Οι Γερμανοί φοβούνται ότι οι βιομηχανίες τους θα στερηθούν το φυσικό αέριο από το οποίο εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό.
Και όμως είναι αυτοί που ενθάρρυναν τους ανθρώπους που είχαν κατεβεί στο δρόμο να αμφισβητήσουν με κάθε τρόπο τον εκλεγμένο πρόεδρο Γιαννουκόβιτς, όπως προηγουμένως η Μόσχα είχε επίσης αμφισβητήσει, δια του πρώην προέδρου Κούτσμα, τον νικητή των εκλογών Γιούσενκο .
Οι Ευρωπαίοι, μεταξύ των οποίων και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Σταϊνμάγιερ -όχι ο κ. Βενιζέλος, που κακώς κατηγορείται από την αντιπολίτευση για πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει- πήγαν στο Κίεβο και επέβαλλαν μια συμφωνία την οποία η αντιπολίτευση έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της, αναγκάζοντας τον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας να τραπεί σε φυγή στο Ροστόφ της Ρωσίας.
Στο σημείο αυτό ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αποφάσισε να παραβιάσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας για να διασφαλίσει την έξοδό του στη Μαύρη Θάλασσα, όπως είχε κάνει στην περίπτωση της Αμπχαζίας.
Ποια είναι η σωστή θέση της χώρας μας;
Υπάρχουν ελληνικοί πληθυσμοί -παραδοσιακά ρωσόφιλοι- στην ανατολική Ουκρανία και ελληνικές επιχειρήσεις σε ολόκληρη την Ουκρανία. Η Ελλάδα παίρνει το 65% του φυσικού της αερίου από τη Ρωσία. Έχει δηλαδή, τηρουμένων των αναλογιών, το γερμανικό πρόβλημα.
Η Ελλάδα, όμως, στηρίζει την πολιτική της στο Κυπριακό στην πάγια θέση της ότι η υπόθεση της Λευκωσίας είναι δίκαιη, καθώς πρόκειται για πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Τι δηλαδή διαφορετικό έκανε η Τουρκία το 1974 από τη Ρωσία σήμερα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου