράγμα:  

Το κόστος. Η αποστολή όλων των δεδομένων κάθε πτήσης σε πραγματικό χρόνο μέσω δορυφόρου θα ήταν τρομερά δαπανηρή. Μελέτη του 2002 της εταιρείας L-3 Aviation Recorders (LLL) σε συνεργασία με έναν πάροχο δορυφορικών υπηρεσιών κατέληγε στο συμπέρασμα πως μία αμερικανική αεροπορική εταιρεία με παγκόσμιο δίκτυο θα έπρεπε να δαπανά 300 εκατ. δολάρια ετησίως για να αποστέλλει όλα τα στοιχεία των πτήσεων, ακόμη και αν υποτεθεί μείωση 50% του κόστους δορυφορικής μετάδοσης στο μέλλον. Και αυτό μόνο για μία εταιρεία. Εν τω μεταξύ, χάρη στη βελτίωση της τεχνολογίας και των τεχνικών, οι καταστροφές εμπορικών αεροσκαφών αποτελεούν ένα ολοένα πιο σπάνιο φαινόμενο –εν μέρει χάρη στα μαθήματα από αεροπορικά δυστυχήματα του παρελθόντος- με αποτέλεσμα να μειώνονται τα κίνητρα για τεράστιες επενδύσεις σε real-time δεδομένα.
 

Το Businessweek είχε διερευνήσει ξανά αυτό το ζήτημα τον Ιούλιο του 2009, όταν οι γαλλικές και βραζιλιάνικες αρχές ερευνούσαν μια μεγάλη περιοχή του Ατλαντικού Ωκεανού αναζητώντας ένα αεροσκάφος της Air France (AF:FP). Οι καταγραφείς δεδομένων του Airbus A330 παρέμεναν άφαντοι για σχεδόν δύο χρόνια, περίπου 2 μίλια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, πριν τελικά ανακτηθούν από τους ερευνητές.
 

Αν το αεροσκάφος των Μαλαισιανών Αερογραμμών έπεσε στη θάλασσα, όπως πιστεύουν οι ερευνητές, τα νερά στην περιοχή που θεωρείται ως η πιο πιθανή για τον εντοπισμό του είναι πολύ πιο ρηχά από ό,τι στην περιοχή του Ατλαντικού όπου βυθίστηκε το γαλλικό αεροσκάφος. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, οι καταγραφείς δεδομένων πτήσης και ήχου πιλοτηρίου κατασκευάστηκαν από την Honeywell (HON) Aerospace. Παρά το συμβατικό όρο «μαύρο κουτί», οι συσκευές καταγραφής της Honeywell, όπως και πολλές άλλες που χρησιμοποιούνται, έχουν στην πραγματικότητα έντονο πορτοκαλί χρώμα.
 

Φυσικά, εξακολουθεί να υπάρχει η πιθανότητα μια αρκετά ισχυρή καταστροφή να έχει καταστρέψει τα δεδομένα της πτήσης των Μαλαισιανών Αερογραμμών, στερώντας από τους ερευνητές την καλύτερη τους ευκαιρία να ανακαλύψουν τι πήγε στραβά. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα δεδομένα των πτήσεων των δύο αεροσκαφών Boeing που συνετρίβησαν στους Δίδυμους Πύργους δεν ανακτήθηκαν ποτέ.